Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 82

80
BREIÐFIRÐINGUR
fæddist þeim síðasti krakkinn sem var stúlka og skírð Borg-
hildur. Fljótlega var hún tekin að Miklagarði í fóstur svo við
vorum aðeins þrjú heima.
Milli þessara bæja sem ég hef nefnt er mjög stutt og mun ég
nú reyna að lýsa þeim. Þeir voru allir líkir nema stærðar-
munur. Þetta voru moldarbæir með litlum gluggakytrum á
gafli og tveim á hlið. Vanalega var í þeim ein rúða. Þetta voru
kallaðar þriggja stafgólfa baðstofur og stafgólfið var rúm-
lengd, breidd var ekki meiri en svo að þegar setið var á báðurn
rúmum hvort á móti öðru náðu hné fólksins næstum því saman.
Þessi baðstofuhús áttu að heita þiljuð innan, ýmist með svo-
kallaðri skarsúð eða reisufjöl. Ekki var um neina innanstokks-
muni að ræða nema borðkríli sem var millum rúmanna við
stafngluggann. Ekki voru eldunarfæri í þessum baðstofum,
heldur voru eldhús útúr löngum göngum sem lágu frá bað-
stofu til útidyra. Um mið göngin voru dyr til beggja handa,
aðrar voru í eldhús og hinar í búr þar sem geymdur var saltað-
ur og súr matur. Eldhúsið var torfhús reft upp með stromp upp
úr þaki til þess að taka við reyknum frá eldamennskunni sem
fram fór í hlóðum, venjulega á miðju gólfi. Þannig var búið að
húsmæðrum í þá daga, en það er löngu liðin tíð.
Þegar ég var á áttunda ári var farið að láta mig sitja hjá
kvíaám því þá var það siður flestra að hafa þessar svokölluðu
fráfærur. Lömbin voru tekin og rekin á fjall og ærnar passaðar
heima og mjólkaðar kvölds og morgna. Að deginum vorum
við látin reka ærnar langa leið fram í dal sem lá suðurfrá Kjar-
laksvöllum og heitir Traðardalur og þangað var rúmur tveggja
tíma gangur. Þegar þetta gerðist voru tveir bændur komnir að
Kjarkaksvöllum og búnir að byggja þar upp og þeir létu báðir
færa frá og þar sem eins stutt var á milli bæjanna fékk ég að
vera með þeim enda kom það sér vel fyrir mig því maðurinn
var ekki stór eða mikill bógur. Hundurinn sem fylgdi mér hét
Tryggur, hann sást vanalega fyrr en ég þegar ég nálgaðist
heimilið. Að vísu var hundurinn stór og loðinn en ég stuttur
og mjór.
Það var hjá okkur stundum smátíma kona sem var nokkurs