Bókasafnið - 01.01.2002, Blaðsíða 7

Bókaunnendur á öllum aldri teanna úrualið í kastalagarðinum.
eftir Ark, P. (1992) og endar á Why Dogs
Don’t Paint eftir Wunderlich, R. (1993); í
miöjum bókalistanum er m.a.s. vitnað í
norræna rannsókn sem birtist í tímaritinu
Journal of Applied Aesthetics 6 (1991):
Pawnography : pau; marking as a mode of
sexual communication amongst domestic cats
i n Sweden eftir Lord-Osis ,J. Þeir sem hyggja
á frekari lesningu munu þó eiga í erfið-
leikum með að nálgast hin tilvísuðu rit;
jafnvel slyngustu upplýsinga- og milli-
safnalánsbókaverðir munu þótt þeir leggi
sig alla fram fyrr brjóta heila sína í smátt
en finna ritin. Bókalistinn er nefnilega
uppspuni frá rótum eins og reyndar allt
ritið er. En þetta er skemmtilegt rit og hver
segir að vísindi eigi að vera sönn; ef þau
eru skemmtileg þá eru a.m.k. meiri líkur á
að almennur lesandi njóti bókarinnar. Og ánægður
lesandi er gulls ígildi.
Það eru ekki bara málandi kettir sem heilla. Líf
almennt - og einkum þó dauði — hefur aðdráttarafl
sem engu er líkt. Uppsláttarritið Who’s buried where in
England er heillandi rit og hverjum hugsandi manni
ómissandi. Lífshlaup og ekki síður ill örlög stjórn-
málamanna úti á ystu brún draga líka að sér athygli:
The life and death ofAdolf Hitler og The life and death of
TVotsfey, svo aðeins séu nefndar tvær bækur með
næstum sama titli. Og því verr, því betra. Bókin The
iworld’s wickedest women heillar eflaust margan kaup-
andann, einkum þegar gluggað er í efnisyfirlitið:
Scandalous wiues; Thiues & outlaius (þar sem m.a. má
lesa um Bonny Parker); Ruthless rulers; Female fanatics
(þar sem Ulrike Meinhof er í góðra vina hópi); og
Queens o/ crime.
Það á við um stórar fornbóksölur eins ogbókasöfn
að einhverskonar flokkunarkerfi þarf til að unnt sé að
finna það sem að er leitað. Af einhverjum ástæðum
flokka fornbóksölur bækur sínar eftir kerfum sem
bókaverðir kunna engin skil á en bókakaupendurnir,
vonandi, þeim mun betri. Kannski er skýringin sú að
kaupendur hugsa öðruvísi en lánþegar. Efnisflokkur-
inn Science Fiction hefur lengi dregið að sér fjölda kaup-
enda þótt flokkurinn True Crime sé enn vinsælli; „sann-
leifeurinn er sagna bestur“ segir einhvers staðar. Það er að
minnsta kosti nokkuð ljóst að kaupendur dragast að
því sem lýsa mætti með orðunum: „Mér er sfeemmt að
ófórum annarra.“ Og alltaf má fmna einhvern hrylling í
annars næsta hreinum og tærum efnisflokkum: Flying -
Auiation hefur undirflokkana Air disaster, Air ports, Air
lines, í nefndri röð. Allar mögulegar og ómögulegar
bækur um Titanic eru enn eitt vitni um innræti kaup-
enda: Titanic: an illustrated history. Titanic: destination dis-
aster; the legends and the reality. Titanic; a suruiuor’s story.
Ein áður nefnd fornsala hefur reyndar sérhæft sig í
svona spennandi ófögnuði og aðrar bóksölur vísa frá
sér á hana: „Horror & Ghost Stories across the road in
’Murder & Mayhem’."
Eins og bókasafnsflokkunarkerfin á fornbóka-
flokkunin við vanda að stríða þar sem sumar bækur
fjalla um ýmislegt ólíkt sem gerir þær illflokkanlegar
á einn stað. Og á sama hátt og sumir bókaverðir
hneigjast til að flokka bækur í allmant och blandat, eins
og einn flokkurinn í sænska SAB-flokkunarkerfinu
kallast, falla fornsalarnir í sömu gryfju. í flokknum A
Iittle ofwhat you may fancy rekast menn aö sjálfsögðu á
The world’s greatest disasters en lífea The boofe o/ ages,
Ballet & modern dance, The joy of sex og Rocfe climbing in
Britain.
í öllum ævintýrum er boðskapur og það er líka
boðskapur í sögunni um bókabæinn Hay-on-Wye.
Með framtaki sínu hefur Richard Booth gert meira
fyrir Hay-on-Wye en flestir byggðamálabýrókratar í
ríkisreknum hjálparstofnunum landsbyggðanna. Það
er ekki einungis að fornbóksölurnar í Hay-on-Wye
lokki til sín tugi þúsunda ferðamanna ár hvert sem
sumir koma til að kaupa bækur og allir til að upplifa
ævintýrið. Allir þurfa gistingu einhvers staðar og
nokkur hótel og fjöldi Bed-and-Breakfast -staða veita
þjónustu við hvers manns hæfi. Jafnt Famous Old Blacfe
Lion sem Clifton House, lítið B&B-fjölskyldufyrirtæki,
sjá fram á betri tíma. Og á gömlu Three Ums-kránni er
enn hægt að fá sér bjórglas og hlusta á Lucy segja
ýmsar sögur, m.a. frá því þegar lestarræningjarnir
fimm úr lestarráninu mikla komu á krána á 7. ára-
tugnum: „They paid for their drinfes u;ith a fwe-pound
note. You didn’t see many ofthem around. They were on the
run you see.“
En Richard Booth hefur jafnframt bjargað fleiri
bókum frá eyðileggingu en flestir aðrir. „An old boofe is
as good reading as a new one“ segir hann. Bækur sem
lenda í pappírsendurvinnslu verða engum ánægjuleg
lesning. Með því að koma gamalli bók í hendur nýs
lesanda hefur hann gert heiminn að betri heimi.
BÓKASAFNIÐ 26. ÁRG. 2002
5