Kennarablaðið - 01.03.1900, Blaðsíða 14

94
Þa.ð raá nú gera ráð fyrir, að mörg börn fari að læra
reikning, þegar þau eru 7—8 ára göraul; sum byria ef til vill
enn fyr á því, en það mun sjaldgæfara. Liggur það í augum
uppi, að eigi má viðhafa sömu kensiuaðferð við þ'essi ungu
og óþroskuðu börn, eins og við börn, sem komin eru á ferm-
ingaraldur. f’að væri röng og tiltölulega gagnslítil aðferð, væri
þeim fengið reikningsspjald í hendur, skrifaðar á það einhverjar
tölur og þeim svo sagt að reikna þær. Hitt er bæði skemti-
legra fyrir börnin og notadrýgra, að viðhafa sýnilega hluti, svo
að þau venjist Strax á að setja tölurnar í samband við eitt-
hvað ákveðið. Kúlnagrindin er það áhald, sem ailir reiknings-
kenuarar ættu stöðugt að nota. Pessa aðferð, sýniskensiuna,
ættu menn að viðhafa við byrjendur.
Par eð ég hefi aflað mér nokkurra útlendi'a kenslubóka,
þar á meðal i reikningi, vil ég leyfa mér að benda á eina bók,
sem ég oft hefi óskað, að vér hefðum i íslenzkri þýðingu. Það
er „Smaabörnenes Regnebog" eftir J. Nicolausen. Bók þessi er
að mínu áliti ágæt handa óþroskuðum byrjendum, og svo auð-
veld, að börn jafnvel munu geta lært reikning eftir henni, þótt
þau hafi. engan kennara, ef þeim fyrst hefir verið vel leiðbeint
í undirstöðuatriðunum; enda gerir höfundurinn ráð fyrir þessu
i formálanum.
Hugareikning og skriflegan reikning ætti jafnan að æfa
samhliða; þó ætti að byrja á hugareikningi. Að þessu sinni
skal eigi farið út í að benda á hinar heppilegustu reikningsað-
ferðir, enda hefir prestaskólakennari E. Briem gefið nokkrar
góðar bendingar í þá átt í grein um kenslu barna í reikningi
og í svörum upp á dæmin í viðaukanum við reikningsbók
hans, sem hver kennari ætti að eiga.
Jafnvel þótt reikningskenslan, eins og hver önnur kensla,
ætti að byrja munnlega og án bóka, þá væri þó eigi að siður
mjög nauðsynlegt að hafa á íslenzku góða reikningsbók fyrir
byrjendur. það er eðlileg og rétt kensluaðferð að ganga frá
hinu léttara til hins þyngra, og þurfa því reikningsbækur þær,
sem smábörnum eru ætlaðar,' að vera sem allra auðveldastar.
En það er ætlan mín, að þær, sem vér höfum, séu of þungar