Vikan - 20.08.1970, Blaðsíða 33

GUNNAR JÖKULL HÆTTUR:
I>aö vita það sennilega allir núna, en
þeir sem ekki vita það frétta það
hér með: Gunnar Jökull Hákonarson,
hinn frábæri trommuleikari Trúbrots,
er hættur að leika með hljómsveit-
inni Sagðist hann ætla að hugsa mál-
ið vandlega í nokkurn tíma og slappa
af, en svo gæti jafnvel komið til
greina að hann færi til útlanda og
léki þar — þar gæti hann fengið nóg
að gera, rétt eins og þyrfti að vera
að segja inanni það. Með Trúbroti
léki hann aldrei meir . . .
Janis Carol
synonr með
Tötnrum
Það gekk ekki svo lítið á hjá Töt-
urum í fyrrahaust, um svipað leyti
og plata þeirra kom út. Slík og því-
lík auglýsingaherferð hefur senni-
lega aldrei verið farin á íslandi —
allavega ekki út af popphljómsveit.
Og það merkilegasta við allt saman
var, að Tatarar stóðu undir öllu til-
standinu, unz um áramót að hætti
að heyrast frá þeim. Eitthvað hafa
þeir þó verið að dunda siðan þá, en
af hinum upprunalegu Töturum eru
þeir Arni Blandon og Stefán Eggerts-
son hættir, og í staðinn hefur kom-
ið gítarleikari frá Siglufirði, Gestur
Guðnason, sem áður var með Tán-
ingahljómsveitinni 1969, Hrím. Gest-
ur er lipur gítarleikari og hann er
með á nýju plötunni þeirra, sem kom
út fyrr í mánuðinum og er með því
merkilegra sem gerst hefur á frónskri
hljómplötu. (í næsta blaði verður
gerð frekari grein fyrir plötu Tat-
ar, svo og þeim plötum sem út komu
í síðasta mánuði, það er að segja
plötum Póló og Bjarka, Júdas, Þur-
íðar, Ríó og Flosa & Pops).
Og nú hafa Tatarar fengið sér
söngkonu og dugandi umboðsmann,
sem ætlar sér stóra hluti með fyrir-
tækið, en umboðsmaðurinn er Ingi-
bergur nokkur Þorkelsson, sem rek-
ið hefur nokkurskonar „agensí" fyr-
ir hljómsveitir og skemmtikrafta um
nokkurt skeið. Söngkona Tatara
er ekki ný í íslenzku tónlistarlífi;
fyrir nokkrum árum söng hún með
hinum og þessum hljómsveitum, og
þótti þá bráðefnileg. Nú er það af
— því Janis Carol er orðin góð, og
kemur til með að sóma sér vel í
þessari frábæru hljómsveit. Legg ég
hér með löngu glatað mannorð mitl
að veði, og spái því að Jana, eins
og hún er kölluð, verði til þess að
fylla í skarðið sem Shady Owens
skildi eftir sig.
Tatarar hafa frá upphafi farið sín-
ar eigin leiðir í tónlistarsköpun sinni,
og kváðust gera sér fulla grein fyr-
;ir því að plata þeirra slær ekki í
gegn, og því vorum við alveg sam-
mála; til þess er hún allt of góð.
Við sátum með Töturum eina
kvöldstund og hlustuðum á nokkur
lög, sem þeir voru að æfa, og til
að segja eins og er þá hefur liðið
langur tími síðan maður sat jafn
dolfallinn og það kvöld. Jana hefur
sterka og mikla rödd, og það er
ábyggilegt að hún verður aldrei
oftar kölluð „hin íslenzka Sandie
Shaw", eins og brann við hér í
gamla daga. Sérlega er gaman að
hlusta á þá félaga „jamma" saman,
eins og það er kallað. Oðmenn
myndu sennilega kalla það „frelsi".
Það er tilgangslaust að ætla sér
að tala um Tatara sem hljóðfæra-
leikara, þeir eru fyrir löngu viður-
kenndir stórkostlegir músíkantar,
Janis Carol, hin nýja söngkona Tat-
ara, á ekki að vera sakleysið upp-
málað, eins og Shady Owens. (Ljósm.
Ingibergur Þorkelsson).
og það er ekki ofmæli. Sérlega er
gaman að fylgjast með nýja gltar-
leikaranum, Gesti Guðnasyni, og er
það ánægjulegt að svo snjall maður
skuli hafa verið dreginn fram í dags-
Ijósið.
Annars er sjón sögu ríkari, og það
er ábyggilegt að enginn sá sem vill
hlusta á góða tónlist verður svikinn
af því að fara á dansleik hjá Tötur-
um og Jönu.
34. tbi. VIKAN 33