Tímarit Máls og menningar - 01.11.1980, Blaðsíða 38

Tahar Ben Jelloun
Harrouda
Mamma, segðu frá
hrúókaupsnóttum þínum, hljóðunum í veggjunum, hlátri spegilsins og
líkama ptnum sem opnast eins og gröf til að jarða fyrsta öldunginn . . .
„Fyrsti eiginmaður minn var dálítið líkur föður mínum. Maður sem hafði
fengið kóranska köllun á unga aldri. Hann var trúarlegur leiðtogi, beinn
afkomandi spámannsins, og félagi föður míns, afa þíns. Þetta var
dyggðugur og guðrækinn maður. Fastar trúariðkanir féllu aldrei nokkru
sinni niður hjá honum. Á morgnana fór hann á fætur fyrir sólarupprás,
ákallaði Guð með spenntar greipar og lét uppi ósk sína. Hann vildi
eignast barn. Hann fann að dauðinn nálgaðist óðum. Hann hræddist ekki
dauðann. Það sem hann óttaðist var að hverfa úr þessum heimi án þess að
láta eftir sig afkomanda. Hann talaði mikið um það. Afi þinn dáðist mjög
að honum fyrir hreinleika hans, góðvild og festu. Hann rak litla verslun,
seldi babóskur1 sem bróðursynir hans framleiddu. Frístundunum eyddi
hann í moskunni. Þegar gott var veður fór hann með félögum sinum í
lítinn garð til að spila á spil. Hann átti húfu sem hann hafði komið með
frá Mekka. Þrisvar sinnum hafði hann verið Haj2 (alltaf inn undir hjá
geistlegum yfirvöldum). Allan daginn hafði hann húfuna milli hand-
anna, þyljandi bænir. Á nóttinni, eftir að hafa haft við mig samfarir, sneri
hann í mig baki og tók til við húfuna og bænirnar á nýjan leik. Dag einn
týndi hann húfunni. Hann varð æfur. Allir í húsinu fóru að leita. Þar sem
hún fannst ekki, ásakaði hann vatnsburðarkarlana um að hafa stolið
henni og fært djöflinum hana að fórn. Hann lagðist í rúmið vegna þessa
húfumáls. Faðir minn féllst á að láta sína af hendi (sem líka var til komin
1 • babauches: leðurtöflur, gjarnan útsaumaöar eða skreyttar meö ööru móti.
2 Haj (eða Hadj); Múhameðstrúarmaður sem hefur farið í pilagrímsferð til Mekka; merkir
„heilagur" og er stundum notað á undan fornöfnum þeirra sem farið hafa til Mekka.
292