Skólavarðan - 01.02.2005, Blaðsíða 34

SKÓLAVARÐAN 1.TBL. 5. ÁRG. 2005
SMIÐSHÖGGIÐ
Kennarar hafa lengi átt í basli með að
réttlæta fyrir öðrum að það þurfi að
greiða þeim laun í samræmi við kröfur
sem gerðar eru til starfsins. Allan minn
starfsferil hefur sú verið raunin. Launa-
deilurnar sem ég hef verið þátttakandi
í eru ófáar og margar eftirminnilegar,
en með átta vikna verkfalli grunnskóla-
kennara á síðastliðnu ári finnst mér sem
nú sé komið að endapunkti.
Það væri að æra óstöðugan að ætla að
fjalla hér um lyktir þessa verkfalls og alla
þá tilfinningaflækju sem fylgdi í kjölfarið,
hún er flestum í fersku minni. Kennarar
sem ætla að sinna sínu mikilvæga starfi
áfram geta lítið annað gert en horfa fram
á við og nýta þessa reynslu til að takast á
við komandi tíma. Við sitjum uppi með
samning til fjögurra ára sem stór hluti
stéttarinnar hafnaði; samning sem gerður
var í skugga lagasetningar. Það segir sig
sjálft að þessi fjögur ár þarf að nýta vel til
að koma í veg fyrir að sagan endurtaki sig
að þeim liðnum.
Samstaða kennara í verkfallinu vakti að-
dáun og furðu annarra stéttarfélaga.Glæsi-
legan fund í Háskólabíói, kröfugöngu
niður Laugaveg og mótmælastöður með
litlum fyrirvara má þakka sterku trúnað-
armannakerfi. Það má með sanni segja
að hér hafi kennarafélögin í Reykjavík
og nágrenni sinnt skyldu sinni með sóma.
Oftar en ekki var fullt út úr dyrum í verk-
fallsmiðstöðinni. Sömu sögu má segja víða
á landsbyggðinni þó að meira hafi borið
á félögum okkar á höfuðborgarsvæðinu,
enda fjölmennasti hópurinn og nær helstu
fjölmiðlum.
Við þurfum nú á þessari víðtæku sam-
stöðu að halda sem aldrei fyrr og ættum
því að taka höndum saman og senda skila-
boð út í þjóðfélagið. Við gætum byrjað
á því að taka forseta íslenska lýðveldisins
á orðinu er hann undirstrikaði í áramóta-
ávarpi til þjóðarinnar mikilvægi starfsins
í grunnskólunum.Við þurfum þó sjálf að
fylgja því eftir og hamra á því að þetta séu
ekki innantóm orð heldur full merkingar.
Það er okkar verk að koma þeim skilaboð-
um áfram. Ég sé sóknarfæri í því að Kenn-
arasambandið nýti næstu fjögur ár til að
sá slíkum kynningarfræjum; finni leiðir
til að koma á framfæri og vekja athygli á
öllu því frábæra starfi sem kennarar sinna.
Svo virðist sem drjúgur tími samningavið-
ræðna á síðastliðnu ári hafi farið í að sann-
færa viðsemjendur okkar um að kennarar
væru raunverulega að skila sinni vinnu.
Slík tímaeyðsla er óþolandi og undirstrikar
nauðsyn þess að rétt sé að málum staðið.
Framundan er aðalfundur Félags grunn-
skólakennara og þing Kennarasambands
Íslands. Þar er að sjálfsögðu vettvangur
fyrir skoðanaskipti og nýjar hugmyndir.
Ég hvet þátttakendur eindregið til virkra
umræðna og ennfremur hvet ég þá, sem
telja sig hafa eitthvað fram að færa, til að
gefa kost á sér til trúnaðarstarfa. Það er
ekki skortur á hæfu fólki innan vébanda
kennara, það get ég fullyrt eftir þetta
tímabil sem ég hef verið trúnaðarmaður.
Ég hef kynnst mörgu nýju fólki og dáist
að þeim dugnaði og þeirri einlægni sem
birtist í störfum þess. Það hefur líka verið
skemmtilegt að fylgjast með málflutningi
vaskra manna og kvenna í sveit ungra
kennara; svo fullra af eldmóði. Það minn-
ir mig óneitanlega á gömlu góðu dagana
þegar mín kynslóð var kölluð til starfa.
Um leið og ég óska þess að nýtt ár færi
okkur nýjar áherslur get ég ekki stillt mig
um að spyrja enn spurninga sem ég hef
svo oft spurt áður við ýmis tækifæri. Ekki
eru þær þó öllum þóknanlegar.
Hvernig stendur á því að hlutfall karla
og kvenna í trúnaðarstörfum fyrir kennara
endurspeglar ekki samsetningu kynjanna í
stéttinni? Hvers vegna slást ekki allar þess-
ar frábæru og frambærilegu konur, sem
ég hef kynnst að undanförnu, um lykilstöð-
urnar í stéttarfélagi okkar?
Er fjölgun karla í trúnaðarstörfum
merki um að þeir séu að sækja í stórum
stíl inn í stéttina? Gott ef satt væri, ekki
trúi ég að launin heilli. Ég er hins vegar
einlægur talsmaður þess að fjölga þurfi
karlmönnum í stéttinni. Við konurnar vil
ég segja þetta: Þori ég, vil ég, get ég? Já,
ég þori, get og vil.
Þessi klausa dugði nokkuð vel á 8. ára-
tugnum.
Valgerður Eiríksdóttir
Höfundur er kennari í Fellaskóla.
34
Að horfa
fram á við
Við gætum byrjað á því að taka forseta íslenska lýðveldisins á
orðinu er hann undirstrikaði í áramótaávarpi mikilvægi starfsins í
grunnskólunum.Við þurfum þó sjálf að fylgja því eftir og hamra á
því að þetta séu ekki innantóm orð heldur full merkingar. Það er
okkar verk að koma þeim skilaboðum áfram. Ég sé sóknarfæri í
að KÍ nýti næstu fjögur ár til að sá slíkum kynningarfræjum; finni
leiðir til að vekja athygli á því frábæra starf i sem kennarar sinna.