Tíminn - 05.01.1945, Blaðsíða 2

2
TíimM, föstudagtnn 5. jan. 1945
1. blað
Föstudayur 5. jan.
Ný framsókn í
sveitum
Árið 1927 var talið, að 52 þús.
manns ætti heima í sveitum hér
á landi. Árið 1942 er 46 þús.
manns talið í sveitum. Fólks-
fækkun þessi í sveitunum mun
sízt meiri en orðið hefir víðast
annars staðar á sama tíma.
Það gæti ekki talizt óeðlileg
afleiðing þessarar fólksfækkun-
ar, að bústofninn hefði dregist
saman. Sú er þó ekki raunin.
Árið 1942 voru taldir rúmlega
41 þús. nautgripir á íslandi, en
29 þús. árið 1927. Nautgripum
hefir því fjölgað um 12 þús. á
þessum tíma. Sauðfjáreignin
hefir nokkurn veginn staðið í
stað þennan tíma, þótt einhver
hin skæðasta pest hafi herjað
sauðfjárstofninn. Uppskera
garðávaxta hefir tvöfaldast og
uppskera grænmetis, sem rækt-
að er í gróðurhúsum, hefir
margfaldast.
Ástæðan til þess, að fram-
leiðsla landbúnaðarins hefir
þannig stóraukizt, þrátt fyrir
verulega fólksfækkun í sveitun-
um, fellst í því, að bændur hafa
tekið aukna tækni í þjónustu
sína. Ræktað land (tún) hefir
nokkru meira en þrefaldazt að
ummáli á þessum tíma, en upp-
skerumagn þess næstum tvö-
faldazt, sem sést á því, að töðu-
magnið er nú nær helmingi
meira en það var um 1927. Árið
1927 munu hafa verið rúmlega
300 sláttuvélar í landinu og
rakstrarvélar mun færri. Nú
munu sláttuvélar verá&um 3000
og rakstrarvélar um 2000. Hér
hefir því orðið um tíföld aukn-
ing.
Jafnhliða þessari stórauknu
tækni í landbúnaðinum, hafa
orðið margvíslegar framfarir
aðrar í sveitunum. Bygginga-
framkvæmdir hafa verið marg-
falt meiri en nokkuru sinni fyrr
á jafnskömmum tíma. Sama er
að segja um framkvæmdir í
vegamálunum, símalagningum,
skólamálum o. s. frv. Árin 1927
—1942 hafa vqrið stórstígustu og
mestu framfaraár íslenzkra
sveita.
Þegar á þetta er litið, sést, að
það er meira en ósanngjarnt og
óréttmætt af blöðum íhalds-
manna og kommúnista að halda
því fram, að það sé afleiðingin af
starfi Framsóknarflokksins 1
landbúnaðarmálum, að undan-
farið hefir ekki fengist nóg af
rjóma, skyri og smjöri í Reykja-
vík. Ef ekki hefði notið við bar-
áttu Framsóknarflokksins fyrir
auknum framförum og tækni í
svéitunum, hefði fólksfsekkunin
þar vafalaust orðið margfalt
meiri og bústofninn stórminnk-
að í stað þess m. a., að naut-
gripastofninn hefir aukizt um 12
þús. nautgripi síðustu 15 árin og
er nú hlutfallslega stærri hér,
miðað við íbúafjölda Iandsins,
en hann var eftir seytján ára
stjórn kommúnista i bezta
landbúnaðarlandi heimsins,
Sovét-Rússlandi. Reykvíkingar
hefðu þá ekki aðeins þurft að
búa við skort á skyri pg smjöri
um jólaleytið, heldur stórfeldan
skort á neyzlumjólk. Þeir eiga
það Framsóknarmönnum að
þakka, að mjólkurskorturinn
hefir orðið litt tilfinnanlegur í
samanburði við það, sem hann
hefði orðið, ef stefnu og baráttu
Framsóknarmanna hefði ekki
notið við.
Þótt þannig sé hægt að benda
á miklar framfarir og tæknileg-
an árangur hjá landbúnaðinum
tvo seinustu áratugina, fer því
vitanlega enn mjög fjarri, að
nokkru lokamarki sé náð. Naut-
gripastofninn þarf allt að þvi að
tvöfaldast næstu tvo áratugina,
ef íslendingar eiga á þeim tíma
að hafa nóga mjólk og mjólkúr-
afurðir. Er þá reiknað með hlut-
fallslega sömu fólksfjölgun í
landinu og undanfarin ár og að
mjólkurneyzlan verði eins mikil
og álitið er, að hún þurfi að vera.
Uppskera garðávaxta og græn-
metis þyrfti enn að margfald-
ast, ef neyzlan ætti að vera sú
sama hér og víða annars staðar.
Um framtíð þeirra framleiðslu-
leiðslugreina, sem byggjast aðal-
ERLENT YFIRLIT;
Styrjöldin víð Japaní
fjárhagsöngþveiti. Það er for-
leikur, sem er kommúnistum að
skapi, og óhjákvæmilega leiðir
til þess, að „uppgjör hlýtur að
koma“. Kommúnistar hafa
j vissulega ekki getað valið núv.
stjórnarsamvinnu annað betra
nafn en að kalla hana „forleik-
„Forleikur“ uppgjörslns.
Aðalmálgagn kommúnista,
Þjóðviljinn, gerði borgarastyrj-
öldina i Grikklandi að umtals-
efni í forustugrein 28. f. m.
Blaðið var þar ekki neitt myrkt
í máli og kvað atburðina þar áð-
eins forleik þess, er koma myndi.
Það sagði orðrétt:
„Stríðið er tvíþætt, að hálfu
Bandamanna. Allir berjast
þeir gegn hinni þýzku heims-
valdastefnu, en sumir þeirra
berjast einnig til að viðhalda
brezkri og amerískri heims-
valdastefnu, og umfram allt
til að viðhalda völdum og að-
’ stöðu auðmannastéttarinnar.
Aðrir berjast, og þeir munu
finnast í öllum löndum, til að
þurrka út hvers konar kúgun
og ófrelsi, nýlenduyfirráð og
stéttakúgun.
Það getur ekki hjá því far-
13, að þessir tveir aðilar geri
upp í stríðslokin, ef til vill og
vonandi á fremur friðsamleg-
an hátt, en uppgjör hlýtur að
koma, forleikur þess er nú
leikinn í Grikklandi“.
Fyrir þá, sem hafa trúað því,
að kommúnistar væru búnir að
skipta um skoðun og innræti og
núverandi stjórnarsamvinna
hefði eitthvert annað markmið
af þeirra hálfu en að bæta víg-
stöðu þeirra í stríðslokin, ættu
þessi ummæli að verða meira
en lítið athyglisverð. Fyrir aðra
eru þau það ekki. Þeim hefir
verið Ijóst, að kommúnistar eru
enn sömu byltingamennirnir og
þeir hafa verið, byltingamenn,
sem búa sig undir að „uppgjör
hljóti að koma“. Þessum mönn-
um er og jafnframt Ijóst, að for-
leikur uppgjörsins er nú leikinn
á íslandi, þar sem núv. stjórn-
arsamvinna er, því að höfuð-
markmið hennar er að auka dýr-
tíðina og skapa óviðráðanlegt
inn“.
Mörgum stjórnarsinnum varð
líka hvumsa við, þegar þeir lásu
ummæli Þjóðviljans „um for-
leikinn“. Alþýðublaðið birti um
áramótin forustugrein um „for-
leikinn", þar sem það taldi
næsta vafasamt fyrir lýðræðis-
sinnaða menn að vinna með
flokki, sem bersýnilega lítur á
stjórnarsamvinnuna, sem „for-
leik“ að „uppgjöri“. Það endaði
grein sína með þvi að spyrja:
Hvað gerir forsætisráðherrann
í tilefni af þessu?
Og það stóð ekki á svari for-
sætisráðherrans.
Lýðræðið stendur og fellur
með kommúnistum!
Svar forsætisráðherrans til
Alþýðublaðsins birtist í ára-
mótagrein hans í Mbl. 31. f. m.
Þar segir svo um stjórnarsam-
vinnuna:
„Samt sem áður er þess
vænzt, að samstarfið fari vel
úr hendi. Öllum, sem að því
standa, er það mikið áhuga-
mál. Okkur er vel ljóst, að fari
það út um þúfur, er óvíst eða
jafnvel ólíklegt, að takast
megi að mynda þingræðis-
stjórn í Iandinu, hvað þá
sterka stjórn. Þgð vita íslend-
ingar nú orðið, hvað þýðir.
Hér er því í húfi eigi aðeins
rétt hagnýting auðæfanna,
hér er eigi aðeins barizt um
velsæld eða fátækt, það er
sjálf þjóðskipanin — þing-
ræðið, og lýðræðið, hið ný-
endurreista lýðræði, sem í
hættu er. Ef til vill sjálft
þjóðfrelsið, ef illa tekst“.
lega á erlendum markaði er erf-
itt að segja, eins og sakir standa,
en áhættusamt verður það að
telj ast að faía að dæmi Hrafna-
Flóka og byggja útflutninginn
eingöngu á fiskafurðum, þegar
hafðir eru í huga markaðserfið-
leikarnir fyrir styrjöldina og
hinn mikli áhugi margra þjóða
fyrir aukinni fiskframleiðslu.
Það, sem hér hefir verið néfnt,
sýnir, að landbúnaðurinn á enn
fyrir höndum mikla vaxtar-
möguleika. Til þess að hagnýta
þessa vaxtarmöguleika þarf að
halda áfram á þeirri braut, sem
svo vel hefir verið mörkuð að
undanförnu, að auka tæknina.
Þessi styrjöld hefir, líkt og sú
síðasta, áorkað mikilsverðum
framförum í landbúnaðinum.
Það hefir verið nauðsynlegt í
stríðslöndunum að auka land-
búnaðarframleiðsluna með sem
minnstum mannafla og á mörg-
um sviðum hefir náðst ótrúlega
góður árangur. Þessa reynslu
mun íslenzkur landbúnaðar hag-
nýta sér eftir megni. íslenzkir
bændur hafa sýnt með miklu
meiri eftirspurn eftir landbún-
aðarvélum en hægt hefir verið
að fullnægja, að þeir gera sér vel
ljóst, að enn þarf að auka tækn-
ina. Það þarf stórvirkari rækt-
unarvélar og heyvinnuvélar. Það
þarf að afla allra heyja með vél-
um á velræktuðu landi, en enn-
þá mun y3 hluta af heyfeng
landsmanna aflað með orfi og
hrífu. Tækina verður að auka á
þessum og öðrum sviðum, eins
og það er frekast hægt.
Jafnhliða aukinni tækni þarf
að vinna að því, að meiri verka-
skipting verði i landbúnaðinum
en hingað til, þannig, að hver
bóndi stundi þá framleiðslu, er
hentar jörð hans bezt. Þróunin
hefir mjög stefnt í þessa átt
undanfarin ár, t. d. hefir mjólk-
urframleiðslan aukist langmest i
nágrannahéruðum Reykjavikur,
en sauðfjáreignin langmest á
Vestfjörðum og Austurlandi. Hér
sr vafalaust um eitt mikilsverð-
asta mál bænda að ræða, enda
mun það verða eitt ;aðalmál
næsta búnaðarþings. Það gildir
um þessi mál, eins og mörg önn-
ur, að það mun leysast farsæl-
legast, ef bændur gera það ein-
ir, án annara afskipta.
En það er ekki nóg að auka
tæknina og skipulagninguna við
framleiðsluna. Þægindin í sveit-
unum þur'fa einnig að aukast.
Þau þurfa að verða svipuð og í
kaupstöðunum, því að annars
heldur fólkið áfram að streyma
þangað, þótt tæknin aukizt við
vinnuna. Þess vegna er raf-
magnsmálið nú eitt stærsta mál
sveitanna. Ljós og hiti raf-
magnsins á hverjum bæ myndi
mjög draga úr myrkrinu og kuld
anum og útrýma mörgum erfið-
um og þreytandi störfum. Hver
bær þarf að komast í vegarsam-
band og helzt þyrfti að vera til
bifreið á hverjum bæ. Það síð-
astnefnda er enginn fjarlægur
draumur, því að vafalaust verða
framleiddar mjög ódýrar' bif-
reiðir eftir þetta stríð. Allt þetta
myndi mjög draga úr einangr-
uninni, sem margir finna nú
sveitalífinu mjög til foráttu.
Byggingamál sveitanna þarf
einnig að taka fastari tökum og
láta framfarirnar þar verða
meiri en nokkru sinni fyrr.
Mikilvægt atriði í þessu sam-
bandi er og það að auka þétt-
býlið í sveitunum. Þetta má gera
með margvíslegum hætti. Þar
má fyrst nefna byggðahverfi,
sem hægt er að reisa mjög víða.
Þá er að nefna skiptingu stór-
jarða í tvö eða fleiri býli. í flest-
um sveitunum eru skilyrði til að
þétta byggðina með stofnun ný-
býla eða sklptinu jarða. Þá
verður einnig að vinna að því að
koma upp sveitaþorpum, þar
sem starfræktur er ýms iðnað-
ur. Aukið þéttbýli í sveitunum
mun mjög stuðla að því að
stöðva hinn háskalega fólks-
flótta þaðan.
Það hefir vissulega verið mik-
il framsókn í sveitunum á und-
anförnum árum. Én framsókn-
in þarf að halda áfram þar,
jafnvel stórfelldari en áður. Það
er hlutverk Framsóknarflokks-
ins að hafa forustu þeirrar nýju
frai^isóknar á hendi, eins og
hann hefir gert á undanförnum
árum. Mörg þau mál, sem hann
ber nú á oddinum, eins og t. d.
10 ára ræktunaráætlunin, skipu-
lagning landbúnaðarframleiðsl-
unnar, rafmagnsmálið og land-
nám rikisins (þ. e. undirbúning-
ur byggðahverfa), sýna vel, að
hann er þessu hlutverki sinu
trúr.
Hér hefir Alþýðublaðið svar
forsætisráðherra. Það er von-
laust eða vonlítið um þingræðið
og lýðræðið á íslandi, ef kom-
múnistar fást ekki til að vera
með í ríkisstjórninni. Þeir eru
með öðrum orðum orðnir hyrn-
ingarsteinar og helztu máttar-
stoðir lýðræðisins á íslandi!
Slík er áramótayfirlýsing for-
manns Sjálfstæðisflokksins!
Vonandi er þó, að ekki sé kom-
ið í þvílíkt óefni fyrir lýðræð-
inu á íslandi og Ólafur vill hér
vera láta og brotthlaup kom-
múnista úr ríkisstjórninni yrði
aðeins endalok á ráðherratign
hans en táknaði engan veginn
endalok lýðræðisins. Ólafi hætt-
ir stundum fullmikið til að gera
ekki greinarmun á sjálfum sér
og þjóðfélaginu eins og hin
fræga setning hans bendir til:
„Baráttan um Kveldúlf er bar-
áttan um þjóðskipulagið“. Nú
virðist kjörorð hans vera: Bar-
áttan um ráðheradóm Ólafs er
baráttan um lýðræðið!
En þrátt fyrir það er það al-
varleg staðreynd, að maður, sem
enn hefir forustu stærsta þing-
flokksins á hendi, skuli telja lýð-
ræðið byggjast á stjórnarþátt-
töku kommúnista. Slík skoðun
getur orðið þjóðinni dýrj* ef
Sjálfstæðismenn láta hann lengi
ráða flokki sínum, því þótt þeir
geti lengt „forleikinn“ með ærn-
um fórnum og kostnaði, fá þeir
aldrei komið í veg fyrir „upp-
gjörið“. Það mun Brynjólfur
sjá um og hann mun því aðeins
lengja „forleikinn", að hann
telji það bæta aðstöðu sína við
„uppgjörið". Hættan fyrir lýð-
ræðið eykst því að sama skapi
sem „forleikurinn“ eða réttara
sagt núverandi stjórnarsam-
vinna lengist.
Minnisleysi.
Erfitt á Ólafur Thors með að
láta vera að segja ósatt, enda
segir Árni frá Múla, að hann sé
fæddur með þeim ósköpum að
vita ekki hvenær hann segir satt
og hvenær ósatt. Mætti því
segja, að ósannindi hans stöf-
uðu oft af minnisleysi. Þetta
minnisleysi Ólafs sézt gr'eini-
lega í áramótagrein hans í Mbl.
31. f. m. Þar segir m. a., að hann
hafi sagt í áramótagrein sinni
31. des. 1943, að nýsköpunin
væri höfuðviðfangsefnið. í grein
þessari sagði Ólafur orðrétt:
„Þetta er úrræðið. Sterk
stjórn, sem ræðst í að skera
niður dýrtíðina með lækkun
kaupgjalds og afurðaverðs“.
Ósennilegt er það, að þessi
frásagnarvilla Ólafs Thors
stafi af jafn ósjálfráðu minn-
isleysi og ætla mætti af
í ræðu, sem Churchill hélt í
haust, lét hann í ljós þá skoð-
un, að styrjöldinni við Japani
yrði lokið iy2 ári eftir stríðs-
lokin í Evrópu. Nokkru síðar
tók hann þessi ummæli sín aft-
ur og kvað ómögulegt að full-
yrða um, hvenær Asíustyrjöld-
inni lyki.
Shurchill mun hafa byggt
fyrri ummæli sín á því, að upp-
lýsingastofnun Bandaríkjanna
tilkynnti í september síðastl., að
það væri álit helztú herfræðinga
Bandaríkjanna, að styrjöldin
við Japani yrði ekki unnin á
skemmri tíma en 1 y2 ári eftir
stríðslokin í Evrópu. Hins vegar
virðast herfræðingar almennt
gera ráð fyrir, að stríðið standi
lengur. Einn af flotaforingjum
Bandaríkjanna, Horne, lét svo
ummælt fyrir ekki löngu síðan,
að Bandaríkjanjenn yrðu að
vera undir það búnir að berjast
til 1949.
Þegar litið er á helztu atburði
Asíustyrjaldarinnar síðastl. ár,
skiptast þar á ávinningur og
tap hjá báðum aðilum. Banda-
ríkjamenn hafa mjög verulega
bætt afstöðu sína á Kyrrahafi
og hafa tvær af Filippseyjum nú
á valdi sínu. Floti þeirra og
flugher er bersýnilega orðinn
miklu sterkari .en japanski flug-
herinn og flotinn, auk þess, sem
Bandaríkjamenn hafa nú fengið
brezkan flotastyrk til viðbótar.
Þá hafa Japanir orðið áð láta
undan síga í y8 hluta Burma.
Hins vegar hafa Japanir unnið
mjög mikið á í Kína. Þeir hafa
nú orðið örugga landflutninga-
leið. til Indo-Kína og geta' flutt
hráefni þá leið frá Indlands-
eyjum. Þeir hafa jafnframt
svipt Bandaríkjamenn beztu
flugstöðvum þeirra í Kíná og
þjarmað svo að kínverska hern-
um, að hann er ólíklegur til að
valda þeim verulegum usla.
Japanir virðast leggja hernað-
aráætlun sína þannig, að heyja
undanhaldsstríð á Kyrrahafinu,
en styrkja aðstöðu sína á meg-
inlandinu á meðan. Þeir hafa
hvergi lagt til stórrar atlögu við
Bandaríkjamenn á Kyrrahafi,
en hafa reynt að gera þeim
hverja framsókn sem dýrkeypt-
asta, án þess að fórna verulega
sjálfir. Markmið þeirra er að
umniælum Árna. Fyrir mann,
sem hefir myndað stjórn upp á
þær spýtur að auka dýrtíðina,
er vissulega gott að látast
gleyma því að hafa talið niður-
færslu* dýrtíðarinnar aðalverk-
efnið fyrir ári síðan. Sjálfrátt
minnisleysi getur stundum náð
tilætluðum árangri, þótt ekki
sé það drengilegt.
heyja úrslitabaráttuna sem næst
Japan og þeir telja fært, svo að
flutningaleiðir þeirra verði sem
styztar, en Bandaríkjamanna
sem lengstar. Þannig hyggjast
þeir að bæta sér upp, að flug-
her þeirra og floti er vanmátt-
ugri en flugher og floti Banda-
ríkjanna.Með því að brjóta Kín- .
verja sem mest á bak aftur,
hyggjast þeir að tryggja sér, að
þeir verði ekki sóttir þaðan og
geti einnig notað Kína sem
forðabúr.
Sóknin, sem Bandaríkjamenn
eiga fyrir höndum, verður vafa-
laust erfið og stöðugt erfiðari
því nær sem dregur Japan. Að-
albaráttan um Filippseyjar er
vart hafin enn, því að langsam-
lega þýðingarmesta eyjan, Lu-
zon, er enn á valdi Japana og
þar hafa þeir aðalvarnir sinar.
Mörg önnur torsótt vígi Japan
þurfa Bandaríkjamenn að vinna
áður en sjálf orrustan um Japan
hefst.
Floti Japana er nú talinn á-
líka öflugur og hann var í
stríðsbyrjun. Flugher þeirra
mun nokkru öflugri og þeir eru
taldir framleiða 1500 flugvélar
á mánuði. Floti þeirra og flug-
her getur því valdið talsverð-
um usla, þótt yfirburðir Banda-
manna séu þar fullkomnir. Aftur
á móti er landher Japana til-
tölulega miklu öflugri. í land-
hernum eru nú um 4 milj. æfðra
hermanna og til vara eru 2 milj.
manna, er verið hafa í herþjón-
ustu. Auk þess myndu Japanir
geta aukið her sinn um nokkrar
miljónir manna, ef á þyrfti að
halda. Framleiðsla Japana á
hergögnum fyrir landher er
talin fullnægjandi.
Vegna þess, hve Japanir hafa
styrkt aðstöðu sína í Kína, er
talið, að þeir geti nú fengið þar
nóg hráefni til að halda styrj-
öldinni áfram, þótt þeir misstu
Indlandseyjar. Ef Kínverjar gef-
ast upp, sem ekki er talið ó-
sennilegt, ef þeim berst ekki
fljótlega hjálp, verður mjög erf-
itt að sækja Japani heim þá
leiðina, nema með ærinni fyrir-
höfn og á löngum tíma.
Ólíklegt er talið, að Japanir
verði yfirbugaðir með loftárás-
um, eins og stundum hefir verið
talað um. Japanskar borgir hafa
oft verið taldar ver failngx til áð
mæta loftárásum en flestar
borgir aðrar, en þeirri skoðun
hefir verið andmælt í seinni tíð
og loftvarnir Japana sagðar all-
öflugar.
Það, sem gæti flýtt fyrir úr-
slitum styrjaldarinnar við Jap-
ani meira en nokkuð annað,
væri þátttaka Rússa í styrjöld-
(Framhald á 8. síSu)
v í áramótagrein Stefáns Jóhanns
Stefánssonar, formanns Alþýðuflokks-
ins, sem bírtist í Alþýðublaðinu
31. f. m., segir m. a.:
„Þegar ófreskja nazismans er
að velli lögð, má búast við að
þrennskonar straumar brjótist um
víða í löndum. Þessir straumar
geta á margan hátt legið í ein-
um farvegi, á meðan að stríðið
gegn Hitlers Þýskalandi stendirr,
J og allir berjast gegn því. Það er
fyrst og fremst afl forréttinda-
stéttanna, er af fremsta megni
leitast við að halda eða vekja til
lífs á ný forna einkahagsmuni og
yfirráð. Það er í öðru lagi ein-
ræðishyggja og ofbeldishneigð
kommúnismans í starfsaðferðum
og stjórnarháttum. Og loks er
það afl umbótanna, borið uppi
af fullum trúnaði á lýðræði í
stjórnarfari og atvinnuháttum,
sem vill gjöra hvorttveggja í senn:
brjóta á bak aftur ánauð, órétt-
læti og misrétti auðvaldsins, en
um leið varna þvi, að einræði,
ofstæki og mannfyrirlitning hins
austræna kommúnisma fái lagt
undir sig löndin.
Til átaka mun koma á milli
þessara afla, hvernig sem þeim
lýkur. Hugsanleg væri einhver
samhæfing, þó örðug og óviss
sýnist. Og vel má svo verða að
nýja árið verði sögulegt í þessum
efnum, þó ekkl kunnl það að verða
úrslitaár".
Þetta allt er vissulega rétt og satt
hjá formanni Alþýðuflokksins. En
ætli að það sé að sama skapi rétt
af Alþýðuflokknum að auglýsa for-
sprakka auðvaldsins og kommúnista
sem sterka umbótamenn og telja sam-
starf við þá líklegt til að koma fram
umbótamálum almennings?
•)• H*
í forustugrein Mbl. á gamlársdag
segir m. a. svo um stjórnarsamvinnuna:
„MálefnagrundvöUurinn, sem
samstarfið hvílir á. er glæsilegur.
Hann lýsir sterkri trú á framtíð
lands og þjóðar.
Enn er of snemmt að spá nokkru
um það, hvað ríkisstjórninni tekst
að koma í framkvæmd af þeim
mörgu og góðu málum, sem hún
hefir á stefnuskrá sinni."
Satt er það, að fallegur er stjórnar-
sáttmálinn, en þannig er til hans stofn-
að og trúverðugleik helztu samstarfs-
aðilanna þannig háttað, að jafnvel
heittrúuðustu stjórnarsinnar treysta
sér ekki til að spá neinu um fram-
kvæmdirnar!
* * *
Alþýðublaðinu farast þannig orð í
forustugrein 21. f. m. um greiðsl-
urnar úr ríkissjóði til að halda dýr-
tíðinni i skefjum:
„Þ^á á þetta þing einnig eftir
að ráða fram úr því, hvernig
afla skuli tekna til að halda dýr-
tíðinni innanlands í skefjum.
Verðuppbætur á útfluttar land-
" búnaðarafurðir og niðurgreiðslur
á sömu vörum á innlendum mark-
aði krefjast mikilla fjárupphæða
úr ríkissjóði. Og það fé verður
ekki fengið öðruvísi, en með ein-
hverjum nýjum skattaálögum. Yrði
hins vegar horfið frá því ráði, að
halda niðri verðlagi þessara vara,
myndi dýrtíðin magnast óbærilega
og útflutningsatvinnuvegir lands-
manna fengju ekki risið undir
þeirri byrði. Hverjar afleiðingar
þess yrðu, er öllum Ijóst.
Þing og stjórn á því ekki ann-
ars úrkosta en að halda enn um
^tund áfram, að leggja fram fé
úr ríkissjóði í þessu skyni."
í fyrra mátti Alþýðuflokkurinn ekki
heyra minnst á það, að dýrtíðinni væri
haldið niðri með fjárgreiðslum úr rik-
issjóði. Þingmenn hans greiddp þá at-
kvæði gegn öllum slíkum ráðstöfunum
með þeim forsendum, að þær væru
dulbúin launahækkun og atvinnuveg-
unum væri engin bót að þeim, því að
þeir greiddu það aftur í hærri skött-
um, er þe'ir ynnu við lækkun dýrtíðar-
uppbótarinnar. Nú er öll slík gagnrýni
Alþýðuflokksins þögnuð og hann syng-
ur þessum ráðstöfunum lof og dýrð.
En hvað um það? Það er allt tilvinn-
andi til að hafa Ólaf sem forsætisráð-
herra og Brynjólf sem menntamála-
ráðherra!