Tíminn - 14.08.1945, Blaðsíða 7

Tíminn - 14.08.1945, Blaðsíða 7
60. hlað TtMlNN, l>rigjjndagiiim 14. ágúst 1945 7 Bóndinn og landbúnaðurinn Svo nefnist grein i „íslend- ingi,“ sem út kom 13. þ. m., eftir B. Eiga þaö aö vera athuga- semdir viö grein mína: Rógurinn um landbúnaðinn, sem birtist í „Tímanum“ útkomnum 26. júní síðastl. „íslendingur“ mun vera gef- inn út af félagi nokkurra góðra borgara í Akureyrarbæ og er furðulegt að þeir skuli hafa, sem leiðara við blaðið', «svo illa pennafæran mann og órökfim- aíi, sem höfund nefndrar grein- ar. Ég mun ekki rita hér langt mál, enda er B. ekki þess verður, þar sem hann er gjörsneyddur allri þekkingu og öllum skilningi á málefnum landbúnaðarins. Tekst honum því heldur ekki að hnekkja neinu af þvi, sem stendur í minni grein. Er því þetta ritmál hans eintómt stað- laust gaspur. B. er sýnilega einn í hópi þeirra manna, sem hvorki eiga vit, vilja né drengskap til þess Höfundurinn segir að ég berj- ist „við að halda einu stærsta höfuðbóli landsins frá algerri niðurníðslu." Jafnvel þótt svo væri, teldi ég mitt hlutskipti ágætt í samanbiírði við hlut- skipti þeirra manna, sem með tvísýnum eða engum árangri, berjast við það að halda sjálfum sér upp úr skítnum. — B. hyggst að hnekkja því í grein minni að íslenzka land- búnaðarafurðir séu samkeppnis- færar og eftirsóttar á erlendum markaði, með því að tilfæra „setningu“ eftir Runólf Sveins- son skólastjóra á Hvanneyri. En allt, sem ég segi í minni grein um samkeppnishæfni inn- lendra landbúnaðarvara, stend- ur óhaggað fyrir því, sem B. hef- ir eftir Runólfi. B. segir enn fremur að ég eigi eftir að sannp, þá staðhæfingu að íslenzkar landbbúnaðarafurðir séu sam- keppnisfær á erlendum mörk- uðum. Þetta segir hann af því að hann fylgist ekki með um að vinna með hönd og huga að ! íslenzkan landbúnað. Verzlunar- framleiðslu, heldur er. á fram- færi hennar við eitthvað þýð- ingarlítið snatt. Ég mun hér ekki elta ólar við B. vegna útúrsnún- inga hans á minni grein •—eins og t. d. þáð að ég vilji „refsa þeim, sem leyfa sér að skrifa eða tala um landbúnað“ o. s. frv. Eins og gefur að skilja, stendur grein mín alveg óhögguð fyrir svona þvættingi og fyrir öllum aths. B. Og það skal því tekið fram, þótt það verði ekki B. til gleði að ég hefi fengið þakkir margra fyrir þessa grein, og það líka frá mönnum, sem ekki síunda landbúnað. B. minnist á tugthúsvist fyrir ónytjunga og ómaga með þjóð- inni. Á það var ekki minnst í minni grein. í sambandi við það stingur hann upp á því „að setja þessa menn í nauðungar- vinnu á stórbýlum landsips, eins og t. d. Laxamýri.“ Beinir hann þessu til mín til athugunar, en við því er það að segja að ég mundi alls ekki taka menn þessa svarar því ef honum sýnist. á mitt heimili, fyrir neina pen- inga og svo hyég ég mundi verða með alla bændur. saga okkar, á síðustu árum, sannar þetta. Það eru margir fleiri en Run ólfur Sveinsson, sem hafa kynnt sér landbúnað erlendis. Sjálfur var ég fjögur ár við landbúnað á Norðurlöndum og í Bretlandi. Ég átti og fyrstur manna úppá- stungu um það að farið væri að flytja ósaltað dilkakjöt til Bret- lands Á einum stað, í grein sinni, segir B.: „að islenzkur landbún- aður er ekki betur á veg kominn en raun ber vitni.“ Hvað á B. hér við? Vill hann ekki útskýra það? B. segir líka: „Og nú langar mig til að gefa Jóni Þorbergssyni tækifæri til umhugsunar." Mér virðist að þeim tækifærum muni honum ekki veita af sjálfum. B. endar sína lélegu grein með því að telja að blaðið „Tíminn“ muni jafnvel vilja „birta skil- merkilega athugun á því hvers vegna íslenskur landbúnaður á erfitt uppdráttar.“ „T£íminn“ Efnt til grasaferðar Náttúrulækningafélag íslands efndi til grasaferðar 28.—30. júlí og tóku þátt í henni 19 manns, 11 konur og 8 karlar. Fararstjóri var Steindór Björnsson frá Gröf. KJ. hálfþrjú á laugardag var haldið af stað úr Reykjavík og ekið fyrir Hvalfjörð með við- komu að Ferstiklu, siðan um Svínadal og Dragháls að Reyk- holti, þar sem staðið var við um stund, og þaðan um Hálsasveit með Hvítá og staðnæmzt hjá Barnafossum. Að Húsafelli var komið kl. 10 um kvöldið. Þar var keypt mjólk í nestið og síðan haldið áfram og tj aldað við Hlíð- arenda ,þar sem vegurinn beygir suður á Kaldadal. Daginn eftir var gengið til grasa inn Geitlöndin. Seinni hluta dags var in'dælis veður, hlýtt og þurrt, og næg rekja eftir votviðrin og var tínt af kappi þangað til kl. 7 um kvöldið. Kl. 7 á mánudagsmorgun blés fararstjórinn til fótaferðar. Var þá gengið í Surtshelli, og tóku 13 þátt í þeirri för. Kl. hálffimm var svo lagt af stað heimleiðis og farið Kaldadal. Var veður hið bezta og góð jöklasýn. Á Þing- völlum drakk grasafólkið skiln- aðarskál í mjólk í boði farar- stjóra og til Reykjavíkur var komið kl. rúmlega 10 um kvöld- ið. Öll var ferðpessi hin ánægju- legasta og má 'ekki hvað sízt þakka hinn prýðilega árangur hennar lipurð og ósérplægni bíl- stjórans, Guðjóns Vigfússonar, að ógleymdum sj álfum hinum á- gæta fararstjóra. Þetta er þriðja sumarið í röð, sem Náttúrulækningafélagið efn ir til grasaferða fyrir félags- menn sína. í raun réttri er þetta fyrst og fremst skemmtiferðir, líkt og tíðkast i ýmsum félögum. En hér er hið nytsama sameinað landkynningu og skemmtun á einkar hentugan og eftirbreytni- verðan hátt. B. L. J. Hvernig hljóðaði boðskapur Pýramídans mikla um fyrstu daga ágflstmánaðar 1945? Það er nú orðið kunnara en frá þurfi að segja, að einmitt þessa dagana hafa gerzt viðburðir, sem líklegir eru til að valda alda- hvörfum í sögu mannkynsins. Kynnið yður af eigin raun boðskap Pýramídans og dæmið svo sjálf um það, hvernig hann muni hafa rætzt. \ Innrá's Bandamanna á meginland Evrópu fyrir rösku ári síðan þótti að vonum stórfengleg sönnun á spádómum Pýramídafræð- inganna, en atburðir þeir, sem nú hafa gerst, munu þó þykja enn athyglisverðari sannanir. Lesið hina greinargóðu bók: Boöskapur mikla eftir ADAM RUTHERFORD Fæst hjá bóksölum. Bókaútg. Guðj. Ó. Gubjónssonar Laxamýri 20. júlí 1945. Jón H. Þorbergsson. Rödd lesanda Þrátt fyrir útvarp eru blöðin þeim árum, sem Framsóknar- mikið lesin, sennilega aldrei menn ein?hxáttu hreinan meiri- meira en nu. Sérstakur fengur þykir okkur lesendum það, er alþingismenn- irnir leiða saman hesta sína, enda ætti þaðan að vera nokkurs að vænta. Nú um skeið hafa tveir kjör- dæmakosnlr alpingismenn, báðir norðlenzkir, ræðst við, annar í ísafold og Verði, hinn í Tírrf- anum. Hinn fyrrnefndi, Jón Pálmason, er og ritstjóri ísa- foldar. Bernharð Stefánsson, þingmaður Eyfirðinga, er hinn síðartaldi. Það er oftar en á framboðs- fundum, sem alþingismenn eiga að láta háttvirta kjósendur til sín heyra. Auðvitað ber þeim að hleypa fákunum fram á ritvöll- inn þess á milli og mun því ab: mennt athygli veitt. Ritgerðir Bernharðs eru eftir- tektarverðar og framsettar með skýrleik og rökfestu. Hafa þær verið mikið lesnar og þótt sann- færandi. Virðist hann hafa rætt um málsatriðin, en ekki menn né flokka, nema þar sem Mann var neyddur til þess af Jóni, bg greindi þá ávallt skýrt á milli 'þess, hvnær hann ræddi í nafni flokks síns og hvnær ekki. í svargrein Jóns Pálmasonar í ísafold 25. júlí er eftirfaraandi klausa, orðrétt tekin og eru öll orð auðkennd af þeim, er þess- ar línur ritar: „Sá flokkur (Framsóknar- flokkurinn) ber alveg ábyrgðina á innflutningi karakúlfjárins meff öllum þess afleiðingum. Þar þarf engu að „klína á,“ eins og Bernharð nefnir. Klessan situr föst á sínum stað og verður aldrei af skafin. Lög- in voru sett og framkvæmd ’á hluta bæði á Alþingi og Búnað arþingi. Upphafsmaður þessa máls er Framsóknarmaður. — Dýralæknirinn, sem þá var sömuleiðis. Hvorki Bernharð Stefánssyni eða öðrum Fram- sóknarmönnum þýðir að þræta fyrir þetta stærsta og óhappa- ríkasta hneykslismál, sem ís- lenzkum landbúnaði hefir orðið til niðurdreps og aldrei sér fyrir endan á. Sök þeirra er fyrir löngu sönnuð að fullu. Ef ein- hverjir Sjálfstæðismenn eru meðsekir ,þá er það leiðinlegt fyrir þá, en vald höfðu þeir ekkert á þeim tíma til að af- stýra voðanum, Þp sterkur vilji hefði verið til. Að ég sé að smjatta á einhverjum ósannind- um Pál Zophqníasson í þessu sambandi er alger fjarstæða. Það er vitað, að hann var aðal- formælandi þessa óhappaverks, að flestir alþingismenn, sem málið ræddu vitnuðu í hann og að allt sem hann sagði um hagnaðarvon af þessum óheilla- skjátum reyndist bull.“ — Svona mörg og sannfærandi! eru þessi orð. Þamstanda í svar- grein um alvöruþrungin þjóð- mál og skulu vera eitt af þeim l^eztu trompum, sem þessi bænda fúlltrúi og stjórnmálaritstjóri hefir á hendinni. þæmi svo dómbærir menn. Taldi ég rétt, að þeir, sem Jóni Pálmasyni eru ósammála, gætu ekki gert hon- um betri bjarnargreiða en að birta hin tilfærðu ummæli í heild. Er þá illa villt um íslenzka lesendur, ef þeim þá verður ekki fullljóst til hvers refirnir eru skornir. Og þótt mannborlega sé á diskana framreitt handa les- endunum, verður ekkli ahnað sagt en hér sé um sælgætis hundamat að ræða. Enda býst ég vlð, að ólík séu afköst Páls Zóphóníassonar og Jóns Pálma sonar á Alþingi fyrir þau kjör dæmi, sem þeir eru fulltrúar fyrir og landið í heild. En „bull *ið“ er bezt að bíði til þingkosn inga næsta ár, svo að kjósendur fái sjálfir úr því skorið, þvor þeirra, Páll eða Jón, hafi betur gert eða viljað gera fyrir bænda stétt þessa lands sem þingfull trúar hennar. Og „klessan situr föst á sínum stað.“ ísjárvert og tvíeggjað vopn er meinfýsnin og sú eggin hvassari, er snýr að þeim er beitir henni, enda hefir bóndinn á Akri sært stjórnmála- heiður sinn illa með þyí að vega með svona vigri: „klessan" situr eftir sem áður á sínum stað, þótt öðrum sé hún ætluð. Annars er furðulegt, hve hik- lausar fullyrðingar, einatt stað- lausir stafir, eru íátnar koma í stað sannana og tilvitnana í heimildir. Þvert ofan í þingtið- ihdi og skráðar^gerðir löggjaf- arvalds, ætlar stjórnmál&rit- stjórinn sér að lemja áróðurinn blákaldan inn í hauskúpu aí- þjóðar. Slik er þjóðmálatæknin nú. Rökvísinni er ekki ætlaðar styrkar stoðir. Starr og þráttan skulu skipa rúm hennar. Sam- anber: „Það þýðir ekki að þræta fyrir bað.“ Það er talið „leiðin- legt, ef einhverjir Sjálfstæðis- menn eru meðsekir," — mein- laust orð og skilorðssetning, — og er þá ekki „persónulegt mál.“ En eigi Páll Zóphóníasson í hlut bá „tilheyrir það embættisaf- glöpum.“ Veit ég ekki, hvort iheira skal hér dásama: vald- leysi Sjálfstæðismanna t^il „að afstýra voðanum," eða einfeldni ritstjórans og vanmat á dóm- greind almennings. Þeim stjórn málamönnum mun verða við falli hættast, þégar til lang- frama læ.tur, sem byggja út- reikninga sína á heimsku ann- arra og haga orðum og athöfn- um í^samræmi við það. Því „al- ger fjarstæða“ er að ætla, að allt, sem Jón Pálmason „hefir um * Framsóknarflokkinn sagt, sé satt og rétt,“ — já, og að slík- ar umsagnir séu af heilindum sagðar. — r — n. Raddtr nágraimanna. (FramhaM af 2. síðu) ur aðalvopnið — \>g líklega eina vopnið, sem þarf til að vinna sigur — kjarnasprengja í rakettu, sem hægt er að skjóta langar leiðir og stjórna með firðtækjum af mikilli riákvæmni. Með kjarna- eða frumeinda- sprengjunni er mönnum fengið mikið vald í hendur, en á þeim hvilir einni mikil ábyrgð. Það er vandfarið með þetta vald og ófyrir- leitnar ríkisstjórnir geta hagnýtt sér það til þess að leggja heil lönd í eyði á .svipstundu og ná undir sig heimsyfirráðum. Það þarf ekki nema örfáar slíkar sprengjur til að lama allt líf heils lands og opna innrásarher allar leiðir iim fyrir landamæri þess. Sá, sem hefir þetta , vopn og greiðir fyrsta höggið, hann sigrar." Til sölu Vinnuheimili S. í. B. S. Eftirtaldar gjafir hafa Vinnu- heimili S. í. B. S. nýlega borizt: Norður-ísafjarðars..... 3000,00' Siglufjarðarkaupst..... 2000,00 Rangárvallasýsla ...... 1000,00 Mýrasýsla ............. 5000,00 Borgarfjarffarsýsla .... 5000,00 Stjórn Vinnuheimilisins flytur þessum bæjar- og sýslufélögum innilegustu þakkir fyrir stuðning við og skilning á þessu málefní. Áður hefir verið s^kýrt frá rausnarlegum gjöfum annara bæjar- og sýslufélaga, og er gleðilegt til þess að vita, að þau geri þannig þetta þjóðfélags velferðarmál að sínu áhugamáli. isiiií fet s a» ve rsí * * >• Hálft hús á Þórshöfn, 6 herbergi og eldhús, auk geymslu og eitt herbergi í rishæð. Heyhlaða, steinsteypt með 2 votheysgryfjum, tekur 300 —400 hesta. Fjós ásamt steinsteyptu áburðarhúsi. 3 dagsláttu tún fullræktað, 3 dagsláttur óræktað, en ræst og afgirt. Bátur, 7—8 tonn, hekkbyggður úr furu og eik. 60 Ha. Budadieselvél, tveggja mánaðá gömul. r Ennfremur dragnótaspil, dragnótaveiðarfæri og skjögt- bátur. Einnig getur komið til mála sala á verzlun á staðn- um með vörulager að útsöluverði kr. 70,000,00—80.000,00. Allar nánari upplýsingar gefur Sigurgeir Sigurjónsson, hrl. Aðalstræti 8, Reykjavík. Sími 1043 eða 6388. Þakkir goldnar Hinn 4. marz s. 1. varBigurgeir Sigurðsson frá Þaravöjlum, Innri-Akraneshreppi á gangi með Akrafjalli. Sýnist honum þá líkt kind upp á stöllum i fjallinu. Klifrar hann upp og reynist rétt, að þar er ær frá mér undirrituð- um, sem honum tókst um siðir að ná og kom henni heim til sín að Þaravöllum, og vildi enga borgun fyrir. Sem betur fer eig- um við íslendingar enn drengi sem ekki telja á sig að gera ná- unganum greiða, án þess að út- troða sína eigin pyngju./' 8. marz 1945. Vilhjálmur Jónsson Þinghól. -L FYLGIST MEÐ Allir, sem fylgjast vilja með almennum málum, verða að lesa TÍMANN. Þakka hjartanlega sveitungum mínum, og öðrum fjœr og nœr, sem glöddu mig á áttrœðis afmœli mínu. Steinunn Sigurðardóttir. Narfastöðum. Á víðavangi (Framhalcl af 2. síðu) fjórum byrjuðu sama fagnaðar- boðskapinn þrjá fjórðu ræðu- tímans, hreif það ekkert þann fámenna hóp ,sem sótti fundinn. Örfáir kloppuðu fyrir þeim, þeg- ar bezt lét. Undantekning var, ef nokkur fundarmaður tók und- ir mál þeirra, en margir gagn- rýndu. Hvergi kom fram traust eða þakkir til stjórnarinnar. Fundirnir vöktu enga athygli. Þýðing þeirra var aðeins sú, að opinbera það tómlæti og þá and- úð, sem stefna stjórnarinnar á að mæta úti um byggðir lands- ins. Það var ákjósanlegt að stjórnin sjálf skyldi opinbera það með þessum hætti. Því sér Mogginn nú eftir, að flanað skyldi í fundina og nagandi samvizkubit brýzt út i dálkum hans annað veifið. Vísa um „Mogga-mann“ sem er son- ur vinar míns og æskuleiðtoga, — er hann hafði „haft í salti“ réttmæta grein eftir mig hart- nær þrjá mánuði — og þorði illa að birta í blaði sínu af ótta við kommúnista: Fjöll og dali skellti á skeið, skók sinn „moðhaus", stúrinn. —_ Nýsköpunar-Rauðku reið; — réðst ei víða á múrinn! Konráð Vilhjálmsson frá Hafralæk. BUTAR % I ' af góðum 'kápuefncm seljast T dag. H. Tof t Skólavörðustíg 5. Sími 1035. Bólusetninga- sprautur» «« sem stilla má, sérstaklega vandaðar kr. 15,00 hólnálar, ryðfríar — 1,00 varagler — 2,50 Sendum um land allt. Seyðisfjarðar Apótek. Þurrkaður og pressaður SALTFISKIH ódýr og góður, í stærri og minni kaupum. Hafliði Baldvinsson Sími 1456. — Hverfisg. 123.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.