Tíminn - 07.08.1948, Side 6

6
TÍMINN, laugardaginn 7. ágúst 1948.
172. blað
Tripcli-bíc
Maimlausa skfpið
(Johnny Angel)
George Raft
Claire Trevor
Signe Hasso „
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9.
Prinsessan - sjóræninginn
Sprenghlægileg amerísk sjóræn
ingjamynd með
Bob Hope
Virginía Mayo
Sýnd kl. 5
Sala hefst kl. 11 f. h.
Sími 1182
Nú um skeið hafa staðið
allmiklar skriftir og jafnvel
deilur um framkvæmdir þær,
sem á döfinni eru hér á Hell-
issandi eða öllu heldur fram-
kvæmdir að Sandi og á ég þax
aðallega við vegagerðir þær,
sem á döfinni eru fyrir jökul-
inn að Sandi.
En það skal svara þeim,
sem tefja fyrir þeim frám-
kvæmdum eða að minnsta
kosti láta sér þær engu skipta
að vegagerð fyrir jökulinn er
blátt áfram lífsnauðsynleg
fyrir þær manneskjur, sem
búa sunnan Ennis allt að Búö
um. Og með því móti að veg-
ur verði lagður þessa leið er
stuðlað að því að bændum
verði gert kleift að koma á
arðvænni mjólkursölu á
Sandi eins og er t. d. á Akra-
nesi.
Auk þess, sem ’ég hefi nú
þegar getið um ætla ég að
minnast á eitt hið hræðileg-
asta, sem orsakast getur í
þessari vegleysu, en það er ef
maður veikist hastarlega og
það yrði að flytja hann í
hvelli til læknis. Hvernig færi
þá? Vegurinn er ófær. Það
yrði að flytja manninn í
kerru eða bera hann ef hann
þyldi ekki þann hristing. Það
er seinleg ferð og erfið. Svo
loks þegar komið væri á Sand
er ekki hægt að fá bát, það
er vont f sjóinn og ófært að
sigla frá bryggjunni. Þá er
tekinn bíll og keyrt út að
Enni, en þar tekur sami
göngutúrinn við til Ólafsvik-
ur og má nærri geta að sér-
stakt lán er ef maðurinn er
þá ekki dáinn eftir allan
þennan tíma, sem fer í ferð-
ina (mér þykir rétt að skjóta
því hér inn í að enginn læknir
er á Sandi).
Samamáli er að gegna, ef
skip stranda suður með land-
inu, hversu nauðsynlegt það
,er að hafa góðan veg svo
fljótt sé hægt að koma hjálp
við er þörf krefur. En það er
ekki vegurinn einn, sem er
ábótavant hér á Sandi, það
er einnig flugbraut og höfn,
sem þarf ekki síður aö lag-
færa og stækka.
Það er ekki Söndurum og
nágrönnum þeirra einum,
sem koma framkvæmdir þess
ar við. Það er þjóðinni í heild.
Henni er skylt að forða slysa-
hættum, ef unnt er og það er
unnt með því að bæta höfn-
ina hér á Rifi og leggja veg
fyrir jökulinn og stækka flug
brautina og gera aðrar þær
framkvæmdir, sem koma í
veg fyrir slys og önnur vand-
ræði, sem vegleysur hafa í/för
með sér. Snæfellsnes er of
gott hérað til þess að leggjast'
Ifrjja Síó
„Vér liéMtim
Iidm".
(„Buck Privates Come Home“)
Sýnd í dag kl. 3 og 9
Sonur refsi-
noriiarinnar
Hin fræga sögulega stórmynd,
með:
Tyrone Power og Gene Tierny
Sýnd kl. 5 og 7. Sala hefst kl. 11
í auðn og spá mín er sú að ef
þessi sveit slitnar úr keðju
landsins muni fleiri fara en
ef . hafnar verða hér fram-
kvæmdir, trúi ég því að þær
eigi eftir að sjást margfald-
ast og hafa í för með sér ef
til vill að rétta landið úr þeim
kröggum, sem það er nú kom-
ið í og þjóðinni er skylt að
styðja að þessum málum í
náinni framtíð.
Nú hafa verið sem betur fer
ákveðnar miklar framkvæmd
ir hér, „en beÆur má ef duga
skal.“
Jóleannes
Ei'Iendsson
(Framhald af 3. siðu)
hann hefir gert þar um langt'
búskap, var maöur, sem lifði
hálfri öld á undan sinni sam-
tíð. Hann var uppfindinga-
maður, sem hefði orðið þjóö-
inni til ómetanlegs gagns,
hefðu hæfileikar hans feng-
ið að njóta sín til fulls sök-
um þjóðarsmæðar okkar ís-
lendinga. En samt tókst hon
um fyrir nærri því hálfri öld
síðan að kenna íslendingum
að nota hverahitann.
Hann var fyrstur manna
á íslandi og sennilega í víðri
veröld til að beizla þessa
undraorku og gera harfa gagn
lega fyrir mennina. Hann
byrjaði á því að leiða gufuna
úr hvernum inn í bæinn og
hitaði hann upp með hvera-
vatni, en það hafði þá eng-
inn gert fyrr. Einnig notaði
hann gufuna til suðu, sem
hann leiddi í pípum inn í
bæinn. Þetta smíðaði hann
allt með eigin hendi því að
hann var völundur á tré og
járn.
Þau Reykjahjónin, Andrea
Jóhannesdóttir og Erlendur
Gunnarsson áttu 12 börn og
10 af þeim komust á legg og
urðu öll hin mannvænleg-
ustu. Fimm stúlkur og fimm
drengir. Þau hafa öll erft hag
leiksgáfu föðursins, sem kom
ið hefir fram hjá þeim á
einn eða annan hátt.
Jóhannes er elztur bræðr-
anna og hann tók við búi af
föður sínum 1919, er hann
giftist konu sinni Jórunni
Kristleifsdóttur, Þorsteins-
sonar á Stóra-Kroppi í Reyk
holtsdal.
Þau hjónin eiga fjóra upp-
' komna syni, sem allir eru
hver öðrum gjörvilegri menn
og líklegir til stórræða. Þeir
heita Erlendur Sturla, sem
er elztur, Kristleifur, Björn
og Andrés.
Jóhannes á Suður-Reykj-
Varaðu þig á
kveufólkimi.
(Kun hans Elskerinde)
Bönnuö börnum innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9
Sprenghlægileg mynd með hin-
um þelcktu gamanleikurum.
Gög og Gokke.
Gög og Gokke
Sýnd kl. 3 og 5
Sala hefst kl. 11 f. h.
Af laverju skyMi laús-
næðið vera dýrt?
(Framliald af 5. síðu).
opinber lán. Það gat meira
að segja verið gott til að
auglýsa hug sinn til fólksins.
En sjálfir urðu þeir þó að
fá að græða á öllu því, sem
bygginguna snerti. Hvað kom
þeim við, þó að ríkisútgjöldin
ykjust dálítið?
Þeir treystu sér til að kom
ast undan þeim.
Og svo byggir Reykjavíkur
bær og byggir dýrt, svo að
sést hvað hinir eru ódýrir.
En í sambandi við byggingar
bæjarins er margs að spyrja,
en það upplýsist væntanlr^a
af skýrslu þeirri, sem von er
á um málið. En hvað borgaði
bærinn fyrir teikningu?
Hvað greiddi hann fyrir um-
sjón? Átti hann vélskóflu eða
bíl í þessari vinnu? Já —
hvað á Reykjavíkurbær marg
ar vélskóflur? Og keypti bær
inn timbur hjá Völundi og
sement hjá Hallgrími á smá-
söluverði?
Þetta kemur bráðum allt í
ljós og því tölum við nánar
um þetta.
Ö+Z.
Á víðavaitgi
(Framhald af 4. síðu).
bræður þeirra í rafmagnsstól
inn, eins og Þjóðviljinn hafði
þó sagt fyrir að myndi verða.
Svona er hlutskiptið þung-
bært. Ekki hægt að játa ást
sína, og takmarkað hve mikið
má skeyta skapi sínu á hinn
veginn.
’um er einkar vel látinn og
vinsæll maður af þeim er
hann þekkja. Hann er jafnan
glaðvær og kátur, og lætur
honum vel að vera í hópi
tvítugra stráka. Hann hefir
líka til skamms tíma tekið
virkan þátt í félagsmálum
unga fólksins í Reykholtsdal,
en þar starfar eitt öflugasta
ungmennafélag á landinu.
Fyrir sveit sina hefir hann
haft umfangsmiklum félags
störfum að gegna á síðari
árum. Hann er hreppstjóri
sveitarinnar, en auk þess í
margvíslegum öðrum „nefnd
um“ og „stjórnum", sem nauð
synlegt þykir að hafa, þar
sem menningin er komin á
hátt stig og mikil félagsstarf
semi er.
Á yngri árum tók Jóhannes
ásamt bræðrum sínum virkan
þátt í íþróttastarfsemi og
voru þeir um langt skeið með
fremstu íþróttamönnum í hér
aðinu. Er Jóhannes líka enn
frár á fæti og íþróttamanns
legur í hreyfingum, þrátt fyr
ir mikið og erfitt starf við
búskapinn.
Framkvæmd er þjóðarheill
Efííi* Ragiiar Ágústeson.
ÍGUNNAR WIDEGREN: 70. dagur
I / r *
| Ungf rú Astrós
| —; Mér er svo illt í maganum, svaraði ég í flýti, og
| þetta hefir líklega ekki hljómað sem ósennilegast, því,
| að ég hoppaði á öðrum fæti af einskærum ákafa og
| æsingi. Nú var Túlli á leiðinni niður bryggjuna aftur.
— Þér getið bjargað yður með það hérna úti, sagði
1 Gústafsson og hnykkti höfðinu í áttina til rauðu smá-
| byggingaririnar. Vitið þér ekki, hvar húsið er?
— Jú, kveinaði ég. En ég verð að fá dropana mína.
|. Það er eina lækningin. — Elsku Gústafsson — komið
| þér mér í land.
Ég heyrði, að Túlli nálgaðist hröðum skrefum, svo
i að nú var ekki langur tími til stefnu.
— Erúð þér svoriá fjandi slæm? rumdi Gústafsson.
1 Þá verð ég líklega að hjálpa yður. Ég held ég hafi
| tíma til þess að fara eina ferð, áður en farþegarnir,
I sem ég var með, ætla heim.
| — Ég held, að ég komist út aftur í tæka tíð, sagði
I hann sigrihrósandi,'þegar ég hoppaöi upp á bryggjuna.
1 Og ég vona, að þét fáið góðan bata.
Og góðan bata fékk ég líka. Birgitta Hamar hafði
1 staðið brosandi á táli við Utterclou-fríherrafrú og son
I hennar í tvær minútur, þegar Tea okkar kom á vett-
I vang, virðuleg eins og páfugl með útbreitt stél.
FJÓRTÁNDI KAFLI.
Hádegisverðurinn var snæddur stórtíðindalaust. Hér
| var allt mun hljóðlátara en þegar við Búi sátum við
i eldhúsborðiö og skröfuöum við Emerentíu, sem aldrei
1 vildi leggja niður þann gamla sið sinn að borða mat-
| inn sínn standandi við eldavélina. Hin glæsta frínerra-
í frú sat í forsætinu og kunni sýnilega vel við sig í
I íburðarmiklum og skrautlegum veitingasalnum. Hún
! gætti vel húsmóðurskyldna sinna og stjórnaði sam-
| talinu, sem við tókum hæfilegan þátt í. Svipur stjúp-
| móður minnar, fæddrar Andersson, sagði þó svo greini-
I lega, /að ekki var um að villast: Ég samsinni þessu
í bara af því, að ég verð að gera það.
Ég undi mér hið bezta, þó ekki bæri meira til tíðinda
| en þetta. Ég var fegin að geta dregið andann frjáls
! eftir allt, sem fyrir hafði komið, og látið æsinguna
1 sjatna. Maturinn bragðaðist ágætlega, ekki einvörð-
| ungu vegna þess, að hann væri slikt sælgæti, heldur
I líka vegna þess, að ég hafði ekki þurft að standa við
| eldavélina meðan hánn var búinn til. Ég var hin sig-
| urreifasta. Hvort tveggja var, að ég hafði snúið ræki-
| lega á vin minn, Túlla, og svo veitti ég því athygli, að
1 Teu varð því órórra, sem fleiri vingjarnleg orð fóru á
1 milli mín og friherrafrúarinnar. Reyndar voru öll
| vinahót mín uppgefð, ætluð til þess eins að gera
I stjúpmóður minni gramt í geði. Ég reyndi að gera mig
I sem hýrlegasta og alúðlegasta og renndi hlæjandi aug-
! unum til beggja hliða eftir því sem þörfin krafði'. Loks
! risum við öll á fætíir og gengum úr veitingasalnum,
| hátíðleg í fasi.
— Já, sagði friheírafrúin, þegar við komum undir
| bert loft. Nú sting ég upp á því, að við gömlu konurnar
| setjumst hérna á bekkmn úti í garðinum, svo-ungling-
I arnir geti farið sínú. fram.
— Gætum við ekki setzt hér öll fjögur? spurði Tea
1 dálítið óróleg. Þettá hefir verið svo skemmtileg stund,
| að mér finnst hér unvbil synd af okkur að skilja strax.
— Unga fólkið vill'alltaf vera á þönum, sagði frí-
! herrafrúin um leið pg hún hlammaði sér á bekkinn.
— Alveg rétt, flýtti ég mér að segja — maður verður
I bókstaflega að hreyfa ,sig dálítið eftir máltíðir, ef mað-
É urá ekki að eldast állt of snemma.
| — Stúlka, sem héfir vaðið fyrir neðan sig, svaraði
! fríherrafrúin og.kmkaði kolli til stjúpmóður minanr,
i sem hvessti á mig tortryggnisleg augun.
— Ég er bara hræddust um, að við getum ekki ver-
I ið öllu lengur að heiman, sagði stjúpmóðir mín. Þaö
1 er svo margt, sem þú þarft að vaka yfir.
— Það er ekki svo margt, sem ég þarf að hugsa um
| í dag, svaraöi ég um leið og ég strauk hendinni gegn-
! um hárið til þess að hagræða lokkum, sem vindurinn
1 hafði ýft. Ég er viss um, að allt gengi vel, jafnvel þótt
í ég færi að heiman í einn eða tvo daga.
miHHiiiiiiiiiiiiaiiiiniiiiuiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH'iiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiuiimiiniiimiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir ......... ......... •