Tíminn - 23.02.1949, Blaðsíða 6

TIMINN, miðvikudaginn 23. febrúar 1949
41. blað
r Wljja SíÓ ......................:
Látum (Irottiiin f
clæma
(Leave Her to Heaven)
i| Hin tilkomumikla ameríska stór |
mynd í eðlilegum litum. |
= Aðalhlutverk:
Gene Tierney
Cornel Wild
Jeanne Crain
= Bönnuð börnum yngri en 14 ára |
AUKAMYND:
| Fróðleg mynd frá Washington. \
| Truman forseti vinnur embætt- =
iseiðinn.
Sýnd kl. 5 og 9
UimiHUiuiiiimuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimimiiimimi
vtp
ÍKÚL4G0TU
Parísargyðjan
(Idol of Paris)
I íburðarmikil stórmynd frá i
= Warner Bros. |
Christine Norden
= Michael Rennie
Aaukamynd |
| Alveg nýjar fréttamyndir frá \
| Pathe, London. |
Sýnd kl. 5 og 9
= Sala hefst kl. 1 e. h.
= Síðasta sinn!
| ' Sími 6444 |
uimmmmmmmmmmmmii'mmmmmmmmmii
e Uajjharjjjariarbíó s
ISlika á lofti
| (Rage in Heaven) =
= Áhrifamikil og vel leikin ame- =
| rís kvikmynd gerð eftir skáld- |
sögu James Hiltons. =
| Aðalhlutverk:
Ingrid Bergman
Robert Montgomery
George Sander =
Sýnd kl. 7 og 9
E i
Sími 9249
Diiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiimiimmimm!
Erlcnt yfirlit
(Framhald af 5. síðu).
hefði verið hleypt af neinni
finnskri fallbyssu þann dag, en
heyrst hefði skot handan rúss-
nesku landamæranna.
Þetta aftraði þó ekki því, að Rúss
ar kröfðust þess, að Finnar færðu
her sinn 20—25 kílómetra frá landa
mærunum, og þegar Finnar neit-
uðu því, — en með því hefðu þeir
yíirgefið fremsta hluta Manner-
heimlínunnar, — sögðu Rússar
griðasáttmálanum upp og fóru
)itlu seinna með her sinn yfir landa
mærin og hófu vetrarstríðið 1939—
40.
Griðasáttmálinn við
Pólland.
Pólland gerði griðasáttmála við
Ráðstjórnarríkin 25. júlí 1932. Þar
var ákveðið að friðarsamningur-
inn í Riga 1921 skyldi vera grund-
völlur að sambúð þessara tveggja,
I Elgiiikona að |
láni
I (Guest Wife)
\ Bráðskemmtilfeg amerísk gam- =
| anmynd. =
Claudette Colbcrt
Don Amche |
= Richard Foran
Sýnd kl. 7 og 9
Barátta
laiidnemanna
| Sýnd kl. 5 |
...............mmmmmmmmimimii
'jiimiiiiin yjarnarbíó immimn
I Æfintýrabrúð-
nrin
| Afar spennandi og Vel leikin 1
I mynd frá Paramount.
= Aðalhlutverk: =
_ a
| Olivia De Haviland
= Ray MiIIand
= Sonny Tufts
Sýnd ki. 5 7 og 9
Sala hefst kl. 1 e. h.
iiiiiniiiniiviiiiiiiiiniiiiiiiinmiiiiinimiiimiiniiniiniii
- iiimimm
HAFNARFIRÐI f
Leikfélag:
Hafnarfjarðar
sýnir
GASLJÓS
klukkan 8.30 !
(jatnla Síó
immiiiiL
Sími 9184
| Þrír piparsveinar i
(Three Wise Fools)
É Ljómandi skemmtileg og vel I
= leikin amerísk kvikmynd. \
Aðalhlutverkið leikur
litla stjarn vinsæla |
Margaret O’Brien
| ennrremur: I
Lionel Barrymore
Edward Arnold
Lewis Stone =
Sýnd kl. 5, 7 og 9
e
lllll 1111111111111111 ■tlllllMIIIMIIIU^l.M.IIII III llllllllll'lllllll
1111111111111
7ripcli-(?íó
mmiiiiiii
Ilundaheppni
(It Shouldn’ happen to a Dog) \
Skemmtileg og gamansöm ame- |
rísk sakamálamynd. !
! Aðalhlutverk:
Carole Landis
Allyn Joslyn
Margo Woode
= Sýnd kl. 5, 7 og 9
Sími 1182 5
....................iimiiiiiiimmiiiiiimniT
inu eins og það var fyrir stríðið.
Sú landamæralína, sem Rússar og
Þjóðverjar komu sér saman um í
samningi Rippentrops og Molovtovs
er enn þá landamæri Rússa og
Pólverja þrátt fyrir ákvæði griða-
sáttmálans um friðarsamningana í
Riga.
Ef Halvard Lange rifjar þetta
upp fyrir sér, getur hann séð á
þessari litlu skrá, að það eru fullt
eins miklar líkur til þess, að Rúss-
land segi gerðum griðasamningi
upp einhvern daginn, og ráðist svo
með her inn í Noreg daginn eftir,
nema Molotov finnist áður, að gang
ur málanna krefjist þess, að samn-
ingurinn sé gerður meira skuld-
bindandi — eða svo að samningur
inn við Finna sé hafður í huga,
þar sem í líkingu við orðalagið á
svarinu frá Norðmönnum er komist
svo að orði: „Þegar ógnun um á-
rás liggur fyrir.“
líkja og að þau hétu hvort um sig
áð taka ekki þátt i stríði til að
bafa áhrif á stjórnmál hins, jafn-
jramt þvi, sem þau hétu að hafa
IMMlMUMIIMa<IMMMMMMIHIIMIIIMIIMIU|rV||||||.<l|iM>*i|
ekkert félag við þriðja aðila, sem
kynni að ráðast á annan hvorn
samningsaðila.
Þessi pólsk-rússneski griðasamn-
ingur gilti þar til Í7. september
1939, 10 dögum eftir innrás Hitlers
í Pólland. Til þess, að ekki væri
um brot á þessum samningi að
ræða, gerði Molotov öllum ríkis-
stjórnum öðrum en hinni pólsku
orðsendingu 17. september. Þar
sagði svo: „í 10 daga styrjöld hefir
Pólland misst öll iðnaðarhéruð sín
og menningarlegar miðstöðvar.
Varsjá er ekki lengur pólsk höfuð
borg. Pólska stjórnin er sundruð
og ekki með neinu sjáanlegu lífs-
marki. Það þýðir, að pólska ríkið
og stjórn þess er í raun og veru
liðiö undir lok. Þar með hafa þeir
samningar, sem voru milli Pól-
lands og Ráðstjórnarríkjanna misst
gildi sitt.“
Þannig komst hann frá því í mál
um Póllands. Sama dag fóru rúss-
neskar hersveitir inn í Pólland (án
þess, að veita árásarsveitum naz-
ísta hjálp) og hernámu allan aust
urhluta landsins eða 48% af land-
Eftirlit með opinber-
iim rekstri
(Framhald af 3. síðu).
! urskoðenda ríkisreikning-
anna og fela þeim það.
| 2. Ef réttara telst að hafa
(í því sérstakan mann, þá
, hvort ekki sé rétt að setja
, hann fyrst til reynslu, en
i skipa hann ekki strax, því að
, það veltur meira á því hér en
í flestum öðrum störfum, að
I
maðurinn reynist vel, og því
færi illa, ef liðléttingur væri
skipaður í starfið.
3. Að athuga hvort ekki sé
rétt að setja í frumvarpið á-
kvæði um vinnutíma opin-
I berra starfsmanna, og lengja
hann þá frá því, sem nú er.
20. febr. 1949.
Páll Zóphóníasson.
flugltjAié í Tímanuttt
BERNHARD NORDH:
í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA
60. DAGUR
sem fokið hefði í ofviðrinu um veturinn. Hann hafði ekki
haft hirðu á að verja hana með ljáum!
Fokið? Já, það var stormasamt í Kyrtilfelli. Fyrir norð-
anátt var reyndar skjól af fellinu, sem byggðin dró nafn
af, en til vesturs teygði sig fimm mílna langur dalur, sem
skarst langt inn í norskú fjöllin. Þessi dalur var fimm eða
sex hundruð metra yfir sjávarmál, mýrlendur og illa gró-
inn. Sums staðar var hann allt að tveggja mílna breiður, en
þrengdist nokkra kílömetra vestan við Kyrtilfell. Stæði
slaukvindur eftir dalnum, varð hann að ofsastormi, þegar
hann brauzt í gegnum þrengslin. Það kom varla það ár, aö
ekki fyki hlaða eða skemma, og síðastliðinn vetur höfðu
hvorki meira né minna en ellefu hlöður sópazt burt, svo að
ekki stóð annað eftir en grunnarnir. Þök og veggir höfðu
gersamlega horfið — jæja, það fundust kannske fáeinir
bjálkar á tvístringi, þegar snjóa leysti. Og heyið hafði allt
farið út í veður og vind. Nikki hafði orðið hart úti — hann
átti þrjár af þessu hlöðum. Og nú varð að byggja nýjar.
Stína lét mjólkurfötuna í lind, skammt frá bæjarveggn-
um. Þar ætlaði hún aö kæla mjólkina. Síðan fór hún inn,
en kom aftur út að vörmu spori, komin í pils og blússu,
sem engin kúalykt var af. Hún stóð kyrr litla stund, eins og
hún væri að ihuga, hvað hún ætti að gera í einverunni þetta
laugardagskvöld. Svo kallaði hún á hundinn, sem hét Sokki,
og ginnti hann til þess að elta sig í kringum dálítinn bjark-
arlund. Þessu næst sleit hún fáeina kvisti af hríslu, þefaði
af laufinu og hrakti frá sér mýflugnasveim, sem sótti aö
henni. En þegar hún hafði barið frá sér um stund, sneri
hún heim aftur.
Þungur niður barst neðan frá Fiaumánni, sem rann út
í Bjarkarvatnið skammt frá bænum. Stúlkan nam staðar
og horfði í suðurátt. Enn voru snjódílar á hæstu tindum
Marzfjallsins. En það brá ekki fyrir neinum ljóma í aug-
um hennar — engu bliki af ævintýraþrá né svellandi löng-
un. Hún var ekki stúlka úr niðurdölunum, sem stóð á sel-
balanum og renndi spyrjandi augum yfir fríða skógarása
og brosandi byggð. Hér var ekki neitt, sem brosti, nema birki
lundurinn, þegar sólfar var mikiö. Nakin, gróðurvana fjöll
byrgðu útsýn, hvert sem litið var — kuldaleg og hrjóstrug
eyðimörk, sem ekki ól upp draumlyndi í bþrnum sínum.
Mýið var áleitið, og Stína var í þann veginn að forða sér
inn, er hún uppgötvaði allt í einu dökkan depil úti á Bjark-
arvatninu. Hana furðaði á þessu. Nei — þeir kæmu ekki
fyrr en að morgni. Gat þetta verið einhver annar, sem
kæmi frá Kyrtilfelli? Hver átti það að vera? Og auk
þess — þessi bátur var of nærri suðurströndinni til þess, aö
hann gæti komið frá Kyrtilfelli. Hann var kominn hálfa
leið yfir vatnið — og fyrir stundu síðan hafði hún engan
bát séð.
Hjartað í Stínu tók að slá hraðar. Það var ekki af því,
að hún væri hrædd, því að það hlaut þó annaðhvort að vera
Bjarkarbáturinn eða bátur frá Kyrtilfelli. En það var
svo einkennilegt, að honum skyldi skjóta svona allt í einu
upp — það gerði henni órótt innan brjósts.
Báturinn nálgaðist óðfluga, en enn var þó fjarlægðin ,of
mikil til þess, að Stína sæi, hvort einn eða tveir voru í hon-
um. Það voru nokkur hundruð faðmar niður á vatnsbakk-
ann, og stúlkan kallaöi á Sokka og hljóp niður í kjarrið.
Hún ætlaði að hafa vaðið fyrir neðan sig — sjá, hvort þetta
væri einhverjir kunnugir eða náungar, sem ekkert erndi
ættu hingað. Stína faldi sig á bak við skógarrunna og horfði
•út yfir vatnið. Kvöldroðinn var setztur á suðausturfjöllin,
og langir, dökkir skuggar hvíldu yfir vatninu. Við suður-
ströndina var glitrandi sólskinsblettur.
Stína veitti litbrigðum ljóss og skugga enga athygli. Augu
lrennar störðu á bátinn, sem leið yfir vatnið. Nú sá hún,
að þessi kæna var alls ekki úr byggðunum við Bjarkarvatn.
Hún var minni og hraðskreiðari en svo. Henni kom líka ára-
lagið ókunnuglega fyrir sjónir. Áratökin voru stutt og snögg
— hér höfðu allir þung og löng áratök. Hún sá líka greini-
lega, að það var aðeins einn maður í bátnum, en henni var
ómögulegt aö þekkja breitt bakið, sem sneri að henni.
Svo sem fimmtíu faöma frá landi leit maðurinn við og
svipaðist um eftir stað, þar sem gott væri að lenda. Stína
rak upp lágt óp, en stóð þó grafkyrr og beið, unz kjölur