Tíminn - 07.05.1949, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, laugardaginn 7. maí 1349.
97. blað
rtiiriiiuil
Tbjja Síc
■ 11111111 ■ 11
Foxættin frá Harrow
Sýnd kl. 9.
i Listamaiinalíf á
| liernaðartímum. \
| Hin óvenju fjölbreytta og
1 skemmtilega stórmynd meb': =
| George Raft, Vera Zorina,
I Orson Welles, Marlene Dietrich. \
| og um 20 öðrum stjörnum frá |
I kvikmyndum og útvarpi Banda- 1
| ríkjanna. — Aukamynd:
(March of Time)
| Merkileg fræðimynd um eitt I
| Hjónaband og hjóna- |
skilnaSir
| mesta þjóðfélagsvandamál nú- \
| tímans. — Sýnd kl. 3 og 6. |
ÍMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIrMllllllllltflinillllllUl
FJÖIRAR
I (OF HUMAN BONDAGE) í
\ Áhrifamikil og vel leikin amer- 1
| ísk stórmynd, gerð eftir hinni i
i heimsfrægu skáldsögu W. Som- i
= erset Maugham, „Oí Human i
i Bondage" (Fjötrar), sem komði i
| hefir út í ísl. þýðingu. |
i Sýnd kl. 7 og 9. i
I sjöunda himni f
LITLA og STÓRA f
i Sýnd aðeins í dag kl. 3 og 5. |
= Sala hefst kl. 11 f. h. i
lllllllllllll/iu jllklllllllilllllllili) 1111111111111111111111.1111111
lllllllllllll
(jatnla Stc
iiiiiiiiiui
Lngar hetjur
1 Sýnd kl. 3 — vegna fjölda áskor- |
= ana. — Sala hefst kl. 11 f. h. i
STÓRMYNDIN
Landnemalíf
= (The Yearling) |
I Tekin af Metro Goldwyn Mayer i
i félagmu í eðlilegum litum, eftir \
| Pulitzerverðlauna-skáldsögu
i Marjorie Kinnan Rawlings. i
i Aðalhlutverkin leika: . \
| Gregory Peck ' |
Jane Wyman
| Claude Jarman
1 Sýnd kl. 5 og 9. |
Vt-
Ráðskonan á
Grnnd
(Under falsk Flag)
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
SÍÐASTA SINN.
Simi 6444. i
p í
■HiiNiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiliiiimiiiiiiiiii
IIIIIIIIIIIB
~Tjarharkíc
iiiminiii
| Fyrsta erlenda talmyndin meö |
isl. texta.
ENSKA STÓRMYNDIN
HAMLET
| byggð á leikriti W- Shakesper- i
i es. Leikstjóri: Sir Lawrence |
| Olivier. i
i Aðalhlutverk: |
| Lawrence Olivier
Jean Sirflmons
Basil Sidney
i Myndin hlaut þrenn Oscar- 1
| verðlaun:
i „bezta mynd ársins 1948“ §
1 „bezta leikstjórn ársins 1948“ \
i „bezti leikur ársins 1948“
Sýnd kl. 3, 6 og 9.
I Bönnuð börnurn innan 12 ára. |
ll•mmllmmmmmmmmmmmmlllmmmlll•llf•lm
mmmmi
7ripcli-kíc
miiimmi
Leðurhlakan
(„DIE FLEDERMAUS")
eftir valsakonunginn §
JOHANN STRAUSS Í
i Gullfalleg þýzk litmynd gerð \
| eftir frægustu óperettu allra i
i tima: „Die Fledermaus". Leikin \
i af þýzkum úrvalsleikurum. §
5 Aðalhlutverk:
Willy Fritz ■
Marta Harell \
Jolian Heestere
E Harald Paulsen E
i Sýnd kl. 5, 7 og 9.
| Sala hefst kl. 11 f. h.
Sími 1182.
Ha^narfáartartttc
Ljúflr úniar
Sœjarbtc .
HAFNARFIRÐI
Á villigötum
SKIPAUTGtKÐ
HlkUINS
| Fyndin og fjörug ný amerísk |
i söngva- og gamanmynd.
| Aðalhlutverk:
Deanna Durbin
Donald O’Connor §
| John Dall \
| og hinn frægi óperusöngvari |
| JAN PEERCE frá Mertópólitan |
i sönghöllinni í New Ýork. |
Sýnd kl. 7 og 9.
%uimimmmiimmm,mmmn‘,",,mm|,mmm,,,inl
i Áhrfiamikil, spennandi og vel i
i ieikin- sakamálamynd. |
E Aðalhlutverk leika: |
i Hedy Lamarr i
i Dennis O’Keefe
i Jolin Loder \
'YfiUiam Sundigan E
i Bönnuð börnum innan 14 ára. |
É Sýnd kl. 7 bg 9. — Sími 9184. |
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiniiiimni,,,iiin,i,,,,,,,,,,,,,,,,,,H
„Heröubreiö“
austur um land til Bakka-
fjaröar um miðja næstu viku.
Tekiö á móti flutningi til
Vestmannaeyja, Hornafjarö-
ar, Djúpavogs, Breiðdalsvík-
ur, Stöðvarfjaröar, Mjóafjarð
ar, Borgarfjarðar, Vopnafjarð
ar og Bakkafjarðar á mánu-
daginn. Pantaðir farseðlar
óskast sóttir á þriðjudaginn.
Að raektn eða ræna.
(Framhald af 4. síðu).
afturhaldinu og vantrúnni á
landið, þó að manni mislíki
eitthvað við skógræktarstjór-
ánn. Það er hið versta óþokka-
bragð við islenzku þjóðina, að
iáta persónulega illkvittni í
garð Hákonar Bjarnasonar
ieiða sig til þess að játa ekki
þau stórmerki, sem skógrækt
ríkisins hefir leitt í ijós, og er
daglega að sanna. Það er lít-
ilmennska að láta persónu-
jéga óvild leiða sig út í þá ó-
gæfu, að ganga til liðs við
yantrúna á landið. Slíkum
auðnuleysingjum er ofaukið á
jílþingi íslendinga.
í,’<
Það eru gerðar ýmiskonar
áætlanir og þjóðinni gefin
fyrirheit. Þó að lagt væri eitt
togaraverð í skógrækt, er
ékki hægt aö lofa þjóðinni al-
mennri launahækkun á
næstu árum fyrir það. En
hinu er hægt að lofa, að þessi
kynslóð skili börnum sínum
betra og auðugra landi með
ríkulegri lífsskilyrðum fyrir
vikið.
í Barðastrandarsýslu eru
kjarri vaxnir dalir og hálsar,
þar sem byggð er lítil og strjál
og fer minnkandi. Þaö væri
hið mesta nytjamál fyrir þjóð
ina, að þar væri tekin upp
skógrækt í stað sauðfjár-
ræktar, og tel ég að Skógrækt
in ætti nú þegar að byrja að
stefna að þvi. Það væri gott að
byrja á því að friða lítinn
blett og láta sjá hverjar teg-
undir yxu þar bezt í skjóli
birkikjarrsins.
Það eru til á íslandi víðáttu
mikil öræfalönd, þar sem áður
uxu skógar, en nú er örfoka
land. Á slíku landi á.að rækta
skóg og það á nú þegar að
hefja tilravmir til undirbún-
ings því starfi. Á öræfunum
suður með Skjálfandafljóti er
örnefnið Vopnaskógur, þar
sem nú er berangur og sjást
þar enn gjallhrúgur eftir
rauðablástur. Það færi vel á
því, að einhvers staðar þarna,
á þeim slóðum, sem Stephan
G. hafði að smalavegi I æsku,
væri gerð fyrsta tilraunin
með nýjan öræfaskóg á ís-
landi.
Þegar rafmagnsmál byggð-
anna verður leyst, verður
hægt að verja með rafmagns-
girðingum víðáttumikil skóg-
ræktarsvæði. Þá geta bændur
líka með góðu móti grætt sér
EÍNARSSÖN 4 ZOÉGA
TIL HAMBORGAR
M.s. „Lingestroom”
fermir til Hamborgar 12. til
14. þ. m.
skjólbelti og ræktað hinn viö-
kvæmari gróður í skjóli skóg-
arlundanna. Þá sigrast þeir á
misvindi og stormum stopull-
sumarveðráttu.
Þannig sjá nú allir þeir, sem
þessi mál vilja athuga, að
skógurinn á erindi heim á
hvert íslenzkt bóndabýli til
hjálpar og samstarfs við aðra
ræktun og íslenzka þjóðin á
þar aö auki að koma sér upp
miklum nytjaskógum.
Þetta er bæði menningar-
mál og sjálfstæðismál. Þetta
verður þjóðin að skilja og þeg-
hún skilur það sjálf mun hún
iíka velja sér alþingismenn,
sem skilja það.
Við verðum að bugsa meira
um að rækta en ræna.
hún gat ekki séð neitt sérstakt — ekkert annað en glitrandi
hjarnið og dökkan skóginn, er fjær dró.
Aftur kvað við skerandi ýlfur. Það voru komnir rauðir
dílar á kinnarnar á konunni, og hún hafði mikinn hjart-
slátt. í dauðans ofboði þreif hún loðhúfu og gæruskinns-
úlpu, greip viðaröxina og hljóp út. Hún var búin að gleyma
hungri og þreytu.
Hópur úlfa gólaði og vældi í kór uppi á skógarásunum, og
konunni rann sem kalt vatn milli skinns og liörunds. Lars
var ramur að afli, þegar hann naut sín. En nú — nú var
hann þjáður af langvarandi sulti — og ef úlfarnir voru
mj ög margir....
Konan kreppti höndina um axarskaptið, flýtti sér að
binda á sig skiði og stefndi síöan til skógar.
Allt í einu nam hún staöar, nötrandi af kulda og ótta.
Henni varð litið heim að hinum húsunum tveimur. Átti hún
að hlaupa þangað og vekja fólkið — segja þvi, að úlfahópur
væri að ráðast niður í byggðina. Hún skalf og stundi, en
beit svo á vörina, leit til skógarins og hélt áfra,m för sinni.
Sambýlisfölkið myndi ekki liðsinna henni. Bang og
Bjarni Bergsson sváfu í ölæði — hún hafð'i heyrt í þeim
drykkjulætin fram eftir öllu kvöldi. Þeir myndu i skársta
lagi vísa henni beina leið til andskotans. Frá þeim var ekki
neinnar hjálpar að vænta. Þeir vildu líka helzt, að úlfarnir
rifu Lars í sundur — og þau öll. Þeir vildu umfram allt
koma þeim burt frá Tröllafelli, svo að þeir gætu sjálfir nýtt
alla slægjublettina .pg beitilandið. Haustið sem leið höfðu
þeir rænt Lars bezta mýrarblettinum. Hann hafði látið það
kyrrt liggja- Hann var of tilhliörunarsamur og lét þeim
haldast uppi athæfi, sem ekki var unandi við....
Úlfarnir nálguðust óðum, og Konan nam staðar við skóg-
inn. Kom Lars.... eða voru þaö bara úlfarnir? Hún varð
að hrópa.
— Lars!
Úlfarnir góluöu allt hvað aftók, og hún gat heyrt á hljóð-
inu, hvernig þeir hlupu niður ásinn, eihs og fætur toguðu.
HjartaÖ sló svo ákaft, að hún fékk sting í brjóstið. Hún
greip báðum höndum um axarskaftiö.
Lars-' — Lars!
Hás rödd svaraði henni. Hún greip andann á lofti. Lars
var á leiðinni niður skóginn. Úlfarnir voru ekki enn búnir
aö ná honum. Hún snökti í barm sér og hörfaði dálítið frá
skógar j aörinum.
Allt í einu kom maður út úr skóginum. Mjöllin rauk í
kringum hann, og hvítur mökkur stóð fram úr vitum hans.
Rétt á eftir valt hópur af dökkum hnoðrum út á milli
trjánna.
Lars Pálsson sveiflaði sér leiftursnöggt í hálfhring, er
hann kom þangað, sem kona hans beið. Hann kastaði af
sér byrði sinni, sleppti skíðastöfunum og greip um byssu-
hlaupið.
Úlfarnir hægðu snöggvast á sér, er þeir sáu þarna tvo
menn. En þeir voru glorhungraöir, svo að þeir létu ekkert
aftra sér. Þeir komu skokkandi með slefuna lekandi úr rauð
um kjöftunum.
Óp konunnar og ýlfur villidýranna rann saman í nætur-
kyrrðinni. Þung högg buldu á freðinni jörðinni, skerandi
vein kváðu við. Hér var barizt í návígi upp á líf og dauða.
Tvö glóandi vargsaugu, sem örstutt andartk voru hvesst á
konuna, brenndu sig inn í vitund hennar. Úlfur með klof-
inn haus slengdist af svo miklu afli niður við fætur henn-
ar, að hún hrataöi aftur yfir sig.
Þessi grimmilegi bardagi stóð ekki nema stutta stund..
Úlfahópurinn dreifði sér jafn skyndilega og hann hafði
komið og flúði gólandi inn í skóginn. Þrír vargar lágu dauð-
ir í valnum. Hjónin stóðu sigri hrósandi á vígvellinum, hróp
uðu á eftir úlfunum og ógnuðu þeim meo vopnum sínum.
Konan kom fyrr til sjálírar sín. Hún strauk henndinni
Konan kom fyrr til sjálfrar sín. Hún strauk hendinni
eða rauð. Hana snarsvimaði, og hún varð að einbeita orku
sinni til þess að kalla á Lars, sem í hita orustunnar hafði
hlaupið spölkorn á eftir úlfunum, eins og hann byggist til
þess að reka flóttann.
Hann sneri við, er hann heyrði kalliö. Blóðið ólgaði í
æðum hans, og breitt brjóstið þandist út. Hungri og þreytu
hafði hann gleymt í tryllingi orrustunnar, og nú þreif hann
kjötbyrðina og kastaði henni á bak sér, tók í afturlappirnar