Tíminn - 12.05.1949, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, fimmtudaginn 12. mai 1949.
101. biað
%> Síó
iiiiiinilii
Sér grefwr g'röf
Afar spennandi ný amerísk!
sakamálamynd.
Aðalhlutverk:
Jean Rogers
Richard, Travis
Aukamynd:
| Amerísk æska §
(March of Time)
I Bönnuð börnum yngri en 16 ára |
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

SKULAGOTU
Ráðskonan
á Grnnd
| Vegna áframhaldandi fjölda á- |
| skorana verður þessi afarvin- |
| sæla sænska gamanmýnd sýnd f
I enn í kvöld.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
IAIlra allra síðasta sinn
Sími 6644. |
aBHmniiiiiiiimiiiiiiiiiiiiHiiiiiuiiiiiiiiiiiiiuimmiiuiii
I Ua^harfáarðattííó §
Kviksettur
(Man Alive)
| Sprenghlægileg amerísk gam- f
f anmynd. i
Aðalhlutverk leika: f
Pat O'Brien, I
EUen Drew,
Adolph Menjon.
Sýnd kl. 7 og 9.
iiiiinmiii
iimiiiiiu
FJÖTR4R
I (OF HUMAN BONDAGE) |
Sýnd kl. 9. |
Síðasta sinn. f
Barátta
landnemanna
f Hin sérstaklega spennandi i
1 spennandi ameríska kúreka- \
% mynd með: f
John Carroll og
Sýnd kl. 5. f
f_________Siðasta sinn.________\
I DANSSÝNING KL. 7. =
lllllllllllllllU^lklllllllllllllllllll llllllllllllllllllllll.lllllll
...... Tjarwarbíó
f Fyrsta erlenda talmyndin með f
= ísl. texta. |
1 ENSKA STÓRMYNDIN I
HAMLET
f byggð á leikriti W- Shakesper- I
f es. Leikstjóri: Sir Laurence f
= Olivier. =
Laurence Olivier
Jean Simmons
Basil Sidney
f Myndin hlaut þrenn Oscar- f
f verðlaun: f
| |
f „Uezta mynd ársins 1948" =
f „bezta leikstjórn ársins 1948" f
f „bezti leikur ársins 1948"
Sýnd kl. 5 og 9.
f Bönnuð börnum innan 12 ára. i
iTiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiMiiiT
Sœjatbíó
iiiiiiiiniii
| HAFNARFIRÐI |
= Leikfélag Hafnarfjarðar |
: sýnir revýuna
„GuIIna leiSin“ I
í kvöld kl. 8.30.
= r
I Sími 9184. i
(jatnla &íó
iiiiiiiiiin
STÓRMYNDIN
Landstemalíf
(The Yearling)
f Tekin af Metro Goldwyn Mayer ;
f félaginu í eðlilegum litum, eftir i
f Pulitzerverðlauna-skáldsögu
i Marjorie Kinnan Rawlings.
= Aðalhlutverkin leika:
f Gregory Peck
\ Jane Wyman
Claude Jarman
f Sýnd kl. 5 og 9.
Tiiiiiiiiiiiin111111111111111iin111111111111111111111111111111111111
Tripcli-tfíó
iiiiiiiiiiiii
iiiiiiiinii
Leðurblakan
(„DIE FLEDERMAUS")
eftir valsakonunginn ;
JOHANN STRAUSS
I Gullfalleg þýzk litmynd gerð ;
f eftir frægustu óperettu allra i
f tíma: „Die Fledermaus". Leikin j
= af þýzkum úrvalsleikurum.
f Aðalhlutverk:
Willy Fritz
Marta Harell
Johan Heestere
Harald Paulsen
1 Sýnd kl. 5, 7 og 9.
f Sími 1182.
llllllllllllllllllllllllllllllll■tllll«lllmllllltllllllll!ltllllllll
Erleut yfirlit
(Framhald af 5. síðu)
i byrjun, áður en kosningarnar í
ísrael gengu þeim svo mjög á móti.
ísrael virðist vera einhuga í þvi
að blanda sér ekki í átök stórveld-
anna. En um þann fjandskap, sem
leppriki Rússa eru nú byrjuð að
sýna, segja blöðin í ísrael einum
rómi, að hann hljóti að fjarlægja
og vekja apdúð í ísrael og sé þeim
verstur, sem óska þess heitast, að
Ísraelsríki halli sér að Austurblökk.
Bánarminiiing:
(Framhald af 3. síðu).
Simi 9249.
niiiiiiiiiiiisiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiuiniii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiÉiiiiiiiiiiniiiiiiiiniiiii,iiiiitiii,iiiii,ii
SjK-bfiíK .a-ja

Bödd ár eyðimörk-
inni.
(Framhald af 3. síðu).
margt af hestum og hryssum,
en aðrir voru gramir yfir þeim
taúsífjum að verða að hafa
markaðshross í heimahögum
allt sumarið, vegna þeirrar ó-
vissu er ríkti um það, hvenær
markaðurinn yrði.
Þau ummæli R. S. að hinn
skagfirzki hrossakaupmaður
rói nú á taarmi gjaldþrots og
annarra vandræim, varða við
lög að sjálfsögðu, en ekki mun
honum finnast það horfa til
mannbóta, að eiga í mála-
skaki við Runólf. Um fjárhag
þessa manns er það að segja,
að hahn hefir jafnan verið
með hæstu gjaldendum sinnar
sveitar og stundum hæstur.
Það er röng frásögn hjá R. S.
að aðeins lítill hluti af skag-
firzkum afsláttarhrossum
hafi selzt á Akureyri haustið
1946.
Það var mikill meirihluti,
sem seldist, en aðeins lítill
hluti, sem ekki seldist. Þetta
með meiru sýnir að R. S. er
nokkur kunnáttumaður 'við
það, að hagræða sannleikan-
um eftir sínum þörfum.
Ég þykist hafa nokkra á-
stæðu til að rengja sögutaurð
R. S. úr Húnavatns- og Rang-
árvallasýslum, því þeim, sem
uppvísir eru að ósannindum
verður aldrei full treyst að
segja satt. En þó að t. d. sag-
an um rangæska bóndann
væri sönn, þá gæti ég vel skil-
ið hann. Mér er sem ég sjái
hann, fyrirmannlegan bónda,
ferðast á milli markaðsstað-
anna og reyna að aftra sö]-
unni. Hann vill ekki láta selja
fallega hesta úr landi. Hon-
um finnst að „Rangárgrundin
glaða“ verði snauðari eftir. —
Hann vill að þjóðin búi að
sínu. Hann vill að íslenzkir
hestar fái aö lifa súrt og sætt
í sínu heimalandi.
Framh.
Eidurinn
gerir ekki boð á undan sér!
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvirLnu.tryggLn.giLm.
Augtíjsii í Tíwahum
mesta sigra vinnur fyrir
Ónannasjónum, heldur megi
og hinn einnig hlutsínum|una,
sem mátt hefir til að þola það,
sem á hann er lagt án þess að
líða við það tjón á sálu sinni.
Með þetta í huga kveðjum
við hana, sem sungin er til
jarðar í dag— vandamenn og
vinir — hina björtu mey, sem
í æsku var yndi og eftirlæti í
foreldrahúsum og átthögum,
hina glæsilegu húsfreyju og
ljúfu móður, hina skilnings-
ríku og lífsreyndu konu, sem
alltaf hafði ráð á að vera öðr-
um til gleði. Við minnumst
mildi hennar og ástríkrar hóg
væröar, æðruleysis og skyldu-
rækni til hinztu stundar. Sú
myndi vera ósk hennar sj álfr-
ar, að hugsað væri til hennar
sem vinar á ókunnri strönd og
að hún mætti þar mæla við
vorboðana eins og kveðið var
fyrrum:
Ó, heilsið öllum heima rómi
blíðum
um hæð og sund í drottins
ást og friði.
En áfram heldur lífið sinn
gang meðan vorið breiðir
blóm á hin nýju leiði.
G.
Auglýslngasími
TIMANS
er 81300.
upp á melbarðið, þar sem bæjarhúsin voru. Sleðinn sökk í,
og svitinn bogaði af Birgittu. En hún kenndi ekki neinnar
þreytu. Augu hennar ljómuðu af gleði. Mjöl — mjöl!
Bæði skulfu af áreynslu, þegar þau námu staöar við úti-
húsin. Lars lét sáturnar hverja af annarri inn í hlöðuhrófið,
og Birgitta stráði dálítilli tuggu fyrir kýrnar. Það varð að
halda spart á þessari guðs gjöf.
Öll börnin voru háttuð, nema Páll. Hann sat við hlóðin.
En þegar foreldrar hans komu inn, stóð hann á fætur. Full-
orðinssvipurinn hvarf smám saman af honum, og augu hans
litu ekki af pokaslcjatta, sem móðir hans hafði snarað upp
á borðið.
— Er þetta mjöl, mamma? Það var hik í röddinni, eins
og hann væri með því að afsaka svona ótrúlega tilgátu.
Birgitta gat varla svarað þessari spurningu. Hún opnaði
pokann og lét mjölið renna í gegnum greipar sér. Þetta var
byggmjöl, sem blandað hafði verið þurrum, muldum berki
af furutrjám — grá mylsna, hörð viðkomu. Augu konunnar
fylltust tárum, og drættirnir kringum munninn mýktust.
Hún varð að þefa af þessu indæla mjöli, reka i það tungu-
broddinn — sannfæra sig um, að þetta var mjöl.
Birgitta tók tvær mjöllúkur og lét i pott. Hún ætlaði að
sjóða velling. Síðan batt hún fyrir pokann og lét hann á af-
vikinn stað. Þetta voru sennilega ein þrjátíu pund, og svo
var til talsvert af kjöti. Henni þótti þetta slíkt ríkidæmi,
að hún gat varla áttað sig á því.
Nú varð Lars að segja ferðasöguna. En Birgittu veittist
erfitt aö draga hana út úr honum, því að hann var ekki
margmáll maður. Hann varð að íhuga hvert orð og þagði
alltaf dálitla stund á milli setninga.
Þeir voru þolanlega stæðir með hey á Straumnesi og ekki
ófúsir að hjálpa, þegar þeim var boðin rífleg borgun. Þeir
ætluðu að koma með meira hey næsta dag, svo að vonandi
yrði hægt að halda lífi í skepnunum til vorsins.
Birgitta gleymdi að hræra í vellingnum. Meira hey —
kýrin færi kannske að græða sig!
•—■ Varðstu að láta þá fá bæði skinnin fyrir þetta?
— Já. En við fáum mjöllúku til viðbótar og eina skeppu
af kartöflum.
Birgitta varö andvaka þetta kvöld. Hjartað barðist svo
ákaft í brjósti hennar, og augun voru full af tárum. Hún
starði upp í gilda loftbitana, sem eldsbjarminn frá hlóðun-
um lék um, og allt í einu flaug henni í fiug, að það væru
úlfarnir, sem höfðu bjargað þeim.
Úlf arnir!
Brjóstið herptist saman. Þessir vargar! Það hafði kann-
ske ekki munað svO’miklu, að Lars yrði þeim að bráð.
Hún strauk mjúklega um hnakkann á sofandi manni
sínum.
— Blessuð kvikindin! tautaði hún í liálfum hljóðum.
★
Tveimum vikum síðar bjóst Lars í langferö. Hann ætlaði
til Ásheima. Hann hafði hugsað sér að njóta samfylgdar
Straumnesbænda, því að þetta var tuttugu og fimm mílna
vegur báðar leiðir.
Lánið hafði bókstaflega leikið við Lars síöustu vikuna.
Hann hafði skotið tvo merði og einn ref. Hann furðaði sig
því meira á þessu sem hann hafði verið slyppifengari þenn-
an vetur. Erfiðleikar lífsbaráttunnar sýnast ekki eins ægi-
legar, þegar menn eru með falieg loðskinn á bakinu. Hann
hlaut að eiga fáeina ríkisdali í budduna, þegar hann væri
búinn að selja þessi þrjú skinn, enda þótt hann keypti
eitthvað af matvöru.
Birgitta minnti hann á það, áður en hann fór af stað, að
þau yrðu að flytja frá Tröllafelli með vorinu.
— Við sjáum, hverju fram vindur, svaraði Lars eins og
venjulega.
Þetta varð tólf daga ferðalag. Seinustu nóttina svaf Lars
fáeina klukkutíma á Straumnesi. Hann kom heim um há-
degisbilið. Birgitta sá undir eins, að eitthvað hafði borið
til tíðinda í þessari ferð. Lars var svo hátíðlegur á svipinn
Hann gleymdi líka að taka af sér húfuna, þegar hann kom
inn.
— Ég átti að skila kveðju frá Malgóvík. Börnin eru
hraust og öllum líður vel.
Honum fannst hann hafa veriö nógu margmáll að sinni.
Hann losaði af sér byrðina, sem hann var með. En hann
var jafn leyndardómsfullur á svipinn og áður. Birgitta