Tíminn - 17.07.1949, Blaðsíða 6

TIMINN, sunnudaginn 17. júlí lDáff
149. blað
Víjja Síc
LOKAB
TIL
30. JlJLf
uiiiiimiiMiiiiiiiiiiiimmiimiiiiimiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiii
VII)
^hVíAÚOTU
| Sumar og ástir f
I eftir samnefndri sögu eftir |
f Vieki Baum, sem komið hefir f
|út i íslenzkri þýðingu. Aðal- 1
| hlutverk leikur hin fræga leik 1
| kona SIMONE SIMON. Dansk f
lur texti. Bönnuð innan 12 ára s
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
| Smámyndasafit i
15 Sprenghlægilegar skopmynd |
fir. — Sýnd kl. 3. — Sími 6444. |
Vimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiimimiiiimmmiiim
Erlent yflrlit
. (Framhald af 5. slBu).
Hklegt, að hann reyni meðan
liægt er að blanda sér ekki í
deilur Bandarikjanna og Sovét-
ríkjanna, ef þau hafa ekki form-
leg afskipti af Asíumálunum. Á-
tökin um forustuna í Asíu verða
þannig á milli Nehrus og Mao
Tse Tung, foringja kínverskra
kommúnista, eða þeirra stefna,
sem þeir eru aðaloddvitar fyrir.
.Afskipti Hindustan
af Burma og Indonesíu.
Afskipti þau, sem Hindustan
hefir haft af málefnum Burma
og Indonesíu, sýna glöggt, að
fyrir Indverjum vakir að fylkja
hinum nálægari þjóðum um
forustu sína. í Burma hafa Ind-
verjar reynt að styðja hina lög-
legú stjórn á flestan hátt, og
þeir hafa veitt stjórn Indonesíu
fyllsta stuðning. Sennilega er
það mest fyrir áhrif Nehrus, að
Hollendingar hafa nú orðið að
láta undan síga og stjórn Indo-
nesíu hefir aftur fengið að
hverfa heimleiðis. Milli hennar
og stjórnar Hindustan virðast
náin sambönd og þó einkum
eftir að indonesiska stjórnin
sagði, skilið við kommúnista og
barði niður uppreisn þeirra á
síðastl. hausti. Þá lætur Hind-
ustan.sig miklu varða allt það,
sem gerist á Malakkaskaganum.
Þróun Asíumanna
Annars er næsta erfitt að spá
um það, hver framvinda mál-
anna i Asíu verður eða hvorir
eða hverjir verða þar sigursæl-
astjp ,að lokum. Tvö stórveldi
eru að rísa þar á legg, Kína og
Hindustan, að vísu vanmegna á
margan hátt í fyrstu, en geta
fljótlega náð miklum þroska og
áhrifum, ef vel gengur. Aðrar
Asíuþjóðir, sem hingað til hafa
verið eins og í dvala og engan
þátt tekið í tafli heimsmál-
inna, eru nú einnig byrjaðar
að tala með, t. d. Indonesíu-
menn. Engj.nn ex.xiú fær.um að
spá því, hvernig Asía getur litið
'át * $*' '
L O K A Ð
= x
TIL
30. JÚLÍ
I vegna sumarleyfa f
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiniiiiiiiiih
11111111111« Sœjarkíc miiiiiiiiii%
I HAFNARFIRÐI f
II skugga fangelsijs- I
ins.
í Sýnd kl. 9. I
1 > Haraldur hand-
fasti.
Sýnd kl. 7. f
Smyg'lararnir
í Suðurhöfum
Sýnd kl. 3 og 5.
Sími 9184.
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111'.
út eftir 20—30 ár, en það er þó
víst, að gangur málanna þar á
þessum tíma getur haft megin-
þýðingu fyrir öll heimsmálin og
það ástand, sem þá verður í
heiminum.
Leitin að örkinni
lians \óa
(Framhald af 3. siðu).
svipaðar myndanir séu líka á
öðrum fjöllum allt í kring.
Á efsta tindi Ararats, 5710
metra yfir sjávarmál, hafa
verið reist iíkneski af tveimur
tyrkneskum mikilmennum:
Atatiirk og Inönii. Á hverju
ári brýzt hersveit alla leið upp
á efstu brún til að moka
snjónum frá þessum höfðingj-
um og draga tyrkneska fán-
ann að hún hjá þeim. Þegar
niður er komið fekýra þessar
sveitir frá ýmsum myndum,
sem þær hafi séð. Allt vekur
þetta löngun vísindamanna til
að fara upp þetta fjall og fá
að vita með fullri vissu hvað
þar er að sjá.
Á víðavangi
(Framhald af 5. slOu).
enn um hríð að halda gróða-
möguleikum braskaranna ó-
skertum. Er það á bændurnar,
en ekki braskarana, sem beina
á sókninni?
Eldurinn
gerlr ekki boð á undan sérl
Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja strax hjá
Samvirmutryggingum
Hver fylglst með
Tímannm ef ekkl
LOFTLR?
(jáftla Síc
aiiiniiiiii
Líkami og sál
(Body and Soul).
Spennandi og snildarlega I
| leikin amerísk kvikmynd um |
| hnefaleikaíþróttina í Ame- f
I ríku. §
John Garfield,
ILilli Palmer,
Hazel Brooks.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
| Börn innan 14 ára fá ekki I
aðgang.
Í E
| Sala hefst kl. 11 f. h. I
■lllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIII
IIIII.IIIIlll
Trípclí-kíc
LOK AÐ
TIL
30. JÚLf
|pa
M.s. Drosfling
Aiexandrine
fer til Færeyja og Kaup-
mannahafnar þann 28. júlí.
Þeir, sem- engið hafafloforð
fyrir fari sæki farseðla mánu
daginn 18. þ. m. fyrir kl. 5
síðd., annars verða farmiðarn
ir seldir öðrum.
Skipaafgr. Jes Zimsen.
Erlendur Ó. Pétursson.
d^ernharcl ^llorelí:
CIFÓ l
WarzUíÉ
63. DAGUR
]imiiiiiiiiiiiiii:iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii,|
j............................................j
| Hin stórglæsilega litmynd |
Mowgli
(Dýrheimar).
| Myndin er byggð á hinni =
| heimsfrægu sögu Rudyard |
= Kipplings Dýrheimar og hefir i
| hún nýlega komið út á ís- I
I lenzku. Aðalhlutverk:
| Sabu,
\ Joseph Calleia,
Patricia O’Rourke.
i Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
iiiiiiiiiiMuiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniur
Hrelnsum gólfteppl, elnnlg
bólstruð húsgögn.
Gólfteppa-
hreinsunln
Barónsstíg—Skúlagötuu
Siml 7360.
Þess vegna varð Lars bylt við, er hann heyrði einn daginn
heiftarlegt ýlfur einhvers staðar vestur á hálsinum.
Lars hlustaði, og brátt gall við annað ýlfur. Hann fljcygði
frá sér orfinu og kallaði.
— Dóni! Dóni!
Svarið, sem hann fékk, var enn grimmdarlegra ýlfur en
áður, og nú heyrði hann líka óp, sem skaut honum skelk í
bringu. Hann hljóp af stað í áttina á hljóðið. Hver hugsun-
in af annarri þyrlaðist í gegnum höfuðið á honum. Dóni
hafði þó ekki orðið manns bani?
Hann kallaði aftur — tvisvar, þrisvar — brýndi raustina
eins og hann framast gat. Köll hans bergmáluöu milli fjall-
anna.
Allt í einu kom Dóni hlaupandi fram á milli stórra steina.
Hárið reis á bakinu á honum og það skein i hvítar tenn-
urnar. Tungan lafði út úr honum, og froðan vall um kjaft-
vikin.
Lars hvessi á hann augun. Sást blóð á honum? En Dóni
lét ekki stara lengi á sig. Hann sneri við og hljóp til baka
með lafandi skott.
Lars varp öndinn þungt, er hann kom niður að lækjar-
dragi og sá, að hann hafði getið sér rétt til. Á lækjarbakk-
anum lá manneskja og sneri andlitinu niður í grasið.
Lars stökk að henr.i hrakti Dóna burt og tók í öxlina á
þessari manneskju, sem þarna lá. En hann sleppti fljótlega
takinu, því að nú kvað við tryllingslegt óp. Við honum blasti
stúlkuandlit, stirnað af skelfingu. Lars sá það þó aðeins i
móðu. Hann greip andann á lofti, strauk sér um ennið og
hötraði allur. Svo var fyrir að þakka, að Dóni hafði ekki tor-
tímt .mannslífi<
Þetta var Vanna, sem þarna lá og starði í stjórnlausri
skelfingu á trölliö, sem stóð yfir henni. Hún titraði öll, og
brún augu hennar báðu jötuninn um vægð.
— Hvað ert þú að gera hér? t
Lars var nú búinn að jafna sig, og það var tortryggnis-
hreimur í rödd hans. Það voru ekki nein hreindýr á þessum
slóðum. Hverra erinda var þessi Lappastelpa hingað komin?
Stúlkan svaraði ekki — gaf aðeins frá sér aumkunarvert
hljóð. Allt í einu tók Lars eftir því, að vinstri fóturinn var
einkennilega snúinn undir henni.
— Ertu meidd, spurði hann.
Stúlkan svaraði ekki enn. En öll svör voru líka óþörf.
Lappastúlkan var meidd. Hinn byrsti svipur Lars breyttist
undir eins. Hverra erinda sem þessi stúlkar var hingað kom-
in — það skipti ekki máli. Hún var særð og þjáð. Það varð
að hjálpa henni.
Hér var aöeins um tvennt að velja: Annaðhvort að bera
stúlkuna upp Ketildalinn og gengum skarðið og leita síðan
að Lappatjöldunum uppi á fjallinu — eða fara með hana
heim að Marzhlíð. Lars tók seinni kostinn. Það var auð-
veldara. En þó reið það ekki baggamuninn. Vott af mein-
fýsni skaut upp í huga hans, er honum varð hugsað til
þNis, að nú neyddust Lapparnir þó til þess að koma að Marz-
hlíð og vitja stúlkunnar. Hann setti það ekki fyrir sig, þótt
þeir yrðu hræddir um stúlkuna, er þeir söknuðu hennar.
Það var líka bara lærdómsríkt fyrir þá að lifa milli vonar
og ótta um stund. Slíkar tilfinningar höfðu legið eins og
mara á Hlíðarfólkinu.
Fyrst af öllu varð að binda um fót stúlkunnar til bráða-
birgða. Hún hlaut óhjákvæmilega að þjást nóg, þótt fótur-
inn á henni lefði ekki niður og dinglaði í brotinu alla leið
heim að Marzhlíð. Hann sagði við hana, að hún skyldi bíða
róleg — hann kæmi undir eins aftur. Svo kalaði hann á
Dóna og fór inn í runnana að leita að hentugum spelkum.
Lars hafði ekki stigið nema fáein skref, er Vanna tók að
bylta sér, Hún skreið niður lækjarbakkann, þótt andlit henn-
ar afmyndaðist af kvölum við hverja hreyfingu. Hún varð
að komast burt frá þessum ægilega manni, sem hún hafði
heyrt um svo margt ljótt. Hún varð að skríða burt og fela
sig, svo að hún félli honum ekki í hendur. Hann hafði að
vísu ekki enn gert henni mein —• en hvað myndi hann gera,
er hann kæmi aftur? Og Níels hafði rétt fyrir sér. Úlfur-
inn rak erindi þessa óttalega manns — hann hafði hér um
bil verið búinn að rífa hana á hol.
Lars varð ygldur á svip, er hann kom a.ftur niður að lækj-
arbakkanum með birkisprek og tágar., Lg.ppQ.stúlkan var
horfin. Jæja —* það voru þá fleiri Lappar'á næstu grösum.
’X-.'s