Tíminn - 27.07.1949, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, miðvikudaginn 27. júlí 1949
156. blað
7jarHatbíc
Hverfleiki
ástarinnnr
1 Glæsileg og viðburðarík ame |
| rísk mynd.
= Aðalhlutverk:
JOAN FONTAINE
I: GEORGE BRENT
1 DENNIS O’KEEFE.
i Sýnd kl. 5, 7 og 9.
iiiiiiiiitiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiimiHiiiiiiiim'imiiiiM
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. slOu).
á dollarasekknum í hendinni“
eins og nú standa sakir í efna-
hagsmálum heimsins, hafi full
not fyrir hið þurra endurskoð-
arafas Snyders. Starfsbróðir
hans einn sagði um hann:
„Bezta tryggingin, sem hægt er
að bjóða Snyder, er hægri hand-
leggur manns", og var þetta
fremur sagt ráðherranum til
hróss en lasts.
Bandaríkjamenn eru löngum
sjálfur sér líkir og nú eru þeir
farnir að dást að ýmsum undar-
legum venjum, sem Snyder hef-
ir, svo sem þeirri, að hann hef-
ir ætíð armbandsúr sitt á hægri
úlnlið „til þess að hann geti
alltaf fylgst með því, hvað
klukkan er, þegar hann er að
skrifa“.
Bretar eru hins vegar lítt
hrifnir af honum. Þeim gremst
viðkvæði hans: „Ef aðeins væri
hægt að fá Breta til þess að
vinna meira en þeir gera, myndi
þeim áreiðanlega ganga vel“.
Traust Trumans forseta á
Snyder hefir farið vaxandi, og
samband þeirra er nú nánara
en nokkru sinni fyrr. Truman
hefir fengið honum til umráða
skrifstofu hið næsta sér og
segir oft: „Það veitir mér aukið
öryggi að vita, að ég þarf ekki
annað en að opna dyrnar og
kalla á John, ef ég er í vafa um
eitthvað!"
Fjármálaleiðtogum Evrópu
þykir það allundarlegt, á þessum
alvarlegu tímum, að standa
andspænis fjármálaráðherra,
sem er þeim gersamlega ókunn-
ur og hefir aðeins reynslu smá-
bankastjórans á sviði fjármála.
Traust Frakka og Belgíumanna
jókst á Snyder, við eftirfarandi
ummæli hans:
„Ég er hræddur við verðbólgu.
Ég er dauðhræddur við atvinnu-
leysi“.
Og nú er Snyder í London —
andiiti til andlitis við sir Staf-
ford Cripps, sem minnir eins
mikið á endurskoðanda og hann
sjálfur.
Hrelnsum gólfteppl, elnnlg
bólstruð húsgögn.
Gólfteppa-
hrelnsnnln
Barónsstfg—Skúlagötu.
Síml 7360.
E1 d u r i n n
gerlr ekkl boð & imdan sérl
Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja' strax hjá
Samvinnutryggingum
LOKAÐ
T I L
30. JÚLÍ
í :
I vegnn s?,rrarleyía |
j (jamla SíÓ
nættulegur lcikurj
(The Other Love)
Áhrifamikil og spennandi |
amerísk kvikmynd gerð eft É
ir skáldsögunni „Beyond“, |
nýjustu sögu liins heims- |
| fræga rithöfundar Erich |
| Maria Hemarque. Aðalhlut 1
I* verk leika:
Barabara Stanwyck |
David Niven
Richard Conte
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I Börn innan 12 ára fá ekki i
1 aðgang.
'■llllilllllllllllplllllllliiilllllllllllllllliiaailllIIIIlliiiiiiiinTí
Zwichen strom und steppe
Spennandi mynd frá
sléttum Ungverjalands eft
ir skáldsögu Miihaels
Zorns. — Danskur texti.
Attila Hörbiger
Heidemarie Hatheyer
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Myndin hefir ekki verið
sýnd í Reykjavík.
| Adolf stcrki |
[ Afar spennandi og bráð- |
i skemmuleg sænsk riddara- [
[ liðsmynd, um ástir og i
i skylmingar.
Adolf Jahr
[ ásamt Weyler Hildebrand |
[ — Alice skoglund — Georg É
É Rydeberg o. fl. i
Danskur texti.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
[ Sala hefst kl. 1 e. h. f
í ilMIIIMimilMIIIIIIMMliilMIMÓMMIIIIIIIIIIMMIMMMMl Z
niður — og nú sá hann allt í einu Lappaandlit glotta fram-
an í sig....
— Míkael, stundi hann.
Honum var svarað. Langdregið ýlfur heyrðist úr gili
skammt frá, og enn spratt Jón á fætur. Innan lítillar stund-
ar var hann horfinn í hríðariðuna......
★
Hríðinni linnti ekki. Mjallariðunni kingdi látlaust nið-
ur í Ketildalinn, og í gegnum skarðið stóð óstöðvandi hríð-
arstrengur. Fram af fjallinu ofan við Marzhlíð dembdust
í sífellu endalausar hrannir, og það drundi í Suttung, eins
og klettarnir væru að hrynja.
Birgitta lá andvaka og hlustaði á veðurhljóðið. Við og
við smeygði hún sér fram úr og bætti eldivið í hlóðin.
Það var ekki út af eins ömurlegt, ef hægt var að halda eld-
inum lifandi. Páll svaf ekki heldur. Hann bylti sér í fleti
sínu, og loks settist hann upp og hvessti augun á móður
sína, er stóð við hlóðin og neri hendurnar.
— Pabbi kemur ekki, sagði hann.
Birgitta hristi höfuðið. Drengurinn var mjög áhyggju-
fullur á svipinn.
— Hann hefir kannske ekki lagt af stað í þessu veðri.
— Nei hann er sjálfsagt kyrr í Noregi. Birgitta reyndi
að vera sannfærandi, en hún þorði ekki að líta framan í
drenginn. Henni var sárkalt á höndunum, þótt hún héldi
þeim yfir glæðunum.
— Þá þurfum við ekki að vonast eftir honum í nótt, sagði
• 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 -
Páll.
Spurningu svarað
(Framhald af 5. síðu).
eins góð lífsskilyrði og það á
kost á annars staðar.
Ef hér væri um framsóknar-
kjördæmi að ræða, myndi Mbl.
kenna Framsóknarflokknum
um þessa landauön. Sennilega
má þó taka því með varúð,
að kenna Sigurði Bjarnasyni
þessar dapurlegu staðreyndir
og gapandi auðnir, sem blasa
við sjónurn manna úr mann-
iausum bæjum og yfirgefnum
í kjördæmi hans. Og fráleitt
að öðru leyti en því, að hann
er lítil tönn í gróttukvörn
þeirri, sem malar gullið og
sáldrar því æði ójafnt milli
þegnanna, þannig að heilar
sveitir fara í eyði, meðan
aðrir staðir yfirbyggjast.
B.
Starf «g verkefnl
Rí mna f él agsins
(Framhald af i. síðu).
Til þess tíma mátti segja að
ekki hefði nema einn maöur,
dr. Jón Þorkelsson, gert neitt
til þess að sanna, að þjóðin
hefði skapað bókmenntir á
næstu öldunum þar á eftir.
Hann hafði gert það með hinu
gagnmerka riti sínu um ís-
lenzkan skáldskap á 15. og 16.
öld. Og þó að aðrir sæju það
ekki, og okkar eigin háskóli
sjái það ekki enn, sá hann, að
meira þurfti að gera. Það var
ekki að undra þótt hann ára-
tugum síöar segöist „hafa um
langan aldur haft hálfgerða
skömm á torfgrafarálftum
þeim, sem hvergi hafa tollað
nema á mógröfum fornaldar-
innar“. Enn hefir fjórum
næstu öldunum verið harla
lítið sint, svo að jafnvel sá
velsofandi háskóli (máske er
hann enda ólíklegast til for-
göngu) gerir ekki svo mikið
seni ympra á því að gefp út
rít HáttgVínís Péturssonar —,
Notuð íslenzk
frímerki
kaupi ég ávalt hæsta verðl.
Jón Agnars, P.O. Box 356,
Reykjavik.
ÍjÚfviÍii JintaHn
GræailaBcal var aldi*ei
sérstakt lýðveldi
(Framhald af 3. síðu).
hyllingarnar á Alþingi ís-
lands hafi gilt fyrir Græn-
land, sem þær auðvitað hlutu
að gera, þar sem Grænland
var nýlenda íslands. En hyll
ingar í höfuðlandi giltu ætíð
fyrir nýlendur og hjálendur
þess.
Frá Grænlandi þekkjum
við vor þing og eitt æösta
dómþing (fjórðungsþing) fyr
ir alla nýlenduna, er ekki
var löggefandi. Við þekkjum
úr sögunum þau störf og
safnanir á Garðsþingi, sem
eru sérkennilegar fyrir dóm-
þing og fjórðungsþing, en
ekkert, er bendi á lögþing.
Nú hafa farið fram fornleifa
rannsóknir á þingstaðnum,
og þær hafa leitt í ljós all-
ar þær stofnanir, sem tilheyra
vorþingi og fjóröungsþingi,
en enga, er bendi á lögþing
t. d. enga lögréttu eða lög-
berg. Frá Grænlandi þekk-
ist heldur ekki, að fornu eða
nýju, nokkurt orð eða nafn,
er bendi á fullveldi, eins og
t. d. nafnið allsherjargoði
hér.. Lögsögumaður var þar
ekki, heldur aðeins lömaður,
sem á ísl. varþingi.
J. D.
að maður nú ekki tali um rit
að maður nú ekki tali um rit
smærri spámanna.
Framh.
Móðir hans svaraöi ekki, og hann hjúfraði sig aftur
niður í rúmfötin og hélt áfram að stára'upþ í'loftið.
Birgitta settist á hlóðarsteininn. Hún gat ekki sannfært
sig um, aö Lars væri enn í Króknum — eða hefði komizt að
Gaukavatni. Að leggja á fjallið í þessu veðri.....
Birgitta skalf. í nótt gat enginn haldið lífi upp á öræfum,
og Lars var þó ekki nema mennskur maður. Kannske var
hann að berjast við hríðina og storminn, einn og yfirgef-
inn uppi á reginfjalli, ofurseldur dauðanum.....
Birgittu varð þvi órórra sem lengra lei'ð á nóttina. Það
var ekki enn tekið að lægja, og hvað eftir annað lagð'i nið-
ur um strompinn svo mikinn gust, að askan þyrlaðist upp
úr hlóðunum. Húsið nötraði, þegar verstu hrynurnar skullu
á því.
Það var ekki ástæð'ulaust, þótt Birgitta væri kvíðin og
óttaslegin. Slíkar nætur þekkja konur og dætur fiskimann-
anna, er átt hafa vandamenn sína á sjó í stórviðri. Þessa
nótt voru fjöllin engu fýsilegri en æðandi sjór og löðrandi
i brimgarður. Yrði Lars úti, sat hún ein uppi með börnin,
bjargarlítil og hjálparvana. Þau voru öll dauðadæmd, ef
Lars færist. Það var ekki einu sinni til nóg hey handa kún-
um allan veturinn. Grannarnir voru svo illir og haturs-
fullir, að þeir mundu enga ásjá veita einmana ekkju með
hóp barna. Það var engin miskunn hér uppi í fjöllunum.
Þeir, sem ekki gátu lifað' af sjálfsdáðum, urðu að deyja
drottni sínum.
Birgittu varð það á, að óska þess, að þau hefðu aldrei
farið frá Tröllafelli. Þar var þó að minnsta kosti fleira
fólk, Á þessari stundu fundust henni erjurnar þar smávægi-
legar í samanburði við ógnirnar hér.
Hún reyndi að biðjast fyrir.
— Faðir vor — þú, sem ert á himnum........
En bænarorð hennar drukknuðu í veðurgnýnum. Birg-
itta kraup á kné og bað drottinn allsherjar vægðar og misk-
unnar. En svarið, sem hún fékk, voru átök stormsins, er
virtist vera í þann veginn að rífa húsið af grunni og sópa
því burt með sér.
Það var enn iðulaus stórhríð, er Birgitta fór að mjólka
kýrnar morguninn eftir. Hríðarstrokan stóð á móti henni,
þegar hún opnaði útidyrnar, og svo sem skref frá húsveggn-
um hafði skrúfazt upp mannhæðarhár skafl.
Fjósið var hér um bil horfið, og Birgitta var langa stund að
moka frá dyrunum, svo að kún kæmist inn í það. Meðan
hún var að þrífa til í fjósinu, gefa kúnum og mjalta þær,
fennti aftur fyrir dyrnar, svo að það var með naumindum,
að hún komst út. ÞaÖ vildi henni til, að Páll og Aron komu
henni til hjálpar.
Skömmu fyrir hádegið tók loks að draga úr veðrinu og
rofa til, og seinna um daginn sást snöggvast til sólar. Páll
og Aron sópuðu nú snjónum af gluggunum, og þegár þvl