Tíminn - 14.08.1949, Blaðsíða 3

170. blað
TÍIVIINN, sunnudaginn 14. ágúst 1949
3
I Þ R O T
^••♦•♦•♦♦♦•••♦••♦♦♦♦***«i^
UM VÍÐA VERÖLD
Keppnisför knattspyrnumanna
K.R. í Noregi
Á miðvikudag komu heim, eftir glæsilega keppnisför
í Noregi, knattspyrnumenn K. R. Kcpptu þeir á fimm stöð- j
um í Noregi og unnu einn leik, töpuðu tveimur en tveir urðu
jafntefli. AIls skoruðu K.R.-ingarnir 11 mörk en hjá þeim
voru sett 10 mörk. — Gísli Halidcrsson skýrði í gær biaða-
mönnum frá förinni. Einnig voru viðstaddir form. K. R.,
Erlendur Pétursson og Sigurður Ha'ldcrssona. I
*
Attunda undur
Klettaeyjan Mont Saint-Michel, sem gnæfir yfir sandslétt-
um Normandie, hefir oft verið nefnd „áttunda undur verald-
arinnar.“ Norskur blaðamaður, Georgs Abel, kom þangað
fyrir nokkru og birti rétt á eftir í „Vort land“ frásögn þá,
sem hér fer á eftir.
Héðan fór K.R.-flokkurinn
18. júní og fór fyrsti leik-
ur þeirra fram í Qsló á Bis-
let-vellinum við knattspyrnu-
félagið Valerengen og unnu
Norðmennirnir með 1:0. Um
sex þúsund áhorfendur
horfðu á leikinn, sem var
fjörugur og vel leikinn af báð
um aðilum. Næsti leikur fór
fram í Stange og þar unnu
K.R.-ingar með 6:3. Fram-
lína K.R. var mjög samstillt
og á síðustu 5 mínútunum í
fyrri hálfleik skoruðu þeir 3
mörk. Var k£ppt á nýjum gras
velli og var þetta íyrsti leik-
urinn. Þriðji leikurinn var við
Larvik Turn og varð jafn-
tefli 1:1. K.R. settu sitt mark
á 9. mín í íyrri hálfleik, en
Larvik tókst ekki að jafna
fyrr en 7. mín voru eftir af
leik. Larvik er strekt lið og
hefir m. a. unnið Queen Park
Rangers og F. C. Wien. Fjcrði
leikurinn fór fram við T0ns-
berg og varð jafntefli 2:2.
Tpnsberg hafði fengið láns-
mann, einn bezta leikmann
Noregs, Gunnar Thoresen
Fimmti og siðasti leikurinn
var við Örn í Horten og vann
Örn 3:2. — Það var yfirleitt
sameiginlegt í öllum þessum
leikjum, að framlína K. R.
var mjög gcð, en vörnin, að
markverði undanteknum,
frekar léleg. Sérstaklega
komu slæmar staðsetningar
oft fyrir.
Al’taf Rikið á
grasvelli
Allir nessir leikir fcru fram
á grasvcllum og voru K.R.ing
arnir óvanir þeim fyrst í
stað. en komust, fljótt upp á
lagið með að leika á þeim.
Þess er vert að geta að á
félagssvæði K.R. hér í Reykja
vik. eru tveir grasvellir í und
irbúningi og má búast við
að b°ir verði teknir í notk-
un ef til vill næsta sumar.
Frábærar móttökur
Allsstaðar bar 4°m K.R.-ing
arnir komu í Noregi hlutu
beir miöc góðar viðtökur og
féru i fjölda ferðalaga. Norð
menn voru mjög hrifnir af
leik beirra og í blaðaummæl-
um var farið lofsamlegum
orðum um frammistöðu K.R.-
inganna við hin sterku lið
Norðmanna, Örn, Larvik og
Valerengen,
o
I
I
7e
eh^UÁon
♦ 4ráttarúélm éimur búátwfin
£ allt árií

Ferguson dráttarvél með sláttuvél
rnm&i
Einkaumbob á Islandi:
XbfMJÓÚbLcMJZAAéljttSl* A/
Hafnarstræti 23
Reykjavík — Sími 81395
Eg hafði oft heyrt talað um
klettaeyjuna litlu, Mont Saint
Michel. Hún er aðeins 900 m.
í ummál og í einmanalegri
tign rís hún upp úr endalausri
sandauðninni, á takmörkun-
um milli Bretagne og Norm-
andie. Þegar ég var nýlega í
heimsókn hjá kunningja mín-
um í gamla sjóræningjabæn-
um Saint-Malo, sem er aðeins
7—8 mílur frá Mont Saint-
Michel, var því ekki nema eðli
legt, að við kæmum okkur
saman um að fara og skoða
þptta „áttunda undur heims-
ins,“ eins og eyjan er stundum
nefnd.
Yfir sumarmánuðina fer
daglega ágætur langferðabíll
taíll frá Saint-Malo til le Mont.
Við komum okkur þægilega
fyrir í einum af þessum bíl-
um, og eftir nokkurra tíma
keyrslu nálguðumst við gamla
múnkaklaustrið. Ég kannaðist
raunar vel við mynd þá, er
birtist langt út við sjóndeild-
arhringinn. Ég hafði séð marg
ar ljósmyndir af klettaeyj-
unni.
230 íbúar.
Ég hafði kynnt mér sögu
eyjunnar eftir föngum, til
þess að geta haft sem mest
not af 5 klukkust. dvöl minni
þar. íbúarnir þar eru aðeins
230, og þeir lifa mest megnis
af ferðamönnunum, er koma
þangað yfir sumarmánuðina.
Ég vissi því að kletturinn
hafði verið umgirtur skógi,
endur fyrir löngu. En á því
herrans ári 709 kom geysimik-
il flóðbylgja, oð skolaði öllum
trjánum burt, á margra mílna
svæði, og gerði klettinn að
eyju. Munurinn á flóði og
fjöru er nær hvergi í veröld-
inni eins mikill og hér, eða
allt að 13—14 metrar. Við vit-
um, að það er aðallega tungl-
ið, sem orsakar sjávarföll.
Fjaran við Mont Saint-Michel
er 18 km. Þegar fjarar, mynd-
ast því 250 ferkílómetra sand-
breiður umhverfis eyna. Þegar
flóð er, hylur vatnið allt þetta
svæði. Það getur því verið
hættulegt, að leggja af stað t.
d. fótgangandi út í eyna, án
þess að hafa leiðsögumann.
Það eykur og á hættuna, að
viða myndast kviksyndi. Og
sá, sem sekkur í þau, á ekki
afturkvæmt. í flóði, er Mont
Saint-Michel umgirt vatni á
alla vegu. En það er langt síð-
an byggður var breiður grjót-
garður, er tengir eyna við meg
inlandið, sVo að ferðamenn
geta komist leiðar sinnar,
þurrum fótum.
Affeins ein gata.
| Á eynni er aðeins ein gata,
la Grande Rue. Hún liggur
alla leið upp á klettinn, þar
, sem hin fræga klausturkirkja
^ var reist á tímabilinu milli 8.
og 16. aldarinnar, og kostaöi
' sú bygging miklar fórnir. Það
' má með sanni segja, að lífið
j sé fjölskrúðugt á la Grande
, Rue. Beggja megin eru veit-
ingahús, drykkjukrár og verzl
; anir, sem selja minjagripi.
j Gatan er tæplega tveir metrar
á breidd. Eigendur verzlan-
sem hinn margumdeildi Pe-
tain marskálkur dvaldi, áður
en hann var fluttur tií L’Tle
d’Yeu. Það eru mörg gistihús
við la Grande Rue. Það er dýrt
að búa í gistihúsum þessum,
eins og eðlilegt er, þegar þess
er gætt, að ferðamanna-
straumurinn stendur aðeins
yfir 3—4 mánuði, að sumrinu.
En óhætt er að fullyrða, að
þeir, sem dvelja í einhverju
gistihúsanna í nokkra daga,
skemmta sér konunglega. Þar
heyrir maður hin ólíkustu
tungumál og sér fólk í alls
konar búningum.
Ljúffengur matur.
Eftir að hafa fengið okkur
kokteil í bandarískri drykkj u-
krá, setjumst við inn í eitt af
hinum tólf veitingahúsúln,
sem heitir hinu skemmtilega
nafni la Siréne — hafmeyjan.
Þar er hægt að fá alla þá rétti,
'sem eyjan er fræg fyrir: östr-
> ur, lambakótelettur, með græn
; metistegund, sem heitir cache
ur efst á klettinum og gnæfir
yfir umhverfið. Það hefir geng
ið á ýmsu, í sambandi við
kirkju þessa, og klaustrið, sem
áfast er, og er saga hennar
hin viðburðaríkasta. Hin
miklu auðæfi hennar voru
stöðugt freisting fyrir aðrar
þjóðir. En það voru Frakkar
sjálfir, sem ráku hina guð-
hræddu múnka brott úr
klaustrinu, í frönsku bylting-
unni. Því var breytt í fangelsi
fyrir stjórnmálamenn. Keis-
ararnir, er á eftir komu, gengu
feti lengra, og létu gera salina
í kirkjunni og klaustrinu að
verkstæðum fyrir fangana!
Það var ekki fyrr en árið 1874,
að mönnum varð ljóst, hve
mikil verðmæti voru hér i
þann veginn að eyðileggjast,
Ákveðið var, að Mont Saint-
Michel skyldi verða eitt af Pierre, vegna þess að hún vex
sögulegum minnismerkjum sv,° seSja undir steinunúni.
anna standa þar úti og reyna ^m er ek-^i ræktað á þessmn
aðtælaþá, semframhjáfara, s^n®um> en kms vegar mikið
til þess að kaupa eitthvað. Iaf ePlum. °S me‘ð matnum Li
„Herrar mínir og frúr —
hérna gerið þið beztu kaupin
— aðeins 280 frankar fyrir
minjagripi frá Mont Saint-
Michel,“ hljómar fyrir eyrum
manns alla leiðina upp á klett
inn. Þaðan er dýrðlegt útsýni.
Sérstaklega finnst manni mik
ið til um óendanlegar sand-
breiðurnar, sem blasa við þeg
ar fjara er. Mér var sagt, að
það væri æfintýri líkast, að
sigla umhverfis eyna í tungls-
ljósi!
Viðburffarík saga.
Eftir að hafa notið útsýnis-
ins góða stund og dáðst að
skrautgörðunum, staðnæmd-
umst við við innganginn í
klausturkirkjuna, sem stend-
Frakklands, og almenningi
skyldi leyft að koma þangað.
Æ síðan hefir ferðamanna-
straumurinn þangað ‘verið
nær óslitinn. Það, sem ferða-
fólkið hefir dást einna mest
að, er le cloitre-klausturgang-
urinn, með hinum mörgu,
fögru súlum. Þar héldu hinir
lærðu múnkar sig löngum, er
þeir voru að hugsa um og
reyna að leysa vandamál til-
verunnar.
Dýr gistihús.
Á leiðinni niður eftir, fórum
við fram hjá gistihúsinu, þar
um við Ijúffengan epladrykk1.
Aftur til Saint-Malo.
Þegar við höfum etið okk-
ur metta fórum við að lita í
kringum okkur. Við keyptum
nokkra minjagripi, tókum fá-
einar myndir og virtum í síðJ
asta sinn fyrir okkur hið fjöl-
skrúðuga líf á la Gande Rue.
Að því búnu setjumst við aft-
ur upp í vagninn, og ökumi
fljúgandi fartinni aftur tll
Saint-Malo.
Sandinum breytt í rækt-
arland. '
Ég vil ekki láta hjá líða áð
geta þess, að allt útlit er nu
fyrir, að innan fárra ára veröí
unnt að rækta ávexti og græn
meti umhverfis Mont Saint-
Michel. Ástæðan er sú, að
margir flóðgarðar hafa nú vér
ið reistir í námunda við eyna,
og þeir gera það að verkum,
að hluti af sandinum, sem
flóðið flytur með sér, verður
eftir, en skolast ekki aftur til
baka. Þetta eru án efa gleði-
fréttir fyrir bændurna í ná-
grenninu. En við skulum vona,
að nauðsynlegar ráðstafanir
verði gerðar til þess að koma
í veg fyrir, að þetta fagra
minnisrnerki glati nokkru af
hinum einstæðu töfrum sín-
um.
Söngur Skagfields í Varmahlíð
Sé eyjunni borin sú fjöður sem
flaug,
skal hún fljúga endir til móður-
stranda.
Og aldrei skal bresta sú trausta
•taug,
sem ber tregandi heimþrá hins
forna anda.
Vor landi vill mannast á heimsins
hátt,
en hólminn á starf hans, líf hans
og mátt —
og í vöggunnar landi skal varðinn
standa.
E. B.
Þetta spaklega erindi úr
Væringjum Einars Benedikts-
sonar flaug mér í hug er ég
hlýddi á hinn ágæta söng
Sigurðar Skagfield óperu-
söngvara á héraðshátíð Fram
sóknarmanna í Skagafirði,
sem haldin var að Varmahlíð
sunnudaginn 31. júlí s.l.
Það eru nú mörg ár síðan
okkur Skagfirðingum hefir
gefist kostur á að heyra í okk-
ar gamla og góða söngvara,
Sig. Skagfield, a. m. k. iiér
heima í Skagafirði. Og hvað
sjálfan mig snertir, þá hefi ég
raunar aldrei heyrt Skagfi^ld
syngja persónulega, ef, syo
mætti segja, heldur aðeins
annað hvort í útvarp eða af
plötum, nema hvorttveggja
(Framhald á 7. siOu)