Tíminn - 22.09.1950, Blaðsíða 7

208. blað.
TÍMINN, föstudaginn 22 .september 1950.
7.
HIIIIIIIIHHIIIIIIilllHiHIIIIHHIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIrtlMM4nlrnnilTliTlrfl>nn
Sex veik mannslíf
ff
falin manndómi ykkar”
Talsmanni Loftleiða, Sigurði Magnússyni, fórust orð
á þessa leið í blaðamannaviðtali i gær:
„Ég þykist mega biðja ykkur að skila til allra þeirra,
sem á einn eða annan hátt hafa unnið að leit flugvél-
arinnar og björgun áhafnarinnar á Geysi, að okkur er
ljóst, að við stöndum í mikilli þakkarskuld, sem aldrei
verður goldin — ekki vegna þess, að við vildum ekki öll
gera það, heldur sökum hins, að hún er svo stór, að
hún verður aldrei metin til fulls. Við eigum að þakka
líf sex starfsmanna okkar, samverkamanna og vina.
Þeir sjálfir, aðstandendur þeirra og vandamenn þakka
ykkur. Sex veik mannslíf voru falin manndómi ykkar
og drengskap — og þeim hafið þið nú borgið.
Það væri freistandi, í þessu sambandi, að nefna nöfn
þeirra, sem við vitum að mest hafa á sig lagt, andvökur,
hættur, erfiði, og við munum nú bezt eftir, en það væri
e. t. v. líka ranglátt gagnvart hinum, sem látið hafa
alla þá hjálp í té, sem þeir gátu og voru reiðubúnir að
fórna miklu meiru, ef þess hefði gerst þörf. Framlag
hvers og eins til þessa var eins mikið og það mest gat
verið, miðað við aðstæður, og það er ástæðan til þess
að við erum öllum hjartanlega þakklát, og getum naum-
ast treyst okkur til að nefna neina sérstaka, enda þótt
okkur sé full Ijóst, hverjir hafa lagt mest í sölurnar að
undanförnu. — Nöfn þeirra geymum við í þakklátum
hugum og þeir vita, að þegar hinir sex skipbrotsmenn
í dag gengu til fundar við aðstandendur sína og vini hér
á flugvellinum, þá var það þeim að þakka, sem vaskleg-
ast gengu fram við björgunarafrekið — án þeirra hefð-
um við aldrei öll lifað þennan ógleymanlega og unaðs-
lega dag. — Öllum, sem nærstaddir voru hér á flugvell-
inum í dag, er flugvélarnar tvær voru lentar, skilst, að
andspænis þeirri staðreynd eru öll orð fánýt. Það voru
ógleymanleg augnablik — og fyrir þau þökkum við af
hjarta ykkur öllum.
illlHlllllllHllllllliillilllllHIIIIIIIHHIIIIHIHHIHHIIIIHHIHIllllHIIIHIHIHHIIIIIIHIIIIIIillllHIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIHIII
EINAR VÉLAMAÐUR:
Sáu aöeins út á væng-
ina þótt lýst væri
— Ég var kominn í sæti
mitt fyrir svo sem tíu mín-
útum, þegar áreksturinn varð,
sagði Einar Runólfsson, véla-
maður á Geysi við tiðinda-
mann Tímans í gær. Sæti
mitt er milli flugmannanna
í stjórnklefanum. Ég var belt
islaus. Ég vissi, að við vorum
að nálgast flugvöllinn og far-
ið yrði að búa undir iend-
ingu. —
Lýstu út á vængina.
Niðamyrkur var og sást
ekki nema rétt út á vænginá,
þegar lýst var á þá. Við vor-
um rétt búnir að lýsa út á þá
til að hyggja að ísingunni og
ætluðum að fara að setja
straum á ísingatækin. Eftir
áreksturinn mundum við
ekki, hvort við hefðum verið
búnir að snúa rofanum eða j
ekki, en þegar við aðgætt- j
um það, hafði það ekki verið,1
því að rofinn var ekki á
straum.
Lenti aftan á Magnús.
Mér er ekki ljóst hvert ég
kastaðist við áreksturinn, en
ég býst við, að ég hafi lentl
aftan á Magnús, því að ann- j
ars heföi ég meiðst meira. Ég 1
var fast hjá honum, þegar
vélin nam staðar, Magnús
mun hafa rekizt fram á brík-
ina, sem er mllli framrúðu og
mælaborðs, enda ber hann
merki eftir höfuðhögg. Á
bríkinní er þykkur púði, og
mun hann hafa varið Magnús.
Eins og hetja.
Einar lét þess getið, eins
og aðrir af áhöfninni, að flug
freyjan, Ingigerður, hefði
reynzt með afbrigðum dugleg.
Aldei hefði heyrzt frá henni
æðruorð og hún hefði sýnt
sannan hetjuhug i hverri
raun. —
1; Frasöííi* flugstjórans
(Framhald af 1. síSu.J
finnur, sem hafði fengið högg
á höfuðið.
Myrkur og stórhríð.
Þegar við komumst út var
myrkur, snjókoma og storm-
ur um tíu vindstig. Við vor-
um allir snöggklæddir, því
að hlýtt hafði verið í vél-
inni. Annar ' vængurinn
hafði svipzt af og nefið
brotnað af vélinni við skil-
vegg milli farþegarúms og
stjórnklefa. Hékk framhlut-
inn þó við en lá á hliðinni.
Hlið vélarinnar undir heila
vængnum var öll rifin, en
hin að mestu heil og vorum
við svo heppnir, að sú hlið
vissi í storminn.
Hið fyrsta, sem ég gerði
var að fara aftur með vél-
inni, því þar heyrði ég kall
Ingigerðar, sem var í næsta
klefa fyrir aftan flugmenn.
Eitt vasaljós eina glætan.
Um leið og vélin rakst á,
slokknuðu öll ljós. Ég hafði
haft lítið vasaljós í skyrtu-
vasanum, og það hrökk upp
úr honum. Kviknaði á þvi
um leið, og Einar vélamaður
hélt að glætan frá því væri
, eldur, sem væri að kvikna og
kastaði sér á það. En þetta
vasaljós veitti okkur siðan
einu birtuna, sem við nutum
; fyrst í stað. — Síðar var ég
svo heppinn að finna tösk-
una mína í skafli en í henni
voru flelri batterí í vasaljós-
,ið. -
; Hurðin hrökk úr.
I Þegar vélin kom fyrst nið-
i ur, þeyttist úr henni stóra
hurðin aftur við stélið og
einnig vöruhurðin, sem er
stærri aukahurð við hlið þess
arar.Þá fór út um leið nokkrir
hundanna og nokkuð af varn
ingi, en hundarnir voru í aft-
asta hluta vélarinnar í búr-
um.Þar fyrir framan var ýms
um varningi staflað í vél-
ina og náði sá stafli fram
undir stjórnklefa. Hurðina
fundum við síðar alllangt frá
l vélinni en hundana sáum við
aldrei nema tvo, sem við fund
um illa til reika við vélina
tveim dögum síðar og urðum
að lóga þeim strax.
| Sneri við upp |
| á jökul aftur |
| Níu hundar voru lifandi i
| hjá áhöfninni á Geysi eftir í
I áreksturinn. Flestir voru I
f þetta litlir og loffnir hundar I
I en aðrir miðlungshundar. I
f Nokkur óvissa ríkti um |
I hver verða mundu örlög f
f þessara hunda. Niðurstað \
f an varð þó sú, að Akureyr- f
f ingar töldu ekki fært að f
1 hafa þá með niður eftir f
f jöklinum, enda mun það f
= hafa verið ógerlegt. Voru f
f þeir því allir skotnir nema f
| einn. Var grafin. gröf í I
f hjarnið og þeir lagðir þar. f
= Þessi eini hundur, sem Iífi f
I var Iátinn halda, fylgdist f
f með niður eftir jöklinum, I
f en þegar kom alllangt nið- f
f ur á jökulinn, sneri hann |
f við og týndist út í myrkrið. f
f Mun hann hafa lagt aftur =
f upp eftir slóðinni og ber f
f þar nú. beinin í . skauti |
I fannanna.
IIHIHIHIIIIHIIIIIIIIIHIIHHII*IIIIHHIIIIHHHIIIHHHHIIIII|
Auglýsingasími
Timans cr 81 300
Búist til næturvistar.
Eini staðurinn, sem hægt
var að búa um sig í, var aft-
asti hluti farþegarúmsins, og
þegar við höfðum gengið úr
skugga um, að ekki mundi
kvikna í vélinni, leituðum við
afdreps þar inni. Dyrnar voru
opnar, og var það okkur til
láns, að hurðin skyldi
hrökkva úr, þvi að annars
mundum við að líkindum
ekki hafa getað opnað dyrn-
ar. Var þetta þó ekki skjól-
gott hús, því að mjög næddi
um götin á vélinni, þótt svo
vel vildi til að fennti fyrir
stóru rifuna undir vængn-
um. —
Sváfu lítið fyrstu nóttina.
Allkalt var á jöklinum, en
við reyndum að búa um okk-
ur eftir megni. Náðum við
nokkru af vefnaðarvöru, sem
var í varningnum og skýld-
um okkur með henni. En lítið
var sofið fyrstu nóttina. Dag-
inn eftir var sama veðrið,
snjókoma nokkur og þoka.
Bjuggu sér til fatnað.
Við reyndum að nota tím-
ann til að búa sem bezt um
okkur. Við bjuggum okkur til
fatnað sokka, teppi og svefn-
poka úr efni því, sem í vél-
inni var og hlúðum að okk-
ur eftir mætti.
Súkkulaðimoli.
Maturinn var lítill, því að
við komumst ekki í eldhúsið
eða svefnklefa áhafnarinn-
ar. Við komumst ekki held-
ur í gúmmíbáta vélarinnar,
þar sem nokkur matarforði
er geymdur. Það, sem við
höfðum handbært, var að-
eins nokkrar brauðsneiðar,
svolítið af súkkulaði, nokkr-
ar appelsínur og fáeinar
appelsínflöskur. Vel mátti
búast við langri dvöl á jökl-
inum, svo að ekki var um
annað að gera en spara.
Skammturinn var því fyrst
1 brauðsneið, 1 appelsína,
súkkulaðimoli og 2—3 sopar
af appelsíni.
Heyrist í flugvélum.
Á laugardag þóttumst við
heyra í flugvél og á sunnu-
dag sáum við katalínaflug-
vél frá Loftleiðum upp um
skýjagat. Við reyndum eftir
mætti að vekja á okkur at-
hygli, en það tókst ekki.
Komust í gúmmíbátana
á fjórða degi.
Við gerðum margar til-
raunir til að komast í hólf-
ið þar sem öryggisútbúnað-
urinn var geymdur, en það
reyndist örðugt, því að vélin
hafði þrýstst svo saman, að
kassar og töskur voru lítt
eða ekki hreyfaiíleg. Urðum
við að brjóta kassana og
höggva upp vörurnar. Fyrsta
og önnur tilraun báru éng-
an árangur, en í þriðju til-
raun á mánudagsmorgun
tókst okkur að ná í ofur-
lítið meiri mat og lítið sendi
tæki, sem er í björgunar-
bátunum.
Vissu ekkert hvar þau voru.
Ekki gátum við gert okkur
neina grein fyrir því, hvar við
vorum, en bjuggumst við, að
við værum kannske á Öræfa-
jökli eða Eyjafjallajökli. En
á sunnudaginn sáum við
nokkra snjótittlinga á ferli
og ályktuðum af því, að við
værum ekki mjög langt frá
jökulrönd.
Við gengum stundum
nokkra km. út á jökulinn til
að vita, hvort ekki sæjust
einhver fjöll, sem hægt hefði
verið að átta sig eftir. Við
sáum fjallatoppa í fjarska,
sem mér fannst ekki ólíkir
Stóra- og Litla Dímon.
Hvar erum við?
Þegar neyðarskeytið hafði
heyrzt á mánudaginn og
Vestfirðingur fundið okkur,
fögnuðum við að sjálfsögðu
vel og reyndum að láta sjást
sem bezt, að við værum öll
heil á húfi. Siðan mótuðum
í

■;
ÞJÓDLEIKHÚSID
Föstudag 22. sept. kl. 20,00:
ÓVÆNT HEIMSÓKN
eftir
J. B. <PRIESTLEY
Leikstjóri: INDRIÐI WAAGE
FRUMSÝNING
★
Laugard kl. 20
ÓVÆNT HEIMSÓKN
2. sýning
♦
Sunnudag kl. 20
ÓVÆNT HEIMSÓKN
3. sýning
★
Mánudag kl. 20
ÓVÆNT HEIMSÓKN
4. sýning
★
AÐGÖNGUMIÐAS AL A:
Áskrifendur að 3. og 4. sýn-
ingu vitji aðgöngumiða sinna
eftir kl. 13,15 i dag. — Aðr-
ir aðgöngumiðar, að öllum
sýningunum, seldir í dag frá
kl. 13,15—20,00. — Sími 80 000
við með svörtu stafina „O.
K.“ í snjóinn til að gefa til
kynna að við værum heil.
Þar næst rituðum við spurn
ingar um það, hvar við vær-
um. Notuðum við vefnaðar-
vörustrangana til að mynda
stafi orðanna.
Fleygðu niður teikningu
af Vatnajökli.
Áhöfnin á Vestfirðingi svar
aði með því að fleygja niður
til okkar teikningu af Vatna-
jökli, þar sem staða okkar var
sýnd.
Vel tekið á móti okkur.
Síðan er lítið meira af þessu
að segja, sagði Magnús. Við
lögðum af stað niður jökul-
inn klukkan 3,45 i fyrradag
og vorum hálfan áttunda
tíma á leiðinni. Viðtökurn-
ar þar voru betri en orð fá
lýst. Akureyringar höfðu bæki
stöð sína í bröttu gili við
jökulröndina. Þeir höfðu lýst
gilið upp svo og tjöldin og
komu á móti okkur upp á
jökul með vasaljós. Síðan
fengum við heita mjólk og
heitt kaffi og margs konar
aðra hressingu.
Ég vil aðeins að lokum,
sagði Magnús, nota tækifær-
ið og þakka öllum hinum
mörgu, sem lagt hafa á sig
mikið erfiði og hvergi dregið
af sér til að koma okkur sem
fyrst til hjálpar.
DAGFINNUR FLUGMAÐUR:
Fékk mikið höfuðhögg
og féll í öngvit
Dagfinnur Stefánsson, flug-
maður, var mest meiddur af
áhöfninni. Hann hafði mikla
sprungu í efri vöf, og röntgen
myndir, sem teknar voru í
gær, sýndu, að kjálkinn er
sprunginn eða brotinn. Augað
var sokkið og hafði blætt inn
á það. Honum leið þó vonum
betur í gærkveldi, er tíðinda-
maður blaðsins náði snöggv-
ast tali af honum.
Féll þegar í yfirlið.
— Ég veit eiginlega ekkert,
hvað gerðist, sagði Dagfinnur,
því að ég fékk mikið höfuð-
högg þegar við áreksturinn
og féll í öngvit. Síðan vissi ég
ekkert af mér fyrr en strák-
arnir voru að draga mig út
úr flakinu. Þá raknaði ég við
sem snöggvast en rann á mig
höfgi aftur. Um nóttina leið
mér töluvert illa, bæði vegna
kulda og þrauta í meiðslum.
Síðan hresstist ég furðu fljótt.
Nú er ég búinn að hvíla mig
og líður ágætlega.
AFGLYSEVGASÍMI TÍMANS ER 8130«