Tíminn - 22.02.1951, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, fimmtudaginn 22. febrúar 1951.
44. blað.
Giftnr allri
fj ölsky ldimni
Afarfyndin þýzk gaman-
mynd.
Aðalhlutverk:
Heinz Ruhmann,
sem lék aðalhlutverkið í
Grænu lyftunni.
Sænskar skýringar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
OFHRHIIGAR
(Brave Men)
Gullfalleg ný, rússnesk lit-
kvikmynd, sem stendur ekki I
að baki „Óð Síberíu“. Fékkj
1. verðlaun fyrir árið 1950. j
Enskur texti.
Aðalhlutverk:
Gurzo
Tshernova
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
ROBERTO.
(Prélude á la Glorie)
Stórfengleg tónlistarmynd,
með hinum fræga 10 ára
gamla tónsnillingi
Roberto Benzi
Tónlist: Liszt, Weber. Ross-
ini, Mozart, Bach.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBIO
HAFNARFIRÐI
Brautryðjaiidiim I
(Pacific adventure)
Ný amerísk mynd byggð á j
ævisögu hins heimsf ræga j
flugkappa, sir Charlees Kings j
ford Smith.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.

J'’nulrjsigj<>&ulrxjÁA. áejtaA;
0Cui/eUi$u7 %
Sergur Jónssoo
Milaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Siml 5833.
Helma: Vltastig 14.
i Askriftarsíruft
TIMINIV
Gerlzt
áskrifendsu*.
Austurbæjarbíó
[Jörumlur smiður.
Sýnd kl. 7 og 9.
Gög «« Gokke í
fangelsi
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
FRIEDA
Hin heimsfræga enska stór-
mynd. Sýnd vegna áskorana
í örfá skipti.
Aðalhlutverk:
Mai Zetterling,
David Farrar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
IJmtöiuð kona
(Notorious)
Ingrid Bergman,
Cary Grant.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Fallin fyrirmynd
(Silence Dust)
[Hin fræga enska stórmynd,
sem farið hefir sigurför um
| allan heim.
Aðalhlutverk:
Stephan Murry,
Sally Gray.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ELDURINN
I cerir ekki boð á undan >ér.
>eir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutryggíngum
MUNIÐ:
Auglýsingasíml
TÍMANS er
81300
Raflagnir — Vlðgerðir
Raftækjaverzlunln
LJÓS & HITI h. f.
Laugaveg 79. — Siml 5184
►»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«
HÚS* IBÚÐIR
LÓDIR • JARÐIR
SKIP . BIFREIÐAR
EINNIG
Verðbrcf
Vátryggingar
Auglýsingastarfscmi
FASTI.IGINA
SÖLU
MIÐSTÖÐIN
Lækjargötu
10 B
SÍMI 6530
Erlcnt yfirlit
(Framhald af 5. síðu.v
einna skeleggast hafa deilt á
stálhringinn og varað við ein-
veldi hans, eru „The Times“ og
„The Economist“, og þó einkum
það síðarnefnda. Þau hafa tal-
ið, að hér væri mikilla umbóta
þörf. Hins vegar hafa þau bæði
haldið því fram, að þau sæu
ekki neina lausn á þeim vanda,
sem hér þyrfti að rá<fa bót á,
þótt ríkishringur tæki við af
einkahring. Þvert á móti hafa
þau talið, að slík aðgerð gæti
jafnvel verið spor aftur á bak.
Samkvæmt þjóðnýttngarlög-
unum verða 80% stærstu stál-
og járnverksmiðjiír landsins,
sem annast nú um 90% stál-
framleiðslunnar, eign nýrrar
stofnunar, The Iron and Steel
Corporation, er kaupir hluta-
bréf hinna fyrri eigenda fyrir
ákveðið verð. Ríkisstjórn til-
nefnir stjórn þessa nýja fyrir-
tækis. Þessi nýja stjórn á að
annast um samræmingu og
ýmsa skipulagningu, en gðmlu
fyrirtækin verða þó rekin áfram
undir sama nafni og áður, með
sömu stjórn og forstjórum og
áður og með allmiklu sjálfstæði.
Bæði „The Times“ og „The
Economist" óttast, að þetta
nýja fyrirkomulag geti miklu
fremur leitt til glundroða en
skipulagningar, a. m. k. fyrst í
stað, og komi sú breyting nú á
versta tíma, þar sem nú verði að
mestu að forðast allar truflan-
ir og leggja allt kapp á aukn-
ingu stálframleiðslunnar. Þá sé
ríkisstjórninni það enn örðugra
en einkafyrirtækjum að leggja
niður óarðbærar verksmiðjur,
þar sem slíkt geti skapað at-
vinnuleysi í bili. Verkamenn
yerði enn harðari í launakröf-
um, þegar verkamannastjórn sé
atvinnuveitandi o. s. frv. Loks
komi svo sú óvissa, sem vofir
yfir öllum rekstrinum, vegna
þess, að íhaldsmenn hafa lýst
því yfir, að þeir muni láta stál-
verksmiðjurnar aftur í hendur
fyrri eigenda, ef þeir nái völd-
um, en til þess þykja nú líkur,
að það geti orðið fyrr en síðar.
Af þessu getur leitt mun lakari
samvinnu milli verksmiðjanna
og stjórnenda hins nýja ríkis-
hrings.
Þá er það atriði, sem getur
orðið stjórninnl óhagstætt, að
erfiðleikar fara nú vaxandi við
útvegun járnmálms, og kann
það að geta dregið úr stálfram-
leiðslunni. Andstæðingar þjóð-
nýtingarinnar myndu vafalaust
skrifa það á reikning hennar.
Að öllu þessu athuguðu, þykir
það mjög djörf sigling hjá Attlee
að ráðast í þjóðnýtingu stáliðn-
aðarins á þessum tíma. Það
þykir sýnt, að hann hafi verið
knúinn til þess af vinstri mönn
um Verkamannaflokksins, sem
að öðrum kosti hafi hótað að
svipta stjórnina stuðningi.
Attlee má nú ekki mörg at-
kvæði missa, ef hann á að geta.
haldið velli.
Frímerkjaskipti
Sendið mér 100 íslenzk fri-
merki. Ég sendi yður um hæl
200 erlend frlmerki.
JON 4GNARS.
Frímerkjaverzlun,
P. O. Box 358. Reykjavík
Í
}J
5t5;
ÞJÓDLEIKHÚSÍD
★
Fimmtud. kl. 17.00:
Snædrottningin
Föstudag kl. 20.
Nvársnóttin
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13,15—20 daginn fyrir sýn-
ingardag og sýningardag.
Tekið á móti pöntunum.
Sími 80 000.
Cj i n a JC
auó:
SKIPS-
LÆKNIRINN
39
ur. Þar var ekki neinn gáfusvipur á honum, og hann var
ekki sérlega fágaður maður, en það var mikill þróttur og
orka í þessum manni.
— Ég harma það, að ég skuli í dag verða að standa and-
spænis yður eins og hugleysingi, hélt Shortwell áfram. En
það er þó ekki mín sök. Ég vildi tala um málið við yður í
Kissingen, segja yður sannleikann og krefjast þess af yður,
að þér veittuð konu yðar athafnafrelsi, úr því sem komið
var. Þetta vildi Sibyl ekki. Hún fór að gráta, ef ég minntist
á það. Auðvitað á maður ekki að láta undan duttlungum
kvenna, þegar mikið er í húfi. En ég lét samt glepjast til
þess. Ég get ekki afsakað það — en orðinn hlutur verður
ekki aftur tekinn. Þessu verður ekki breytt.
Tómas starði út í bláinn. Hann þagði og beið átekta.
Hann er kominn til þess að njósna um fyrirætlanir mínar,
hugsaði hann. Eða ógna mér. Við skulum sjá, hvernig fer!
Og hann þagði og beið átekta.
— Þér eruð kominn hingað á þetta skip til þess að krefj-
ast reikningsskila af mér, sagði Shortwell. Ég veit auðvitað
ekki, hvað þér hafið haft í huga. En þér þurfið að minnsta
kosti ekki að segja mér, að ég hefi hagað mér lítilmann-
lega. Ég veit það. Ef þér hafið hugsað yður að veita mér
ráðningu, þá gerið það. Ef þér ætlið að skjóta mig — þá
skjótið!
Hann teygði frá sér báða handleggina til marks um það,
að hann byði fram brjóst sitt, og bætti við: Ég er vopnlaus,
og ég mun ekki verja mig.
Tómasi kom ekki til hugar að beita skotvopni, og þó
þurfti hann ekki annað en opna skrifborðsskúffuna til þess
að ná i skammbyssu. Hann minntist skyndilega þess atviks,
er hann tók snigilinn af veginum, svo að hann kremdist
ekki undir fótum manna eða hjólum farartækja, — og
Shortwell spottaðist að honum fyrir.
— Hættið þessum skrípalátum! sagði Tómas kuldalega.
Þér vitað bezt sjálfur, að ég mun ekki skjóta varnarlausan
mann.
— Ég bjóst ekki við því, sagði Shortwell. Og ég vil minna
yður á, að við Sybil erum bæði varnarlaus ■— að öllu leyti.
Þér hafið allt okkar ráð í hendi yðar. Þér getið látið opna
klefa okkar með valdi. Þér getið sigað hafnarlögreglunni á
New York á okkur. Þér getið látið varpa mér í fangelsi og
látið senda Sybil aftur heim til Þýzkalands....
Shortwell hafði ekki gefið sig mjög að bóklegum fræð-
um um dagana, en samt sem áður var hann talsverður sál-
fræðingur. Ósjálfrátt fann hann, að hann gat ekki skákað
þessum manni, sem hann hafði sært og svívirt, með öðru
en veikleika sínum og varnarleysi. Það varð að vera hans
, vörn.
— Þetta, sem þér segið mér, er ekki nein opinberun,
sagði Tómas. Ég hefði getað stöðvað för yðar, ef ég hefði
kosið þá leið. En það virðist yður ofvaxið að skilja, að þetta
er mál, sem aðeins varðar mig og konu mína. Yður varðar
mig ekki um. Ég krefst aðeins eins af yður: sjáið um, að ég
geti talað við konu mína í einrúmi. Skiljið þér mig? Þessa
krefst ég af yður. Ef þér ætlið að koma í veg fyrir, að ég
fái að tala við konu mína, skuluð þér ekki treysta á vægð
eða miskunn af minni hálfu — ekki einu sinni stillingu.
Þá mun ég annað hvort skjóta yður eða láta varpá yður í
fangelsi. Hvort tveggja ættuð þér skilið....
Shortwell lét eins og ekkert væri. Hann settist í stólinn,
sem ætlaður var sjúklingum Tómasar.
— Það er leitt, að Sybil....
— Konan mín! öskraði Tómas.
— Eins og þér viljið, svaraði Shortwell. Það er leitt að
konan yðar er ekki fær um viðræður um málefni sem þetta.
Þér getið ekki ímyndað yður í hvílíku ástandi hún er, síðan
hún heyrði rödd yðar í morgun, er þér ætluðuð að brjótast
inn til hennar.
— Hvar voruö þér þá? spurði Tómas.
— Ég skil ekki hvers vegna yöur er áhugamál að vita það.
Annars var ég hjá rakaranum. Sybil — fyrirgefið — konan
yðar — gat engu orði upp stunið, er ég kom til hennar, og
hún skalf eins og ösp í vindi. Þér verðið að skilja það, Wohl-
mut, að svona málefni verða karlmenn að útkljá sín á
milli. Konur eru ekki svo taugasterkar, að þær geti átt I
slíku. Ég er reiðubúinn til þess að veita yður þær sárabætur,
sem þér farið fram á. Ég myndi ekkert til spara, ef....
— Ég hefi sagt yður, að yður vil ég ekkert hafa saman