Tíminn - 29.04.1951, Qupperneq 3

95. blað.
TÍMINN, sunnudaginn 29. apríl 1951.
3,

Sextugur á morgun:
Magnús Stefánsson
dyravörður
Frjálsar íþróttir
eftir Guttorm Sigurbjörnsson
Þeir Þorsteinn Einarsson í-
þróttafulltrúi og Stefán P.
Kristjánsson íþróttakennari,
hafa skrifað bók þá „Frjáls-
ar íþróttir," sem nýlega er
komin út. Það var vonum
seinna að íslendingur tæki
sig til og skrifaði kennslu-
bók um frjálsar íþróttir. Við
íslendingar höfum á undan-
förnum árum skarað fram úr
öðrum norðurlandaþjóðum í
frjálsum íþróttum, en í engu
landi hefir eyðst minni papp-
ír til fræðslu í þessari íþrótta
grein en á íslandi.
Það er óþarfi að fara mörg
um orðum um þessa bók
þeirra Þorsteins og Stefáns.
Nöfnin þeirra er nægilegt inn
sigli þess að hér er um bók að
jræða, sem er skrifuö af þekk
jingu kunnáttumannsins. Mér
, , „ . ifinnst bókin hafa það fram
5,a^- En áður en Magnus! aðrar hliðstæðar bækur,
fluttist til Reykjavíkur hafði sem hefi lfisið að t henni
hann um skeið haft bmð a er ekki ævinlega slegið föstu
^ ðum a 3eilu °g ieklð að þessi eða hin aðferðin sé
Á morgun er Magnús Ste-'
fánsson dyravörður í stjórn-
arráðinu sextugur.
Magnús er fæddur í Heið-
arseli í Hróarstungu 30. apríl
1891 og ólst upp þar eystra.
Stundaði hann ungur nám í
Eiðaskóla en síðar stundaði
hann nám í samvinnuskólan-
um.
Snemma bar á óvenjuleg-
um forustuhæfileikum í fé-
lagsmálum hjá Magnúsi. —
Hann var mikill áhugamaður
um félagsmál, ekki sízt í-
þróttamál, gáfumaður og
drengskaparmaður, sem vann
hug hvers manns er kynnt-
ist honum. Varð hann því
brátt foringi í félagsmálum
ungra manna heima í sveit
sinni. — Sjálfur var haÁn og
á yngri árum hinn vaskasti
íþróttamaður.
Árið 1919 fluttist Magnús Alltaf hefir hann haft mik- . . ... „ ,. . »
til Reykjavíkur, þar sem hann ið vn(fi af Skeonum gróðri iSU eina rétta, heldur er /ísað
hefir átt heima síðan. Fékk “ J-skaJ skepnum’ gróðnjtil þessa og hins. Okkur er
hann þá að ýmsu leyti rýmra ! °Kona Magnúsar er Arn-
starfssvið og stærri verkefni björg jónsdóttir frá Gilsár-
að sinna í félagsmálum. Er teigi og- eru börn þeirra hjóna
skemmst af því að segja, að uppkomin.
hann hefir setiö í stjórn í-j Magnús Stefánsson var á
þróttasambands íslands og sfnum tíma framkvæmda-
verið sambandsstj óri ung- stj óri Nýja dagblaðsins og
mennafélags Islands, formað vann þa af miklum áhuga og
ur glimufélagsins Armanns og þegnskap að maium Fram_
formaður Framsóknarfélags sóknarflokksins og blaða hans
Reykjavíkur og sýnir þetta j eins og oðrU; sem hann tók
vel, að maðurinn lá ekki á liði1 að sðr.
sínu og hæfileikar hans voru vinir Magnúsar Stefáns-
slíkir, að hann vann sér hvar- sonar að fornu og nýju senda
vétna traust og álit félaga honum'hlýjar kveðjur á sex-
sinna þar sem hann haslaði tugsafmæli hans, því að hann
er vinsæll maður, enda sjálf-
ur drengur góður og vinfast-
liirhjunncir
Hugleiðing um bænadaginn
eftii* séra Jakob Jónssnn
í gær mætti ég kunningja
mínum á götu. Hann sagði
mér, að sumir væru óánægðir
yfir því, að ekki væri boðaður
þakkardagur, heldur einvörð
ungu bænadagur, eins og þjóð
in hefði ekkert að þakka og
ætti ekki að þakka, heldur
aðeins að bera fram óskir
sínar við Guð.
Ég veit ekki, hvort þeir eru
margir, sem hafa skilið eða
réttara sagt misskilið kvaðn-
ingu kirkjunnar til hins al-
menna bænadags á þennan
það ráð að taka gömlu kon-
una til fyrirmyndar, bæði á
hinum almenna bænadegi og
endranær, er þeir fara til
messu. Ég vænti þess, að
margir verði við messu á morg
un, en þá er lika nauðsynlegt,
að menn fari þangað ekki sem
heyrendur aðeins, heldur sem
gjörendur, og þátttakendur.
Eitt er það, sem veldur mér
nokkurra áhyggna á bænadag
inn, og það eru öll þau öfl,
sem trufla og dreifa og gera
i hávaða þennan dag. Ég á
hátt. Það þarf ekki annað en hér ekki við Það> fem ljótt er
líta í kver og kennslubækur,
stærri trúfræðirit um eðli og
sér völl til að vinna hugsjón-
um sínum lið.
. Magnús hefir jafnan verið. ur. Þó að hann sé hæglátur
sveitamaður og bóndi í hugs- j maður og ómannblendinn að
un og hjarta þó að hann hafi því leyti, að hann flíkar ekki
lengstum lifað í Reykjavík.
Hann nam.sér land fyrir inn-
an bæinn, inn í Kleppsholti,
þar sem heitir Laugarhvoll.
tilfinningum sínum við hvern
sem er, leynist það ekki kunn
ugum, að skapgerð hans er
bæði karlmannleg og drengi
Ruddi hann sér þar tún í urð leg, og því er flestum þeim,
inni og hafði þar lengi bú-
skap, unz hin vaxandi borg
krafðist túns hans til annarra
sem honum hafa kynnzt og
með honum unnið Ijúft að
minnast hans.
Skíðamót Þingeyinga
Skíðamót héraðssambands
Þingeyinga var haldið í
Reykjadal dagana 7. og 8.
apríl. U.M.F. Efling sá um
allan undirbúning í samráði
við formann H.S.Þ., Harald
Jónsson. Mótið hófst með
keppni í bruni í B- og C-flokk
úm karla, laugardaginn 7.
apríl kl. 4 e.h. Brunbrautin
var 2500 m. löng. Fallhæð
300 m. lá frá hábrún lífata-
fells niður í Reykjadal
skammt frá Stórulaugum. —
Veður var mjög gott, sólskin
Þrír fyrstu menn voru þessir:
1. Þorgr. Sigurj.s. Völs. 81,1
2. Gísli Vigfússon, Völs. 82,7
3. Aðalsteinn Jónss. Efl. 83,7
Sveit Völsunga sigraði á
355,4 sek.
í sveitinni voru: Þorgrím-
ur Sigurjónsson, Gísli Vig-
fússon, Aöalsteinn Karlsson,
Hreiðar Jósteinsson.
Sunnudaginn 8. april hófst
mótið kl. 11 f.h. með keppni í
svigi karla í C- og B-flokki.
Lengd brautar 400 m. Fall-
hæð 120 metra. 36 hlið.
vísuð leiðin að réttu marki sem notaðar eru til ferming-
í leiðbeinandi tón, en allar arund 1 rððn^ngSx k_^að, Þa
meira og minna hæpnar full-
yrðingar látnar eiga sig —
sem því miður, margir íþrótta
kennarar virðast oft nokkuö
birgir af.
Ég minnist þess, þegar ég
sem unglingur, var að byrja
að æfa frjálsíþróttir uppi í
sveit, þar sem enga tilsögn
var að fá, nema e.t.v. um-
ferðakennara einn og einn
dag — hvað mér hefði þótt
fengur í svona kennslubók,
sem ég hefði getað haft hjá
mér úti á grasbalanum og les
ið og skoðað myndir í á milli
þess sem ég stökk, hljóp eða
kastaði. — Það er óhætt að
óska unglingunum í sveitinni
til hamingju með þessa bók,
sem þeim verður vonandi
gert kleift að ná í með að
senda hana til umboðsmanna
úti á landi.
Þeir sem stöðugt æfa undir
leðisögn kennara, hafa engu
að síður not fyrir bók þessa.
Okkur kennurum er hún þó
ekki sízt fagnaðarefni. Engin
iþróttagrein er yfirgripsmeiri
og vandasamari en frjálsar í-
þróttir. Sá, sem vill stunda
kennslu í frjálsum iþróttum
eða syndsamlegt i sjálfu sér.
Það getur veriö erfitt fyrir
barn að tala í næði við föður
sinn, ef félagarnir kalla á
tilgang bænarinnar, til að Það 1 fótbolta á somu stundu.
sannfærast um það, að orðið,Þetta a rarmar ekki Yið» Þenn
bæn, samkvæmt skilningi,an sunnudag einvoröungu,
kirkjunnar, þýðir ekki aðeins íheidur. alla heiga daga. Eg
ósk, heldur og þökk, lofgjörð j
og tilbeiöslu. Hitt er svo ann-
að mál, að flestir hafa ríka
tilhneigingu til þess að fara
að eins og líkþráu mennirnir,
sem þáðu hjálp Krists en
gleymdu að gefa guði dýrðina.
En bænadagurinn er einmitt
haldinn til þess fyrst og
fremst að vinna gegn slíkum
hugsunarhætti og minna
hefi einu sinni átt heima í
landi, þar sem sunnudagur-
inn var friðhelgur. Hér hefir
verið tekin upp sú stefna, að
troða öllu yfir á sunnudag-
inn, sem unnt var og meiru
til. Undir eins um miðja viku
byrja blöð og útvarp að æsa
fólkið upp í orgíur, sem ekki
eiga orðið neitt skylt við heil-
brigt skemmtanalíf. En jafn-
vel þótt ekki sé gengið út frá
þjoðina á að þakka guði og öðru en því> sem teljast má,
gefa honum dyrðina, í stað.j eðJi gínu gott og heilbrigt)
þess að eigna mannlegum (hefir það truflandi áhrif á
mætti alla velgengni og gæfu.
í messuformi því, sem biskup
hefir sent út til safnaðanna,
er þakklætinu síður en svo
gleymt. Kjarni bænarinnar er
ekki hin mannlega ósk, heldur
hitt, að maðurinn veitir guði
sjálfum viðtöku, — og þá hlýt
ur þökk hins biðjandi manns
að koma af sjálfu sér.
Annað atriði, sem mér kem
ur i hug í sambandi við bæna
daginn, er sjálf hagnýting
bænamessunnar, ef ég má
af nákvæmni og samvizku-1 nota svo óviðkunnanlegt orð.
og logn, áhorfendur margir,
einnig var skíðafæri ágætt og! 2. Aðalst. Karlss., Völs.
semi, verður að fylgjast með
og lesa allt það bezta, sem völ
er á um tæknilega fræðslu í
þessari grein. „Frjálsar í-
þróttir“ er ekki bók, sem mað
ur les bara einu sinni, bindur
í fallegt band og lætur svo í
bókaskápinn. Á þessari fyrstu
viku, sem ég hefi haft bókina
undir höndum, hefi ég lesið
hana tvisvar sinnum, í ann-
að sinn fannst mér hún betri
en í fyrsta.... Eigi ég eftir
keppnin mjög
spennandi.
tvísýn
, _ _. . TT... __ „ að stunda kennslu í frjálsum
1. Þorgr Sigurj .s. Vols. 95,2 ttum framvegis á ég oft
2. Aðalst. Karlss., Vo s. 97,4 , ^ lega þegsa bók _ hún
B fkk er handhægasta handbók, sem
Urslit:
B-flokkur:
1. Aðalst. Jónsson Efl. 1:54,0
2. Ásgeir Torfas., Ljót 2:06,1
C-flokkur:
1. Guðl. Valdim.s. Efl. 1:49,5
2. Þorgr. Sigurj.s. Völs. 1:50,1
3. Gísli Vigfússon Völs. 1:52,5
4. Jakob Þorst.s. Magni 1:57,8
Sveitakeppni í svigi hófst
kl. 6 sama dag, keppt var í
fjögurra manna sveitum. U.
M.F. Efling sendi eina sveit,
og Í.Þ. Völsungur eina sveit.
Keppnin fór fram í brekk-
únni ofan við Öndólfsstaði.
1. Aðalsteinn Jónss. Efl. 104,0
Stökkkeppnin hófst kl. 2
e. h.
B-flokkur:
1. Guðl. Valdimarss. Efl. 202,
7 stig. 2. Sigurður Marteins-
son, Gaman og alvara, 201,4
stig.
Aldursflokkur 17 til 19 ára:
1. Aöalsteinn Jónsson, Efl-
ing, 206,7 stig. 2. Gísli Vigfús-
son, Völsung, 206,6 stig. 3.
Þorgrímur Sigurjónsson, Völs
ung, 186,7 stig.
Gúðmundur Guðmundsson,
skíðakennari hjá H.S.Þ., sá
um lagningu svig- og brun-
(Framhald á 7. síðu.) -
völ er á bæði þeim, sem
stunda frjálsar íþróttir og
þeim, sem stunda kennslu
frjálsra íþrótta. Hafi höfund-
ar og útgefandi þessarar bók-
ar þökk okkar sem unnum iðk
un og framgangi frjálsra í-
þrótta.
Miiiningarspjöld
Krabbamcinsfélags
Reykjavíknr
Þegar bænir eru fluttar eða
tónaðar, virðist mér þær geta
gagnað mér á tvennan hátt.
Annað hvort verka þær á til-
finningar mínar og ýta við
hugsun minni, svo að mig
langar sjálfan til að biðja,
með mínum eigin orðum eða
orðalaust, eða þá að þær
leggja mér orð á tungu og
hugur minn fellur inn í far
veg bænarinnar fyrir áhrif
orðanna, sem ég hef eftir
prestinum. Þegar ég var barn,
var ég einu sinni sem oftar
við messu hjá föður mínum.
Ég sat utarlega í kirkjunni,
og við hlið mér sat gömul
kona, sem ég man ekki leng-
ur, hver var. En ég veitti því
athygli, að þegar faðir minn
tónaði kollektuna, bærði hún
varirnar og talaði í hálfum
hljóðum. Ég gat ekki stillt
mig um að hlusta, og heyrði
ég þá, að hún hafði bænina
eftir prestinum orðrétt. Þetta
var hennar aðferð við að festa
huga sinn við bænina og er
ég sannfærður um að þannig
verður hin fyrirframsamda
bæn til þess að samstilla hugi
fást í Verzluninni Remedia,
Austurstræti 7 og í skrifstofu J fólksins, ef það lokar sig ekki
Elli- og hjúkrunarheimilis-| sjálft úti. Ég vil því leyfa mér
ins Grund. I að gefa lesendum „Tímans"
bænariðju þjóðarinnar, og
væri betur, að bænadagurinn
gæti opnað augu manna fyr-
ir því, að helgidagarnir ná
ekki tilgangi sínum að fullu,
nema þeir séu friðaðir. Eng-
inn vafi er á því, að hægt er
að samræma heilbrigt
skemmtana- og íþróttalíf al-
mennri guðsdýrkun, svo fram
arlega sem þjóðin á annað
borð vill hafa guðsþjónustur.
En eins og nú er háttað, kepp
ast t.d. blaðamenn og ef til
vill fleiri við að reyna að
sannfæra þjóðina um það, að
helgihaldið sé að verða meira
og meira fyrir. (Hér gæti ég
tilfært dæmi bæði úr Morg-
unblaðinu og Tímanum). Það
er því engin vanþörf á að
Stinga við fótum og spyrja
sjálfan sig, hvort þjóðin og
einstaklingarnir fari ekki
einhvers á mis við að van-
helga hvíldardaginn svo sem
nú er gert. Ef til vill getur
bænadagurinn kennt oss eitt
hvað í þessu efni.
Ekki megum við samt láta
gremjuna yfir slíkum hlutum
sem þessum verka neikvætt
á hugann. Þá er hætt við, að
bænadagurinn verði ekki til
blessunar. Ekki ásakanir eða
umkvartanir, heldur rósemi
og traust, samúð og góðvilji,
— þetta ætti að vera ein-
kenni bænadagsins. Við biðj-
um fyrir friði og bræðralagi
mannanna, og þá ekki sízt
um það, að vér sjálfir mætt-
um verða betri friðflytjend-
ur, betri bræður, í þjónustu
hans, sem gaf heiminum
„sinn frið“. Og þó að heim-
urinn hafi hátt og sá hávaði
sé oftast um „hégómann ein-
an“, þá ætti trúaður maður
(Framhald á 6. síðu )