Tíminn - 05.09.1951, Blaðsíða 6

G.
TI3IINN, miðvikudaginn 5. september 1951.
199. blað.
Villi fræntli
cndurfæðist
Leikandi létt ný amerísk
gamanmynd í eðlilegum lit-
um, — tiridrandi af lífsfjöri
og glaðværð.
Glenn Ford
Tary Moore
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Scott suðurheim-
skautsfari
(Scott of the Antarctic)
Mikilfengleg ensk stórmynd
í eðlilegum litum, sem fjall-
ar um síðustu ferð Roberts
Falkons Scotts og leiðangur
hans til suðurskautsins áriö
1912. Aðalhlutverklð leikur
enski afburðaleikarinn
John Mills
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Sléttuhúar
(The Prairie)
Spennandi ný amerísk
mynd byggð á samnefndri
sögu eftir J. F. Cooper, er
komið hefir út í isl. h.yð-
ingu.
Alan Baxter,
Lenore Aubert.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
S'
Muuið
að
greiða
blaðgjaldið

Bergur Jónsson
Málaflu tningsskrif stof a
Laugaveg 65. Síml 5833.
Heima: Vitasfclg 14.
(JntuÁJiúujSoéljjjmaÁ. *tl* á&flaV
0uu/eCa4u7ty
Ekki er allt ineð
felldu
Sýnd kl. 7 og Sh
Roy ofí' olíuræn-
ingjarnir
Sýnd kl. 5.
TJARNARBÍÓ
Við höfnina
(Waterfront at midnigth)
Ný amerísk leynilögreglu-
mynd, spennandi og nýstár-
leg.
Aðalhlutverk:
William Gargan
Mary Beth Huglies
Bönnuð börnum
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aukamynd:
Eitt ár í Kóreu
Myndin er tekin á vegum
Sameinuðu þjóðanna og sýn
ir styrjöldina í Kóreu um 12
mánaða skeið.
Myndin er mjög fróðleg og
lærdómsrík.
GAMLA BIÓ
Milli tveggja elda
(State ofg the Union)
Amerisk stórmynd gerð af
Frank Capra eftir Pulitzer-
verölaunaleikriti Howards
Lindsay og Russels Crouse,
höfunda leikritsins „Pabbi'.
Aðalhlutverk:
Spencer Tracy
Katharine Hepburn
Van Johnson
Angela Lansbury
Sýndkl. 9.
Litkvikmynd Hal Linkers
ÍSLAND
Sýnd kl. 7.
Ösknhuska
Sýnd kl. 5.
HAFNARBÍÓ
Louis a
Mjög skemmtlleg ný amerísk
gamanmynd, sem fjallar um
þegar amma gamla fór að
„slá sér upp“. — Skemmti-
legasta gamanmynd sumars
ins.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPQLI-BIÓ
Utauríkisfrétta-
ritarinn
(Foreign Correspondent)
Mjög spennandi og fræg am
erísk mynd um fréttaritara,
sem leggur sig í æfintýra-
legar hættur.
Joel McCrea
Laraine Day
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5. 7 oe 9.
Auglýsingasími
TIMANS
er 81 300.
ELDURINN
gerlr ekkl boð á undan uér.
Þeir, sem ern hyggnlr,
tryggja strax hjá
SamvinnutryggineiHM
Erlent yfirlit
(Framhald af 5. síðu)
standa við þau þjóðnýtingar-
loforð, sem hann gaf fyrir sein-
ustu kosningar en þau voru mjög
takmörkuð. Bendir þetta til, að
flokkurinn telji ekki hyggilegt
að halda lengra áfram á þjóð-
nýtirigarbrautinni.
Afstaða íhaldsmanna.
Meðal íhaldsmanna ríkir yfir
leitt sú trú, að þeir muni vinna
næstu kosningar, en hins vegar
virðast þeir hugsa með bland-
inni ánægju til sigursins. Þeir
sjá fram á, að það verði ekki
neinn leikur að stjórna með
verkalýðssamtökín í andstöðu
meðan verið er að framkvæma
vígbúnaðaráætlunina. Meðal
margra forustumanna flokks-
ins er sögð ríkja sú skoðun, að
ekkert liggi á að fella stjórnina,
heldur sé rétt að lofa henni að
glíma við erfiðleikana enn um
stund. Churchill vill hins vegar
ekki neina bið og hefir látið
flokkinn halda uppi harðvítugri
stjórnarandstöðu en margir
aðrir leiðtogar flokksins hafa
álitið rétt.
Skoðanakannanir, sem hafa
verið gerðar seinustu mánuðina,
benda til þess, að fylgi íhalds-
manna hafi heldur farið minnk
andi. Því veldur ekki sízt, að
mönnum finnst sú stefna fá-
tækleg og losaraleg, sem íhalds
flokkurinn býður upp á. Mörg
stuðningsblöð hans játa líka
hreinlega, að hann skorti já-
kvæða stefnu. Fylgi hans bygg-
ist meira á því, að menn séu
orðnir óánægðir með stjórnina
og kenni henni um erfiðleikana
en því, að þeir treysti íhalds-
flokknum eða aðhyllist stefnu
hans. Menn vilji prófa það að
breyta til um stjórn, án þess að
hafa þó verulega trú á bata.
Talið er víst, að íhaldsmenn
muni láta nær allar félagslegar
umbætur Verkamannastjórn-
arinnar haldast, þótt þeir komi
til valda, þg þll, þjóðnýtingarfyr
irtæki hénnar ,nema þjóðnýt-
ingu stáliðnaðarins. Dregur
það nokkuð úr áróðri íhalds-
manna, að þeir verða þannig
í framkvæmd að viðurkenna
mörg þau verk jafnaðarmanna,
er þeir hafa einna mest gagn-
rýnt.
JAW/.V.V/.V.WV.V/.VAV^V.WAV.W.W.V.VV/AW

Bernhard Nordh:
tona
VEIÐIMANNS
■.w.v.w.v.v.v.v.v,
107. DAGUR
v.ww.v.wwm
Dvöl í U.S.A.
(Framhald af 3, síðu)
hverskonar leiðbeiningarstarf
semi innan vébanda þessara
samtaka er miða að aukinni
þekfeingu æskunnar á sviði
framleiðslunnar.
Skemmtanalíf unga fólksins
beinist mest að ferðalögum
leikjum og íþróttum yfir sum
armánuðina, og er körfuknatt
leikur einna algengasta
skemmtunin, sem bæði ungir
og gamlir taka þátt í af mikl
um áhuga.
Skólatími unga fólksins er
langur, byrjar fyrst í septem
ber og endar um miðjan júní,
og er skólaskylda til 18 ára
aldurs.
Ég vil enda þetta stutta bréf
með því að láta í ljósi ánægju
mína yfir dvölinni hér, því
hún hefir verið bæði til fróð
leiks og skemmtunar.
fslendingaþættir
(Framhald af 3. síðu.)
börnin og ræða við gamla
vini og góðkunninga, sem lit-
ið hafa inn til þeirra, og rifja
upp gamlar minningar frá
fyrri dögum.
Nú er langri og ástríkri sam
búð þeirra hjóna lokið um
sinn á þessari jörð. En er
ekki ástæða til þess að vona
að hinum árrisula og atorku
sama' eiginmanni verði veitt
tækifæri til þess að hefja nýtt
landnám handan landamær-
anna — búa í haginn og
byggja þeim hjónunum nýtt
heimili, þar sem þau endur
heimti hamingjuna og gleð-
ina er þau nutu forðum í
skjóli hinna austfirzku fjalla?
Þ. G. V.
En henni veittist raunar lítið ráðrúm til að þess að hugsa.
Hún varð að taka til mat handa Ólafi og Ingu, og hún vildi
líka gefa gætur aö því, sem fram fór. Henni gazt vel að
ungu stúlkunni. Það var eitthvaö hreint og traust í fari
hennar. - •
Ólafur mataðist. Návist' Éllu glatíöi iiann, og hann óttað-
ist ekki Ingibjörgu. Hann áræddi nieira að.segja að horfa
framan í hana, og kveinkaérisér^ekki við tillit hennar. Hann
svaraði ýmsum spurningum-r LÖíf^léið^—jú, þau áttu lariga
leið að baki. Ingu veitti ekki af hvíldinni.
Inga lagðist fyrir og sofnaði þegar í stað. Ólafur vildi
helzt ekki víkja frá henni. .Hánn var öruggastur í návist
hennar.
Líkbörur Lappa-Köru voru látnar siga í gröfina, og fjórir
fílefldir karlmenn þerruðu af sér svitann. Þeir höföu búizt
við því, að gamla konan væri ærið þung, en svo höfðu bör-
urnar verið fisléttar. Það var harla undarlegt. Lappa-Kara
var ekki lengur á börunum. Hún hafði horfið þaðan á með-
an þeir tóku gröfina eða hún létti að öðrum kosti á sér.
Tveir bændanna gengu á fund prestsins. Nú var kominn
tími til þess, að hann læsi yfir kistu Lappa-Köru. Prestur-
inn sagði, að það gerði hann næsta morgun að lokinni guð-
þjónustu. Mennirnir þögðu. Þeir þorðu ekki að andmæla
ákvörðun prestsins í slíku máli. Það gat líka verið háska-
legt að tala við prestinn um galdra. En gerði hann sér
grein fyrir því, hvað af því gat hlotizt, ef Lappa-Kara lék
lausum hala heila nótt?
Um þetta hugsuöu margir þetta kvöld. Það var ekki
glaumur og gleði umhverfis eldana. Það var ekki vitlegt
að drekka brennivín, þegar galdrakind lék lausum hala.
En eldarnir loguðu glatt, því að á þá var óspart bætt. Golan
var undarlega köld, svo að ekki veitti af ylnum frá eldun-
um. Og það rökkvaði meira þessa nótt en menn mundu
dæmi um í júnílok. Allir voru áhyggjufullir. Fólk kveið
vetrinum, þegar skammdegið ríkti og draugarnir fóru ferða
sinna um landið. Og dæi einhver, yrðu hinir, sem eftir lifðu,
ekki ofsælir af því að flytja líkið til kapellunnar„ án prests
og klukknahringinga sér til fulltingis. Það yrði ekki fyrir
aðra en harðgeðja karlmenn, og helzt þá, sem eitthvað
kunnu fyrir sér, að vera í slíkri svaðilför, og það þótt þeir
hefðu bæði biblíu og sálmabók í barminum. Kvíði fólksins
jókst sífellt, og skömmu fyrir miðnætti tóku hópar frum-
býlinga skyndilega saman föggur sínar og héldu brott.
XXXII.
Árni kom til Lappakapellunnar- um-mriðja messuna morg-
uninn eftir. Hann studdist. þjáj§S9fitíegá við gildan staf, og
í fylgd með honum voru Tómas og Mimma. Augu hans glóöu
af sótthita, og annar haridleggurriiá :hékk..í fatla.
Kapelludyrnar voru opnar. Tómas og Mimma gengu inn,
en Árni nam staöar í dyrunum. Presturinn var í stólnum,
og það hefði truflað hann, ef Árni hefði haltraö við staf
sinn um gólfið. Hann tók af sér húfuna og renndi augunum
yfir messufólkið. Hann var áð svipast um eftir Grenivíkur-
fólkinu.
Skyndilega fór óvæntur þys um kapelluna. Allir litu við
og horfðu til dyra. Presturinn þagnaði i miðri ræðunni og
bentj Árna að ganga inn gólfið og taka sér sæti.
| Árni gerði það. Hann rak stafinn hart í gólfið — hjá því
varð ekki komizt. Hann renndi sóttheitum augunum yfir
I
, bekkina karlmannamegin, og loks settist hann við hlið
föður síns og stundi við. Það var erfitt að beygja annan
fótinn.
! Presturinn hélt áfram ræðunni, en Ólafur heyrði varla
orð hans. Hann titraði af geðshræringu. Árni var lifandi!
Afturgöngur gátu ekki komið inn í guðshús. Björninn, sem
Lappa-Kara magnaði, hafði ekki unnið á honum. Hann
spennti greipar, og skinnið hvítnaði á hnúum hans. Hann
langaði til þess að lofa guð, en fann ekki orð, sem við ættu.
Árni var lifandi. Nú hvíldi ekki lengur bölvun yfir akur-
landinu. Og nú var ekki lengur hætta á því, að afturgöngur
eltu hann, þegar hann var einn á ferð og Inga hvergi ná-
lægt.
Guðsþjónustunni lauk. Jónas Pétursson hjálpaði Árna að
rísa á fætur, og aftur glumdi stafurinn við gólfið. Söfnuð-
urinn starði allur á Árna. Það var eins og menn hefðu ekki
enn vanið sig við þá tilhugsun, aö hann væri í tölu lifenda.
Alfreð Hinriksson beiö við kirkjudyrriar.
— Þú ert lifandi.