Tíminn - 14.10.1951, Síða 6

TIMINN, sunnudaginn 14. október 1951.
332. bíað.
SlnngÍBn sölu-
maðnr
(The fuller brueh man)
Sprenghlægileg
gamanmynd með
amerísk
Janet Blair
og hinum óviðjafnlega
Red Skelton
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
NYJA BÍO
Hjcí vondu iólhi
(Abbott and Costello meet
Frankenstein).
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Fjög’ra míliia
lilaupið
(Feudin Fussin and a Fight-
ing).
Bráðskemmtileg ný amerískl
gamanmynd með
Donald O’ Connor
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f.h.
BÆJARBÍÓ
hafnarfirði
Berg'arljiósm
Ein allra frægasta og bezta
kvikmynd, vinsælasta gaman
leikara allra tíma
Charlie Chaplin
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.

Utvarps viðgerðir
Radioviimustofan
LAUGAVEG 166
Anglýsángasíml
TIMANS
er 81 300.
Bergur Jónsson
Málafluíningsskrffstofa
Laugaveg 65. Bírr.í 5833.
Helma: Vltf/ctfer 14.
JfHuljv,- atít S&ftaJO
0uu/e£a$ur%
Anstnrbæjarbíó
Banícl Boone
— KAPPINN I VILLTA
VESTRINU —
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5.
SJOMANNADAGS-
___KABARETTINN
Sýningar kl. 3, 7 og 9,15.
Sala hefst kl. 11 f.h.
TJARNARBIÓ
Brúður liefudar-
Iimar
(Brdie of Veneance)
Afar áhrifamikil og vel leik-
in mynd, byggð á sannsögu-
legum viðburðum, um viður-
eign Cesars Borgia við her-
togann af Ferrara.
Aðalhlutverk:
Paulette Goddard,
John Lund.
Bönnuð innan 16. ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9,
I kveunafaus
(Bring on the girls)
Hin bráðskemmtilega gaman
mynd í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Veronica Lake
Eddie Braeken
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f.h.
GAMLA
Land leyndar-
dóinanna
(The Secret Land)
Stórfengleg og fróðleg am-
erísk kvikmynd í eðlilegum
litum, tekin í landkönnun-
arleiðangri bandaríska flot-
ans, undir stjórn Byrds, til
Suðurheimskautsins 1946—
’47.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f.h.
HAFNARBÍO
Wlnehester ’73
Mjög spennandi ný amerísk
stórmynd um harðvítuga bar
áttu upp á líf og dauða.
James Stewart
Shelley Wintors
Dan Duryea
Bönnuð innan 16. ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
•tsa?
mtsssO
Abboil og Costello
í lífsliættu'
(Mect the Killer)
Ein af þeim allra hlægileg-
ustu.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f.h.
TRIPOLi-BÍÓ
Prófessorinn
(Horse Feathers)
Sprenghlægileg amerísk gam
anmynd með hinum skoplegu
Marx-bræðrum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Mnnið
«8
greiða
blaðgjaldið
i
ELDURINN
gerlr ekkl boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvinnutrygKÍneuw
Isleudlngaþættlr ,»
(Framhald af 3. síðu.)
fagna, að eiga góða og um-
hyggjusama konu, sem fylgdi
manni sinum í hugsun og
starfi, og átti sinn stóra hlut
í þeirra fagra heimili. Svo
góð var sambúð þeirra hjóna,
að aldrei heyrði ég þau deila.
Ef skoðanamunur var hjá
þeim í einhverju, þá rifuðu
þau seglin í tíma, og báru þá
virðingu hvort fyrir öðru að
deila ekki.
Heimili þeirra mátti líkja
við sól, sem vermdi og yljaöi
alla þá,- er hún náði til. Hið
blíða og ljúfa viðmót þeirra
hjóna mun ætíð geymast hjá
þeim, sem með þeim hafa dval
ið. Þau hjónin eignuðust eina
dóttur barna, Jófríöi að nafni.
Er hún gift og búsett í Revkja
vík. —
Þegar ég rifja upp það, sefn
mér er minnisstæðast í skap-
gerð jóns, þá verður gleðin
einn sterkasti þátturinn. En
gleði hans var aldrei blandin
ktjjskni eða stríðl, heldur
sönn og fölskvalaus eins og
gleöi barnsins. En eins og
Jón gat glaðst með glöðum
á gleðistund, þannig gat hið
gqóa og viðkvæma hjarta
Jians svo vel skilið þá, sem
erfitt áttu.
Þegar í æsku reisti Jón sér
þar.n minnisvarða, sem gnæf-
ir hæst allra merkja. Hann
hjálpaði ungum frænda sín-
urr: út á menntabrautma, og
lagði iil þess drjúga fjar-
hæð á þeirra tiina mæli-
kvarða. Og ég efa þaö, að nokk
ur anr.ar en Jón liefði gert
þetta, og nú mun þeim, sem
þessa fórn þáði, gefast kostur
á að endnvgjalda þessum góða
frænda sínum alia hjálpsem-
ina, vináttuna og tryggðina.
Átthagarnir, hver hæð, og
hver laut, kveðja þig nú
frændi minn og þakka þér
gengin spor. Hvalsá kveöur
þig á leiðinni gegnum.djúpu
og þröngu gljúfrin með við-
kvæmum bassaniö. — Við
frændur og vinir þínir allir
kveðjum þig og þökkum þér
blíða og barnslega brosið þitt.
Blessuð sé minning þín.
Br.
ELSRIJ 1UJT
Sýning í dag kl. 3. — Aðgöngu-
miðar seldir eftir kl. 1. Sími
3191.
Setf&u síeininum
Sýning í kvöld kl. 8. — Næst
síðasta sinn. — Aggöngumiðar
seldir kl. 2 í dag. Sími 3191.

ÞJÓDLEIKHÚSID
Imyndimarveikin
Sýning: Sunnudag kl. 20.00.
SINFONIUHLJÓMSVEITIN
Hljómleikar þriðjudag kl. 20.00.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13.15 til 20.00 í dag.
Kaffipantanir í miðasölu.
g Sigge Stark:
í leynum skógarins
sagði hann. Ég heiti Andrés Foss, er læknir og bý sem stend-
ur hjá héraðslækninum á Röst.
— Ég þakka, sagði Naómí, þakklát fyrir vingjarnlegt við-
mót hans, en án þess að hugsa um orð hans að ööru leyti.
VI.
Fólkið í skóginum.
Andrés heimsótti Pétur Brask daginn eftir. En þaö kom.
að litlu gagni. Það var ekki auðvelt að hefja samræður við
þennan fáorða mann, sem horfði hara á hann, vingjarn-
lega og tortryggnislaust, og líkt og beið þess, að gesturinn
bæri upp erindi sitt. Hið milda, hrukkótta andlit, sem spegl-
aði miklar þjáningar og langvinnt sáiarstríð, var dapurlegt
og spyrjandi. Andrés var þess undir eins fullviss, að þetta gat
hvorki verið andlit geðbilaðs manns né afbrotamanns, og
grunur sá, sem hann haföi alið með sér, varð fliótiega að
engu. Hann reyndi að skipta oröum við Pétur, sem raunar
sagði ekki annað en já og nei við ávörpum eins og þeim,
að þreytandi væri aö ganga gegnum skóginn og gott að fá
að koma einhvers staöar inn og hvíla sig. Hann fann þegar,
að tilgangslaust var að spyrja neinna spurninga, því að við
þeim fengi hann engin svör. Honum fannst jafnvel sem Pétur
læsi í hug sér og vissi um hið leynda erindi, en vildi ekki fyr-
ir neinn mun sinna því á nokkurn hátt.
Eftir nokkurra stund varð Andrés aö fara, án þess aö hann
yrði nokkurs vísari, en samt sem áöur einsetti hann sér aö
heimsækja þennan einkennilega eintaúa aftur og það oftar
en einu sinni, unz hann yrði komum hans vanur og gerðist
opinskáari.
Þegar hann fór fram hjá Norðurseli óskaði hann þess,
að hann hefði eitthvert frambærilegt erindi, svo að hann
gæti einnig komið þar við. Þó vissi hann, að þar gat hann
ekk aflað sér neinnar vitneskju, sem stoö var að. Jón hafði
þegar sagt sýslumanninum allt, sem hann vissi. En hug-
'prýði Jóns ollj því, að hann langaði til þess að kynnast
I honum. En hann gat ekki látiö sér detta í hug neina sæm-
^andi átyllu til þess aö fara heim að Noröurseli.
Er hann kom aftur heim aö Garði, stóð Samúel við við-
arköstinn og hjó brenni.
— Það er fallegt í Norðurseli, sagöi Andrés — mjög snot-
urt býli það.
— Hefir hann veriö þar? svaraöi Samúel gamll. Þaö er
búið að koma sér vel fyrir þar.
Ég hefði gjarna viljaö koma þar inn. En ég gat ekki
özlað þangaö beint heim í þeim erindagerðum, ókunnugur
maðurinn.
— Það hefði hann þó getaö.
— Nei. Ekki eins og nú stendur á. Þaö hefði verið of mik-
il ágengni og forvitni. Ef ég hefði bara haft eitthvert erindi..
— Á ég að finna erindiö? spurði Samúel og spýtti við tönn.
— Ef það væri hægt....
— Það ætti svo sem ekki aö vera ókleift. Ég á hjá Jóni_
hrífu, sem hann var að tinda fyrir mig....
— Hrífu? Hvað er gert við hrífu?
— Við rökum nú hey með hrífum, og það held ég, sagði
gamli maðtírinn. hæglætislega.
— Já, já — hrífa.
— Það var lóðiö. Og hana getur hann sótt, ef hann vill,
því að ég þyrfti að nota hana í kvöld.
— Þaö skal ég undir eins gera.
— Ekki liggur honum nú svo á. Nii fær hann sér mat-
] arbita. Ég á steikt flesk, ef hann hefði lyst á því.
Andrés þakkaöi fyrir boðið, þótt hann væri að vísu ekki
sólginn í fleskið. En eigi að síður var þetta tákn um vin-
semd Samúels gamla. Er þeir höfðu matazt, hélt Andrés af
stað að Norðurseli.
Hann gaf góðar gætur að öllu, er hann gekk í hlað í Norð'-
urseli. Á hlyninum við húshornið héngu nú aðeins fáein
gulnuð blöð, og drifhvítar mjólkurfötur hvolfdu á dálitlum
bekk við húsgaflinn. í gluggunum voru litfögur blóm, og á
runnum og eplatrjám við húsið' héngu stór og álitleg aldin.
Sá, sem ekki þekkti til, hef'ði hlotiö að álykta, að á þess-
um afskekkta, friðsæla bæ byggi fólk, sem hamingjan
blasti við. Það varð hvergi séð, að óhamingjan hefði heim-
sótt þetta býli fyrir svo skömmu, heldur bar allt vitni um
hiröusemi, ánægju og blómlegan hag. Annars varð ekki
heldur vart, þótt komið væri inn í húsi'ð. Maja var að leggja
á borð, er Andrés kom inn, og Jón, faðir hennar, var a'ð