Tíminn - 07.07.1954, Blaðsíða 6

TÍMINX, miðYÍkudaginn 7. júlí 1954.
148. folaff.
AUSTURBÆJARBÍÓ í * mib>H
Uppreisnm
í kvennabúrinu
Bráðíyndin og fjörug ný ani'
erlsk gamanmynd um hin und'
arlegustu ævintýri og vandræði
Bem vesturlandastúlka verður
fyrir, er hún lendir 1 kvenna
foúrl. Aðalhlutverkið leikur vin
eælasti kvengamanleikari Am^
eríku:
Jcan Davis.
Sýnd kl. 5, 7 cg 9.
NYJA BIÖ
— 1N44 —
Draugahöllm
Dularfull og æsi-spennandi am
erisk gamanmynd um drauga cg
afturgöngur á Kúba.
Aðalhlutverk:
Bob Hope,
Paulette Goddard.
Bönnuð börnum yngri en 12 ára
Sýnd kl 5, 7 og 0.

►4*4
TJARNARBIO
Blml (485.
María í Marseille
Ákaflega áhrifamikil og snilld-
arvel leikin frönsk mynd, er
fjaliar um iíf gieðikonunnar, og
hin miskunnarlausu örlög henn-
ar. Nakinn sannleikur og hisp-
urslaus hreinskiini einkenna
þessa mynd.
Aðalhlutverk:
Madeleine Kobinson,
Frank Villar.
Leikstjóri: Jean Delannoy, Eem
gert hefir margar beztu myndir
Fírakka, t. d. Symphonie Past-
orale og Guð þarfnast mann-
anna o. m. fl.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5. 7 cg 9.

BÆJARBIO
— HAFNARFIRÐl -
ANNA
Btðrkostleg itölsk úrvalsmynd,
■em íart* hefur siguríör um all-
*a heim.
Myndln hefur ekki verið sýnd
éður hér á landi.
Dantírar skýringartexti.
Bönnu* bömuD*-
Sýnd kl. 7 og 9.
Blikksmiðjan
GLÖFAXI
HKAUNTEIG 14 S/MI 7CZX
x v—írCn)
C.10 H0L10W GRQLÍND 0.10 /
^ mrt YELICW BLADE^ mm
ramP€P ot'
BaOagir — VlBgerðir
Rafteikningar
Wngholtsstræti 21
Sími 815 58
Ragnar Jóosson
hæstaréttarlögmiRfa?
Laugaveg I — Bíml 775*
UJgfræCistörf oz eign&iun-
gfgUu
Hefnd arjiorsti
(Woman of North Country)
jAfar spennandi og viðburðarík
íný amerísk kvikmynd í litum.
Aðalhlutverk:
Rod Cameron,
Ruth Hussey,
John Agar.
Bönnuð börnum irnan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA
— 1475 —
Beizk unpskera
(Riso Amaro)
ítalska kvikmyndin, sem gerði
SILVANA MANGANO
heimsfræga, sýnd aftur vgena
fjölda áskorana.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang.
TRIPOLI-BIO
Elml 1182.
Bel ami
Heimsfræg, ný, þýzk stórmynd,
gerð af snillingnum Willi Forst,
eftir samnefndri sögu eftir Guy
de Maupassant, sem komið hef-
ir út í íslenzkri þýðingu. Mynd
þessi hefir alls staðar hlotið
frábæra dóma og mikla aðsókn.
Aðalhlutverk: Willi Forst, Olga
Tscheschowa, Ilse Werner, Lizzi
Waldmuller.
Enskur texti.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Sala frá kl. 4.
HAFNARBIO
— Siml 6444 —
Þeir elskuðu hana
báðir
(Meet Danny Wilson)
Fjörug og skemmtileg, ný, ame
rísk söngva- og gamanmynd.
Aðalhiutverk:
Frank Sinatra,
Shelley Winters,
Alex Nicol.
Sýnd kl. 5, 7 cg 9.
»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦1
Cemia-Desinfector
er vellyktandi sótthrelnsantíi
vökvi nauðsynlegur á hverju
heimill til sótthreinsunar á
munum, rúmfötum, húsgcgnum,
Bímaáhöldum, andrúmsloftl o.
8. frv. — Fæst í öllum lyíjabúð-
um og snyrtivöruverzlunum.
Notið Chemia Ultra-
sólaroliu og eportkrem. —
Ultrasólaroiía sundurgreinIr
sólarljósið þannig, a8 hún eyk
ur áhrií ultra-fjólubláu geisl-
anna, en bindur rauðu geisl-
ana (hitageislana) og gerlr
því húðina eölilega brúna, en
hindrar að hún brerrni. ■—
Fæst í næstu búð.
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦4Xx»»4i
Þúsundir vita, að gæfan
fylgir hringunum frá
SIGURÞÓR, Hafnarstræti 4.
Margar gerðir
fyrirliggjandi.
Sendum gegn póstkröfu.

(Framhald aí 6. siðu.)
Enda sýna skýrslur, að aí hverj-
um átta flóttamönnum eru fimm
frá Ungverjalandi, en þrír frá
Tékkóslóvakíu. Vitaskuld eru þetta
ekki allt flóttamenn. Meðal þeirra
eru einnig rússneskir spæjarar, sem
sendir eru til að reka njósnir og
áróður meðal ibúanna.
RúSsnesbur hermaður gengur
framhjá okkur. Hann iítur tcr-
trygginn í áttina til okkar. Heinz
kveður mig í skyndi, og ég geng
ein áfram. Sóiin skín heitar, skor-
kvikindin suða, fuglarnir kvaka og
flögra í sakleysi sínu milli Aust-
urríkis og Ungverjalands. Það er
ekki nema eitt vængjatak frá frels-
inu inn fyrir járntjaldið. Enginn
veit þó, hve lengi rússneska her-
námssvæðið hér mun heyra til hin
um frjálsa heimi. Ennþá hefir hér
ekki farið fram nein sósíaiísering,
og enn telst þetta svæði frjálst
land.
Þannig er heimurinn skiptur í
tvo hluta. Ég tíni mér nokkur blcm, j
meðan ég horfi yfir til landsins
hinum megin landamæranna. Ég
minnist þess eins og það var. Ég j
minnist hinnar glaðsinna og fögru J
Búdapest, kjötkveðjuhátíðanna og
sígaunatónlistarinnar. Ég minnist
skemmtigöngu á Pustan um sum-
arkvöld. Minnist ungversku bænd-
anna, ættjarðarástar þeirra og þjóð j
erniskenndar, sem nú er tröökuð
í svaðið.
í Vínarborg fékk ég bróðurlega
kveðju. Friður og lýðræði stóð þar. j
Falleg orð. Hugsjónir, sem við vilj
um öll gjarnan berjast fyrir, þó^
ekki á stalínska vísu. Ekki íyrir j
friði, sem merkir gaddavír og jarð.
sprengjusvæði, né lýðræði, sem
merkir ótta og þræidóm.
Graham Greene:
17.
/II leikMckutn
Baðstofishjal
(Fremhald af 4. siðu?
tekjur útvarpsins, aðrar en afnota-
gjaldið, Hvað hefir útvarpið mikl-
ar tekjur, t. d. af auglýsingum á
ári? Hitt skal ekki í efa dregið,
að útgjöld útvarpsins eru mikil, og
ekki öll sem þörfust. Útvarpið hef-
ir á sínum snærum tvo þurftafreKa
ómaga; Sinfóníuhljómsveitina og
Stef. Leikur Sinfóníuhljómsveitar-
innar fer fram að mestu fyrir lok-
uðum tækjum. — Nýlega var upp-
lýst á Alþingi, að Stef væri til iít-
illa nytja fyrir oss íslendinga, enda
fer óánægja almennings sivaxandi
vegna nurl-starfsemi Stefs. Al-
þingf ætti að sjá sóma sinn í að.
kveða niður þennan Stef-draug,
sem það átti drjúgan þátt í að
vekja upp, enda gerast þær raddir
æ háværari, að ísland segi sig úr
Bernarsambandinu. Mér er að vísu
ijóst, að hljóðfæraleikarar Sinfónín
hijómsveitarinnar og starfsmenn
Stefs þurfa að lifa eins og aðrir
menn. En ég get ekki séð neina
sanngirni í því, að þessir menn
hafi lífsframfæri sitt að stórurn
hluta frá okkur útvarpsnotendum.“
Hér verður máli Vésteins frestað
til morguns.
Starkaður, i
fslenðiu^abœtíijc
(Framhald af 3. síðu.)
góðan orðstír samferða-
rnanna sinna. Hún var létt
í skapi, prúð í íramkomu og
trú sínum vcrkahring. —
Að siðustu eíga þessar lín-
ur að vctta bakkir frá okkur,
fyrir aila góðvild í okkar garð
frá Guðríði og lieimili henn-
ar á umliðnum árum sam-
ferðatimans. — Svo vil ég ogj
votta innilega samúð að- j
standendum við fiáfall hennj
ar með orðum skáldsins; að j
höfundur lífsins leggi smyrsl
á lífsins sár og lækni rneir
og þerri tár.
"" Guðni Gíslason.
Auglýsið í TÍHiííKKIH
— Þetta er góð steik, sagði ég.
Ég heyrði svar hennar eins og ijóðlínu:
— Sú "oezta, seni ég hefi nokkurn tíma smakkaö.
Ég gekk xivorki á eftir henni eða dró hana á tálar. Við
skildum eftir helminginn af þessari góðu steik og þriðj-
unginn í kampavinsflöskunni. Við gengum bæöi út á
Maiden Lane með sömu fyrirætlun í huga. Nákvæmlega
á sama stað og áður við hliðið og grindverkiö kysstumst viö.
Ég sagöi:
— Ég er ástfanginn.
— Ég líka.
— Vlö getum ekki fariö heim.
— Nei.
Viö tókum leigubíl á Charing Cross stöðinni, og ég sagði
bílstjórannm að aka okkur til Arbuckle Avenue. Þaö var
nafn, sem þeir höfðu gefið Leinster Terrace, hótelúnum,
sem stóðu meðíram Paddingtonstöðinni. Þau báru glæsi-
leg nöfn: — P.itz — Carlton og þess háttar. Þau stóðu
alltef opin, og þú gast leigt þar herbergi í tvær eða þrjár
klukkusíundir, hvenær dagsins sem var.
Ég var þar fyrir vika. Helmingurinn var horfinn — helm-
ingurinn var hruninn í rúst. Staðurinn, þar sem við elsk-
uðumst, var opið svæði. Það var Bristol. Þaö var burkni í
blómapott5 í anddyrnu. Hótelstýra með blátt hár visaði
okkur á bezta herbergið. Það var í Játvarðarstíl. Rúmið var
gyllt og tvibre’tt. Giuggatjöldin voru úr rauðu plusi, og
mað,ur gat séð sig ailan í speglinum. Ég mau hvert einasta
smáatrið:. Hóteistýran spurði hvort við ætluöum að vera
nóttina, og sagði að herbergiö kostaði fimmtán sillinga
fyrir stutta gistingu. Sjálfsalinn tók bara silling og við
höfðum cngan á okkur. En ég man ekkert annaö — hvernig
Sara leit ut i fyrsta sinn eða hvað við gerðum, nema að
við vorum bæði feimin og gekk illa að elskast. Það skipti
engu máli. Við vorum byrjuð, og það var aðalatriðið. Þá
áttum við allt lífið fram undan. Jú — það er eitt enn, sem
ég man alltaf. Við dyrnar á herberginu olckar (herbergi
okkar eftir hálta klukkustund), þegar ég kyssti hana aftur
og sagði nenni hvílíkan viðbjóð ég hefði á hugsuninni um
að hún færi heim til Henrys. Þá sagði hún:
— Vertu ró’egur. Hann er upptekinn við ekkjurnar.
— Fg get ekki liugsað um, að hann kyssi þig, sagði ég.
— Það er enginn hætta. Hann hefir ekki eins mikla
skömm á r.einu og lauk.
Við fórum hennar megin við torgiö. Það sást ljósgeisli
undir dj'rna- á skrifstofu Henrys, og við fórum upp.
í boröstofunni héidum við hvort utan um annað og
slepptum ekki.
— Hann getur komið upp á hverri stundu, sagði ég.
— Við getum heyrt til hans, sagði hún. Svo bætti hún við
með níslandi kankvísi:
— Það ískrar alltaf í stiganum.
Ég haf 5i ekki tíma til að fara úr frakkanum. Viö kysstumst
og heyrðum ískrið í stiganum. Ég horfði dapur á rólegt andlit
hennar, þegar Henry kom upp.
— Við vorum að vona, að þú kæmir upp og byöir okkur
glas, sagði hún.
— Nema hvaö. — Iívað viltu Bendrix? Ég sagði, að mig
langaði ekki í vín. ég þyrfti að vinna.
— Mig mjnnir, að þú segöir, að þú ynnir aldrei á kvöldin.
— Já, ég tel það ekki með. Það eru ritdómar."
— Skemmtileg bók?
— Ekki svo mjög. , '
— Ég vildi að mér veittist jafnlétt að skipuleggja störf
mín cg þér.
Sora fylgdi mér fram í d.vrnar, og i ið kysstumst aftur. Þá
stundina var það Henry sem mér geöjaðist að, en ekki Sara
Það er eins og allir menn í fortiðinni og allir menn í fram-
tíðinni kasti skugga sínum á nútíðina.
— Hvað er að? spurði hún mig. Hún var alltaf fljót að
skynja, hvað hver koss táknaði, heyra hvíslið í sálinni.
— Ekkert, sagði ég— Ég ætla að heimsækja þig á morgun.
— Það er betra, að ég heimsæki þig. Varkárni, hugsaði
ég. Varkárni. Hún veit, hvernig hún á að snúa sér í þessu
máli. Ég mundi aftur eftir stiganum, sem alltaf — alltaf
var orðið, sem hún notaði — ískraði.
II. BQ.K
Fl’RSTI KAFLI.
Það er miklu léttara að þola óhamingju en hamingju-
kennd. Við virðumst vita um tilveru okkar í eymdinni, jafn
vel þótt sú meövitund birtist i ógeðslegri sjálfselsku. Þessi
þjáning mín er einstaklingshundin. Þessi kvika er mín
eigin. En hamingjan eyðileggur okkur. Við missum persónu-
leika okkap. M^innleg ástarorð hafa verið notuð. af dýrling-
um til þess að lýsa guðlegri opinberun þeirra. Því geri ég
ráð fyrir, að við gætum notað bænir, ákallanir og blessun-
arorð til að lýsa hyldýpi þeirrar ástar, er við berum til
konu. Við fórnum einnig minni okkar, forsjálni og gáfum.
Við reynum einnig eyðilegginguna, myrkur næturinnar, og
stundum er okkur umbunað ofurlitlum friði. Ástaratlotum
hefir verið lýst eins og skammæjum dauða, og stundum öðl
ast elskendrnir lika ofurlítinn frið. Það er undarlegt að