Tíminn - 28.11.1954, Page 9

TÍMINN, sunnudaginn 28. nóvember 1954.
9
m blað.
Frú Sigríður Björnsdóttin
Séð'Og heyrt í Bandaríkjunum
Markaður við þjóðvegi.- íbúðarvagnar í þorpum.- Sjón-
varpsþátturinnÆvisaga mín og Gunnar Eyjóifsson, leikari
S. 1. sunnudag birti blaðið fyrri hluta frásagnar frú
Sigríðar Eiríksdóttur úr Bandaríkjaför. Hér birtist
niðurlagið.
Eitt af því sem ég dáðist
reglulega mikið af í Banda-
ríkjunum voru vegirnir. Ef
til vill væri það ekki undra-
vert eða I frásögur færandi
þó ag New York borg og ná-
grenni lienriar hefðu óaðfinn
unlega vegi. en iriér var sagt
að allt vegakerfi Bandaríkj-
anna væri lagt slíkum veg-
um. Og fnér var einnig sagt,
að vegir þessir væru óslítan-
legir, eða entrist út i það ó-
endanlega. Það væri gaman
að eiga álíka végi hér heima,
þó ekki væri nema í Reykja-
vík, en hér virðast allir veg-
ir eða götur þurfa fljótlega
viðgerða við. Mér kom nátt-
úrlega ekki á óvart að sjá
að þangað sæktu ekki aðrir
en rikismannasynir.
Skólinn stendur á dálítilli
hæð og það er víðsýnt þaðan.
Framundan er vatn, en nið-
ur að því eru eggsléttir græn
ir stallar, en lengra
frá eru húsin inn í skógin-
um, þar sem piltarnir búa.
Annars er þetta heilt hérað
sem tilheyrir skólanum.
Gott veitingahús.
Mjög víða við veginn eru
veitingahús með stórúm lit-
ríkum skiltum. Við fórum
heim að einu þeirra, það heit
ir „Storm King Arms“. Við
erum fjögur í bílnum, tengda
sonur minn og dætur tvær
Columbia-háskólinn við New York. Stærsti háskóli heims.
marga og ásjálega bíla, en
maður rekur fljótlega augun
í útlit þeirra, hversu þeir eru
gljáfægðir. Það er mjög fá-
títt að sjá illa hirtan bíl. Eg
veit a,ð þessir hremu og sléttu
vegír eiga þar góðan þátt í,
en það er líka orðin lenska
þar. Það er tvennt sem Banda
ríkjamaðurinn passar vel,
það er bíllinn hans og skórn
■ ir hans, gljáfægður taíll og
gljáfægðir skór. Þetta tvennt
er álitið sjálfsagðara eða
jafn sjálfsagt og gljáfægð
húsgögn eða gólf.
Upp með Hudsonfljóti.
Einn dagirin fórum við upp
fyrir upptök Hudsonfljótsins,
þessarar lífæðar New York
borgar. Það er löng leið, en
það er einnig margt að sjá.
Oftast er ekið um yndisleg
skógivaxin héruð, borgir,
þorp og bændabýli.
Við fórum í gegnum Corn-
wall og upp að West-Point.
Þar er aðal herskóli ríkisins.
Þaðan eru útskrifaðir allir
helztu menn Bandaríkjanna
á hernaðar og stjórnmála-
sviðinu, eins og t. d. núver-
andi forseti þeirra, Eisen-
hower.
Fjöldi ungra manna, ein-
kennisklæddir, eru þarna á
ferð, og þar sem nú er sunnu
dagur, er mikið um heim-
sóknir. Víða sjást þeir í sam
fylgd með ungum glæsileg-
um korium, sýstrum eða unn-
ustum. Sumir leiða aldraðar
konur við hlið sér, sennilega
mæður. Að minnsta kosti er
þarna á ferðinni hópur af
glæsilegu fólki. Mér var sagt
d'ö skóli þessi væri svo dýr,
en með okkur er svolítill
kjölturakki, sem hjónin eiga.
Það er ákaflega heitt, brenn
andi sólskin, og því ekki
hægt að skilja seppagreyið
eftir í bílnum í slíkum hita.
En meðan við crum að hugsa
um þetta, kemur frúin, sem
annaðist veitingahúsið til
okkar, og segist skulu ann-
ast um hundinn eða koma
honum í geymslu, meðan við
stöndum við.
Eg býst við að veitinga-
hús þetta hafi verið með þeim
betri. Þar voru sléttir tennis
vellir, hægt að fá bát til að
sigla á vatni ei var þar hjá.
Mér fannst ekki vera unnt
annað en að dást að öllu
þar. Þó ag um sérstakan í-
burg væri ekki að ræða, var
hreinlæti og öll þjónusta
með þeim ágætum að ekki
varð á betra kosið. Eg ósk-
aði í huganum að við ættum
ámóta veitingahús t. d. við
Gullfoss, Geysi og á Þingvöll
um.Og hvers vegra ættum við
ekki að geta það. Til bess að
koma þessu í framkvæmd
þyrfti að mynda hlutafolag,
þar sem áhugasamir menn
hefðu forustuna. Annars
iinnst mér tilvalið verkefni
fyrir Ferðaféiag íslands að
veita þessu brautargengi.
Markaður við veginn.
Þennan dag sá ég ótelj-
andi veitingabúsaskilti, svo
mörg að mér þótti nóg um,
og jafnvel eitt sem auglýsti
sig íslenzkt. Við máttum ekki
vera að að athuga það betur,
því að tíegi var tekið að halla,
iaiigt heim. Víða við veg-
inn sáum v.'ð einnig útimark
r sem ávextir og græn
var selt. ílekar voru
reistir upp og upp með þeim
var raðað tunnum, kössum,
körfum og fcjtum, allt fullt
af ávöxtum. Mur.u þetta hafa
verið afurðir frá næstu
bændabýlum. Sennilega hef-
ir fleira en eitt býli átt vör-
ur á hverjum stað, því að ég
sá að hver bauð sína vöru
og vildi ota henni að kaup-
anda. Mept voru þetta full-
orðnar konur sem seldu, og
hefðu þær vel getað að
minnsta kosti margar hverj-
ar verið ísienzkar sveitakon-
ur. Við fórum út úr bílnum
við einn þessara staða, og
gerðu þær dætur mínar þar
nokkur kaup. Á meðan við
stóðum þarna við, renndu
nokkrir gljáfægðir bílar að,
og veitti ég eftirtekt að úr
einum stigu þrír svertingjar,
einn piltur og tvær stúlkur,
sennilega systkin og alls ekki
ómyndárleg
að vera.
af svertingjum
íbúðarvagnar.
Þennan dag urðum við oft
vör við stóra bila, og dálítið
er að því leyti frábrugðið út-
varpi, að sá er hlustar á það
fær um leið að sjá það, sem
gerist, en mál og hljómur er
sá sami og í venjulegu, góðu
útvarpstæki. Ekki veit ég,
Við Hudson-
fljót. Á mynd-
inni sjást her-
skip úr síðastr
stríði. harní
liffgja þau i
röðum við íesí
ar, því að
þetta cr eins
konar friðar-
höfn þeirra
eða gcymslu-
staður.
einkennilega útlits. Þetta eru
vissar tegundir flutninga-
vagna sem riefndir eru trail-
ors. Búa þarna heilar fjöl-
skyldur, og flytja sig stað úr
stað. Oft mun þarna vera um
fjölskyldur í sumarleyfi að
ræða, sem fá sér þessa vagna
leigða, en stundum mun þetta
vera notað í húsnæðisvand-
ræðum. í þeim er eldhús og
vistarvera til að sofa í. Ann
ars flytjur þetta fólk stað úr
stað cg dvelur þar sem hug-
ur þess girnist í það og það
skiptið. Sums staðar við veg-
inn voru hópar af þessum
vögnum, sem mynduðu svo-
litil þorp, og nfuff það hafa
verið oftast hjá þeim stöð-
um, er upp á eitthvað sér-
stakt höfðu að bjóða. Fagurt
úisýni, stöðuvatn, skógar-
rjóður eða annað því um líkt.
Sjónvarpið.
Meðan ég dvaldi í Banda-
ríkjunum átti ég þess kost að
fylgjast með sjónvarpi, og
fannst mér ég bæði hafa gagn
og gaman af því. Margir þeir,
er á mig hlýða hafa ugglaust
horft á sjónvarp, en vegna
þeirra, sem aldrei hafa séð
það, eða heyrt, vil ég lýsa því
nokkru nánar. — Sjónvarpið
Wall Street í New York. Til vinstri er mynd af strætinu eins og það var á síðustu öld, en
til hægri sjást stórbyggingar og götulíf nútímans.
hve margar stöðvarnar eru,
sem senda út frá sér i Banda
ríkjunum, en sjónvarpið sem
ég hafði, tók 12 eða 13. Við
að snúa skífu getur maöur
stillt sig inn á einhverja þá
stöð, er maður kýs i það og
það skipti. Dagskrá stöðvanna
er prentuð daglega í dagblöð
um, eins og venjuleg útvarps
dagskrá. Nú velur maður sér
stöð, t. d. nr. 2, sem þykir yfir
leitt hafa bezta dagskrá. Við
hittum kanns/ce fyrst á veð
urfregnir. Góðlátleg, bros
andi, stúlka stendur fyrir
framan stórt landakort og
bendir á hvernig veður verði
á þessum og þessum stað. En
nú hefir ef til vill geisað felli
bylur á Flóridaskaganum,
Veðurstofan hverfur, en á
tjaldinu sjást húsarústir eftir
fellibylinn. Við erum sem sé
komin þangað á einu andar
taki. Þegar fréttir eru sagöar,
koma myndir alltaf við og við
af viðburöunum. Ræðumenn
eru sýndir og partar úr ræð
um þeirra fluttir. Verkfalls*-
uppþot eru sýnd með mynd.
Við sjáum og inn í skólastofu,
þar sitja unglingar og hlýða
á kennara sinn. En á bekkj
unum sitja bæði hvítir og
dökkir nemendur, og það sést
greinilega á andliti og augna
ráði þeirra hvítu hvernig
þeim líkar að hafa svertingja
að sessunaut. Um það leyti
sem skólar hófust i haust var
mikið um það talað, hvort að
æskilegt væri að um sara-
skóla væri að ræða, enda var
þetta í fyrsta sinn, sem þessi
lög gengu í gildi, að svert
ingjabörn stunduðu nám við
sama skóla og hvit börn. Vissu
lega verða fréttir og atburð
ir skýrari er maður getur séð
slíkt fyrir sér og fylgst því
betur með öllu, sem fram fer.
Þarna eru sýndir leikþættir
og heilar kvikmyndir, og virð
ist mér það vera mjög áþekkt
því að sitja og horfa á kvik
mynd. Gamanþættir eru marg
ir og finnst mér ég kannast
við þáttinn „já eða nei“ sem
nú er svo vinsæll hér í út-
varpi. Annars eru þeir með
margs konar sniði og oft eru
ótrúlega há verðlaun veitt,
fleiri hundruð dollarar, jafn-
vel á annað þúsund — fyrir
svör við nauðaómerkilegum
spurningum. Einu sinni sýnd
ist mér skífan sýna 100 doll
ara, en upphæðin, sem um er
að ræða, er alltaf sýnd á
Iskífu á veggnum. Allt.gengur
(Framhaid á 3. síðu.)