Tíminn - 29.01.1955, Blaðsíða 3

TÍMINN, laugardaginn 29. janúar 1955.
23. blaff.
ftÍlH— II
íslendingaþættir
Dánarminning: Guðlaug Þorsteinsdóttir
í dag verður jarðsungin frá 1
þjóðkirkjunni í Hafnarfirði,
Guðlaug Þorsteinsdóttir frá
Qlfusvatni í Grafningi. Hún
ándaðist að heimili sínu Herj
ólfsgötu 12, 20. þ. m.
Guðlaug var fædd að
Brennu á Eyrarbakka 5. nóv.
1864, og var því fullra 90 ára,
er hún lézt.
Foreldrar hennar voru Þor
steinn Þorsteinsson frá
Tungu í Grafningi og Sig-
ríður Þorgilsdóttir frá Stóru
Borg í Grímsnesi. Ung að ár
um fluttist hún að Ölfus-
vatni til Gísla Þórðarsonar
bónda þar. Eignuðust þau
tvo syni, Sæmund, er seinna
varð bóndi þar, og Guðmund,
skólastjöra Reykjaskóla í
Hrútafirði.
Árið 1904, er Gísli hætti
búskap, fluttist Guðlaug að
Bygggarði á Seltjarnarnesi,
sem bústýra hjá Ólafi bónda
Ingimundarsyni og litlu síð-
ar Guðmundur sonur hennar,
er þá var 5 ára að aldri. Það
var þar, sem ég, er þessar lín
ur rita, kynntist hinni látnu
ágætiskonu. Guölaug var góð
um gáfum gædd og myndar-
leg til allra verka. Hún var
rnjög barngóð og mátti ekk-
ert aumt sjá.
Fljótt mun hún hafa kom
ið auga á það, að ég, sem þá
var nýlega búinn að missa
fóstru mína, myndi þarfnast
einhverrar hlýju og umönn-
unar, enda tók hún fljótt
ástfóstri við mig, sem væri
ég einn af sonum hennar.
Hið létta og góða skap henn-
ar yljaði öllum, sem voru í
návist hennar og gott auga
hafði hún fyrir ýmissi góð-
látlegri kýmni.
Guðlaugu létu mjög vel
húsmóöurstörfin. Hún var
dugleg og hagsýn kona, enda
þurfti á því að halda, þar
sem oft var margt fólk, bæði
við sjósókn og önnur störf.
Félagslynd var hún og tók
jafnan virkan þátt í félags-
lífi hreppsbúa eftir að hún
fluttist á Nesið.
Þegar Ólafur heitinn dó,
fluttist Guðlaug frá Bygg-
garði að Ölfusvatni til Sæ-
mundar sonar síns, er þá var
tekinn við búskap þar, og
dvaldist hún þar að mestu
þar til Sæmundur brá búi og
þau fluttu til Hafnarfjarðar.
Fyrir mörgum árum varð
hún fyrir alvalegu slysi. Varð
hún fyrir bíl og beið þess
aldrei að fullu bætur. Síð-
ustu 7 árin lá hún rúmföst,
aöallega vegna ellihrumleika
og fékk að lokum hægt og
rólegt andlát.
Vil ég svo þakka þessari
látnu vinkonu minni fyrir
allt vinarþel til mín ogl'’óska
henni góðrar heimkomu í
land eilífðarinnar.
B. A.
Verð „Hlísiar"
Ef ég man rétt, var það 9.
janúar, að Tíminn birti grein
arstúf eftir mig um ársritið
Hlín. Þar játaði ég, að mér
væri ómögulegt að skilja
hvernig unnt væri að selja rit
ið svo lágu verði, sem gert er.
í tilefni af þessu hefir mér
borizt bréf frá þjóðkunnri
merkiskonu, sem telur sig
geta skýrt þetta atriði sæmi-
lega, og ég held að skýringar
hennar ættu að koma fyrir
almenningssjónir. í fyrsta
lagi er það, að upplag ritsins
er stærra en flestra annarra
tímarita íslenzkra. í öðru lagi
annast konur víðs vegar um
land útsöluna, talið að þær
muni jafnvel ekki’vera færri
en 400, er svo gera, og þær
taka engin ómakslaun, nema
hvað útsölukona mun að jafn
aði fá eintak af ritinu fyrir
ómak sitt. í þriðja lagi eru rit
stjóranum, frk. Halldóru
Bjarnadóttur, ekki greidd
laun. Kún hefir árlega ofur-
lítinn styrk úr ríkissjóði sem
viðurkenningu fyrir það marg
breytta menningarstarf, sem
hún vinnur, og þar undir er
Hlín látin falla. Ekki minnist
kona þessi á það, hvort ritlaun
séu greidd fyrir greinar í rit-
inu, en telja má víst, að svo
sé ekki, heldur sé dyggðin lát
in þar fela í sér sín eigin
laun — greinarnar séu ritaðar
af áhuga og eingöngu hans
vegna.
Grunur er mér á því, að
sleppt hafi verið einum liðn
um. Ég þekki að vísu ekkf Sig
urð O. Biörnsson mikið, en
trúað gæti ég því, að hann
ætlaði sér ekki mikinn hagnað
af prentun Hiínar.
Það er öðru nær en að^þetta
haggi þeirri niðurstöðu minni,
að ritið sé gefið út í því einu
augnamiöi að manna þjóðina;
skýringar konunnar staðfesta
betta.
Sn. J.
iHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiimiiimmiiiiiiimiiiiiiiiii*
Hugþekk kennslubók
í kristnum fræðum
5$$$S555$$55$$$5$S55$SS555á5555S5555S555S5S
Yörubílstjórafélagið S*róttMr
Aðalfundyr
Vörubílstj órafélagsins ÞROTTUR verður haldinn
í húsi félagsins, sunnudaginn 30. þ. m. kl. 1,30 e. h.
DAGSKRÁ:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Önnur mál.
Félagsmenn sýni skírteini við innganginn.
STJÓRNIN.
S«$$S$$$$S$$$S$$SS55$$$$$5$$55$55$$5555S$$$$$$S5$$555$5$$$$$S$$$$$55SS5Í
Valdimar V. Snævarr fyrr-
um skólastjóri, sem löngu er
þjóökunnur fyrir brennandi
áhuga á kristindómsmálum,
sýndi þann djúpstæða áhuga
sinn fagurlega í verki með
hinu prýðilega kveri sínu
handa fermingarbörnum, Líf
og ját?iing, er út kom fyrir
ári síöan. En hann hefir eigi
látið þar við lenda. Nú hefir
hann sent frá sér aðra
kennslubók í kristindóms-
fræðum, GuS leiö'ir þig. (Krist
in fræði handa ungum börn-
um), sem einnig er gefin út
á vegum Bókaforlags Odds
Björnssonar á Akureyri, og
kom út nýliðið huust.
Er barnabók þe/',si í kristn-
um fræðum tileinkuð íslenzk
um mæðrum, og sæmir það
ágætlega, þvi að þær hafa,
eins og höfundur segir rétti-
lega í tileinkun sinni, „svo
öldum skiptir, verið fyrstu
kennarar barna sinna í kristn
um fræðum.“ Um grundvall-
andi hlutdeild ísl. mæðra í
mótun trúar- og lífsskoðunar
þjóðarinnar fer höf. ennfrem
ur þessum réttmætu orðum
í formála sínum til foreldra
og kennara:
„Kristnum fræðum kynn-
ast flest börn fyrst af vörum
foreldra sinna, ekki sízt
mæðranna. Þær kenna þeim
bænir og vers, segja þeim
sögur úr Biblíunni og tala
við þau um ýmislegt út frá
því. Vafalaust er, að með
þessu hafa þær lagt grund-
völlinn undir trú og lífsskoð
un kynslóðanna. Hefir sá
grundvöllur oft verið svo að-
dáanlega traustur, að hvorki
harmar né hretviöri lífsins
hafa megnað að hreyfa við
honum. Þetta er dásamlegt,
þegar þess er gætt aö hing-
að til hafa mæðurnar orðið
að vinna þetta vandasama
verk hjálpargagnalítið. Fátt
hefir verið um leiðbeiningar
og hjálparbækur. Þó skulu
tvær nefndar og báðar ágæt-
ar, og á ég þá við Heimilis-
guðrækni og Við móðurkné,
sem margar mæður munu
þekkja.“
Valdimar skólastjóri hefir
þá einnig samið þessa nýju
bók sína sérstaklega með það
fyrir augum, að hún geti orð
ið íslenzkum mæðrum að
gagni í kristindómsfræðslu
þeirra, og einnig verið notuö
við kennslu yngstu nemenda
í barnaskólum í þeim fræð-
um. Virðist mér bókin þann
ig úr garði gerð, um efnis-
vai og meðferð þess, að hún
nái vel tilgangi sínum, jafn
framt gefur höf. í formála
sínum góðar bendingar um
notkun bókarinnar.
Hún er í fimm aðalþáttum
sem síðan er skipt í smærrí
kaíla, en öll er niðurröðun
efnisins glögg og greinagóð,
og setningaskipun og málfar
með sama brag.
Fyrsti hluti bókarinnar, er
inngangur og ætlaður til
samtals við börnin, fjallar
um skoðanir kristinna manna
á tilveru Guðs, almætti hans
og helgi.og um afstöðu þeirra
til hans og boðorða hans.
í öðrum þætti bókarinnar,
sem ætlaöur er til endursagn
ar og sjálfsnáms, er lýst átt
(Framhald á 6. síðu)
ÞAKJÁ
fyrirliggjaiicSS
nýjar gerðir
! Stvrlækkað verð |
i Nýjar sendingar mánaðar I
| lega. Allir beztu harmón- |
1 íkuleikarar landsins nota i
I harmóníkur frá okkur. — |
| Kynnið yður verð og gæði i
f áður en þér festið kaup I
1 annars staðar.
| Póstsendum. 1
Verzlmiin ffiíN |
i Njálsgötu 23 Sími 7692 i
| iitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiii}
iiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimmiiimmiiiiiiiiiiiiiiiuiiii*
| Ragnar Jónsson |
i hæstaréttarlögmaður |
1 Laugavegi 8 — Sími 7752 |
Lögfræðistörf
og eignaumsýsla
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiii
Þrír Mývetningar döpsn sam
an í eftirleit á Austurfjöllum
Fimdu þrjár kitnlnr, tvær clýrbStnar ;
og' stó'ð tófan yflr fieisu, er a«S var kouiið
í síðustu viku voru þrír Mývetningar fimm daga í eftir-
leit á Mývatnsfjöllnm, þótt frosthörknr væru miklar og
h?íðarveðnr. Fundu þeir þrjár kindnr og voru tvær þeirrct
dýrbitnar og stóð tófan yfir þeim, er að var komzð.
SÍMI 8 24 22
S$$$$$$Í$«5WSSSSSSSSSS5SSSSSÍSÍSSS«4S$SSSSSSSS«4SSS$5SSSSSSSSSSSSSSSSSS;
Menn þeir, sem fóru í eftir-
leitina, voru Sverrir Tryggva
son í Reynihlíð, Helgi Vatnar
Helgason á Grímsstöðum og
Sigurgeir Aðalsteinsson í
Belg. Lögðu þeir félagar af
stað úr byggð þriðjudaginn 18.
janúar á skíðum og fóru aust
ur í leitarmannakofa Mývetn
inga, Péturskirkju við Nýja-
hraun. Á leiðinni þangað, í
Grænuborgum, rétt vestan
Nýjahrauns fundu þeir eina
kind. Gistu þeir síöan í Pét
urskirkju.
Frost og snjókoma.
Næsta dag hinn 19 var
veöur leiðinlegt, frost 12—15
stig og renningur, enda veö
ur hvasst. Þó leituðu þeir nokk
uð í nágrenni en fundu ekk
ert og gistu enn í Péturs-
kirkju. Hinn 20. var enn illt
veður og héldu þeir kyrru
fyrir. Hinn 21. var veður held
ur betra og héldu þeir nú í
leit norður yfir Veggi allt norð
ur undir Dettifoss en fundu
ekkert.
Tvær kindur dýrbitnar.
Hinn 22. bjuggust þeir
heim á. leið en Icituöu þó um
leið og komu þá að tveim-
ur kindum, sem báðar voru
lítils háttar dýþbitnar og’
stóð tófan yfir þeim, og mun
hafa ætlað að vinna alveg
á þeim, ef mannaferðir
hefðu ekki hindrað það.,
Héldu þeir svo heim meö
þessar þrjár kindur.
Vantar enn 17 kindur.
Bændur frá Reykjahlíð og:
nokkrum öðrum bæjum aust
an og norðan vatns höfðu fé
sitt um 800 talsins á Austur
fjöllum að venju fram undii
hátíðar. Vantar enn 17 kind-
ur af því fé. Telja menn lít:
legt, að þeirra þurfi nú varl&
að leita lifandi úr þessu, þvl
að tófan situr um þær, þegai
svo fátt er orðið þar eystrs.
og að sverfur. Grímsstaða-
menn, sem fóru í hrossaleii
vestur fyrir Jökulsá á dögur..
um og sáu þá slóð eftir kinc
ur, en einnig er mikið un.
refaslóðir þarna.
Nokkur snjór er á fjöllui.
um, gott skiðafæri var og ekk;
j arðbönn með öllu. Þó mun nt
hafa skipt um, því að 'fyrii
nokkrum dögum kom hláki.
bloti, en frysti síðan aftur o(
bræddi þá yfir allt, svo aö ni
er mjög illt til jarðar í Mý->
vatnssveit. j