Tíminn - 05.06.1955, Blaðsíða 8

8.
TÍMINN, sunmidagmn 5. júní 1955.
124. blað,
íslendingajpættir
Dánarminning: Helga Halldórsdóftii

Fyrsta maí, síðastliðinn,
andaðist Helga Halldórsdótt-
ir að Langholti í Flóa.
Fædd var hún 30. október
1881, að Einholti í Biskups-
tungum, dóttir Halldórs Jóns-
sonar, bónda þar og Úlfhild-
ar Snorradóttur, konu hans.
Helga ólst upp í Einholti
yfir fermingaraldur, en þá
fluttust foreldrar hennar
þaðan, fyrst að Haukadals-
koti, en ári síðar suður í Flóa
að Stokkseyrarseli. Helga gift
ist rúmlega tvítug Guðjóni
Einarssyni, sem þá var ekkju- |
maður og átti þrjú börn. Dæt- i
ur hans tvær höfðu þegar ver
ið teknar í fóstur, en dreng-
inn hafði hann með sér.
Þau reistu þá bú, og bjuggu
fá ár í Stokkseyrarseli, en
fluttu svo að Nýjabæ i Sand-
víkurhreppiý og bjuggu þar
unz Guðjón: dó, eftir nálægt
tuttugu ára sambúð þeirra
hjóna.
Þau eignúðust þrjú börn:
Guðjón, sem nú býr á Bolla-
stöðum, giftur Kristínu Guð-
mundsdóttur ættaðri úr Bisk-
upstungum, Eyrúnu húsfreyju
í Langholtsparti, gift Sveini
Jónssyni frá Hvammi í Mýr-
dal, og Dagbjart, ógiftur í
Reykjavík.
Helga brá búi er hún missti
mann sinn. Voru þá tvö börn
hennar uppkomin og fóru í
vinnumennsku, en Dagbjart-
ur var á barnsaldri og hafði
Helga hann með sér og sá fyr-
ir honum ómagaárin. Vann á
ýmsum heimilum, lengst í
Hallanda í Hraungerðis-
hreppi. Um það bil, sem Dag-
bjartur fermdist, giftust hin
börn hennar. Helga fluttist til
þeirra þá þegar, og dvaldist
hjá þeim síðan. Var hún mörg
ár hjá dóttur sinni á sumrin
en hjá syni sínum á veturna.
Seinustu árin var hún að stað
aldri hjá dóttur sinni.
Ekki mun það héraðsbrest-»
ur þó að kona á áttræðisaldri
sé kölluð frá þessu lífi, og
það kona, sem engin forráð
hafði seinni hluta ævinnar,
engrar menntunar hafði not-
ið fram yfir það sem lög
kváðu, til fermingar á henn-
ar bernskutíð, og ekki hafði
gefið sig að almennum mál-
um. En svo merkileg kona var
Helga um margt, að verðugt
er að hennar sé minnst að
leiðarlokum.
Við Helga vorum nágrann-
ar í bernsku. Þó Einholts-
systkin væru nokkru eldri en
við krakkarnir á Drumbodds-
stöðum, sóttum við stundum
hvert annað heim og lékum
okkur saman. Vinátta var á
milli heimilanna og greiða-
semi gagnkvæm. Ekki veit ég
samt hvort mömmu hefur
fundist að hún nokkurn tíma
launaði sem vert var þann
stóra, áhættusama, greiða,
sem Einholtshjón veittu
henni, er þau tóku okkur, báð-
ar telpurnar, um óákveðinn
tíma, er bræður okkar veikt-
ust samtímis af barnaveiki.
Móðir mfn var þá orðin ekkja.
Við systurnar vorum hálfan
mánuð að heiman. Allt fór vel.
Ég minnist þess hvað við
okkur var leikið þessa daga.
svo ekki skyldi okkur leiðast.
Og leystar vorum við út með
gjöfum. Þessi voru kynni mín
af Helgu og hennar fóiki í
bernsku.
Eftir að fjölskyldan flutti
í fjarlægð hurfu kynnin, og
ég sá ekki Helgu í meira en
þrjá áratugi. Er fundum bar
aftur saman var hún ekkja
og börnin uppkomin. Ég
þekkti þessa konu því ekkert
meðan hún bjó: réði hpsum,
var húsmóöir og ól upp börn
íin. En ég hygg þó, að allt
hafi henni farið vel úr hendi.
Þau hjón komust vel af, enda
voru þau samhent um dugn-
að og ráðdeild,
Öllum gerði Helga gott, sem
að garði bar. Ekki neitaði
hún að gera greiða ef ann-
ars var kostur, og ómælt og
óvegið var það, sem hún rétti
þeim sem hún náði til og erf-
iðara áttu. Hún hafði alla ævi
nautn af því að gefa og gaf
stundum af litlu.
Þegar Helga fluttist til
barna sinna var hún orðin
heilsuveil, og þó hún ynni
mikið lengst af, fóru kraft-
arnir heldur þverrandi með
árum. Börn hennar voru svo
lánsöm að geta þá þakkað
henni umönnun fyrri ára með
því að sýna henni nærgætni
og umhyggju og láta henni
líða svo vel sem unnt var, og
voru tengdabörnin samtaka.
Fór mjög vel á með henni og
þeim. Einnig voru stjúpbörn-
in hennar góðu vinir. Ég vissi
heldur engan, sem kynni hafði
af Helgu, að ekki væri vel til
hennar, hvort heldur að barn
var, vinnandi fólk eða gamal-
menni. Öllum vildi hún vel og
hógvjerð hennar var frábær.
Hún öfundaði engan en fann
til með þeim, sem erfitt áttu,
ól engum nægtir, en gladdist
af velgengni annarra, talaði
vel til allra og mælti til bóta
ef á einhvern var hallað. Hafi
þessi kona borið óvilja í
brjcsti eða óhug til annarra,
þá hef’-r hún unnið þann sig-
ur í lífinu, sem talið er að
ihannkyni veiti erfiðast: að
sigra hið illa í sjálfu sér, og
mun þá sú áunna göfgi ekki
síður fylgja yfir gröf og
dauða. En vinir og kunning jar
munu telja að til slíks hafi
ekki komið. Hitt fannst öll-
um, að henni tækist vel að
varðveita barnshjartað og
hugann, sína löngu ævi.
Þó hún .gæfi sig ekki að
almennum málum og væri
aldrei félagsbundin, var hún
félagslynd, hafði gaman af
að koma á mannfundi og
heimsækja kunningja. Hún
trúði á hið góða í hverjum
(Framnald al 8. slðu>.
■:
:
Tékkóslóvakía:
Á vegum verzlunarráðs
Tékkóslóvakíu sýna 11
útflutningsfyrirtæki.
Sóvétríkin:
Á vegum verzlunarráðs
Sovétríkjanna sýna 15
útflutningsfyrirtæki.
Svmíiiíí'íu verður i MiðliæjarskóIaMuin, tvcini sýn-
ingarskáluin við skúlann og undir bcru lofti í grennd
við skélann. Ennfremur lislamaimaskálamim og
undir beru lofti í jírennd skálans.
Á sýningunni verða þessar vörur meðal annars:
Korn og kornvörur, grænmeti, ávextir og ýmsar aðrar
matvörur. Feiti, olíur, fráe (úr jurtaríkmu), efnavörur
ýmis konar. Trjávörur. Pappír og pappi. Skinn og margs
konar leðurvörur, vefnaðarvörur úr ull, bómull, hör,
silki og gerviefnum, teppi og dreglar, einnig tekniskar
vefnaðarvörur, fatnaður, skófatnaður, eldsneyti, ýmis
konar jarðefni og vörur úr þeim, gler og glervörur, leir-
og postulínsvörur, alls konar vinnubúsáhöld, málmar og
vörur úr ódýrum málmum, svo sem keðjur, verkfæri,
miðstöðvar, saumur o. fl. — ýmsar smávörur úr málm-
um. Alls konar vélar og áhöld, svo sem aflvélar, vélar til
landbúnaðar, vélar til búsýslu. Skrifstofuvélar, rafmagns
vélar og áhöld, rafgeymar, útvarps- og fjarsýnistæki,
rafstrengir, mælitæki alls konar, læknatæki og verkfæri.
Vagnar og flutningatæki, bifreiðar, dráttarvélar, reið-
hjól, mótorhjól og sjóntæki, hljóöfæri, klukkur, skotfæri,
kvikmyndatæki, íþróttavörur, listmunir, frímerki o. m. fl.

VÖRUSÝNI
I REYKJAVIK 2.—17. JULI 1955
Kaupstefnan—Reykiavík
Pósthússtrœti 13. — Sími: 1576.

to .v : ■■