Tíminn - 18.05.1956, Blaðsíða 6

6
T í M I N N, föstudagurinn 18. maí 1956*
, Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Ritstjórar: Haukur Snorrason
Þórarinn Þórarinsson (áb.).
Skrifstofur í Edduhúsi við Lindargötu.
Símar: 81300, 81301, 81302 (ritstj. og blaðamenn),
auglýsingar 82523, afgreiðsla 2323.
Prentsmiðjan Edda h.f.

i. Lepparnir tróa ekki á landiS
I /\VÍÐA í heiminum
” hafa orðið meiri
ramfarir en hér á landi sein-
ustu áratugina. Lífskjörin hafa
breytzt og batnað, svo undrum
sætir. Fyrir fáum áratugum
voru lífskjörin hér lakari en
víðast annars staðar í veröld-
:inni. í dag eru þau óvíða eða
hvergi jafnbetri en hér.
Þessar mkilu framfarir stafa
að sjálfsögðu fyrst og fremst
af því, að þjóðin hefir reynzt
framtakssöm og dugmikil eftir
að hún fékk stjórn eigin mála
í hendur. Það hefði þó ekki
reynzt einhlítt. Jafn stórfelld-
ar framfarir og raun ber vitni
um, hefðu ekki getað orðið, ef
landið reyndist ekki gott og
gjöfult, þegar þjóðin hefir dáð
og dug til að nýta það. Hér
eru auðug fiskimið, frjósöm
mold og mikil vatnsorka. Ef
þetta er nýtt í sameiningu, skap
ar það grundvöll velmegunar
og framfara.
ÞEGAR HORFT er til baka
yfir liðna áratugi, getur þjóð-
in því verið ánægð með land
sitt. Ilún hefir ríka ástæðu til
að trúa á það. Þessi trú stend-
ur traustari fótum en ella
vegna þess, að enn er ekki
nema lítið eitt af auðæfum
Ibess hagnýtt. Ef þjóðin sýnir
áfram dug og dáð, skapar land-
ið henni mikla möguleika til
að bæta kjör sín, þótt henni
fjölgi mikið frá þvi, sem nú
er.
Það mun líka óhætt að full-
yrða, að meginþorri þjóðarinn-
ar trúir nú betur á land sitt
en nokkur önnur kynslóð hefir
áður gert. Til þess eru sannar-
lega gildar ástæður.
Þó ERU HÉR tvær tegund-
ir manna, sem ekki trúa á land-
íð eða getu þjóðarinnar til að
nýta það og stjórna því.
Önnur tegund þessara
manna eru fjáraflamennirnir og
milliliðirnir, er ekki telja hér
nógu gróðavænlegt, nema er-
lent herveldi haldi uppi mik-
illi vinnu í landinu. Þessir
menn trúa ekki á gæði lands-
ins til að tryggja þjóðinni líf-
vænleg kjör. Þeir vilja því gef-
ast upp við að hagnýta þau, en
byggja í staðinn í vaxandi mæli
á erlendri hervinnu. Það láta
þeir sér ekki fyrir brjósti
brenna, þótt af þessu hljótist
efnalegt ósjálfstæði og ísland
fari í tölu amerískra leppríkja.
Hin tegundin eru þeir menn,
sem telja þjóðina þurfa að vera
undir handleiðslu Rússa og fá
hjálp þaðan, ef hún á að búa
við mannsæmandi kjör. Þessi
hópur hefir falið sig undir ýms
um nöfnum, en kallar sig nú
Alþýðubandalag.
ÍSLENZKA ÞJÓÐIN má
ekki láta blekkjast af áróðri
þessa fólks. Auðæfi landsins
eru næg til þess, að hér megi
lifa góðu lífi, án nokkurrar
hjálpar að austan eða vestan.
Þjóðinni er óhætt að trúa á
land sitt. Það mun tryggja
henni góð kjör, ef hún bregst
ekki sjálfri sér og hættir að
nýta það. Það sannar vissulega
reynsla síðustu áratuga.
Þjóðin verður að sýna trú
sína á landið í kosningunum í
sumar. Hún verður að hafna
leppunum, sem hafa misst trúna
á landið og biðja því um aðstoð
að vestan eða austan. Trú sína
á landið getur þjóðin sannað
með því að kjósa bandalag um-
bótafjokkanfla, því að stefna
þess er byggð á því, að landið
skapi þjóðinni möguleika til að
lifa góðu lífi, ef hún hefir dug
til að nýta það og hafnar lepp-
ríkisstöðunni.
Þjóðvarnarflokkurinn og hersetan
Tj'ORKÓLFAR Þjóðvarn-
arflokksins segjast
vera mestir baráttumenn gegn
her í landi. Þeir segja, að það
sé meginverkefni flokks síns
að tryggja brottflutning hers-
ins. Flókkarnir vilja ekki láta
neitl ógert til þess, að það megi
takast.
Vel má vera, að þetta sé ein-
lægur áseningur þeirra, sem
stjórna Þjóðvarnarflokknum.
Um það má deila. Slík deila er
aukaatriði. Hitt skiptir mestu,
hvernig flokkurinn vinnur og
. hversu vænlegt það er til þess
að koma fram þessu yfirlýsta
höíuðmáli hans.
Þjóðvarnarflokkurinn vinn-
ur þannig í verki að þessu höf-
uðmáli sínu, að hann býður
hvarvetna fram sprengikandi-
data til þess að kljúfa vinstra
fylgið og hljálpa þannig fram-
bjóðendum íhaldsins, sem hef-
ur tekið afstöðu með herset-
unni.
Ef fullur árangur næðist af
' hessari iðju Þjóðvarnarflokks-
ins, getur hann ekki orðið ann-
ir en sá að koma fylgismönnum
. hersins í meirihluta á Alþingi.
>að er því ekki undarlegt, þótt
Ólafur Thors kalli frambjóðend-
ur Þjóðvarnar „glókollana“
• sína.
ÞAÐ ER hægt að skýra
þetta nánar með nokkrum dæm-
um. Atkvæði þau, sem Jón
Helgason fær í Borgarfirði,
hjálpar ekki honum á þing, held
ur Pétri Ottesen. Atkvæði þau,
sem Sigurður Elíasson fær í
Barðastrandarsýslu, hjálpar
ekki honum á þing, heldur Císla
Jónssyni. Atkvæði þau, sem
þjóðvarnarlistin fær í Eyjafirði,
tryggja ekki neinum manni
hans þingsetu, heldur er stuðn
ingur við Magnús Jónsson. At-
kvæði þau, sem Bárður Daníels-
son fær á Akureyri, hjálpar
ekki honum á þing, heldur Jón-
asi Rafnar. Atkvæði þau, sem
þjóðvarnarlistin fær í Árnes-
sýslu, koma ekki Ólafi í Hellna-
túni á þing, heldur Sigurði
Óla.
Svona má fara hringinn í
kringum landið og -telja dæm-
in. Þessi upptalning nægir að
sinni.
ÞJÓÐvarnarflokkurinn er
þannig með framboðum sínmn
út um landið að hjálpa flolcki
hersetunnar og að vinna með
því gegn aðalmáli sínu. Sein-
heppilegri vinnubrögð er ekki
hægt að hugsa sér, ef forkólf-
ar flokksins meina það sem þeir
segja.
Vinstri sinnaðir kjósendur
mun hinsvegar koma í veg.fyr-
ir, að 'pessi vinnubrögð forkólfa
þjóðvarnar valdi slysi. Þeir
munu liafna „glókollunum“
jafn eindregið og frambjóðend-
um hersetuflokksins. Þannig
verða „glókollarnir“ frelsaðir
frá því að leika hlutverk Þor-
björns rindils í þessu mikil-
væga sjálfstæðismáli þjóðarinn-
ar.
Fall Stalíns kemur víða við. Stalínsdýrkendur falla af stalli, þúsundir óbreyttra liðsmanna snúa baki viS
kommúnistum, herfilega blekktir af vinum Stalíns á liðnum árum. Heima í Rússlandi er fleira að gera
en nema á brott Stalínsmyndir úr söfnum, endurrita söguna og kenna hina nýju línu. ÞaS þarf líka
að skýra upp fjölda borga og gatna, sem heita í höfuSið á Stalín. Jafnvel í leppríkjunum — nýlendum
Rússa — heita borgir i höfuðið á Stalín. Kortið sýnir borgir og bæi i öllu hinu viðlenda Rússaveldi, sem
búið var að skíra í höfuð hins blóðuga harðstjóra, ailt frá Siberíu til Austur-Þýzkalands.
Nó er vandi á höndum -
nú þarí að skíra upp þessar borgir j
Nýlendustefna kommnnista
Sovétríkin og Kína eru mestu nýlendu-
veldi sögumiar
Um þessar mundir er litið á Rússa og Kínverja sem
sjálfsagða bandamenn Austurlanda og Afríkuþjó'ða að því
er segir í blöðum Mið-Austurlanda. Þetta getur að einhverju
leyti af .því stafað, að núgiidandi stefna kommúnista í utan-
ríkismálum gefur til kynna samúð Sovét-Kína við þjóðernis-
sinnahreyfingar í óháðum löndum. Það er að minnsta kosti
öruggt merki þess, að bæði þeim í Moskva og Peking hefir
tekizt að telja þjóðum Mið-Austurlanda trú um að stjórn-
málakerfi kommúnista sé grundvöllur að frjálsu jafnréttis-
sambandi ríkja, byggðum mörgum þjóðflokkum.
Svo er nú komið, að nýlendu-
ríki táknar, samkvæmt skilningi
bæði vestrænna þjóða og á Aust-
urlöndum, landsvæði, sem vestræn
ar þjóðir ráða yfir í öðrum heims
álfum. Hins vegar er yfirleitt geng
ið fram hjá þeirri staðreynd, að
Samband Sovétríkjanna stjórnar
frá Moskvu yfir 35 miljónum Asíu-
búa og að kínverska kommúnista-
stjórnin hefir seilzt til valda yfir
álíka mannfjölda í löndum, sem
dugmiklir verkstjórar við fram-
leiðslustörfin.“
Dr. Riaz Ali Shah farast þannig
orð í Karatchiblaðinu „Dögun“
þann 28. júlí 1952, að „60% a£
öllum ábyrgðarstöðum í Alma-
Ata séu skipaðar Vestur-Rússum“.
Og þeir eru hingað komnir til að
setjast hér að fyrir fullt og allt..
annað fyrirbæri vakti og athygli
okkar í Tashkent, fólk, sem var
þar öðrum betur klætt, menn,
konur og börn, var yfirleitt Evr-
ópufólk frá Vestur-Rússlandi.
Enda þótt allmargt Uzbeka hefði
þar ábyrgðarstöður á hendi, yoru
Rússarnir þeim þar margfalt fjöl-
mennari.“
Enda þótt sannað sé, að íbúar
viðkomandi landa séu slíkri þró-
í Mið-Asíu. I Baku, höfuðborg un andsnúnir, telja Rússar sig
Azerbaidsjan er nú svo komið, að ^ þess nú, að því er virðist, fylli-
helmingur íbúa er af rússnesku lega umkomna að krefjast menn-
bergi brotinn. Kirgísarnir eru nú , ingariegrar, stjórnmálalegrar og
aðeins helmingur. íbúanna í sínu, félagslegrar forustu sér til handa,
’ sem eins konar „stóra bróður“.
Um langt skeið hefir hver sá. er
gerðist til þess að styðja sjálf-
ekki meiru en 8% með neinni þjóð
eigin „lýðveldi". I Alma-Ata, höf-
uðborg kósakkalýðveldisins, telj-
ast kósakkar aðeins 10% íbúa.
Það er ekki neinum vafa bundið,
að halda eigi þar áfram á sömu
stæðiskröfur sambandslýðveld-
anna, verið fordæmdur sem borg-
ara!egur þjóðernissinni. Þeir Fai-
sulla Khodzhayev, forsætisráðherra
. , braut, þar eð árið 1956 á að
ekki eru kinversk. I raun réttri ^ prj,')la 15 miijónir hektara lands
°° Kínverska tii kornrælctar, — eða tilsvarandi i Uzbekistan, og Akmal Ikramov,
Alþj ðulyðveldið mestu nylendunk mejra en helmingi alls sáðlands j aðallritari kommúnistaflokks Uz-
sem nu fyrirfinnast 1 Evropu. j Kanada. Meira en milljón manna,beka. voru handteknir í hreinsun-
ín
og Asíu, og ráða yfir fleiri þjóð-
um og fjölmennari en nokkurt ann
að skipulagt stjórnmálalegt vald,
er saga mannkynsins kann frá að. Rússlandi.' Ekki þarf annars við
greina. | en ag jjla j dagblað eða hagskýrsl-
Oyggjandi sannamr fynr þvi að ur Mið-Asíuþjóða til að sannfær-
nylendukúguninni verði ekki létt! ast um a3 sjaldgæft er að aðrir
af þjóðum Mið-Asíu eru ekki vand : en Rússar séu skipa3ir þar til ........................
fundnar; loíorð, sem tvær kynslóð- j val(la e3a í ábyrgðarstöður. Hinar 1 flestir hverjir, — leitast kínversku
i.r russneskra og kmverskra komm blœbrjg3aríku þjóðtungur á þess- j kommúnistaleiðtosarnir nú við að
umsta hafa gefið og svikið, svo um sl53unl) SUmar talaðar af tug-! ná yfirráðum yfir 60 fámennari
morg að enginn mundi endast tú mjjjónum mann3) hafa • nú verið þjóðum á kínverska meginlandinu
mun við þurfa til þessara rækt- j inni 1938 fyrir slíka afstöðu, fundn
unarframkvæmda, og það vinnu- ir sekir og teknir af lífi.
afl verður flutt inn frá Vestur-
NÚVERANDI . heimsvddis-
stefna Kínverja er ekki síður skýrt
mörkuð. Sem arftakar Han-keisar-
anna og afkomendur Han-þjóð-
flokksins, — að minnsta kosti
aö telja. Valdastefna þeirra hefir jmenga3ar rússnesku svo tillits-
einkennzt af landvinmngagræðgi, laust) a3 teljast hlýtur menningar
svo að ekkert gefur eftir heims- legt og bókmenntalegt hermdar-
valdastefnu russnesku og kin- verk
versku keisaranna. Munurinn er
aðeins sá, að rússnesku og kín-
versku kómmúnistunum hefir tek-
með því að fá kommúnistahóoum
af sínum eigin kynþætti búfestu
á meða! beirra.
Frumleiðtogar bæði rússn°«kra
os kínverskra kommúnista lvstu
skilvrðislaust yfir því að stiórn-
málakerfi þeirra grundvallaðist á
I BLAÐIN Pravda Vostoka
izt að ná þar slíkum árangri í " *á fýrt þann 1. setember
framkvæmd, að fordæmi fyt&tenn I að tafnvel verkstjorarmr við snmbandi sjálfráðra ríkja og þjóð
ara þeirra þolir þar ekki saman- Stahn-rafiðjuverm 1 Uzbekistan og.flokka. os væri hverju þeirra um
bur3 margar aðrar verksmiðjur þar og, sig heimilt að sogia sig úr lög-
fyrirtæki, séu fluttir inn frá , urn við sh'kt samband hvenær sem
SAAIKVÆMT RÚSSNESKUM ; li/loskvu' en(la þótt „margir lands- j væri. Jafnkunn er sú staðreynd
heimildum er það sannað, að Ráö- búa hafi alla hæfíleika til að verða (Framhald á 8. síðu).
stjórnin hefir beitt svo skefja- *--------------------------------------------------------------------
lausn nýlendukugun að fluttir qoVÉTKÍKIN OG KÍNA ráða nú yfir fjölmennari þjóðum cn nokk-
liafa verið fjolmenmr hopar Russa! ^ .. , , ...
urt annað skipulagt stjornmálalegt vald 1 viðri verold. Höfundur-
og Ukraínumanna til Mið-Asíu og
fengið þar aðsetur í því skyni að
bera ofurliði þá þjóðflokka, er
fyrir voru og skapa rússneskar
meirihiuta. Um það leyti, er síð-
ari heimsstyrjöld hófst, nam fjöldi
íbúa af rússneskum kynstofr.i
inn bendir á þá staðreynd, að Rússar taka ekki aðeins yfirráðin í ríkj-
uiíi og löndum, heldur má þau og af landabréfinu eða endurbyggja
þau Rússmn, og Kínverjar hafazt líkt að.
Höfundur þessarar greinar er Sayed el Hashirhi, kunnur
austurlenzkur blaðamaður. Greinin er þýdd úr ensku.