Tíminn - 22.06.1956, Side 9

):
mggaaBflWW ’umMW
Efíir
.................
1 ■ýsctí-i\ ■".! jficitj r.ins'i’ V ■
10
viðkunnanleg samt. Hún var áreið
anlega ein af þeim, sem voru sjálf
um sér verstar.
Meðan þau biðu eftir öðrum
kokteil, hugsaði Fay um, hverjar
tilfinningar hún liefði fuhdið gagn
vart stúlkunni, ef lnin hefði raun-
verulega verið gift Alan. Mad var
áreiðáiilega ástfangin af honum.
Greinilega hafði hann lika verið
hrifinn af henni, ef ekki ástfang-
inn.
Hún bragðaði varlega á öðrum
kokteilnum meðan hún hlustaði á
tal þeirra Madelínu og Alans.
Madelína sagði í flýti hvað hefði
komið fyrir hana síðan þau sáust
síðast.
— Þú mannst, að Boy var næst-
um búinn með tímann sinn í sjó-
hernum. Hann bað mig um að
fljúga til New York og hitta
sig þar. Það gerði ég líka, en
ég hitti einnig foreldra hans,
sérstaklega móður hans. Hún
hrukkaði ennið.
— Tengdamömmu féll þá
ekki við þig? sagði Alan.
— Hún hafði aðeins tvser
hugsanir í kolliij'Vi'ija.’ „. hann
B05; sinn og kvenfélagsfundi.
Pabbi gamli var aðeins tseki
til að afla peninga, og það
gerði hann svikalág|||:ýsþð ég
að segja. Þú hefðir bara ótt
þú ert orðin svona vel klædd,
imynda ég mér, sagði Alan. —
Ert þú ennþá söngkona?
— Ég hefi ekkert að gera
eins og stendur, en fulltrúi
minn hefir lofað mér ferð til
nýlendnanna. Ég kom einmitt
hingað til að hitta hann og
undirrita samninginn. Það
verður reglulega gaman. Ég
elska íerðalög.
— Og hvert ferð þú svo?
spurði Alan.
— Til Ástralíu — fyrst og
fremst til Nýja Sjálands.
Fyrsti viðkomustaðurinn er
Singapore. Ég á að koma fram
í nýjum klúbb þar.
— í Singapore? gall í Fay.
Madelína beindi skærurn
augum sínum til hennar og
brosti.
— Nei, sjáum til, hún hefir
lika rödd. Já, ég hefi lika haft
orðið allan timann. Hvað er
annars svo undarlegt við, að
ég skuli fara til Singapore?
Ég hefi heyrt, að það sé á-
gætis borg.
Alan þagði. Fay stámaði dá-
litið, þegar hún sagði: — -Ég-
varð aðeins undrandi. Við Al-
an föruní nefnilegá til Singá-
pore annað kvöld.
— Þér segið ekki satt. Hun
áð sjá heimili þeirra. Maður jeit hissa frá einu á annað-
þorði varla að setjast niður.
Svo áttu þau líka volduga höll
í Connecticut. Þar áttum við
að búa með mömmu gömlu,
þvi að mamma elskaði smá-
borgir, þar sem hún haíði
kvenfélagsfundina ,í sínum,
höndum. En henni féll ekki að
þúa einni. Að minnsta' kosti
Það var undarleg tilviljun. En
hve við munum hafa það gott
saman. En hvernig dettur ykk
ur í hug að velja. Singapore
til að eyða hveitibrauðsdög-
unum í?
( ■• Alan þagði enn. Fay hélt á-
,fram hikandi: — Ég, ég á
fsýstur á Malaya. Okkur fanríst
það góð hugmyhd að fara og
ekki án sonarins. Hún var alit
af að tönglast á því, að hún þeimsækja hana.
hefði orðið að sjá af honum
góða sínum í þrjú löng ár, og
— Og hún er gift þar Qg á
gúmmíekru. En sú heppni
ibefði ekki í hyggju aö sleþpá Mig j^efir aiitaf lángað svo
honum aftur.
— Ég hefði nú annars hald-
ið, að þú gætir séð fyrir henrii,
sagði Alan.
— Ég reyndí það svikalaust.
En ég- hafði ekkert að segjá í
hana. Royston.yngri var van-
ur dekrjríuy og kunni vej við
það, Hann var gjörbreyttur
frá sjálfstæöa náungarium,
sem Vár í þrjúúr i sjóhernum,
Ég sagði honum, að ég hefði
mikið til þess að sjá gúmrrií-
ékru. yi-.. .
— Að vísu dvélitf‘hihr á
gúmmíekru, eri húri a hana
ekki — ég á við, að riuri vinn-
úr þar aðeins .... hún er.
hjúkrunarkona, sagði Fay,
og bætti við, — og það- er ég
reyndar líka.
— Þér? Hjúfcrúriáfkona?
Mad horfði á haria áf endur-
nýjuðum áhuga. — Nú, það
ið fangað Alan. Kannske haf
að þér hjúkrað honum. Það
hefir líka verið sagt, að jáfn-
vel hinir sterkustu menn faili
/fyrir hjúkrunarkonum sínum,
eru
®kki í - hyggj u að giftast hefir þá veriö þannig. Þér haf
mömmudreng, og þegar hann
gerði sig ekkert liklegan til
að slita sig, af rienni, þá til-
kynnti ég rionum, að þessi
milljón. eða meira’, s.í|iri hanri:
■•pff ’ eftif' Þær fanga þá, þegar þeir
halfa old^-rjr því að það þcri j veikastir íyrir.
ég aö herigja mig upþ á, að sú} Alan hló hjartanlega. -
gamla tórir gæti álls ekki , pay hefh- aldrei hjúkraö mér.
breytt neinu. Og ég verð áð 1 Það hefðir þú átt að vita, Mad.
segjá, að hann fók því vel. Það ;Ég verð aldrei veikur.
vsi1* nefnilega stulK3, seni! __ þá pr* bettð pnnbá
hanp riaíþi ,v.e.4ð rneð, þegar | hulinn ieyndardómur, sagði
^þ^riþí^^þðla’ og • Madelina, og hló. Hún stóð
riaíðivftf alveCgleymt. En sú upp. _ En þarna er umboðs-
ganþa vai,ekI4,búiþ,íaþ gleyma! maðurinn minn kominn, og
henni, og svo ^kaúj; Mílá súkku ^ h01-fir heldur illilega á mig,
laðistúlkan allt þ ,þh|p upp | vegna þess, að ég hefi .látið
kolljnum. En eitt má mámma: hann bíða. Enn einu sinni til
gamla eiga, hún var sérlega, hamingju, og sjáumst aftur í
þægileg við mig eftir að hún ■ sineanore
fékk að vita, að ég hefði misst
áhugann á syninum. Það var
ekki nóg með, að -húnsborgaði , ., . „ , . .
fargjaldið fyrir mig heim, , Alan leit á Fay og; yfu auga
heldur gaf mér mikið af fal- I brmiunum spyrjandi.
legum kjólum og-.meira aðj
segja loðkápu. Slíkár loðkáp-
ur auka sjálfstraustið, þegar
maður er aö sækja úril vinnu,
sagði hún að lokuip. -5/
. — Þaö er þá þess vegna, sem
Hún veifaði
hvarf.
til béírra og
— Nú, spurði hann.
— Kvað átt þú við?
— Vertu nú ekki eins og
kjáni, sagði hann, — hvernig
leizt þér á hana?
— Mér leizt ve lá hana.

Hann kinkaði kolli. — Já,
hún er ágæt. Og hún er heið-
arleg .... ein hinna fáu heið-
arlegu kvenna, sem ég hefi
kynnzt.
■— Þú heidur að konur séu
það yfirleitt ekki, sagði hún
gröm.
— Nei, flestar konur, sem
ég hefi hitt vegna starfsins,
hafa ekki verið það, sagði j
hann þurrlega. — Það er ein
af ástæðunum fyrir því, að
mér féll reglulega vel við Mad.
Hve vel féll honum við
hana? Hafði hann kannske
elskað hana? Hún var nógu
forvitin til að segja spurning-
una upphátt.
Hann hló innilega.
— Ég held næstum, að þú
sért farin að koma fram eins
og raunveruleg eiginkona. Vit
anlega elskaði ég Mad — á
minn hátt. En .... hann
þagnaði.
— En hvað? Þetta kom
henni vitanlega ekki við, en
hún var svo hræðilega forvit-
in. I
(ABíóáið vari horfið af andliti
hans. -. - Stárf 'mitt og hjóna-
barid eigá étíga samleiö, sagði
hann svo. — Ef ég ætti konu
og ef til vill börn líka, gæti
ég ekki látið vera að hugsa til
þeirra, og yrði þá hræddari
við að leggja mig í hættu. En
það er ekki hægt að komast
hjá hættunum í starfinu. Þar
að auki verð ég að vera lang-
dvolum burt úr landinu, og þá
yrði það lífshættulegt fyrir
mig að hafa samband við
nokkurn heima. Hvaða eigin-
kona myndi skilja það ....
og vera eiginmanni sinum
trú? sagði hann hvasst.
— Það myndi sú kona gera,
seiþ elskaði þig, svaraði Fay
lágmælt.
Hann !eit á hana, bæði
fjandsamlegu og efagjörnu
tilliti. — Þú ert víst róman-
tísk í þér, eða hvað? En farðu
bara ekki að fá neinar róm-
antískar hugsanir um mig.
Þefta er aðeins starf hjá okk-
■ur .... aöeins starf, endurtók
hann.
Hún var öskuvond. í raun-
irini hafði hún skap, sem svar
aði til háralitsins, þótt henni
tækist oftast að stiha sig.
— Þú þarft ekki að taka mér
vara fyrir því, að verða ást-
fanginn af þér. Kannske ý-yk-
ir mér eins lítið koma til rauð
hærðra karlmanna, og þér til
rauðhærðra kvenna.
— Gott, sagði hann, — þá
liggur það mál ljóst fyrir. Og
nú skulum við fá okkur eitt-
hvað að borða. Ég er ban-
hungraður.
8. KAFLI.
Yfirleitt hafði Fay góða mat
arlyst, eins og aðrar ungar og
heilbrigðar stúlkur, sem stund
Uðu erfiða vinnu. En nú brá
svo við, að hún kom varla
neinu niður. Ef til vill var það
af því, að hún var svo sár-
gröm honum. Og það var því
leiðinlegra, sem maturinn var
reglulega góður, nákvæmlega
þannig miðdegisverður, er
hún hafði óskað sér þegar hún
kom þreytt heim á kvöldin,
of þreytt til þess að fara að
útbúa sér mat.
— Hvað er á seyði? Hefir þú
misst matarlystina? spurði
hann.
MACCO-POPPUN-
VEIÐIFÖTíN
eru
hlý
létt
0g
vmdpétL
ALLAR
Þaö.er gott aö vera
á sér öegar sá stóri
uiiiiiiiiiiiiu!iiiiiiiiiimiiiiiiiuiiiiiHUiuiiiiiiiiiiiiiiiiiMuiiiiiiiiiiiiiiim!iiiiiiiuniiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiin!:!’iiiiiiiifv
íjiiiiÞiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiimuimuiuiiuimiiiiiiiiiiiiiiiimiuuiiiiiiiiiniiiiiimiiiiniuiiiiiiumuiiimKk!:.’.iiiiuiu)
jr
Því aðeins lítið
eitt nægir til rakst-
ursins af Gillette rak-
kreminu. Nafnið eitt er yðar
bezta tryggmg: Inniheldur
K34, bakteríueyðandi efni.
Gillette
I Verð kr. 12,00.
Rakkrem I
ra
Lather 'cg Brushiess. E
GLOBUS h.f. — Hverfisgatu 50, sími 7143
== E3
iíiiiiiii!<ii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!miiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiuiiiiiiiiiiiiii>iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii::::::!iiiniifi
Vifmið ötuílega að átbreiðslii TÍMANS