Tíminn - 02.09.1956, Page 4

:í.
T í M I N N, sunnudaginn 2. scptembcr 195fi.
4
Suður um haf með Þórbergi, borgar-
stjóra, Háskota og fleira stórmeimi
Engin hætta á a<S Bretinn grípi alla höndina,
þótt maftur rétti honum einn íingurinn
LONDON í ágúst.
Gullfoss hefir veriS sólarhring
á hafinu frá Reykjavík, og nú er
komi'ð andrúmsloft yfir fólkið og
skipið eins og alltaf er á sjó.
í gærkveldi, þegar skipið skríð-
ur fram hjá Vestmannaeyjum og
Túbörgarinn og Karbbergurinn
eru farnir að flæða ofan urn ginið
á Dönunum við barinn á öðru far-
rými, syndir hýrleitur reykvískur
heildsali frá fyrsta farrými, með
fangið fullt af örlæti, inn í reyk-
salinn aftur í skutnum og segir:
„Ég er á leið til Ítalíu. ... Má
ég kynna mig, dömur mínar og
herrar mínir... .Ég borga....“
„Ég ætla að búa á Savoy“, segi
ég, „hringi í yður þaðan. Sælir“.
Þegár ég geng út úr reyksalnum,
sé'—é&l danskt leverpostæ-andlit
horfa bjórsollnum augum sínum á
Íjósheérðan íslenzkan kvenmann
með .litáraft gott, sem reykir
vindling úr munnstykki og situr
með dómt glas fyrir framan sig.
Þegár ég kom út í andvarann,
sem lék um mig í svalanum á þil-
farinu, minntist ég káta Reykvík-
ingsins, mér málkunnugs, sem bað
mig um að bera hvíta skipinu með
allan ódýra danska bjórinn innan-
borðs beztu kveðju. „Ó, Túborg-
foss, Karlsbergsfoss", hafði hann
muldrað. Mér hafði gengið 'erfið-
lega að koma honum í skilning
um, að ég væri orðinn andvígur
bjór.
Um kvöldið niðri í matsalnum
hafði ég lent við hliðina á enskri
konu, sem tíðkar langar ferðir um
hnöttinn og var yfir sig hrifin af
íslandi. Hún var svo elskuleg, að
hún minnti á norðlenzka sveita-
konu eins og mér hafði í bernsku
.VQriÖ kennt, að hún væri. En mat-
urihn var þó enn elskulegri en
hún, svo að það var ekki hægt að
verjast því að finna til stolts, þeg-
ar litið var á ánægjusvipinn á út-
lendingunum af ýmsum þjóðern-
um, sem sátu yfir réttunum með
veizlusvip og eftirvæntingu um þá
dýrðlegu fullnæging, er í vændum
var við íslenzkt matborð eins og
það er, þegar vandað er til alls.
kjaftinn á Leith. Við komum þang-
að laust eftir miðaftan.
BSómaklukka í Prinsessustræfi
— vítamínskortur
Myrkur er skollið á yfir Edin-
borg'íveim stundum siðar.
Þórbergur Þórðarson hefir
geystst með okkur þvert yfir breið-
götur, stundum ekki hirðandi um
tálma umferðárinnar. Fast uppi
vlð Prlnsessustræti íinnur hann
það, sem hann leitar: blóma-
klúkku, honum hugstæða síðan á
Esperantistaþingi fyrir íjöimörg-
um árum.' Kastalinn gnæfir uppi
á þverhníptu berginu á vinstri
hönd og ber við kvöjdhimininn
eins og á klassisku málvcrki efíir
hirðmálara. Á hægri hönd í slakk-
anum, sem líður út áf „fegurstu
götu í Evrópu“ er þetta meistara-
verk, fléttað úr litríku blómaskrú'ði
með þeirri áferð, sem á skylt við
iflos. Hátíðleg stund eins og við
gröf Lenins (og Stalins hins litla).
Það er ganað áfram upp Prins-
essustræti, óg landar 'fára að öllu
éins og þégar þeir stíga fæti sín-
um á erlendá grund.
Á leiðinni niður að skipinu fer
Þórbergur að segja frá skýringu
sinni á því, að Bretar geti aldrei
borið nein hljóð fram rétt og eðli-
lega. „í stað a segja þeir eí“, sagði
hann, „og svo öll þessi öh, úh og
oj... þetta stafar allt af vítamín-
skorti, sem þessi aumingja þjóð
hefir þjáðst af, margpínd, um alda-
raðir“.
Ég er ákveðinn í að koma þess-
um „hvíta hrafni“ á framfæri við
„einhvern Halldór Halldórsson" á
Bretlandseyjum.
Óhætt að rétta einn fingur
Daginn eftir er hugnaður því
samfara að vera kominn í lest. sem
þýtur áleiðis til Lincolnshire. Ég
er þegar farinn a'ð fá þa'ð á fi'lfinn-
inguna, að margt hafi breytzt í
landinu, síðan ég var hér fyrir
tíu árum, þá Bretar voru nýláusir
úr viðjum styrjaldarinnar og báru
þess merki, þótt sjaldan kvörtuðu.
Það vekur athygli mína, a'ð b!ær-
inn yfir fólkinu í lestinni virðist
léttari en áður fyrr — en annars
hefir mér alltaf íundizt viðtmr'ður
að hitta fyrir óelskulegan Englend
ing, a. m. k. ef rétt er að honum
farið. Og hvergi betra að þegja
ásamt með nokkurri þjóð og þeim,
hvort sem er á ferð e'ða í kyrr-
stöðu. Það er líka hvergi auðveld-
ara en í Bretlandi að hefja sam-
ræður við ókunnuga, án þess að
hvorugur aðili misnoti slíkt til-
tæki. Veturna tvo, sem ég dvaldist
meðal þeirra, rak ég mig aldrei á
að sú hætta stafaði af því, „a'ð
rétta Englendingi einn fingurinn,
að hann tæki alla höndina".
Þannig er hinn sálræni þriínað-
ur í landi stéttaskiptingarinnar.
Ég var í Frampton nálægt
Boston þrjá daga; irá Boston
sigldu Púritanarnir fyrstu tii
Ameríku, og Lincolnshire cr frjó-
samasta akuryrkjuhéraðið í öllu
Bretlandi. Boston „Stump“ er dóm-
kirkja frá því um 1200, og ég lét
litlu hálf-íslenzku frænkurnar min-
ar sýna mér hana hátt og lágt. Yi'ð
fórum upp í háturn, kliíum örmjó
steinþrep upp hringstigi í miðaldar
myrkri og ætlaði þeirri ferð seint
að lykta. Mér var sagt, að íslenzk-
ur viðskiptamaður — í ferð í
Boston eitt sinn — Iiafi lagt á sig
þessa himnagöngu og legiö í rúm-
inu sólarhring á eftir.
Seinni grein: London tekur við
tilverunni.
Steingrímur Sigurðsson.
Sölutækni aðili að Norræna
sölu- og auglýsingasambandinu
Fulltrúar hins nýstofnaíia íslenzka félags sátu
þing sambandsins í Gautaborg ásamt mennta-
Háskofi, danskur svínahirðir
borgarstjóri, Þórbergur
og mávarnir.
Rauðbirkinn Háskoti í grænköíl-
óttu pilsi og kona hans, bæði rosk-
in sitja gegnt mér við morgunverð-
inn í dag. Hann er mállaus og hún
heyrnarlaus. Blað og blýantur vi'ð
höndina, hún talar fyrir þau bæði,
og pappírinn flýgur á milli okkar.
Þau hafa ferðazt um ísland á reið-
hjólunum sínum. Þau fræða mig
um Hálöndin og Edínaborg og mér
dvaldist i nærveru þeirra. Þar var
fallegt.
Allan þann dag er gla'ða sólskin
og sjórinn sléttur eins og rjómi.
„Túborg", kallar leverpostæ-and-
litið... og þegar ég fer inn í reyk
salinn til þess að kaupa mér svalan
ávaxtadrykk, situr þessi stórdanski
svínahirðir með fyrningar af bjór-
flöskum fyrir íraman sig. Barnum
er lokað um skeið síðara hluta
dags.
Sólin heldur áfram að skína
næsta dag, og Þórbergur Þórðar- j
son gengur á neðsta . dekki sína
vanabundnu heilsugöngu.
„Ég. geng nákvæmlega tvær
stundir og fjórar mínútur dag
hvern“., segir hann.
Á þilfarinu beint yfir höfði hon-
um stikar borgarstjóri, hnarreist-
ur, fram og aftur eins og á leið
upp í ræðupali á Varðarfundi.
Hvorugur þe:rra, Þórbergur né
borgarstjóri, vissu hvor af öðrum.
Gengu í sömu áttir bá'ðir. Og Þór-
bergur var ekki á leið til Moskvu
í það sinnið.
Mávarnir hafa flögrað .vfir höfði'
bkkar allan Hðlangan dagíön,-ogtí
mynni Firth of Fort færast þeir
í aukana og elta okkur siðasta spöl
inn inn fjörðinn og upp í hafnar-
málaráíherra
Fyrir alllöngu voru stofnuð samtök á Norðurlöndum með-
al þeirra sem einkum fengust við auglýsingastarfsemi. í hóp
inn bættust einnig þeir, sem gegna ábyrgðarstörfum við
hvers konar sölumennsku, kennarar í verzlunarfræðum og
fleiri, sem áttu svipuð áhugamál. Fyrir 25 árum var komiö
á sambandi milli þessara hópa og voru aðilar þess frá fjór-
um Norðurlandanna, Danmörku, Finnlandi, Noregi og Sví-
þjóð. Nefnist það Norræna sölu- og auglýsingasambandið.
Forráðamenn sambands þessa
töldu að vel færi á því, að fá ís-
lendinga til samstarfs fyrir 25 ára
afmælið, en ákveðið var að minn
ast þess með ráðstefnu í Gauta-
borg 13.—15. ágúst í sumar. Gylfi
Þ. Gíslason, þáverandi háskóla-
kennari, beitti sér fyrir því að
til hliðstæðra samtaka yrði stofn-
að hér á iandi.
Félagið stofnað.
í beinu framhaldi af þessu var
svo félagið Sölutækni stoínað hér
í sumar og samþykkt á fyrri stofn
fundi hennar að senda fulltrúa
til ráðstefnunnar í Gautaborg, en
áður höfðu íorráðamcnn norrænu
samtakanna ákveðið að bjóða
Gylfa Þ. Gíslassyni þangað. Frá
Sölutækni fóru auk Gylfa Þ. Gísla
sonar, menntamálaráðherra, Sig-
urður Magnússon, fulltrúi, formað
ur félagsins, Þorvarður Jón Júlíus
son, varaíormaður, Guðmundur
Garðarsson, ritari, Árni Garðar
Kristinsson, auglýsingastjóri og
Gísli Einarsson, viðskiptafræðing-
ur. Sunnudaginn 12. ágúst var
fundur haldinn í norræna ráðinu
og uppt'ökubeiðni -íslands sam-
þýkkt. R'áðsteftian ' hófst daginn
eftir, en hana sóttu á 12. hundrað
manns frá hinum ýmsu sérgreiu-
um innan þessara vébanda.
Aukin kynni.
Forráðamenn félagsins Sölu-
tækni telja, að með því að sitja
þessa ráðstefnu í Gautaborg, hafi
þeim tekizt að komast í samband
við fjölmarga norræna kaupsýslu-
menn, sem fúsir eru til að veita
margvíslegar leiðbeiningar og að-
stoð í því sem að starfi þeirra
lýtur.
Seinni hluta næsta mánaðar
verður haldinn íramhaldsstofn-
fundur félagsins Sölutækni og á-
kvarðanir leknar um stavfsemina
á vctri iiomanda.
Oiaplie:
verðn
París. — Charlie Chaplin, leik-
arinn og leikstjórinn heimsfrægi,
hefir skýrt frá því, að næsta
mynd han.s, Kóngurinn í New
York, verði fullgerð í vor. Og hún
verði langskemmtilegasta myndin
sem hann hafi gert. Hann stjórn-
ar sjáifur myndatökunni í út-
hverfi Parísar. Myndin á að sýna
andstæðurnar í stórborg, bæði
meðal íbúa og búsa.
#tá>£A>mu/
Margar slúlkur sauma sjálfar,
kjóla sína cg sníða. Nauðsyniegt er j
að sniðið sé eftir nákvæmu máli. j
ef að flíkin á að fara vel. Víða I
er hægt að kaupa tilbúin snið t':i!
að fara eftir, en öruggara er a£
taka mál af þeim, sem saumað er
á og bera saman við sniðin, áður
en efnið cr kiippt sundur. Á þsss-
um myndum siáið þið hvernig á að
taka mál. Sídd er mæld frá axlar-
saum að faldi, en vídd á að mæia
yfir brjóst, mitti og mjaðmir. —
Ermalengd frá úinlið, yfir boginn
olnboga, á öxl, bakvídd er mæld á
milli handarkrika og baksídd frá
hálsmáli í mitti.
í ddliúsinu
Fylltir íámatar.
Fallegast er að velja nokkurn
veginn jafn stóra tómata í þennan
rétt. Sneið skorin af öðrum enda
þeirra og þeir holaðir gæliiega
innan með íeskeið. Inrnhald tðmat-
anna er marið í gegn u;n sigti og
blandað saman við vel hrært egg,
sem er kryddað með salíi eg pipar.
Eggjahræran látin í tómatana. cg
þeim lokað með sneiðunum. r.em
skornar voru af í fyrstu, raðað á
plötu og iátnir í oín við vægan
hita, þar til eggja hræran ec hlaup
in. Bornir fram rjukandi heitir,
grænum salatblöðum raðað undir
þá á fatið. Einnig rná saxa reykt
svínakjöt, nautstungu eða fugla-
kjöt út í eggjahræruna.
Tómatar me'ð salati.
Sneið skorin ofan af tómötunum
þeir holaðir innan og fylltir með
bragðsterku ítólsku salati, í það
má blanda smáttsöxuðu kjöti, ef
vill. Kælt í ísskáp eða á öðrum
svölum stað. Borið fram á græn-
um salatblöðum.
Spínatjafnirigur í tómötum.
Scðið, saxað spínat, ásamt safa
innan úr tómötum, hrært út i uþp-
bakaðan jafning og kryddað eítir
smekk. Tómatar fylltir með jafn-
ingnum, þeirn er brugðið í heitan
cfn, svo að þeir hitni í gegn. Jior-
ið fram með steik og þa er jafn-
framt fsllegt aS raða blómkálsbit-
um á milli tómatanna utan með
steikinni.
Tómata- eg kartöílugratin.
Vz kg so'Cnar kartöilur.
2 egg, 1—2 matsk. bráði'ð smjor-
liki. ...........
V2 kg. tómatar, salt, pipar.
Kartöflurnar erú marðar, eggj-
um, smjörlíki, salti og pipar hrært
saman við. Eldfast mót er smurt og
brauðmylnsnu stráð í þ.13. Tóíftat-
arnir þvegnir og þerraðir, skornir
í sneiðar. Snei'ounutn raðaö 'í ínótið
svolitlu af salti, pipar og; strósykri
stráö yfir. Kartöfluhrærunni jafn-
að ofan á tómataria. Sprauía má
dálitlu af hrærunni til skrauts of-
an á rnótið. Bakað í ofni í 3,4 klst
Hér er rrynd af rúmgóðum tvoggja manna fataskáp. Að innan er hann
klæddur með þvottaekta plastveggfóðri, sem fæst hár víða., Plsst^okar
eru utan um viðkvæman fatnað, gegnsæir hatta'öskiur ö^t|j^r‘ fyrir
hanzka, körfur úr plastklæddum stálvír eru undir sokka og grindur úr
sama efni undir skó, eru neðst í skápnuni fil vinstri. Innan á hurðunum
eru texplötur með götum, sem auSvelt er að festa á króka eftir þörfum.