Tíminn - 29.01.1957, Blaðsíða 4

ttfiírt&l ÍTS'. ■iHs'.iy. i ,j'it ,'/■ i'.'ljii!: } l
T I MI N N, lu iðjudaginn 29. janúar 1957.
BRÉFKORN frá HAMBORG
,n>
Eftir Art Buchwald
Ferðamannamóttaka í Ha:
Stiórn HKRR talið frá vinstri: Magnús Pétursson, Magnús Georgsson, Jón Friðsteinsson, Árni Árnason, Hiim-
ar M3gnússon, Stefán Gunnarsson, Jóhann Guðmundsson.
Handknattleiksráð Reykjavíkur 15 ára:
íslandsmótið í handknattleik hefst
i
kvöld og verður sett með viðhöfn
Handknattleiksráð Reykjavíkur er 15 ára í dag, þriðju-
daginn 29. ianúar. Það var stofnað þann dag 1942. Hand-
knattleiksráðið er samtök þeirra félaga í Reykjavík, sem
hafa á stefnuskrá sinni iðkun handknattleiks. Stofnendurnir
eru 6. Glímufélagið Ármann, Knattspyrnufélagið Fram, í-
þróttafélag Reykjavíkur, Knattspyrnufélag Reykjavíkur,
KnattsryT,nufélagið Valur og Knattspyrnufélagið Víkingur,
en í nóvember 1951 gengur Knattspyrnufélagið Þróttur í
samtökin svo aðilarnir eru nú 7.
nefnd’.nni síðar við prófarkalest-
ur o. fl.
I í tilefni af afmœl'nu munu for-
I vígismenn handknattleiksvns og
1 aðrir íþróttaleiðtogar verða við-
staddir setningu 13. íslandsmóts-
I ins að Hálogalandi í kvöld og síð-
an sitja kaffisamsæti á eftir.
Handknattleiksráðið hef'r vfir-
stjórn handknattieiks í héraðinu.
í>að skipuleggur öll kappmót, sem
haldin eru í Revkjavik og hefir
séð um flest þeirra. Á þessum
tíma hafa farið fram um 50 mót
og þar keppt i frá 1—9 aldurs-
flokkum. Kappliðin á hverju móti
eru frá 5—50.
Handknattleiksráðið hefir ávallt
haldið uppi ýmis konar fræðslu-
starfsemi, undirbúið handknatt-
leiksreglur og kennt þær á dóm-
aranámskeiðum, fengið erlendar
hækur og kvikmyndir og svo geng-
ist fyrir sjálft, ásamt öðrum, að
hingað kæmu erlend kapplið.
Dóma>-afélag.
Árið 1955, þann 31. ianúar. stofn
aði Handknattleiksráðið Handknatt
leiksdómarafélag Reykjavíkur,
sem -síðan hefir fek'ð að sér alla
fræðslu fyrir dómara, svo sem
samræmingu á túlkun Ieikreglna
og námskeið fvrir ný dómaraefni.
Það skipar dómara á nJl mót í
héraðinu. Formaður dómarafélags-
ins er Frímann Gunnlaugsson, rit-
ari Hannes Sigurðsson og gjald-
keri Ari Jónsson.
Tvö ísíenzkt
innanhiíssmet
Á innanfélagsmóti íþróttafc-
laes Reykjavíkur á sunnudaginn
voru sett tvö ný íslenzk innan-
hússmet. Vilhjálmur Einarsson
stökk 3.26 m. í langstökki án at-
rennu. Fyrra metið var 3.23 m.
og átti Guðmundur Valdimars-
son KR það. í stangarstökki
baetti Valbjörn Þorláksson enn
met sitt, stökk nú 3,90 m. Áður
hafði hann bezt náð áður inn-
anhúss 3.88 m.
Á síðasta ári var stoímður Sér-,
ráðídómstóll Handk'iattleiksrá^s j
Reykjavíkur. Hann tekur til með-
ferðar cll deilumál. sem upp koma1
í kappleik, eða ef leikmenn ger-
ast brotlegir við íþróttareglur. í
dómstólnum eiga sæti Svemn
Ragnarsson, sem er formaður
hans, en með honum eru Haukur
Bjarnason, Þórður B. Sigurðsson,
Jóhann Gíslason og Rúnar Bjarna-
son.
Stjórn ráðsins.
Handknattleiksráðið var stofn-j
að fyrir tilstilli íþróttasambands i
íslands. Fyrsti formaður ráðsins'
var Baldur Kristjónsson, íþrótta-,
kennari. Síðan hafa setið 11 for-j
menn og nú síðustu 3 árin Árni j
Árnason, núverand: formaður. j
Stjórnin er skipuð einum fulltrúa j
frá hverju félagi. Árni Árnason|
fulltrúi Víkings, formaður, Ste-,
fán Gunnarsson fulltrúi Ármanns, j
varaformaður. Jóhann Guðmunds-j
son fulltrúi í. R., ritari. Jón Frið- j
stemsson, fulltrúi Fram, giald- •
keri og meðstjórnendur Ililmar
Magr.ússon, fulltrú' Vals, Magnús
Georgs-:on, fulltrú; K. R. og Magn-
ús Pétursson, fulltrúi Þróttar.
! Saga leiksins.
j Sa"a handkr.attl "'ksins hé’- hef't.
j um 1920 og er Valdemar Svein-i
j biörnsson. kennari við Mennta-!
j skólann, upphaísmaður hans hér íj
t höfuðstáðnum. Nú er starfandi á!
vegum Handknattleiksráðsins rit-
stjórn, sem safnar öllum upplýs-
ingum um sögu og uppruna hand-j
knattleiksins á íslandi og verður
saga Handknattleiksráðsins einnig
skráð þar. Þetta mun síðan verða
gefið út. Að þessu starfa Frímann
Helgason, Örn Eiðsson og Haukur
Bjarnason. Prófessor Finnbogi
Guðmundsson mun starfa með
Heinismet í liá-
stökki án atrennu
í síðustu viku bætti Norðmað-
urinn Johan Chr. Evandt tvívegis
heimsmet sitt í hástökki án at-
rennu á móti í Stavanger. Fyrst
stökk hann 1.71 m. en síðar 1.73
m. Auk þess átti hann mjög góðar
tilraunir við 1.75 m., og er talið
líklegt að hann stökkvi þá hæð
innan skamms. Fyrra heimsmetið
í greininni 1.70 m. átti Evandt og
var það sett fyrst í þessum mán-
uði.
Enska bikarkeppnin
Fjórða umferð ensku bikar-
ksppninnar var háð á laugardag-
inn, og það óvenjulega skeði, að
engum leik lauk með jafntefli. Úr-
slit í sumum urðu óvænt og er
þar helzt að nefna, að Úlfarnir
töpuðu heima fyrir 3. deildar-Iið-
inu Bournemouth og Newcastle
tapaði í London fyrir heldur lé-
legu 3. deildarliði, MillvalJ. Úr-
slit urðu þessi í leikjunum:
Blackpool—Fulham 6-2
Bristol C íy—Rvhl 3-0
Brisícl Rov.—Preston 1-4
Burnley—New Brighton 9-0
Cardiff—Barndev 0-1
Everíon—Wsst Ham 2-1
HuddSrsfield—Peterboro 3-1
Middlesbro—Aston Villa 2-3
Millvall—Neweastle 2-1
Newport—Arsenal 0-2
Portsmouth—Nottm.Forest 1-3
Southend—Birmingham 1-6
Tottenham—Chelsea 4-0
West Bromw.—Sunderland 4-2
Wolves—Bournemouth 0-1
Wrexham—Manch.Utd. 0-5
Liðin þrjú, sem eru utan deild-
anna, Ryhl, Peterboro og New
Brighton töpuðu öll, enda léku
Ilamborg 24. janúar: Þessi borg
var stofnsett árið 811 og hún stend
ur enn á þýzkri grund. Sumir
segja, a'ð þetta sé mesta hafnar-
borg Evrópu, en aðrir, að hún sé
það ekki. En hvað sem um það
rná segja til viðbótar, verður því
aldrei í móti mælt, að hér er
mikil borg, og hér er margt að
sjá fyrir fcrðamenn. Þetta rann
upp fyrir oss, er vér komumst í
samband við ferðaskrifstofuna hér
í Hamborg. Einn af forstjórunum
var óðara settur til þess að ræða
við oss um borgina og leyndar-
dóma hennar. Hann bauð oss í
mat með sér á frægt veitingahús,
sem einkum framreiðir fiskrétti.
Það stendur út við höfnina. For-
stjórinn innti eftir, hvað mætti
bjóða oss.
— Ostrur, svöruðum vcr.
— Eina eða tvær?, spurði hann.
— Hvernig gekk ferðamanna-
móttakan hér á liðnu ári?
— Hingað komu helmingi fleiri
ferðamenn en árið þar á undan
og okkur gekk vel.
— Sex ostrur, ’iakk. •
— Og á eftir?
— Kannske soðinn humar.
Þjónninn kom með • snotrasta
humar og vér brostum af innri
vellíðan.
VIÐ FÓRUM að tala um Ham-
borg. Það er merkilegt, hvernig
borgin hefir risið úr rústunum
eftir stríðsjokin. Nú er hún auð-
ugasta borg í Vestur-Þýzkalandi.
Þar eru tvö beztu hótcl Evrópu,
Vier Jahrezeiten og Atlantie. Bjór
inn er frægur, óperan góð og söfn-
in frábær. Veitingaþjónusta öll
sögð sérlega góð.
Þannig gekk spjallið meðan við
borðuðum ostrur og nörtuðum í
humar.
— Hér er verðlag mjög hófsam-
legt, sagði forstjórinn, og ég veit
ekki betur en ferðamenn fari héð-
an yfirleitt harla ánægðir með
sinn hlut. Þegar við höfðum drukk-
ið kaffi, kallaði hann á þjóninn
og bað um reikninginn.
Hann greip hann með heims-
mannslegri handahreyfingu, en
stirðnaði svo allt í einu í sætinu
og varð náfölur í framan.
— Hér hafa orðið einhver mis-
tök, útskýrði hann.
•— Hvernig?
— Humarinn kostar 37 mörk.
— Sama sem 9 dollara, sögðum
vér.
— Þetta hlýtur að vera vitlaust,
hélt liann áfram. Ég tala við veit-
ingamanninn sjálfan.
Hann fór, og kom aftur eftir
litla stund. Þetta á víst að heita
rétt. Humar kostar þetta hér,
sagði hann, dapur í bragði.
— Það er ógurlega dýrt, sögð-
um vér.
— Hreint okur, sagði hann.
VÉR REYNDUM að leiða
huga hans að öðrum viðfangsefn-
um. — Hversu mörgum ferða-
mönnum búizt þér við hingað í
ár?
— Þetta er nú meira ránverð-
ið á einum humar. Meira rán-
verðið.
— Já, það er fjandi hátt, sögð-
um vér. Hvaða minnismerki á nú
ferðalangurinn helzt að skoða, er
hann dvelst hér?
Eftir Art Buchwald
— Þeir ættu þó eícki að véra
svona dýrir. Þeir eru yeiddir hérna
úti við Helgoland.
— Og það er enginn spölur,
sögðum vér. En hafið þið. nú nægi
lega mörg og stór hótél. til að
taka á móti öllum þessum, ferða-.
mannafjölda?
— Er humar svona dýr í París?
-— Ég veit ekki til þes^ að hum
ar sé svona dýr nokkú'rs" staðar
í veröldinni, sögðum vér í ákveðn-
um tón. En ef þetta ætlar að
verða yður til óþæginda, því þá
ekki að láta mig bara borga mat-
inn?
— Nei, ferðaskrifstofan borgar
reikninginn. En ég hefi aldrei
heyrt getið um svona verðlag á
humar.
VIÐ FÓRUM nú af veitinga-
stofunni og héldum inn í borgina
og vér bá'ðum ferðaskrifstofuför-
stjórann að segja oss frá helztu
stórbyggingum á leiðinrii.
— Hvaða hús er þarna?
— Það er humar . . . ég á við
skipasmíðastöð. Ég þeklri mann,
sem er í fiskverzlumnni. Ég hefði
gaman af að vita, hvað humarinn
kostar út úr fiskbúð.
— Eh þessi bygging þarna?
— Og svo var verðið alls ekki
á matseðlinum.
— Nei, það var ekki tilgreint.
Ætti ég að kynna mér éinhverj-
ar aðrar veitingastofur?
— Ég verð að tala um riiálið á
fundi ferðaráðsins. Það verð ég
að gera. Þetta er alveg óheyrt
verð.
Það var nú Ijóst, að ekki var
von á meiri upplýsingum um Ham
borg sem ferðamannábæ frá fór-
stjóranum, svo að vér kvöddum
hann og héldum heim á hótelið.
þau öll erfiða leiki á útivöllum.
Tvö lið í 1. deild, Cardiff og Ports-
mouth, töpuðu heima fyrir liðum
úr 2. deild, en segja má að aðrir
leikir hafi farið eins og búizt var
við. Arsenal átti þó lengi vel í erf-
iðleikum með 3. deildar liðið New
port og tryggði sér ekki sigur fyrr
en á síðustu mínútu leiksins. í
fimmtu umferð komust 10 lið úr 1
deild, 4 úr 2. deild og tvö lið úr
3. deild syðri, en sigrar þeirra
voru hápunktar umferðarinnar.
í fimmtu umferð mætast þessi
lið:
Aston Villa—Bristol City
Barnsley—Nottm. Forest
Blackpool—We'st Bromwick
Boúrnemouth—Toltenham
(Framhald á 8. síðu )
KLUKKAN NÍU morguninn
eftir hringdi síminn. Það var for- •
stjórinn. — Munduð þér vilja
gera mér greiða? Gera svo vel að
hringja í yfirforstjórann á ferða-
skrifstofunni og segja honum
hvað humarínn kostaði? Honum
finnst reikningurinn hár og ávítar
mig.
Vér buðumst til að gera betur,
skrifa honum bréf. Og stóðum
við það. Sögðumst hafa etið á
helztu heimsins veitingastofum og
aldrei kynnzt öðru eins humar-
verði. Vér lýstum humarnum ná-
kvæmlega, hvernig hann leit út á
fatinu, hvernig hann var borinn
fram, og gátum um brosið á þjóna
liðinu þegar reikningurinn var af-
hentur. Vér tókum á oss. ábyrgð-
ina af því að hafa panta'ð: húmar,
en héldum því fram, að maður
hefði aldrei sannreynt matar-
gerð neinnar borgar fyrr en mað-
ur hofði smakkað humarinn, þó
að í þessu tilfelli hefði líklega ver-
ið skynsamlegra að panla r.auð-
sprettu.
Vér hringdum svo í v.in VQrn
á ferðaskrifstofunni og lásum þréf
ið fyrir hann. Þér eruð þá. á sama
máli? sagði hann. Þetta yar ógkap-
lega dýr humar? , f •• ..bnn
— Það fannst oss. Vér höfnm
yfirleitt aldrei kynnzt öðrujn ejns
Einkar. NY Heralú ’í'ribuné'og
Tíminn