Tíminn - 29.01.1957, Blaðsíða 9

58
búizt við. Hann var í fasta-
Kvefni þegar síminn hringdi,
og hann var klæddur en órak
aður þegar Henry stöðvaði bif
reiðina fyrir framan húsið.
— Læknisstarfið hlýtur að
vera erfitt. Klukkan er þrjú
um nótt — ég þori að veðj a um
að þetta kemur oft fyrir.
— Það kemur mjög oft fyr
ir, Harry.
— Marian er að hita kaffi
handá 'ýður.
— Ágætt.
Enginn svaf í Friðriks-
götu númer 10, og í fyrsta
sinn í 30 ár var það ekki Char
lotta Chapin, sem réði öllu.
Hún bar ekki meira traust til
English læknis en annarra
lækna, eða yfirleitt annarra
Kianna. En læknar eru nú einu
Sinni vanir að gefa skipanir
og láta hlýða þeim.
— Nú vil ég biðja ykkur öll
að ungfrú Mcllheny og Mari-
an undanteknum, að bíða
niðri, sagði hann þegar hann
yar kominn upp á fyrstu hæð.
— Marian? sagði Char-
lotta.
—- Já, Marian. Það verður
ekki timi til að láta móður
Edithar ræða við hana fyrst,
en þetta gerir kannske sama
gagn. Og vilduð þið svo gjöra
isvo vel að fara niður.
Hann fékk kaffi og vindil
í svefnherbergi Ben Chapin og
leit við og við inn til Ed-
ithar. Svo kom Marian inn
Dg sagöi:
■— Systir Mcllheny . . .
—Nú, það var fyrr en ég
hafði ætiað. Þakka yður fyrir,
Marian. Og viljið þér svo bíða
úti á ganginum, svo við get!
um kallað til yðar ef við þurf
úm á aðstbð að halda.
Hann leit aftur inn til Ed-
Ithar. Það voru svitadropar á
enni hennar.
Fæðingin var hafin. Eftir
tveggja tíma áreynzlu Edith
ar, lögðu þau alúmíngrímuna
yfir aldit hennar og dreyptu
klóróformi í gasbindið. Hún
muldraði óráðshjal þar til hún
féll í svefn.
—•. Ifátiö Marian segja þeim
að þeim hafi fæðzt dóttir, í
sagði læknirinn. Eða kannski
ætti heldur að segja sonar-
dóttir.
Marian læddist á tánum
niður stigann að dagstofunni
þar sem faðirinn og afinn sátu
alklæddir, amman var þar
einnig klædd í náttkjól og
slopp og inniskó. Marian leit
af einum á annan og sneri
sér síðan til Charlotte eins og
af gömlum vana.
— Það Varð ptúlka, frú, fall
eg lítil stúlka.
•— He|íirðú séð hana? spurði
Charlotte. .
— Neá, frú.
— Hvenjig:: líður konunni
minni? spurði 'Joe.
— Hún- sefur, hr. Joe, sefur
ífast.
— rrKiY spfúr bara . . . ekki
íieitt annað?
— Nei, hún sefur, herra.
— Hvað er barniö þungt?i
spurði Ben Chapin.
— Það fékk ég ekki að vita,
herra, sagði Marian.
— Hvað fékkstu að vita,
Marian? spurði Charlotte
hvasst. Og vertu svo góð að
segja það vafningslaust.
— Ég átti að segja yður að
frú Joseph Chapin hefði fætt
fallega stúlku . . .
— Hver sagöi þaö? Hver
sagði að hún væri falleg?
spurði Charlotte.
— Fröken Mc Ilhenny, syst-
ir Mc Ilhenny, frú.
— Og þú hefur ekki talaö
við lækninn sjálfan? spurði
Charlotte.
.— Nei, frú. En hann stóð
inni í herberginu meðan syst-
ir Mc Ilhenny bað mig fyrir
skilaboðin frammi á gangin-
um.
— Og þú áttir að segja okk-
ur . . . ? sagði Charlotte.
— . . . að það væri indæl,
nei ég meina falleg stúlka og
að frú Chapin svæfi, herra.
Svæfi vært, herra Joe.
— Þakka þér fyrir Marian,
sagði Joe.
— Augnablik, sagði Charl-
otte. Farðu upp, Marian, og
spurðu English lækni hvenær|
við megum sjá barnið . . . og
frú Chapin.
— Billy English gerir okkur
áreiðanlega viðvart, sagði
Ben.
— En það er líka hugsan-
legt að hann gleymi því, sagði
Charlotte. Gerðu eins og ég
segi þér, Marian.
— Já, frú, sagði Marian og
fór út.
— Til hamingju, sonur sæll,
sagði Ben og þrýsti hönd Joes.
— Þá ertu kominn í hinn
stóra hóp feðranna. Velkom-
inn.
— Drengurinn minn, sagði
Charlotte og kyssti Joe. —
Ég er viss um að allt hefur
gengið vel þótt Williams
English hefði reyndar vel get-
að ómakað sig hingað niður
til að segja okkur frá því.
— Eigum við að skála í
kampavíni? spurði Ben.
— Nei, sagði Charlotte. Mað
ur drekkur ekki kampavín
klukkan fimm að morgni.
— Maður eignast heldur
ekki börn á þeim tíma sólar-
hringsins, sagði Ben. En þaö
bað enginn þig leyfis til þess
og enginn biður þig um leyfi
til að drekka kampavínið.
— Við skulum fresta því,
pabbi, sagði Joe. Geyma það
þangað til seinna.
— Ég er ekki hræddur um
barnið eða Edith. Ef einhver
hætta væri á feröum, myndi
Bill English hafa gert boö eft-
ir þér, — ekki éftir okkur,
heldur eftir þér. Og hann
gerði það ekki, heldur sendi
Marian niður til að segja okk-
ur að allt væri í lagi. Ég vil
skála í kampavíni fyrir fyrsta
barnabarninu mínu og ég
ætla að mölva glasið á arn-
inum á eftir. Ég á ekki eftir
að lifa það að hún gifti sig,
en ég skal þó fjandakornið
skála fyrir fæðingu hennar.
Hann gekk fram í borðstof-
una, þar sem hann vissi af
kampavínsflösku.
— Ó, góðan daginn, Harry,
sagði Ben undrandi, þegar
hann sá Harry sitja þar uppi
á borði. — Það varð stúlka.
Er það te eða viskí sem þú
hefur í þessum bolla?
— Það er viskí, herra.
— Jæja. Náðu í dálítinn ís,
við ætlum að fá eina kampa-
vínsflösku, frú Chapin og Joe
og ég. Þrjú glös af þeim beztu
og kæli með ís. Komdu með
þetta inn í dagstofuna en ég
skal opna flöskuna sjálfur.
— Má ég óska til hamingju,
herra?
— Þakka þér fyrir, Harry.
Þér er það sannarlega óhætt.
— Er enn of snemmt að
segja um, hvernig hún lítur
út? spurði Harry.
— Ég hef ekki einu sinni
séð hana ennþá. En ég er viss
um að hún er nógu falleg.
— Já, herra, sagði Harry.
Hann lyfti bollanum sínum.
— skál fyrir ungfrú Chapin.
Það er ekki nema ein ung
stúlka til með því nafni, er
það ekki svo, herra?
— Alveg rétt, sagði Ben.
Ben sneri aftur til dagstof-
unnar þar sem Joe sat í sóf-
anum við hlið móður sinnar.
— Nokkuð að frétta? spurði
Ben.
— Ekki enn, sagði Joe.
— Er virkilega ekki hægt að
sannfæra ykkur um að maður
á að fagna barnsfæðingu, en
ekki setja upp fýlusvip?
spurði Ben.
— Þú virðist eiga hægt um
að gleyma, sagði Charlotte.
— Hvað vogarðu þér? sagði
Ben.
— Svona, pabbi, sagði Joe.
— Farðu upp og heilsaðu
konunni þinni og barninu
þínu, sagði Ben. Gerðu eins
og ég segi þér.
— Ég verð aö bíða hér . . .
— Heyrðurðu ekki hvað ég
sagöi? spurði Ben.
Joe stóð upp og fór út úr
stofunni og þegar hann var
farinn staðnæmdist Ben
frammi fyrir konu sinni.
— Sjáum til . . . þú hefur
veriö að reyna að hræða hann.
— Ég hlusta ekki á þig,
sagði Charlotte.
— Ég veit hvað er á seyði
og þú veizt vel að ég veit það,
sagði Ben.
— Þú ættir bara að sj á sj álf
an þig núna, sagði Charlotte..
— Ég sé þig og það er mér
alveg nóg ,sagði Ben.
— Já, og ég sé þig. Þú lítur
út eins og þú værir að fá slag.
Það væri leiöinlegt ef þú feng
ir slag einmitt núna. Verulega
leiðinlegt.
— Já, ég veit vel að það er
þín heitasta ósk, en þér verður
ekki kápan úr því klæðinu.
Ég er við ágæta heilsu og verð
það vonandi áfram, svo að ég
á kannski eftir að lifa það að
sonur minn verði karlmaður.
— Það sem þú kallar karl-
mann.
— Alveg rétt, sagði Ben. —
Hann er orðinn faðir, og vertu
!

5$S5555$5$$55S55S55S5555S55$5553555Í$5$5$S5555555555$555$$5$S5S5$5S55$5S3
Unglinga
vantar ti! btaðburSar i eftirtatin hverfi:
HýbýEaveg
Scgamýri
AFGREIBSLA TÍMANS.
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiifiimiiimmiiiiiimiiiiimmiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiint .
Til sölu
§ íbúð á hitaveitusvæðinu, fjögur herbergi og eldhús. n
H Rannveig Þorsteinsdóttir, =
1 Fasteignasala, i
I Norðurstig 7, sími 82960. i
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiimiililiiiiiiiiimiiiiiiiiimmiimiiiu
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiimm
| Jörð til sölu 1
E Jörðin Fjall í Kolbeinsdal í Hólahreppi í Skágafirði er |
I til sölu og iaus til ábúðar í næstu fardöguin. — Jörðin |
| er mjög góð sauðjörð. Tún og engjar girt, bílvegur |
1 heim í hlað. Sími á staðnum. — Semja ber við eiganda i
1 jarðarinnar er gefur nánari upplýsingar. i
1 Vígíundur Pétursson,
1 Skagfirðingabraut 10, Sauðárkróki. i
..........................
•;W.V,,.V.V.%V.V.,.V.V.V.%V.V.V,V.V.W.V.,.%%V.VA\
Innilega þakka ég öllum þeim, sem á áttræðisafmæli £
í mínu glöddu mig' á margvíslegan hátt. v
I; Lifið heil.
’.V.Vm'
Gísíi Jónsson
frá Saurbæ.

.v.v
MaSurinn minn
Bjarni Ásgrímur EyjóSfsson
frá Steinsmýri,
andaðist á Landsspiialanum þann 26. þ. m.
Fyrir mina hönd og barna okkar.
KatrínDavíðsdóJtir;
i