Tíminn - 19.07.1957, Blaðsíða 9

TÍMINN, föstudaginn 19. júlí 1957.
MARTHA OSTENSÖ
mm
f'

RÍKiR SUMAR
' RAUÐÁRDAL
81
Haiin heyrði hana kalla á
Rose litlu Brasell, sem þau
kölluðu Rose Shaleen. Stúlk
an valt áfram á tarauðfótum 1
sínurn og skellti sér niður í
keltu fóstru sinnar og frænku.
Einhvern veginn var það svo'
að hann hafði aldrei hugsað
sér Kate Shaleen, sem gifta
konu. Hann gat ekki hugsaö
sér að til væri neinn hæfileg
ur maki handa stúlku, sem
var svo andlega fjarskyld
hversdagslegu basli hjóna-
bandsins.
Ekki svoleiðis, að ívar sjálf
ur hefði alltaf litið þessum
augum á hjónabandið. Hann
minntist tunglskinsbj artrar
nætur á snæviþökktum fjöll
um Noregs og margra ann-
arra daga og nátta, sem á
eftir fóru, er hann gekk um
í sínum eigin cVaumheimi.
Hann minntist óveðursnátta
á ferðalaginu yfir Atlants-
haf, þegar hann vaknaði til
þess óskiljanlega veruleika,
að Magdali lá við hlið hans
í skipskojunni. Siðar höfðu
komið nætur og dagar sumir
voru ekki svo löngu liðnir, er
hið gamal kunna hungur
hjartans, hafði nagað hann
eins og >áraukafullar kvalir,
sem ekki var hægt að stilla.
En Magdali hafði leitt honum
fyrir sjónir, hve allt slíkt var
fánýtt og heimskulegt. Jæja,
hann hafði séð náttúruna upp
fylla markmið sitt, hann
hafði getið börn og þeim
myndi hann skila í arf log
andi sársauka ástriðunnar á-
samt vonbrigðum, sem ó-
hjákvæmilega fylgja í kjöl
farið.
En hvað um Kate Shaleen? ,
Átti hún aldrei að kynnast
þessu? Öll vitund ívars reis
upp til andstöðu við þau ör
lög.
— Finndu þá handa henni
mann, sagði hann hranalega
og leit til Steves um leið. Það
er betra þannig. Við myndum
að vísu missa kennara en . .
Stve stóð snögglega á fætur
og sagði: — Ég held þeir geti
fengiö sér r,nnan kennara,
fari þaö bölvað. Augu hans
stækkuöu snögglega af undr
un, er hann leit til árinnar
og sá hávaxinn, horaðan
mann koma í áttina til fólks
ins. Maður hessi dró á eftir
sér fæturnar og fór helduri
ómannborlega. Andlit hans
var þunglyndislegt og hann
þurrkaði af sér svitann með
með stórum rauðum vasklút.
— Svei mér þá, ef þetta er
ekki gamli Fiðlu—Luke, sagði
Steve.
ívar sá Kate Shaleen rísa
á fætur og hlupa í áttina til
Luke Nisselbaum, sem haföi
numið staðar með fiðluna
undir annarri hendinni og
horfði yfir hópinn eins og'
hann þyrði ekki að koma nær.1
ívar sá unga prestinn einn-!
ig ganga til móts við hann1
með útréttar hendur og bjóða1
hann velkominn. Svo sá!
hann Magdali þrífa Arne litla *
upp í fangið og hörfa eins og ar og leit upp í loftið þang-
unaan yfirvofandi hættu | að, sem hún benti hinum meg
lengra inn í skugga trjánna. j in við ána. Dökkt ský færðist
— Konan þín virðist vera ’ í áttina til þeirra rétt yfir
skelkuð, sagði Steve og glotti.
Það er annars engin furða.
trjátoppunum hinum megin
á árbakkanum. K örskammri
Luke er sú mesta fuglahræða' stund varð það eins og þykk
sem fyrirfannst hér í nágrenn ; syört ábreiða, sundurrifin til
inu. Það er sarnt ekki svo auð j endanna og löfðu flygsurnar
velt að hræða prestinn. Hann’ niöur að íörð sums staðar,
hefir unu af hljómlist - fn ofan úr loftinu búrust ó‘
hvort sem hún kemur frá: hugnaiilegat drunur, sem
himnaríki eða víti. En þa3, mJu i gegnum merg og bem.
er ekki hægt að treysta mann, I x ^
sem eiskar hijohst, Ivar, jafn nigur að ánni horfði
vel þo að hann sé prestur. I ^ f skelfingu á þetta
Kate hafði fanð með Luke|Undarlega fyrirbri ði_
að rótarhnyðju emni mikilli,; _ Þetta eru gngisprettur,
þar sem matarkorfurnar hrópaði steye að. lokum Já_
v°ru geymdar og troð i hann das Qg alhr heilagir Græn.
kaffi og smurðu brauði. Ivar mefið mitt yið skulum fara
var of sokkinn mðupr i sínar héðan Kafce _ Selma kall_
eigin hugsamr til þess að ag. hann
gefa nokkurn gaum að því,
sem Steve var að segja, en j í kapphlaupi fólksins við
þagar Luke Nisselbaum loks að komast sem fyrst upp í
stóð á fætur og lagði fiðluna vagna sína, hrökklaðist prest
sína undir hökuna, beygði urinn ungi afsíðis og Luke
hann sig áfram og drap fingr Nisselbaum kom til hans.
um á öxlina á Steve til merk- Þeir stóðu þögulir og horfðu
is um að nú ætti hann að á hamfarimar. Luke varð lit
vera þögull. j ið niður á fiðluna sína og sá
„ „ , ■ þá, að nokkrar tylftir skor-
— Hann ætlar að leika, kvikinða skriðu eftir henni.
sagði Ivar hatfðlega. j nann fiýtti sér að sópa þeim
Luke sveiflaði fiðlubogan- burt með erminnÍ! fðr svo ár
um og það var eins og skrjaf- j jakkanum og vafði honum
ið í laufi trjanna þagnaði um vanðlega utan um hljóð-
stund, jafnvel vindinn virtist færið
lægja, en yfir skógarrjóðrið, j presturinn starði til him-
þar sem börnin sátu kyrrlat ins> er þessi ólívugræna
með uppglent augu, breiddist bylgja dauðans skall í and-
svöl bylgja af kyrrlatum fnði,; litlit hans _ Goði guð> sagði
sem þó var þrunginn spenn-; hann hljóðlega, gefðu oss nú
■ _■ ■ ■ I

ingi og töfrum. í var þekkti
lítið æðri tónlist, en hann
fann til sársaukafullrar full-
nægju í hjarta sínu, þrá eft-
ir einhverju, sem honum
þann styrk, er við öll þörfn-
umst. Svo sneri hann sér að
Luke og sagði: — Ég vona,
að ég megi hafa þá ánægju
að verða yður samferða til
fannst hann einhvern tima Moorhead. Vagninn minn er
hafa þekkt — en hefði þó,
aldrei kynnst og myndi aldr
ei gera.
Eftir þetta lék Luke þekkt
þarna fyrir handan rétt hjá
vagni þeirra Vinge-hjóna.
Magdali var þegar setzt
upp í vagn þeirra hjóna og
lög, sálmalög, sem allir ^ reyndi að breiða sem bezt yf
sungu með og dægurlög. Svo
án nokkurs fyrirvara tók
hann að leika æðisgengna
músík með sterku hljómfalli,
tryllta og storkandi.
Magdali var hneyksluð á
svipinn og um varir Kate lék
vandræðalegt bros. Á næsta
andartaki voru þau Steve og
Selma kona hans, Peter Sond
strom og mágkona hans,
Helga, farin að danska á gras
flötinni ærslafullan dans.
Brátt bættust við fjögur
ir sig og börnin, sem hún
hafði dregið í kringum sig.
— Þetta er refsing guðs yfir
syndugu fólki, tautaði hún
um leið og ívar steig upp í
vagninn, settist við hlið henn
ar og ók af stað.
ívar lét Magdali eina um
að koma börnunum inn í bæ
inn, en ók sjálfur hálftryllt-
um hestunum að hesthúsinu,
setti þá inn og lokaði dyrun-
um sem vandiegast. Kýrnar
og uxarnir æddu um eins og
Aðeins lítið eitt nægir...
því rakkremið er frá
Gillette
Það freyðir nægilega
þó lítið sé tekið. Það er
í gæðaflokki með Bláu
Gillette Blöðunum og Gillette
rakvélunum. Það er framleitt
til að fullkomna raksturinn. Það freyðir
fljótt og vel. .. .og inniheldur hið
nýja K34 bakteríueyðandi efni, sem
einnig varðveitir mýkt húðarinnar.
Reynið eina túbu í dag.
Giiiette „Brushless“ krem' einnig fáanlegt.
Heildsölubirgðir: Globus h.f., Hverfisgötu 50, sími'7184.
WA'.W.V.V.’.WVV.W.V.V.V.V.V/.V.V.W.'AVAWW
RAFMYNDIR hf. Lindarg. 9A Sími 10295
V.,.V.V.V.V.V.,.V.’.V.V.V.,.V.,.V.V.,.V.V.V.V.V.V.V.V.
■; r,
;■ Hjartanlegustu þakkir flyt eg öllum vmum minum og ;.
í vandamönum, sem minntust mín á sextugsafmælinu, 3. ;I
í júlí s. 1., með heimsóknum, skeytum og höfðinglegum ;I
;I gjöhrm. Guð blessi ykkur öll. £
;I Jón Júl. Þorsteinsson. ;I
'.V.V.V.'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.'.'.V.V.V.’.V.V.V.V.V.*.*.
Ég þakka af hsilum hug ö!lum, sem hafa sýnf mér og dætrum
mínum velvilja og vináttu við fráfail sonar míns og bróður,
Einars Hannessonar
Sér i laoi ábúendum við Þjórsá, sem mér voru ókunnir en reynd-
ust sem vinir bæði mér og meðleitarmönnum mínum og sötnu-
leiðis þeim, sem iánuðu bíla og tóku þátt í leitinni á einn og annan
hátt. Fg bið þeim allrar blessunar.
Hannes Einarsson og dætur.
elztu Engebrigt systkinin og I tryllt í bithaganum, en hann
Featherstones-hjónin. Dans
fólkið æpti og skríkti, og
flestir þeirra, sem á horfðu,
tóku undir þann söng.
Ungi presturinn, sem stóð
við hlið ívars, hallaði sér á-
fram og sagði: — Menn lifa
ekki á brauði einu saman, hr.
Vinge. ið vinnum of mikið
öll sömun hvern einasta dag
vikunnar. Þetta er hvíldar-
dagurinn, en algóður guð
hafði engan tíma til að sækja
þau og láta í hús. Kindurnar
stóðu í þéttum hnapp í skjóli
undir heygalta, en svínin og
kjúklingarnir í húsagarðin-
um átu græðgislega engi-
sprettur, sem nú voru setztar
á jörðina og skildu eftir
sviðna jörð, þar sem þær fóru
yfir.
Magdali hafði þegar lokað
öllum dyrum og gluggum á
un á það, sem hér fer fram í i íbúöarhúsinu. Hún fól Kar-
mun ekki líta með vanþókn- sten að gæta yngstu barn-
dag, eöa það er mín skoðun. anna, en sjálf fór hún og safn
Svo þagnaöi hann og hélt á- | aði saman rúmfötum, gólf-
fram: Konan þín þarna fyrir ; mottum og hálfónýtum föt-
handan er að benda þér að, um og hlóð þessu fyrir utan
koma. EAitthvað virðist hafa' dyrnar. Þar kom ívar henni
* v' :"<*'\ til aðstoðar og saman brut-
ívar flýtti sér til konu sinn ust þau í gegnum viðbjóðs-
Jaröarför móSursystur okkar
Jóhönnu Þorsteinsdóttir
fyrrverandi handavinnukennara fer fram frá Fossvogskirkju laugar-
daginn ?e. þ. m. klukkan 10.30 fyrir hádegi.
Björg Jakobsdóttir,
Inga Erlendsdóttir.
Hjartans þakkir færum við öllum, sem auðsýndu okkur hlý-
hug cg samúð og veittu okkur margvíslega hjálp við andlát og
jarðarför elskulega drengsins okkar,
Magnúsar.
Lucinda Árnadóttir,
Vigfús Magnússon,
Skinnastað.