Tíminn - 25.10.1957, Blaðsíða 9

T í MIN N, föstudaginn 25. október 1957.

g
Helgi V. Ólafsson — íslend-
ingurinn 1957 — er 20 ára
gamalt, þróttmikið ung-
menni. Hann hefir æft Atl-
as-kerfið, og með því gert
líkama sinn stæltan og heil-
brigðan. ATLAS-KERFIÐ
þarfnast engra áhalda. Næg-
ur æfingatími er 10—15
mínútur á dag. Sendum
Kerfið, hvert á land sem er,
gegn póstkröfu.

INTERMEZZO

SAGA EFTIR ARTHUR OMRE
■
vi:| :

iiiimimmimiiiimiiiiiiiiimminmmmiiimiiinimmninimniinmiDmmiiinunmnHiimmiiiiiniiiirniinm!!
Ráðskona óskast
= E
I á gott sveita heimili á Suðurlandi. Mætti hafa með |
| sér barn. Fernt í heimili. Rafmagn til suðu og Ijósa.
| Umsóknir sendist Tímanum fyrir 12. nóv. n. k. merkt
..Fögur sveit“.
■B—iwimiiiiiiiiiiiiwiiunniiiiiimuiiiniiiiniiiiiiniiwiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiimHiaaBi
stutt þakkarbréf og bað hann
fyrir kveðju til allra og eink
um til Bárðar. Um kvölcliö.
lagði Möller af stað.
Strand mælti: Þetta var
bara góður náungi. Ég vona
að hann komi aftur á humar-
veiðarnar. Ég held að ég fari
að hátta, Bárður. Við fáum
rigningu.
Bárður sat í þakherberginu
með bréfið frá Margréti milli
handanna.
Skýin hvíldu lágt yfir haf-
inu, regndroparnir drepa á
þakbrúninni yfir höfði hans,
og hrísluðust niður í laufið.
Hljóðið minnti hann á að
hann hafði setið við þetta
sama borð, síðan hann var
smástrákur. Nú bjó með hon
um samskonar tilfinning að
sitja í öruggu skjóli, hlýju
og notalegu horni. Og allt var
gott. Kæra bréfið hennar lá
fyrir framan hann. Það var
ekki margt en hvert orð var
mikilsvert. Hann sneri höfð
inu og horfði með athygli á
myndina yfir rúminu og síð
an aftur á bréfið. Hún lofaði
honum mynd bráðlega. Hann
ætlaði að láta hana i ramma
og setja hana á borðið.
Skyndilega fann hann til
óróa og hann sá andlit verk
fræðingsins fyrir sér við að
afhenda prófteikningarnar.
— Þér hafið teiknað mikið
mælti verkfræðingurinn, og
horfði hvatlega út undan sér
á Bárð, hneigði höfuoið og
brosti í hálfkæringi. Meira
var ekki sagt, og annað yrði
ekki sagt. — Kristinn Brun
----— Það var nú svona. En
Bárður hafði fundið til óbæg
inda mörgum sinnum síöan.
Trjágrein brotnaði. Bárður
leit út og sá Bertu stancla með
regnhlíf milli birkihrísianna.
Hún horfði varlega í kring um
sig og gekk hægt, upp aö hús
inu. Gluggi var opnaður og
Bárður heyröi lágt samtal.
Bárður mætti í skólanum.
Þar fékk hann vitneskju um
að hann hefði orðið næst efst
ur við prófið. Elías langi var
tveimur hundraöshlutum
hærri í aðaleinkuninni.
Ástæðan var sú að í feikn
ingu. gátu nokkrir í bekkn-
um gert betur en Bárður,
þótt hann væri almennt tal
inn he^tur yfirieítt vfð prófið.
En betta var nú ekki t'l að
fást um og hann hneigöi og
tók í hönd verkfræðingsins,
án þess að möggla. Verkfræð
ineurinn brosti háif kaldrana
le'ga og mælti ekki orð.
Kristinn Brun komst að-
eins gegn um nálaraugað,
sem einn af þeim neöstu, og
lét sér það á sama standa, úr
því að hann smaug í gegn
um nálaraugað.
— Ef þig skyldi skorta at-
virinu, þá skaltu ieita til föð
ur míns. Ég skal tala við
hann. Og Kristinn Brun tróð
rólegur tóbaki í pipu sina, er
allir vissu að var mjög*dýr-
mæt. Síðan gekk rianh leiðar
sinnar, hár og herðabreiður í
bláurn jakka og; ijöium bux
um og bjóst við að spila tenn
is við ungfrú Lindemann áö
ur en hann yfhgæfi bæinn og
hana líka.
Þegar Bárður kom niður aö
sjónum, stóð Kleven utan við
vélavmnustofuna í bláum
vinnuiötum. Bárður skoöaði
nýja smiðisgripinn og Kleven
strauk snöggklipta kollinn og
litlu, bláu augun hans ljóm |
uðu af ánægju. .
Bárði fannst þetta nú vel j
af*sér vikið af Kleven, sem ai
izt hafði upp í litlu húsi á
bröttu hæðunum, þar sem
Báröur varð aö leiða hjóiið
sitt á leiðinni til Margiétar
Just.
Kleven gekk á undan inn
í lágan múrsteinsskúr. Hann
dró þar út.skúffu. Hér hafði
hann mikið safn af teikning
um og af stærri mótorvél en
þeirri, sem hann var að
smíða. — Bárður gat aftur
vel breytt og bætt teikning-
arnar á marga vegu eftir til j
vísim Klevens. Til þess þurfti
Bárður enga sérstaka fræöslu 1
um tegundir mótorvélanna og
það vissi Kleven vel. En samt!
mundi sú vinna taka langan
tíiria. — Þar að auki vantaði
Kleven mann bæði til skrif
stofustarfa og líka til að vera
á verkstæðinu.
— Ungur áhugasannir mað'
ur, mælti Kleven. Ef þú vilt \
byrja 15. ágúst, þá er allt í
lagi. Þú færð 50 krónur til að
byrja með og launaviðbót eft
ir árið.
Bárður gekk lengra út með
sjónum til að ahda að sér
ferska sjávarloftinu.
Fimmtíu krónur um vikuna
var tvöfalt meira en hann
hafði hugsað sér.
Hummarinn bjargaði kof-
anum við hafnarkam binn.
Um haustið keypti hann svo
humar í þúsundatali. Hann
þi'ýsti hönd Bárðar og óskaði
honum til hamingju. Hann
var alvarlegur og réft gáður,
því að nú voru missiraskipti,
óreglutímabiiirm lokið. Þegar
rauk hjá honum á haustin
vissu allir að hér var um
venjulegan reyk aö ræða, frá
venjulegum cfni — og engan
annan reyk.
Um mitt sumariö og rétt
fyrir jólin var enginn í vafa
um hvers konar sterkjarreyk
ur var á ferðinni. Enginn
skipti sér af þessu, utan Halm
en fékk eitt sinn Eide lög-
reglufulltrúa til að taka mál
ið upp. Eide strauk stórri
hendi yfir hárið og mælti.
Hann er ekki einu sinni
heima. Viltu að ég brjöti upp
hurðina eða hvað? Nú, eng
inn nema Halmen, tók mark
á þessu. Hann lenti þá í
skömmum við Hummarann.
Halmen kallaði hann Echarp
ershauer og Hummarinn
kvaðst ætla að flá hann lif
andi.
Davíð og Golíat Steinnes,
sem voru þarna í pramma við
að reka niður staur til þess
að festa í taug frá bátunum,
tautuöu: til hamingju með
prófdö. Unnusta Davíðs, lág-
vaxin, gild, átján ára stúlka,
stóð á bakkanum og beið.
Þau höfðu ekki sézt saman
síðasta hálían mánuðinn, en
það var greinilegt að hún var
tekin að þykkna undir belti.
Berta uppiýsti að þau liefðu
haft stefnumót allan vetur-
inn fram á vor á þjóðvegin
um við Grafarhólinn.
Já ástin er sterkari en kuld
inn, mælti Bárður.
Bárður bauð Gustaf Engel
sen, ásamt Öddu Steinnes og
Önnu Sæter heim til sín um
kvöldið í koníakstoddy. Gust
af var nú ennþá fölari og
grennri en áður, og áhugi
hans fyrir Öddu var nú alveg
gufaður upp. Anna Sæter lék
sér að því að taka hann á hné
sér og leika við hann sem
barn. Hann þoldi ekki þunna
koníaksblöndu og tók að leika
á fiðlu í hálfgerðu óráði, stóð
á miðju gólfi og vaggaði mjó
slegnum líkamanum eins og
H I LMDU B vMrMlif JJUoLllUXX XXXUj XVtíj'IvJciVlJt*.#
VV.VAV.V.V.yVV.VV.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.’.V.VV
Gerist áskrifendur
að TÍMANUM
Áskriftasími 1-23-23
meS ferskum litSunarvökva
er laus viÖ lykt
eins og liðiun getur veriS
Engin römm ammoníak-lykt.
Engin svæla, sem pestar loftið og
loðir í hárinu.
Hið nýja Toni með „ferska“ hár-
liðunarvökvanum er það mildasta
og þó árangursríkasta, sem enn
er völ á.
Hárþvottur og liðun
á Litlum hluta kvöldsins.
Hið nýja „ferska“ Toni er sérstakt
í sinni röð. Hvernig hártegund
sem þér hafið, þá tekur liðunin
aðeins 15 stuttar mínútur. Engar
tímaágizkanir. Engin mistök. Þér
þurfið ekki að bíða alla nóttina,
nei, spólurnar eru teknar úr eftir
fyrsta klukkutímann. Toni bregzt
ekki — og kvöldið er yðar.
Fyrir fegurri endingarbetri hár-
liðun, sem er laus við lykt, eins
og liðun getur verið, þá veljið
TONI við yðar hæfi. —
GENTLE fyrir fínt hár.
SUPER fyrir gróft hár.
REGULAR fyrir meðal hár.