Tíminn - 12.01.1958, Qupperneq 9

TÍMINN, sunnudaginn 12. jannar 1958.
9
wggwwjwwwwwwwgw» gggm gmgm
'" :1 >' • '"■r:: > 'f 'ýi /\ l|p& rJfgj tit F Cclith Ijfnnerótcicl:
^Siíóanna
jí' Framhaldssaga e stóaes * m. „
Við snigiuðmnst upp göt-
una, urð'um að fara þar hægt
fl^agria þrengslarma. Ég fór
aftur að hugsa um það, hve
leiðinlegt væri að koma tóm-
hent til drengjanna og nú
væri siSaista tækifærið til að
bæta úr því, áður en við ækj-
um út úr borginni. Ég tók á
mig rögg og bað Hinrik að
stanza við næstu sælgætis-
og ávaxtabúð. Ég gekk þar
ánn oig. fór að velja mér súkku
Iriðikökur í poka. Þá kom
hann inn á eftir mér og
spurði, h*vort til væru sítrón-
ur. Þá þóttist ég viss um, að
ágizkun mán hefði verið rétt.
Á tvítugisárunum hafði hann
ætíð viljað fá sítrónur dag-
inn eftir gleðskaparkvöld.
Allt í einu kom ég auga á
vöru, sem mér leizt vel á.
— Hafið þið Fazers-aidin-
miauk hér? spurði ég.
Hann leit snöggt á mig.
Svo keypti hann stóra öskju
af því.
Ingiríði þótti ekkert betra
en þetta finnska aldinmauk.
Hannn hafði ekki fært henni
svo fáar öskjur af því í til-
huigaiHfinu, þegar hún bjó hjá
mér. — Eftir að Hugo lézt,
átti ég fyrst í nokkrum erfið-
leikum fjárhagslega, og ég
tók það ráð að leigja ein-
hleypu fólki herbergi og selja
þvi fæði, reyndi þannig að
drýgja eftirlaun mín. Þá kom
Ingiríður til mín. Hún kom
til Stokkhóimis eins og svo
margar aðrar stúikur utan af
landsbygigðinni til þess að
mennta sig í kvenlegum
dyggðum. Hún fór á sauma-
námskeið og hússtjórnar-
ökóia cg námskeið í hjúkrun
sjúkra og barnagæzlu. Og svo
giftist hún alveg eins og ráð-
gert hafði verið þegar á eftir.
Þegar við vorum aftur setzt
í bílinn, spurði ég Hinrik,
hvort hann myndi eftir at-
vi'ki, sem henti þegar Ingi-
ríðúr bjó hjá mér. Þar hafði
Fazers-alóinmauk komið við
sögu. Við höfðum hlegið mik-
ið að þeirri sögu þá og oft
síðar.
Já, ríst mundi hann eftir
því. En 'svo virtist, sem það
vekti nú enga kátínu hjá hon-
um. Hann herpti varirnar í
ósðíiiðgt bros.
Brátt vorum við Icomin út
úr borgmni, cig þá jók hann
hraðann svo mjög, að mér
var meira en nög boðið. Ég
lagði aítr.r augun og lézt
dotta til þess ,að leyna ótta
riiínum. Ég var dauðhrædd
utn líf og limi alis þessa fólks
hjóiandi og gangandi. Ég
fcann ekki skil á þessari þeysi
ferð. Mér getur aidrei skilizt,
Iivaða gildi það hefir að
fijúga svona yfir landið og
hætia með því bæði sínu og
annarra lífi. Ég ákvað áð fitja
upþ á ssmtali' við Hinrik, þvi
að ég þóttist hafa te'kið eftir
því, að hann æki hægar, þeg-
ar við ræddumst við.
— Ég tget varla sagt, að ég
hafi hitt þig síðan þú komst
heim úr ferðinni, sagði ég. —
Hverni'g gckk þér?
— Efcki sem verst, sagði
hann, og ég leit í laumi á
hraðamælirinn, sem lækkaði
öriítiö.
— Náðurðu í nokfcuð merki
legt?
—• Ja, ég veit efcki hvað
sfcal segja, sagði hann og hló
við. — Þú heldur auðvitað,
að vandinn sé enginn annar
en að ganga á milli skranbúða
og kaupa þar Rembrandt-
myndir fyrir nokkrar krónur.
Það er ekki orðið svo auð-
velt að finna gömul máiverk
frægra rnálara núorðið. Þó
get ég ekki annað sagt en ég
gerði góð kaup í London, þótt
Ottó sé ekki á sama máli.
— Þú gerir Ottó liklega
rangt til, hann treystir glögg-
skyggni þinni vafalaust full-
komlega.
Hann gretti sig. — Kannske
þegar um venjulega hluti er
að ræöa, en þetta var óvenju
legt, nokkrar grafikmyndir
etftir mann, sem hét Boucher.
— Jæjia, sagði ég. Það er
vani minn, þegar ég er ekki
heima í umræðuefninu.
— Ottó áleit, að það væri
áhættusamt að gleypa þetta
svona hrátt. Ég held samt, að
ég geti selt myndirnar í haust
og ég þykist eiga kaupandann
vísan. Ég er viss um, að við
högnumst v:el á þeim okfcar
á milli sagt. En Ottó t'elur
óráðlegt að láta peningana
liggja í þessum verðmætum
svo letígi. Hann vill hafa reiðu
fé til þess að kaupa silfur-
nnmi tjl þess að hafa got't
úr-val meðan ferðamanna-
straumurinn er mestur. Ég
féfck því dauflega ofanigjöf,
fyrst í símskeyti og síðan við
heimkomuna.
— Gaztu þá ekfci keypt
þessar myndir fyrir eigin
reikning og stungið gróðan-
um eigin vasa? spurði ég.
— Jú, mér datt það í hug.
En það er nú fast samkomu-
lag okkar á milli að öll við-
Skipti séu Bameiginleg í
nafni verzlunarinnar. Ég
hefði þó ekki hikað við að
rjúfa það samkomulag, ef
hann hefði ekki látið undan.
Þetta voru of dýrmætar mynd
ir til þess að láta þær ganga
sér úr greipum, þótt ekki væri
rétti tími ársins til þess að
losna við þær þegar af tur með
góðum hagnaði. Hann verður
samt æ verri viðureignar. Þú
skalt ekki halda, að það sé ég
einn, sem lít svo á. Caro segir
það sama.
— Jæja, hvers vegna baðst
hann þá ekki hreint og beint
undan því að eiga hlut að
þessum kaupum, þegar þú
baðst um peningana tii
þeirra?
— O, þú þekkir nú Ottö.
Já, ég þekkti Ottó. Hann
bar efcki mikið skyn á list,
hvorki gamla né nýja. Silfur-
munir, ljósakrónur og gam-
all kristall voru aftur á mó'ti
gripir, sem hann leit sérfræð
ingsaugum. En hann grunaði
þó, að hér væri um hagkvæm
viðskipti að ræða, fyrst Hin-
rik lagði slíka áherzlu á að
kaupa myndirnar. En Ottó
varð auðvitað sem eldri bróð-
ir að sýna varkárni i fjár-
málaim.
— En hvernig fór þá um
silfurkaupin?
— Við keyptum lika mikið
af því og seljum það óðfiuga.
Það var víst enginn vafi
á því, verzlunin var ekki á
þeim horleggjum, sem Ottó
lét í veðri vaka. Og svo gam-
alt og gróið fyrirtæki hafði
vafalaust nokkurt lánstrauist
og miklar vörubirgðir.
Ég tók eftir þvi, að hann
hafði lítið hægt ferðina. Hann
ók ójafnt, hægði og herti á
til skiptis eins og eitthvað
gremdi hug hans.
Til þess voru vafalaust
gildar ástæður. Ottó þreytti
hann líkiega með úrtölum
sínum. Þannig var viðhorf
yngri bróður til hins eldra
svo oft.
— Og hvernig líður Caro?
spurði ég.
— Ágætlega, held ég. Ég
átti að skila kveðju frá henni
til þín, ég var búinn að
gleyma því. Hún átti að ann-
ast viðskiptavin fyrir ofckur
í kvöld, ferðamann. Þess
vegna slapp ég, og það var
gott, því að maðurinn var
ekki skemmtilegur. En Caro
bjargar sér. Hún bregzt
aldrei.
Caro hét fullu nafni Caro-
lína Barrman. Bræðurnir og
hún voru systkinabörn. Hún
var hálffimmtug og hafði
lengi verið hægri hönd þeirra
við verzlunina. Hún ann
aðist bóklaaldið og hafði yf-
irlit um viðskiptin, stjórnaði
skrifstofulialdinu alveg.
Fólk sagði, að Caro væri af
bragðsmanneskja og traustur
vinur vina sinna. Hún var
einnig sögð mjög dugleg og
hagsýn í viðskiptum. Hún átti
dóttur, þótt hún hefði allt
af verið ógift. Hún sagði sjálf
að þessi dóttir væri stolt
hennar í lifinu. Hún hafði
hana hjá sér, og þær bjuggu
á dvalrheimili. Enginn vissi,
hver faðirnn var. Það skipti
minnstn máli, var Caro vön
að segja. Málið var aðeins
þannig, að hún vildi eignast
barn, og það var varla hægt
að banna konu það. Annars
hafði ég aJlltaf átt bágt með
að skilja þá sögu. Það er þó
ekki vegna þess, að ég sé svo
gamaldags í hugsunarhætti,
heldur af öðrum ástæðum.
Öll ættin dáði Caro — að
minnsta kosti i orði. Frænd
fólkinu fannst hún sérstæð
kona, sem jafnaðist við hvaða
karlmann sem var að atgerfi
og sjálfstæði.
Pontus Barrman kenndi í
brjósti um hana, það vissi ég,
því hann sagði það við mig,
þegar hann réð hana í verzl
unina. — Hún er hálfumkomu
laus, aumingja stúlkan, sagði
hann, — en hún er skynsöm.
Synir hans mátu hana enn
meira og leituðu oft ráða hjá
henni og leyndu hana engu í
viðskiptunum.
Tapast
hefur hestur frá Bakka á
Kjalarnesi; dökkbrúnn, 214 árs.
— Mark: Hangfjöður framan
hægra. Sími um Brúarland.
ddýrar skemmtibækur
Eftirtaldar bækur eru bæði skemmtilegar og margar
fróðlegar, og helmingi ódýrari en hliðstæðar bækur,
sem nú eru almennt í bókabúðum. Og þó er gefinn 20%
afsláttur, ef pantað er fyrir 200 krónur eða meira.
Elnn öllum eftir Nóbelsverðlaunaskáldið
Ernest Hemingway,..................heftkr. 18,00
Færeyskar þjóösögnr, valið hefur J. Rafnar
læknir......................heft kr. 27,00
Hefndin, sjóræningjasaga eftir enska rithöfund-
inn Jefferey Farnol....................ib. 50,00
Hofsstaðalaræöur eftir Jónas Jónasson frá
Hrafnagili.................... heft 45,00
Jón lialtl eftir Jónas frá Hrafnagili . . heft 30,00
fslenzkir galdramcnn, ib. 40,00, heft 25,00
HóAel Herlin eftir Vicki Baum .. heft 18,00
Hvar eru framliönir?............ib. 20,00
Jakob ærlegwr eftir Marryat.....ib. 30,00
Katrin e. finnsku skáldk. Sally Salminen ib. 50,00
Landncmarnir í Kanada, Marryat, ib. 30,00
L. itla músin og stóra músin og fl. sögur fyrir
börn eftir Sigurð Árnason........ib. 12,00
Lyklar himnarikis e. A. J. Cronin, beft 30,00
tBamona e. Helen Jackson..........ib. 25,00
Regnboginn, skáldsaga, . . ib. 25,00, heft 18,00
Rósa, skáldsaga fyrir ungar stúlkur eftir Louise
M. Alcott.......................hefr 15,00
Sídasti hirdinginn, spennandi drengjasaga frá
hásléttum Argentínu..............ib. 18,00
Sléttubúar, Indíánasaga eftir Cooper, ib. 28,00
Stikilsherja-Finnur e. Mark Twain, ib. 30,00
Tveir heimar, dulrænar frásagnir e. Guðrúnu
frá Berjanesi..................heft 30,00
Viktoría, ástarsaga frá Suðurríkjum Bandaríkj-
anna eftir Heny Bellaman .......ib. 50,00
York liöþjáífi,.................heft 18,00
Þetta allt og himininn lika, stórskemmtileg
skáldsaga eftir Racbel Field (aðeins örfá eintök)
eftir...........................heft 35,00
Af mörgum þessara bóka eru aðeins fáar óseldar. Gerið
X fyrir framan bækurnar, sem þér viljið eignast, sendið
pöntunina strax, og bækurnar verða afgreiddar gegn
kröfu í þeirri röð, sem pantanir berast meðan upplag
endist.
Undirrit....óskar að fá þær bækur, sem merkt er
við i auglýsingu þessari sendar gegn póstkröfu.
Nafn
Heimili
iiBBiimmuimiiiiiiniHiinmiiiiiiiiiiiamðiiiiHyaiiguiniusniiiiiiiuiuHtiiuuaiitiigimuiintiniuiiif
Ódýra bókasalan' Box 196, Reykjavík.
imm>iiniiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiHimiiiiiminnmimiiiHimuiiiiimiimmmuiHiiimiiuiummmmifii
CifÍ&'
SiojMts1 nýtub
Vbausts.
mniuuuiuiuimimmiiHiiiiiimimiiiHumiiiminiiummmmmHummmummmuniummmmHumuKmm
VAVV^.V.V/.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VAV.VVA'.VA
ij ?
;■ Þakka hjartanlega heimsóknir, heillaóskir og góðar í
;■ gjafir á sextugsafmæli mínu. ■;
í Gleðilegtnýár! ■;
;■ ÁRNI ÁRNASON, í
;■ Stóra-Klofa.
í í
v.v.v.v.v.v.v.vv.v.v.v.v.v.v.v.v.w.v.v.v.v.v.v.
Maðurinn minn
Ágúst Steingrímsson
byggingarfræðingur
lézt í Landspítaianum föstudaginn 10. þ. m.
Friðrikka Benónýsdóftir.