Tíminn - 14.01.1958, Síða 6

6
TÍMINN, þriðjudagiim 14. janúar 1958.
Frá starfsemi Sameinuðu þjóðanna:
Ufgefandi: Framsóknarflokkurlnn
Ritstjórar: Haukur Snorrason, Þórarinn Þórarinsson (áb).
Skrifstofur í Edduhúsinu við Lindargötu.
Simar: 18300, 18301, 18302, 18303, 18304.
(ritstjórn og blaðamenn).
Auglýsiilgasími 19523. Afgreiðslusími 12323.
Prentsmiðjan Edda h.f.
!
J
Innbrotsþjófurinn
AÐALRITSTJORI Mbl.
birtir g'lansmyiKi af sjálf-
um sér á forsíffu blaffsins á
sunnudaglnn, ásaxnt miklum
langíhrundi, sem hann telur
sig hafa flutt á fundi Sjálf-
stæffismanna í Kópavogi.
í tianghimdi þessum er
tönniast á hinu sama og
Bjarni er búinn aff marg-
þvæSLa í Morgunblaðinu und-
ánfarna daga og sýnir það
ásamt öffru, hina andlegu
veiiu, sem nú þjáir manninn,
aff hami skuli gera þessa
margþvældu tug-gu sína aff
forsíðuefni, og birta með
henní mynd af sjálfum sér.
Maffurinn hefir auðsjáanlega
miMa þörf fyrir aö láta á
sér bera.
FÁIR langhundar eru ger-
sneyddir þvf, aff ekki megi
eittJivað finna í þeim, sem sé
þess vert, að nokkuð sé staldr
aff viff. I þessum langhundi
Bjarna er þó vart nema eitt
einiasta atriði, sem gefur til
efni til íhugunar. Það eru
ummæli hans um verðbólg-
una og starfshætti kommún
ista á imdanförnum árum.
Um þetta segir Bjarni m. a.:
„Verffbölgan kemur fyrst
og fremst af því, aff menn
hafa haldiö, aff þeir gætu
með kröfuhörku knúiö
frarn meira kaup en at-
vinnuvegirnir eru færir um
aff greiða. Af þessu ieiða
ýmsir örffugleikar og sá
'verstur, að atvinnulífiff
stöffvast, ef ekki er að
gert . . . Kommúnistar
mögnuðu verðbólguna til
aff brjótast þann veg til
vaMa. . . . Það er eins og
innbrotsþjófnum sé feng-
inn fjársjóffurinn . . .“
ÞAÐ ER rétt, að komm-
únistar hafa oft beitt sér
íyrir kaupkröfum, sem ýttu
undir verffbólgu og voru því
ekJki launþegunum til hags.
Hinu veröur ekki heldur neit
aff, aff þeir hafa stutt heil-
brigöa stöffvunarstefnu síff-
an núv. ríkisstjóm kom til
valda. Það furffulega hefir
hinsvegar ske'ö, að forkólfar
Sj áifstæðisflokksins hafa nú
tekiff við þvf hlutverki, sem
Bjami líkir viff innbrotsþjófn
aff á imdanfömum árum.
Sjálfstæðisflokfcurinn tek-
ur nú ailar kröfur upp á
arma sína, jafnt réttlátar
sem ranglátar og ekki síður
frá hátekjumönnum en lág-
tekjumönnum. Á sama tíma
berst hann svo gegn hvers-
konar verðiagshömlum.
Mariemiö han e r það eitt aff
láta kröfuhörku og dýrtíð
leika sem lausustum hala.
HVAÐ ER það, sem veld
ur þessum furffuiegu vinnu-
bröguffm Sj áifstæðiaflokks-
ins? Bjarni svarar því raun-
verulega hér að framan.
Flokksforustan heldur, aff
hann geti brotist inn í
stjórnarráöið með þessum
-hætti og náð þannig völdum
á ný. Flokkurinn treystir
ekki á stefnu sína og mál-
staff til aff vinna sér nægi-
legt fylgi. Þessvegna verður
aff fara krókaleiö — leið inn
brotsþj ófsins. Því er nú reynt
að efla verðbólguna eftir öli
um ráffum í von um, að þaff
skapi ringulreiff og upplausn,
er skoli forustumönnum
Sjálfstæðisflokksins í ráff-
herra'stólana á ný.
Á UNDANFÖRNUM ár-
um voru þau vinnubrögff,
sem Bjarni líkir nú við inn-
brotsþjófnaö, harðlega for-
dæmd af öllum þorra ó-
breyttra Sjálfstæðismanna.
Hvað segir þetta fólk nú, þeg
ar forkólfar þess eru farn-
ir aff stunda nákvæmlega
sömu vinnubrögðin? Ætlar
það að hjálpa þeim til við
aff leika hlutverk innbrots-
þjófsins? Ætlar það að
hjálpa þeini til aff reyna að
eyðileggja máttarstoöir efna
hagsiífs og atvinnuvega til
fulls í þeirri von, að þaff
hjálpi þeim eitthvað í valda
baráttunni, sem er þó vafa-
iaust falsvon, því aff slik
vinnubrögð munu fremur
einangi-a þá en hiö gagn-
stæöa?
Sem betur fer fréttist nú
af fleiri og fleiri óbreyttum
Sjálfstæðismönnum, sem for
dæma þessi vinnubrögff. En
þaff er ekki nóg, að menn
gagnrýni þau. Rétta svar-
ið er að skilja aff fullu og
öllu við þá flokksforustu,
sem þannig hagar sér.
„Hótun af versta tagi“
í HUGVEKJU, sem birt-
ist í Tímanum á gamlársdag,
var m. a. hvatt til þess, að
menn skildu hugleiða vel,
hvaff tæki viff, ef núv. stjórn
arsaimistarf rofnaði. Ef menn
huglieiddu þetta, myndu þeir
áreiðanlega telja rétt að
veiba hemii starfsfriff og lofa
henni aff sýna sig.
Affalritstjóri Mbl. tekur
þessari ábendingu hið versta
og kiallar hana hótun af
versta tagi.
Þaff er vel skiljanlegt, að
Bjarna sé illa við umræður
um þetta. Ef núverandi
stjórnarsaanstarf rofnaði,
gæti svo til (ekizt, aff Sjálf
stæffisflokkurinn fengi auk-
in áhrif aff nýju. Þá myndi
harni ekki rejmast slík-
ur vinur launþega og verka-
lýffs, sem hann þykist nú
vera. Þá myndi hann ekki
styöja kaupkröfur og verk-
föll., Þvbrt á móti myndl
hann beita sér fyrir því, aff
hlutur launþega og smáfram
Iieiðenda yrffi stórþrengdur
til að tryggja hag gróða-
manna og heildsala. -
Um þetta vill Bjarni ekki
láta tala. Þaö finnst honum
versta hótun að vera að
minna á þetta. Þetta mættu
verða umhugsunarefni fyrir
þá, sem nú láta blekkjast
af verkalýðsbaráttu forkólfa
Sj álf stæff isf lokksins.
26 riki hafa undirritað samning um
frjálsan innflutn. bóka og skólatækja
Daglega eru gerðar 100 þús. veður-
athuganir á vegum Veðurstofnunar S.Þ.
Frá upplýsingaskrifstofu
S. Þ. í Kaupmannahöfn. j
Góður árangur náðist á
fundi þeim, sem UNESCO —
Menntunar-, vísinda- og
menningarstofnun Samein-
uðu þjóðanna gekst fyrir í
Genf í desembermánuði til
þess að ræða hömlur á inn-
flutningi menningarverð-
mæta og hvað hægt sé að
gera til þess að tryggja frjáls-
an innflutning á bókmennt-
um, kennslutækjum, safn-
munum o. s. frv.
Fundarmönnum kom saman um,
aff alþjóðasamþykkt UNESCO um
þessi efni væri íhin þarfasta og að
vinrta bæri að því að fá fleiri þjóð-
ir til þess að gerast aðilar að henni.
Það kom fram á Genfarfundinum,
að um 20 þjóðir hafa til athugun-
ar að gerast aðUar að samþykktinni
á næstunni. UNESCO hefir frá upp-
hafi gengizt fyrir að auðvelda inn-
flutning á menningarverðmætum.
Hugmyndin, sem ó bak við liggur,
er sú, að því betur sem þjóðirnar
kynnist menningu hver annarra,
þess meiri líkur séu fyrir að vin-
átta takist með þeim. Fyrir nokkr-
um árum gekkst UNESCO fyrir því
að samin var alþjóðasamþykkt um
innflutning menningarverðmæta.
Er þar svo fyrir mælt, að innflutn-
ingur skuli vera frjáls á bókum,
tímaritum, skólatækjum, safnmun-
um o. s. tfi’v. Alls liafa 26 þjóðir
gerzt aðilar að þessari alþjóðasam-
þykkt og nú er von á að minnsta
kosti 20 bætist í hópinn,-eins og að
framan greinir.
TollskoSun á safngripum
Safnaverðir víða um lönd munu
fagna samþykkt, sem gerð var á
fundi UNESCO í’Genf. Hún er á
þá leið, að hvetja beri ríkisstjórnir,
tolla- og önnur innflutningsyfirvöld
til þess að leyfa tollfrjálsan inn-
flutning á safngripum og að mæla
svo fyrir, að tollskoðun fari fram
á innfluttum safngripum í safnhús-
inu, þar sem gripurinn á að vera.
Taldi fundurinn að slík ákvæði
myndu draga mjög úr h'ættu, sem
er á að verðmætir safngripir
skemmist, er þeir eru tollskoðaðir
í tollskemmum, oft við illar aðstæð-
tir.
Önnur fundarsamþykkt fjailaði
um innflutning bóka. Eins og er
leyfist að flytja inn ókveðnar bæk-
ur, ef þær eru taldar hafa menn-
ingarleg't gildi, til þeirra landa,
sem eru aðOar að alþjóðasamþykkt
UNESCO. Það hefir hins vegar
komið í ijós, að það lítur hver sín-
um augum á silfrið, hvað snertir
menningarleg gildi. Fundurinn
skoraði þvi á yfirvöldin í öllum
löndum, að leyfa frjálsan innflutn-
ing á öllum bókum, hverju nafni,
sem nefnast og án tillits til efnis.
Samkvæmt alþjóðasamþykkt UN-
ESCO um þessi mál gangast aðilar
inn á að veita erlendan gjaideyri
til kaupa á bókum og menningar-
verðmætum. Loks iagði fundurinn
til, að kvikmyndatæki og önnur
tæki, sem notuð eru til þess að
taka menningarkvikmyndir, verði
undanskilin fjártryggingu fyrir
tolli, þegar um er að ræða stutta
dvöl í viðkomandi landi.
oOo
Samkomulag EvrópuþjóSa
um merkingu vega og
vöruflutninga
Á fundi, sem nýlega var haldinn
á vegum Efnahagsnefndar Samein-
uðu þjóðanna fyrir Evrópu ■— ECE
— undii'rituðu fulltrúar Vestur-
C O L H,
framkvæmdastjóri kjarnorkustofnun
ar S. Þ„ sem er nú að hefja starf-
semi sína. Cole er Bandaríkjamaður
og hefir átt sæti í fulltrúadeild
þingsins í Washington.
Þýzkalands, Hollands og Luxem-
burg samkomulag um merkingu
þjóðvega. Gert er ráð fyrir, að
margar, ef ekki flestar Evrópuþjóð-
ir gerist með tímanum aðilar að
þessu samkomulagi.
í samkomulaginu er t. d. ákveð-
ið, að hvít óbrotin strik máluð á
vegi eftir þeim miðjum þýða, að
ekki er leyfilegt að aka yfir þau
strik, t. d. þegar farið er fram úr
öðru farartæki. Öll lönd, sem ger-
ast aðilar að samkomulaginu, gang-
ast inn á að setja lög um þetta —
ef þau eru ekki þegar fvrir hendi
— og' önnur ákvæði samkomulags-
ins;
Óbrotin strik eftir miðjum vegi
tíðkast nú víða um lönd, en þau
þýða misjaínt í einstökum lönd-
um, en það er að sjálfsögðu óheppi-
legt í Evrópulöndunum, þar sem
ökumenn frá öðrum löndum eru
stöðugt á ferðinni.
Annað ákvæði í samkomúiaginu
er um punktalínur, sem málaðar
eru meðfram þeim hvífcu. í fyrr-
nefndu sainkomulagi er svo fyrir-
mælt, að því aðeins megi ökumað-
ur fara yfir strikin, að punktalínan
sé hans megin við hyita óbrotna
strikið. Þetta ákvæði grldir þegar
í nokkrum löndum, en þó hafa
risið npp deilur um hvernig beri
að túlka mismunandi strik.
Flutrtingur eldfimra efna
og sprengiefna
Annað samkomulag yar undirrit-
að á ECE-fundinum og íjallar það
um meðferð eldfimi'a éfna og
sprengiefna í flutningum. Undir
þetta samfcomulag rituðu fulilrúar
Austurríkis, Bretlands, Belgíu,
Frakklands, Hollands, ítaliu, Lux-
emburg, Svisslands og \ V.estur-
Þýzkalands.
Tiigangurinn með þessur sam-
konndagi er sá, að tryggja að
fyllstu varúðar sé gætt um flutn-
inga á hæliulegum vörum, einkum
með járnhrautum. Það segir sig
sjálft, að það er mikiis um vert
og' til öryggis, að unvbújSir um
hættirleg efni í flutningum séu auð
þekkjanleg og að merki og ein-
kenni, sem notuð eru tii þess að
gefa til kynna að um hættiulegan
flutning sé að ræða, séu eins og
skiljist vel og greinilega í- öllunr
löndum, þar sem varan er fiutt.
í viðauka við þennan samning er
. tekið fram, hvernig búíj skuli um
I sprengiefni i flutningum og hvcrn
ig bezt sé að flytja eldfini efni
ýmissa tegunda.
Mafvœlaflufningar
> í - ■ • jí-
Loks gerði fundur ECE , sam-
þykktir um meðferð matvæla í
flutningum á þjóðvegum úti bg
með járnbrautum. Er einkum átt
við matvæli, sem hætta er á að
skemmist. fijót.t eða rotni. Oft er
nauðsynlegt að gera ráðstafanir,
þegar við framleiðslu siikra vara
til þess að öruggt sé að flýtja þær
langar ieiðir.
Fulltrúar frá Danmörku og Sví-
þjóð sátu fundinn. Þar mættu og
fulltrúar frá ýmsum alþjóðastofn-
(Framhald á 8. siðu).
'SAÐSroFAN
Bjartur janúardagur
Vatnið fossar eftir götunum, á-
hyggjufullir húsráðendur standa
með skóflu í hönd og reyna að
leiða rennslið frá kjallaradyrum,
sjóklæddir bæjarstarfsmenn ham
ast við að opna ræsi. ÞessL sjón
blasir við vegfaranda á síðkvöldi
í janúar. Morguninn eftir er mið-
bærinn auður að kaila, en klaki
í húsasundum og hiiðarstrætum.
Mórautt leysingarvatn seytlar
enn meðfram gangstígnum. Yíir
hvelfist blár himinn. Það er ekki
um að villast, að dagurinn er
orðinn bjartari og lengrl og
rennandi vatnið minnir á, að vet-
urinn þokast á leið og nú er
miklu styttra til vordaganna en
manni fannst vera í hríðarveðr-
um síðustu viku. Þótt suðvestan
vindurinn þeyti regninu á
vanga og föt, er fólkið samt létt-
stígara en það var í desember.
Hugurinn ber það hálfa ieið í
átt til sumarsins.
Litið í sunnudagsblað
Á þessum sunnudegi fær maður
Morgunblað með fallegri mynd
af aðairitstjóranum á forsíðunni.
Það er engin hætta á að maður
gleymi því, hvernig hánn lítur
út. Myndaprentun 'hér er að
kornast á kvikm.vndastjörnustig-
ið. í Ameríku hefðu þeir stofn-
að Bjamaklúbba eftir prentun
100. myndarinnar og fest Bjarna-
merki I barminn. Þar í álfu er
futtt af unglingum, sem bera
Elvismerki á brjóstinu. í þessu
blaði er faiið lítið blað, sem heit-
ir „Heimdallur“. Meginmál blaðs
ins er skammargrein um fulltrúa
Framsóknarflokksins í bæjar-
stjórn. Þórður Björnsson og
varam. hans eru einu bæjarfull-
trúamir, sem Heimdellingarnir
nefna á nafn í blaði sínu. Þeim
eru helgaðar tvær aðalsíður
Heimdallarblaðsins. Þettá sýnir,
liverja íhaldið óttast og'að gagn-
rýnin hefir hitt í mark. Heim-
dallarblaðið, sem er gefið út til
að skamnia Framsóknarmenn, er
glögg sönnun um ágæta mátefná
baráttu Þórðar Björnsisonar og
samstari'smanna lians.
„Föstu tökln" i HlíSunum
Annars er lítið púður í þessari
kosningabaráttu. Hvoriki bláar
bækur né skrautsýningar megna
að vekja neána hrifningu í hug-
um ihaidskjósendanna. Þeim
leiðist, þeim finnst sjálfum borg-
arstjórnin dauf og lei'ðinleg.
Hvernig á t. d. fólkið í Hlíðun-
um að skrifa undir þau ummæli
Heimdatlarbiaðsins, að fram-
kvæmdasrjórn borgarinnar „taki
málin föstum tökum og leysir
þau á farsælan hátt“. Þetta er
broslegt skrum. Hlíðarbúar vita,
?.ð í fi'amkvæmdamálunum eru
hin mestu lausatök, og lausnin
er stundum svo ófarsæl, að grafa
þarf upp sex sinnum sama götu-
spot.tanp. Meirihluta borgarbúa
finnst atveg efalaust að stjórnin
á bæjai'máhmum sé sdöpp, handa
lióí'skenmL rándýr og þar að
auki hlutdræg og ranglát. Spurn-
ingin er aðeins sú, hvort þeir
hafa sig upp i að láta þessa skoð
um einiæglega í ljósi á kjórdegi.
— (rlnnur.