Tíminn - 26.02.1958, Side 4

4
T í MIN N, Tnigvikuðaginn 26. februar 1958<
Tvær frægustu konur Frakklands
svara samvizkuspurningum - Franc
oise Sagan og Birgitte Bardot eiga
fátt sameiginlegt - Bardot kveðst
elska einveru í skóginum, tónlist og
sígildar bókmenntir - en skáldkonan
hefir mest gaman af að aka í bíl og
fíeilbrigðismál Esra Pétursson, læknir
KVEF í BÖRNUM
Kay Kendall Audrey Hephurn
Konur um heim allan hafa
alltaf gert sér far um a3 líkja
eftir kvikmyndastjörnum.
Eitt árið var hárgreiðsla
Audrey Hepburn sáluhjálp-
aratriði og allar ungar stúlk-
ur reyndu að líkja eftir henni,
næsta ár vildu ailar líta út
eins og Grace Kelly með sítt
slegið hár.
Varir Kay Kendali's
En snyrting og „make-up“ kvife-
jnyndastjarna hefir einníg verið
mikið stælt af ungum stúlkum.
Minnist þið hvernig reynt var að
stæla Garbo-mimninn? Þunr.ar var-
ir og munnvikin eiiífið dregin n:ð-
ur. Munnsvipurinn var einkar per-
sónulegur en erfitt að l'íkja eftir
honum, þar sem hann var svo sér-
stæður.
Enskt blað heMur því fram, að
þetta ár verði það Kay Kendall
(stúlkan með trompetið í Gene-
m
. . og Grétu Garbo
vieve), sem kveaþjóðin muni stæla
til munnsins. Kay Kendall er há-
vaxin og tággrönn, næstum stór-
'beinótt, kát og gl'öð. SemniLega
verða þær Graee Kelly og Audrey
Hepburn gamaldags í samanburði
við hana.
Upp með munftvikin
Á þessu stigi málsins er hægt
að byrja á munni'num. Tii þess að
fá sem nákvæmasta eftirlíkingu af
múnnsvip Kay KendaLls — og KK-
brosinu eins og Englendingar kalla
það — er nauðsynlegt að mála
neðri vörina siterkum lit og reyna
að fá munnvikin tii að beygjast
ofuriítið upp á við.
Þá ætti maður að ná þeim blæ,
sem KK-brosið býr yfir. Berið það
saman við Garbo-munninn, — takið
! eftir hvað hann hafir á sér ömur-
legt yfirbragð og ber dapran svip
vegna munnvikjanna, sem eru
dregin niður á við.
Nei, upp með imunnvikio — eins
og Kay Kendall.
Tvær kunnustu konur
Frakklands hittust nýlega í
París fyrir tilstiili vikublaðs-
ins Eile. Það voru þær
Birgitte Bardot og Franciose
Sagan, sem báðar eru frægar
um víða veröld, þótt ekki sé
á sömu forsendum. Fyrir
þær voru lagðar ýmsar spurn
ingar, sömu spurningarnar
fyrir báðar, en svörin voru
heidur mismunandi eins og
geta má nærri.
Frakkar kalla þessar eftirlætis-
■gyðjur sínar höfuðið (la téte) og
fætúrna ( l&s jambesj. Varla þarf
að geta bess, hvor þeirra ber hvaða
nafn. Hér eru nokkrar spurningarn-
ar, 'sem fvrir þær stöllur voru lagð-
ar og svörin sem þær gáfu:
Gætuð þér hugsað yður að
standa í fótsporum hvorrar
annarrar?
BIRGITTE svaraði: Hreint ekki,
Hins vegar dáist ég að ungfrú Sag-
an.
FRANCIOSE svaraði: Nei, en
mér finnst Birgiíte afar viðkúhnán-
leg.
Hvaða föt falla yður bezt í
geð?
BIRGITTE: Síðbuxur.
FRANCIOSE: Blússa og pife.
Lesið þér mikið?
BIRGITTE: -Já, bæði nútímahöf-
unda og sígild stoáld.
FRANCIOSE: Já, allt, sem ég
kemst yfir....
NoHð þér ilmvötn?
BIRGITTE: Ég elska ilmvötn —
og breyti oft til.
Birgitte Bardot Franciose Sagan
ánægð með ekki einis ánægð
sjálfa siig
FRANCIOSE: Já, ef ég rekst á
ilmvatnsflösku í baðherberginu.
Eruð þér reglufastar í mat-
aræði?
t BIRGITTE: Nei, ég er alltaf
'svöng — mér þykir yndisiegt að
I borða.
| FRANCIOSE: Nei, þegar ég er
svöng, þá borða ég.
| Eruð þér oft einar heima?
I BIRGITTE: Ég elska einveru, þá
les ég og hiugta á tónlist.
I FRANCIOSE: Sja-ldan. Ég er
helzt aldrei ein nema þegar ég ek
í bíl. Heíma geri ég ekkert nema
sofa.
Hvenær farið þér að hátta
og hvenær farið þér á fætur?
BIRGITTE: Kl'ukkan 11 — eða
seinna. Á fætur kl. 9.
FRANCIOSE: Um miðnætti eða
kl. ? Ég skreiðis't fram úr rúminu
kl. 10 eða kl. 12.
Höfuðeinkenni þess manns,
er þér elskið?
BIRGITTE: Afbrýðissemin (!)
FRANCIOSE: Spurningin er of
nærgöngul.
Hver er hekta tómstunda-
iðja ykkar?
BIRGITTE: Ég hef miklar maét-
ur á því að verzla í forngripabúð-
um — og reika ein um .skóginn
Iangar stundir.
FRANCIOSE: Dans, samræður,
akstur, lestur.
Hver er ríkasti eiginleikinn
í fari yðar?
BIRGITTE: Hugrekki, glaðværð
og hispursleysi.
FRANCIOSE: Sljóleiki.
Og hver er helzti lösturinn
í fari yðar?
(Framhald á 3. síðu).
UM þessar mundir ber allmikið
á kvefi í börnum. Það er hvim-
leiður kvi'Hi, oftast nær ekki a-lvar
legur en iðulega mjög þrálátur hér
á landi, ef miðað er við nágranna
löndin.
Þar stieoidur kvef sjaldan lengur
en 1—2 vikur, en hér getur þetta
verið í bömum 2—3 miáhuði pg
stiunduim lenigur. Erfitt er að vera
ifuUviss uim það hvernig.á þesru
éóendnr og skal hér aðeins be.it. á
helztu líkurnar án þess að fullyrða
'ne'itt um það hvort eða að
hve miklu leyti það eru orsakir til
hins oift á tíðuim langvinna kvefs í
börnum.
VEÐRÁTTAN er nijög um-
'hl'eypingaöcim, 'hér á landi á vet'
urna. í sveituim þar sem tovef
veirur cg kvefsýtolar eru lítið á
ferli teemur það ekki að söto. í-s-
l'enzik börn þola yfirleitt ágætlega
kulda og umhleypinga þangað til
að þau eru orðin kv-efuð. Eftir
það gagnir hér öðru máli. Kuldi,
vosbúð cg umhleypingar eiga hins
vegar að líkmdum mikinn þátt í
því að viðhalda kvefi í börnum, eft
ir að það er byi-jað. Séu börnin
vel og hlýlega búin, hafa þau hins
vegar eteki nema igott af því að
vera úti á vetúrna þóbt þau séu
dáiítið kvefuð, ef þess er gætt að
það sé elkki of lengi, svo að þeim
verði eklki fcalt.
INNANiHÚSSikuildinn er iðulega
verri í þessu .tilliti, þar sem börnin
eru þá á stundum ekki nægHega
vel ibúin. Mörg 'kornabörn sparka
sængurfatnaðinum o.fan af sér á
næturnar. Þvæla sér úr buxum og
bleyj.um, og liggja svo ber og blaut
í lengri eða skemimri tíma á næt-
■urnar. Við þetta bætist svo það að
rúm þeirra eða vöggur standa oft
undir gluggum eða við misjafnlega
völ einangraða ú'tveggi, og þá er
voðinn vís. Börnin verða þá mjög
kvefsækin, og skilur engin neitt í
því hvernig á þessu getur staðið.
Eitt thaidgott ráð er itil' við þessu
og það er að sauma næsturpoka fyr
ir barnið úr þyikku efni eða prjón-
lesi, 'sem 'rykktur er í 'hálsmálið og
er nægilega stór til þess að hreyf-
ingar barnsins geta verið óihindrað
ar innan í honum. Reyna 'tniá að
festa sængina niður með ýmstl
móti en það gefst yfirleitt mlsjafn.«
lega vel.
)
UNGBÖRN valkha líka cif't fyrr éi
miorgnana en foreldrarnir. Þá læ.i>
ur athafnaþráin ti'l sín tafca, þam
hlaupa fram úr rúmun'uim bsr-
rössuð og íblaut og stripllasit þanníg
á kö1d'un gólfun'um í köldum sitoif-
um. Þetta kann efcki góðri l'ukkii
að stýra, en ég kann því miður éng
in einhlít ráð "við þéssu. Það er
hæ.gara sagt en gert að segja for-
eldrum að vakna fyrr til barna
sinna, og sumum bornum tokst aíl
banna að fara fram úr rúmununi
á imorgnana, en hjá öðrum rðynásit
bönn og boð- í þessu efni. næstá
haldiítil. Þar sem þess er teostur
miá reyna að halda stcfuhitaiiu'DÍ
ndkkuð háuim á nóttinni •líika, ea
margir kunna ii'la >við það, 'fufUyfða
jafnivel að það sé ekki hollt en uitu
það má deila eins og fíeira. _
iBætiefnaskorti er stundum kenm?
um langvinnt kvef í börnum, en rmi
á tómum er minna upp úr þvií iagfc.
Rannsóknir hafa sýnt að-börn sem
fá auka bætiefna.gjafir fá ekki síð-
ur kvef, en önnur börn sem ekkerfc
fá aif því tagi. Sjálfstgt er að gafa
ölluim börnuim hér á landi é ai'lum;
aidri og á öMum árstáimusn aiiltaí
'lýsi, nema þau þoli það ffila, ea
slíkt er mjög fátátt.
RÉTT ER AÐ fyrirbyggja eind
og hægt er kvef hjá ungbörnum,
sérstaiklega hvíitvoðungum fyrstu 6
rnánuði ævinnar, vegna þess hva
alvarl'egir fylgikvHIar svo sairt
eyrna-, barka- og lungnaibólga g$'ta
fylg't því og orðið afar þráilátir og
erfiðir vlðfangs. Mæður barnan'na
ættu að vera á verði gagnvart veí-
viljuðum en kvefuðum ættingjum.
og vinum og reyna að sjá um að
þeir 'komi ekki of nálægt barninu.
Auk þess ættu ættingjarnir ekíd
að þurfa að láta segja sér þettfb
Mæðurnar ættu sjalíar að haifa
þéttar léreft&grím.ur, fyrir vitunuan
og skipta á þéiim daglega, ef þæí
kvefast eða fá hálsbiSlgu, á meðani
þær hafa börnin á brjósti eða
þurfa að skipta á þekn. Betra er
heHt en vel gróið.
. . ..... . ■
Skozk-íslenzkur félagsskapur,
Caledonian Club, stofnaður í Rvík
Féíagift hyggst styrkja mennmgartengsl
Skotlands og Islands
Séra Robert Jack fyrrum prestur í Grímsey leit inn á rit-
stjórnarskrífstofur Tímans í gær og sagSi blaðamönnum frá
stofnun nýs félagsskapar í bænum, sem stuðlar að nánari
tengslum milli Skota og íslendinga. Félagsskapur .þessi nefnist
Caledonian Club, en Caledonia er gamla latneska nafnið á
Skotlandi.
játa
á maan, öem iuorlfir lundir hönd
annars á eftir drauig.
Bandarísk mynd. Aðalhlut- MAÐUE liggur dauður á gó'lfi
verk: Mongomery Ciift, Karl
ðíaiden. Leikstjóri: Alfred Hit
chcock. Myndin er með felensk-
um fexta. Sýnmgarstaður: Aust-
urbæjarbíó.
EFTIR au#<mng'Uim að dæima, vi'r-t-
ust þair hju Auist'urbœijarbiói
æbla að hæ.tta að ej ua þsssa
•mynd fyrir <htsúgi, en nú toafír
ráðizt fram úr þessu bannig, að
mýr.dm &r erm sýhd við góðan '
orðrtír og sæmilega aðsókn. Er
.&xíte! ekki að undra, því hér er
■um að ræða mynd, sem er með
'þeóm beztu þeirra, er 'uoi'-saka-
miiil eru gerðar. Vald'ur því
tvenat. Fra.múr=karandi góðurj
ieikur Glifts í Mutverki prests-
ins, tempraður og fMe.gur í;
sniðum, og sérstæður stHl, sem j
• Hitehcock Ieikstj. gefur öllu'm j
sínuim mynduim cg minnir he'izt!
iSími í 'Li.pplhafí myndar oig
siköimimu síðar er morðiniginn
setztur í skriftastól og tjáir
andistuttur ungum káþóilskum
. presíi (Gliift) glæp sinn. &am-
kvæmit .siðaiicigmá'li kaþatekrar
kinkjiu, leyftet preisitiuim ekfci að
skýra friá sfcriftáanátom nláung.
anis. Fietlur morðgrunur á prest
inn, en hann þegir um sekt hins
raunvernlega morðingja. Taík-
a.ví þar 'á veraidí'egt og geistlegt
vaiid í mynd TógregluMltrúans
(Karll Maldén) cg prestisinis.
Sý.nir prasturi.in nær ótrúlega
fesÆu cig Jhifcár hvergi frá boð i
orði 'kirkju sinnar um þagnar-
heiigi •skriiftastóilisi'his, þótt hann
rnegi þo'la sníálaferii fyrir og
tvíisýau uim ii!f sitt.
KEMUR það svo ©kiki þesisa/ri sög'U
við, að 'ttiórðiúgtnn fær sínn
dóm að •lotoum. Hitt skipitir öllú
meira miáli, að á þessuim tíim
um upplausnar skuii gerð mynd
uim staðifestu siðaikenningar og
mundi marigur segja að s'lítet
væri'ekki annað en bölvað aft-
urhald og diella, enda þótt þarna
sé uim að ræða s.tónmerkt at-
riði varðamdi nauðísynlega sið-
venij'U einnar mákilhæifustu
stiofnunar í heiminum — eða
mundi efcki margur nú til dags
bregðast heitum sínum fyrr en
höjiuð 'hans væri í hæittu. Morð
iniginn í þessari mynd er svo
annar liandieggur og varla
meir en tiltæikt viðfangiseifni
Hitchcocks. Berekkiað skilja
my.idina svo, að kaþótefcri
kirtkju sé meir úmhiigað um
þær manngerðir en aðrar, sem
vHja tosa siig við 'syndir sínar
í eyru siállusorgara. Aftur á
•móti mnin það vera mieð réttu á-
liit kirkjunnar, að það sé ver
aMa.rvaMsins að 'þefa uppi af-
bratamenn og hegna. I.G.Þ.
Á stofnfundi gerðust 19 menn
félagar og var kjörin stjórn á
fundinum. Formaður var kjörinn
.Samuel Stewart Ritchie, ritari Mar-
grét .Steinsson Holtsg. 14, ættuð frá
Áberdeen, og gjaldkeri Mabel Guð-
mundsson einnig frá Aberdeen.
Forseti félagsins var einróma kos-
inn séra Robert Jack, en verndari
félagsins Gilchrist,. sendiherra
Bretaveldis ó íslandi.
Robert Burns og þjóðdansar.
Félagss'kapurinn Caledonian
Club hyggst styrkja menningarleg
tengsl milli Skotlands og íslands,
en þau lönd hafa löngum átt mikið
saman að sælda, íslenzkir náms-
menn liafa dvalizt í Skotlandi og
sumir hverjir sótt sér þangað kvon-
fang. Klúbburinn hyggst halda
tvær 'hátíðir á ári, St. Andrew-há-
tíöina í janúar en það er nokkurs
konar þjóðhátíðardagur Skota,
haLdinn til minningar um þjóðar-
dýrling þeirra. Þá er Robert Burns
'háfcíðina 25. janúar, en Burns er
höfuðs’káld Skota sem kuninugt er
og eru vúðfrægar veizlur þær, sem
Skotar halda honúm til heiðurs á
ári hverju. Gat séra Robert þess,
að þá mætti ekki bergja þynnri
mjöð eh viskí, ef menn vildu sýnai
skáldinu BÓma.
Einnig mun félagið gangast fyrir
því að kenndir verði skozkir þjóð-
dansar.
Ný bók.
Séra Robei-t Jack er á förum t®
Bandaríkja Norður-Ameríku, en
þangað fer hann í boði ríkisstjóm1-
arinnar til fyrirlestrahalds. Ætlar
hann að halda fyrirlestra á 37 stöð-
um í' landinu og fjalla þeir allir
um ísland. Eins og mönnum er
kunugt hefir sóra Robert ritað bók
um veru sína í Grímsey og kotn
hún út í Kanada. Kvað hann ekki
alls óliklegt að ný bók um ísland
kæmi út eftir hann á sama forlagi
áður en langt um Mður.