Tíminn - 10.06.1958, Page 9

r í M'Wí N, þriðjudaginn 10. júní 1958.
sex
gr
saga effir
agatha christie
— Það er meiri plágan þessi
úrengnr.
Gladys Nevill var hávaxin,
lj óshærð og bl'átt áfram í út-
liti. Um það bil 28 ára göm
ul. f»ó að hún vœri sýnilega í
miklu uppnámi sýndi hún þeg
ar að hún var geófelld og
greind stúlka.
Japp bað hana að fylgja
sér inn í næsta herbefgi.
Hún sagði hvað eftir ann-
að:
— Bg get ekki trúað því.
Það virðist algeriega útilok-
að að hr. Morley hafi gert
þetta.
Hún var sannfærð um að
hann hafði ekki átt í neinum
erfiðleikum eða átt við
áhyggjur að s.tríða á neinn
hátt.
Japp byrjaði:
— Þér voruð kallaöar burtu
í dag ungfrú NeviII?
— Jáy og svo var alls ekkert
að frænku eftir allt saman.
Henhi hefir áidrei liðið betur.
Hún skildi ekki, hvers vegna
ég stakK alltú einu upp kollin
um. Auðvitað þótti mér vænt
um að ifieyra aðékkert væri að
— en ég var reið. Hvað á aö
þýða að senda mér simskeyti
og gera mig áhyggjufulla og
hræddá.
— Hafið þér skeytið hjá yð-
ur?
— Eg held ég hafi hent því.
Þar stóð aðeins: Frænka yð-
ar fékk slag 1 gær. Komið
strax.
— Þér eruð vissar um, Japp
hóstaði vandræðalega, aö það
háfi ekki verið unnusti yðar
hr. Carter, sem sendi skeytið.
— Frank? En hvað eigið þér
við? Ó, nei, hvorugu okkar
mýndi nokkurn tíma detta
slíkt í hug.
Hún virtist særð og móðg
uð og Japp var góða stund að
sefa hana. Þegar hann spuröi
ura sjúklingana þá um morg-
uninn svaraði hún:
— Nöfn þeirra eru öll í bók
inni. Eg býst við að þér hafið
þegar skoðað hana. Klukkan
10-frú Soames — hún var að
fá nj'jar tennur. 10,30 Lady
Grant — hún er roskin frú og
býr við Lowndes Square.
Klukkan 11 Monsieur Hercule
Poirot, hann er fastur við-
skiptavinur — ó, hvernig læt
ég, það er hann, fyrirgefið M.
Poirot, en satt að segja er ég
svo hræðilesra utan við mig.
Klukkan 11,30 hr. Alistair
Blunt— það er bankastjóri.
Því næst Ungfrú Sainsbury
Seale — hún hringdi og sagð
ist hafa svo slæma tannpinu,
svo að Morley skaut henni
inn i. Hún er óskapleg blað-
ursskjóða — þagnar aldrei.
Kl. 12 hr. Amberiotis — hann
var nýr sjúklingur — hringdi
frá Savoy Hótelinu. Hr. Mor-
ley hafði marga útlendinga.
Klukkan 12,30, ungfrú Kirby.
Poirot spurði:
— Þegar ég kom, beið einn
sjúklingur, hár og hermann-
legur maður. Vitið þér hvér
það gæti hafa verið
— Einhver af sjúklingum
Reillys býst ég við. Eg get-
fengið bók hans, ef þér viljið.
— Já, þakka yður fyrir, ung
frú Nevill.
Hún var burtu fáeinar mín
útur. Hún kom aftur og hélt
á bók mjög svipaðri bók hr.
Morleys.
Klukkan 10, Betty Heath —
það ér lítil, nlu ára stúlka.
Klukkan 11, hr. Abercrombie.
— Abercrombie tautaði
Poirot. Þetta var smellið.
Klukkan 11,30 hr. Howard
Railces. Klukkan tólf, hr.
Barnes.
Þetta eru allir sjúklingar
hans í morgun. Hann er ekki
eins eftirsóttur og hr. Morley.
— Getið þér sagt mér nokk
ur deili á þessu fólki?
— Abercrombie hefir verið
fastur viöskiptavinur lengi og
öll börn frú Heaths koma til
Reilly. Eg get ekkert sagt ykk
ur um hr. Raikes og hr. Barn
es, en þó rámar mig í að hafa
vitað þá koma fyrr.
Japp sagði:
— Við getum spurt hr.
Reilly sjálfan. Eg vildi gjarn
an hitta hann eins fljótt og
unnt er.
Ungfrú Neviil fór út. Japp
sagði við Poirot:
— Allt gamlir sjúklingar
: Morleys nema Amberiotis. Eg
: hef hugsað mér að ná tali af
| hr. Amberiotis þegar í stað.
Hann vlrðist hafa verið sá síð
asti, sem sá Morley á lifi og
við verðum að ganga úr
skugga um, hvenær það var.
Poirot sagði hægt og hristi
höf uðið:
t — Þú verður að finna á-
stæðu, ástœftu, skilurðu,.
| — Eg veit það. Það verður
flóknara. En við veröum að
fá einhverjar upplýsingar hjá
Scotland Yard um Ameriotis.
Hann bætti við hvasst:
— Þú ert hugsandi Poirot.
Poirot sagði og brosti dauf
lega:
— Hvers vegna Japp lög-
regluforingi?
— Ha?
—Eg sagði „hvers vegna
Japp lögregluforingi? Er
venjulegt aö leita upplýsinga
þangað þegar um sjálfsmoi’ð
er að ræða?
— Satt að segja vildi svo til
að ég var að rannsaka þjófn
aðarmál og þeir hringdu þang
að í mig.
— En hversvegna hringdu
þeir til þin?
— O, það er auöskilið mál.
Alistair Blunt. Strax og Brian
heyrði að hann hefði verið
hér í morgun sendu þeir fregn
ir af því til Scotland Yard.
Hr. Blunt er maður, sem verð
ur að gæta vel að.
— Þú átt við að einhverjir
hefðu ágirnd á að ryðja hon
;um úr vegi?
— Jú, eitthvað í þá áttina.
Maður eins og hann hlýtur að
eignast marga óvildarmenn í
starfi sínu.
Poirot kinkaði kolli.
— Eg bjóst við því. Og ég
hef á tilfinningunni — Poirot
•neri saman lófunum — að
þetta hafi verið mistök allt
saman og fórnarlambið hafi
átt að vera hr. Blunt. Eða
kannski er þetta aðeins byrj
unin á alsherjar slátrun. Eg
finn lykt — ég finn lykt af
peningum í sambandi við
þetta.
— Þú gerir ráð fyrir heldur
miklu, finnst þér það ekki?
— Eg held aðeins að vesl-
ings Morley hafi aðeins verið
1. atriði í leiknum. Ef til vill
vissi hann eitthvað — ef til
vill sagði hann Blunt eitthvað
— eða þeir hafa óttast að
hann myndi segja Blunt eitt
hvað.
Hann þagnaði er Glayds
Nevill kom inn í herbergið.
— Hr. Reilly er upptekinn
sem stendur, en hann segist
verða búinn eftir tíu minútur.
Er það í lagi?
Japp sagði að svo væri. Á
meðan, sagði hann, skulum
við tala aftur við Alfreð.
i
5.
Alfreð var bæði taugöstyrk
ur, upp með sér hræddur um
að verða sakaður fyrir allt
sem gerzt hafði. Hann hafði
aðeins unnið hjá Morley í hálf
an mánuð og á þessum hálfa
mánuði hafði hann samvizku
samlega farið skakkt að öllu.
Sífelldar skammir höfðu
veikt sjálfstraust hans.
— Hann var dáíítiö upp-
stökkari en vanalega, svaraði
Alfreð spurningu Japps, en
annað get ég ekki munað. Mér
hefði aldrei dottið í hug að
hann myndi drepa sig.
Poirot greip fram í:
— Þú veröur að segja okk
ur allt sem þú manst. Þú ert
þýðingarmikið vitni og fram
burður þinn getur orðið okkur
til mikillar hjálpar.
AJfreð roðnaði og: fékk
hjartslátt af gleði og stolti.
Hann hafði áður gefið Japp
stutta skýrslu um atburðina
um morguninn. Hann færöist
allur í aukana og hækkaði
sig í sætinu.
■iiiiiiiiMiiiiiFuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiitmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimnmimiiiiiiiiiia
| Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 82., 84., og 86. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1957, á húseigninni Snælandi í Blesu-
gróf, hér í bænum, talin eign Hreiðars Jónsson-
ar, fer fram eftir kröfu tolistjórans í Reykjavik,
bæjargjaldkerans í Reykjavik og Hafþórs Guð-
mundssonar hdl., á eigninni sjálfri fimmtudag-
inn 12. júní 1958, kl. 3,30 síðdegis.
1 Borgarfógetinn í Reykjavík
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinwHHi
■ B ■ ■ ■ I
■ ■ o ■ ■ ■
í
.V.V.V.VAV.VAV.W.V.W.W.WI
I
,GILBARC0” olíubrennarar væntanlegir
aSveg á næstunni, Þeir viðskiptavinir vorir
er eiga brennara í pöntun eru vinsam-
legast beðnir að hafa samband við skrifstofu vora.
y
Tökum jafnframt á rnóti pöntunum
til afgreiðslu um mánaðamót júlí
og ágúst.
OLÍUFÉLAGIÐ H. F.
SAMBANDSHUSINU
SÍMI 24380
IWW%W.,.V.V.,A\AWAVWWW^WWVVWWWW.WWVWVWWWWWmWW,JWIWÓWMflWW>
.V.V.V.V.V.V.V.VAVV.V.V.VV/.V.V.V/.V.V.V.V'.’.V.V.W.V.V.V.V.V.V.V.W.V.V.V.VASY.'.VWVV