Tíminn - 19.07.1958, Blaðsíða 4

4
T í 311N N, langardaginn 19. júlí 1938,
Douglas-Home hefur fengið ó-
væntan keppinaut — fjölskyldan
stendur enn í veginum — ný trúlof-
un á döfinni — ástamál prinsess-
unnar ekki talið neitt einsdæmi.
pnRTitTm
Nú hefur komið upp úr
dúrnum, að Robin Dougias
Home á sér keppinaut, sem
slæst við hann um hyíl
| Margrétar Svíaprinsessu. —
Þessi keppinautur mun vera
ástæðan til þess, að Douglas
Home aflýsti ferð sinni til
Svíþjóðar, samkvæmt því, er
ensk blöð segja.
. Kjeppinauturinn heitir Hans Ul-
E 'ch von der Eseh og er af gamaili
eænskri aðalsætt. Samkvæmt nýj-
tstu, fréttum, á Hans bessi að
vvra gamalil unnusti prin'siessunn- ’
s.-,_ sem hún hefur alldrei getað
gieymt. Hann mun vera ástæðan
iyrir því að prisessan hefur ek‘ki
getað ákveðið sig í þessum málL
um.
Ekkert varð úr förinni.
Uouglas-Home lét ekki verða af
Svíþjóðarför þeirri, sem hann
tpafði ráðgert vegna þess að prins-
essan sjálf, en ekki kommgsfjöl-
íkyídan gat ekki gert u-pp við sig
iavort hún vildi hann eða ekki
Erlend blöð segja það vera eitt
jbað helzta, sem minnki möguleika
Homtefe sé það, að hann sé lægri
vexti en prinsessan en keppinaut-
'urinn hins vegar nökkru hærri!
Bað um fresf. I
Það mun hafa komið á daginn.
fyrir alllöngu síðan, að Douglas-
Home er ekki eini karlmaðurinn,
sem Margrét prinsessa hefur átt |
v.ngott við. Vinfengi henn'ar við
iians þennan mun hafa verð nán-
::a en góðu liófi gegnir.
Fyrir Skömnnu síðan hringdi
prinsessan svo í Horne og tilkynnti
íbonum að trúlofun þeirra yrði að
:íða enn um sinn. Bað hún Home
■ð veita sér umhugsunarfrcst, þar
sð liún væri ekki viss um hvað
::étt væri að gera.
Sama sagan?
Sagt er að von der Esch hafi
aekið sig á sömu erfiðleikana og
Douiglas-Homic, sem sé, að kon-
■ ngsfjölskyldan getur ekki sætt
g við hann sem tilvonandi eigin-
tmann Margétar. Sagt er enn frem-
r að fjölskyldan hafi í eina tíð
' íað þeim Margréti og Esch sund-
r af sömu éstæðum.
Margrét prinsessa hefur mynd
pj von der Esch standandi á nátt-
löorði sínu, og fyrir nokkru síðan
.ar Esch sendur burt frá Stokk-
taólmi en prinsessan til Parísar, og
■ að var þá, sem Douglas-Home
om enn í spilið.
Lék fveimur skjöldum.
Á sama tíma og sambandið við
Hom’c stóð sem hæst, sást Margrét
isðuim í slagtogi við Hans von der
Eseh. Þau fóru saman á skemmti-
Étaði og þau hittust alloft á laun.

Leiðbeiningar til saltfisksframleið-
enda, sem verka f isk fyrir Brazilíu-
markað
Hans von der Esch, — trúlofast hann Svíaprinsesso?
Nú þeigar Margrét hefur endan-
lega s&gt Homie upp, hafa spunnizt
ýmsar sögur um að trúlofun henn-
ar og von der Esch, standi fyrir
dyruim og styðlst þessi orðrómur
einkum af fþví’að það var Margrót
söálf en eikiki fjöllskylda hennar,
sem sýndi Home í tvo heimana i
síðustu viiku.
Á sér hliðstæður.
Ástamál Svíaprimsessu éiga sér
mlargar hliðstæður fyrr og síðar.
Margt konungborið fólk hefur lát-
ið hjairtað ráða og gifzt fólki úr
borgarastétt og venljúilogia jhafa
þau hjónabönd orðið farsæl þó að
auðvitað sé það ©klki einhlítt.
Mangir nnuna eftir því er Dag-
mar prinsessa, dóttir Friðriks
VIII. og systir Kristjáns X., gift-
its ungum og efnilegium liðsfor-
ingja og óðalseiiganda, að nafni
Casteniilkiold. Þetta - hjónaband
varð hamingjuisamt og virtist ekki
lösa á nieinn hátt tengsl konungs-
fjölskyMunnar við hinar alnvennú
borgarastéttir og þjóðina í heild.
Giftist skólasystur.
Fleiri slík hjónabönd hafa orð-
ið inman dönslku konungsfjölskyld-
unnar og má þar nefna það, er
- ■ -
Viggo prims giftiist árið 1923'einni
skólasystur siniii af ameris'kuni
ættum, Eleanor Green að nafni.
Erik prins, bróðir Viggós, giftist
ári seinna amerískri konu að nafni
Lois Booth. Ekki er annað vitað
on þessi hjónabönd hafi blessazt
verr en önnur, þrátt fyrir stétta-
mun þann, sem um var að ræða.
Þégar hjartað ræður.
Segja má, að konungborið fólk
hafi ekki síður rétt til þes-s að öðl-
ast lífsha-mingju og gepa kröfur í
samræmi við það, þegar um einka-
líf þess er að ræða. En það er nú
einu sinni svo, að konungaættir
eru viíðast hvar mjög fastheldnar
á gani'la isiði og vilja helzt ekki fá
útanaðfcomandi vandalaust fólik
inn í ættina. En á hinn bóginn er
alltaf nóg til af ungu fólki, sem
selur ekki íhaldssemi og vandlæt-
ingu fjöiskyldunnar fyrir sig og
giftist þeim, sem það elskar.
Oft verður þó hlulaðeigandi að-
ili að beygja sig og nægir að
minna á Margréti Englandsprins-
esisu í því sambandi. En eitt er
víist, að vart Mður sá mánuður, að
eklki sé rætt um ást í miéinum inn-
an einhverrar konungsfjölskyldi;
úti í heimi!
MrJðtirinn í
regnfrakkanum
rranski gamanleikarinn Fernandel
og landi hans, leikstjórinn Julien
Duvivier, hafa kornið mörgum
manninum til að hlæja með
tveim ágætum myndum sínum
um Don Camillo. Nú hafa þeir
í sameiníngu gert þriðju mynd
sína, að vísu ekki um liina þekktu
persónu, ítalska prestinn Cam-
illo, en þó engu að síður skemmti-
lega mynd, sem heitir: „Maður-
inn í regnfrakkanum".
Myndin fjaliar um klarinettleikara í
hljómsveit í Parxs, og ,geta menn
strax brosað, ef þeir hugsa sér
Fernandel með „hrossatcnnurnar
en anigurværu augun" reka upp
í sig klarínett og leika af tilfinn-
ingu. Klarinettleikarinn liefir lif-
að í hamingjusömu hjónabandi í
fimmtán ár, þegar svo ber við, aö
kona hans veröur að takast ú
hendur ferð, til að heimsæk.ia
frænda sinn, er liggur á bana-
sænginni.
Starfsfélagi klarínettleikarans í
hljómsveitinni sér strax aumur á
liinum einmana grasekkjumanni,
og útvegar honum símanúmer
ungrar dansmeyjar, sem er alitaf
til í tuskið. Klarínettleikarinn
hefir aldrei svo mikið sem litið
á aðra konu en sína eigin, en eín-
manaleikinn kemur honiim tii að
heimsækja dansrnærina, sem býr
á næstu hæð fyrir öfan greftrun-
arfyrirtæki eitt á Montmartre.
En hljóðfæraleikarinn kemst aldrei'
til þess að halda fram hjá kon-
unni sinni, því að er hann hefir
hóstað niður einum koníakssjúss
og látið fallast niður á legubekk
hjiá dansmærinni, dettu-r hún
dauð niður með utanaðkomandi
hníf í bakinu. Þetta er aðeins
fyrsta líkið af einum sex eða
sjö, sem verða á vegi klarínett-
leikarans ólánssama í myxid þess-
ari, og öllu er þannig komiö fyr-
ir, að menn geta ekki varizt
skellihtátri, aö því sagnir herma.
.Með það i huga, að stuðla að
sem heztri afkornu í fiskframleiðsl
unni, þá vil ég koma á .fi*amfæri
við framleiðendur eftirfarandi leið
beiningum.
1.
Þegar fiskurinn hefir verið þveg
inn, en það er mikið atriði, að til
þvottarins sé vandað, þá er fiskur-
inn lagður í stafla og saltaður.
Salta verður fiskinn rneð góðu
ónotuðu salti, þ. e. nýju salti.
Saltinu skal dreifa jafnt yfir hvert
fisklag í stafianum, það mikið, aö
aldrei geti verið hætta á, að fisk-
ur festist saman, þegar hann fær
pressuna í staflanum. Það er gott
að pækill myndist í staflanum, og
þess vegna er ekki heppilegt að
hniga salti í staflann þannig, að
það þurrki upp í sig allt vatn, því
að þá verður útlit fisksins ekki
eins fallegt. Þegar fiskur er salt-
aður eftir þvott, þá er gott að hafa
staflann tvo metra á hæð. Þegar
fiskurinn hefir nú staðið í stafla.n-
um ð—7 daga, þá er nauðsynlegt
að umstafla fiskinum. Umstöflun-
in er fi*amkvæmd þannig, að þegar
Ca. 3—4 lög hafa verið lögð frá
gólfi, þá er fiskurinn lagður á
hvolf eftir það, þannig að nú er
roðið látið snúa upp. Með þessu
móti sígur vatnið betur úr fisk-
inum, og' liann verður miklu betur
undir þurrkunina búinn. Vinnuna,
sem 1 þessa umstöflun fer, fáið
þið greidda gegnum hagkvæmari
þurrkun. Eftir tveggja daga stöðu
þannig, er fiskurinn til í þurrk-
inn.
Þegar fiskurinn er breiddur á
grindurnar þá verður að slá af toon
um allt salt, sé þetta ekki gert vel
ög samvizkusamlega, þá skeður
iþetta: Saitið festist í fiskinum við
þurrkiiin, og verður þá að nota
bursta til þess að fjarlægja það,
því að fiskurinn má ekki hafa neitt
salt utan á sér, þegar hann er me:-
inn til pökkunar. En þegar nota
verður fiskilþursta til að ná saltinu
burtu, þá er alltaf sú hætta yfir-
vofandi að yfirborð fisksins ýfist.
Þetta er skemmd á fiskinum og
mikill útiitsgalli, enda haía kaup-
endur stundum kvartað yfir þessu.
Það verður því aldrei of vel brýr.i
fyrir framleiðendum Brasilíufisks
að hafa þetta atriði í góðu Iagi.
Þegar um þurrkun í húsi er að
ræða, þá er hæfilegt að hafa hita-
stigið í þurrkklefanum 12—14 stig
á celcíus í fyrstu tveimur breiðsl-
unum. í þriðju breiðslunni má svo
auka hitastigið í 16 stig á celeíus.
31esti hiti, sem nota ætti við þurrk
un á Brasilíufiski, þegar þurrkað
er í klefa er 20—26 stig á celeíus,
og þó má aðeins nota svo liátt hita-
stig, á síðustu breiðslunum, eftir
að fiskurinn er orðinn seigþurr.
Hæfilegt er að þuri*ka fiskinn í
klefa 16—20 klst. í einu. Að hverri
slíkri umferð lokinni, á að kæla
fiskinn vel, með því að blása á
Ihann köldu lofti í 4 klst. Að þessu
loknu á að taka fiskinn af grind-
unum og stafla lionum. Það er
ekki aðeins gott og hagkvæmt,
Iheldur Mka hráðnauðsynlegt, að
láta.,fiskin.n standa í stafla allt að
yikutlma, á milli þess sem hann
er þurrkaður. Það er gott að hafa
slíka stafla nokkuð háa, en gæta
verður þess vandlega að sami fisk-
urinn lendi ekki alltaf í ofanverö-
um stafla, heldur þarf sá fiskur,
sem lendir ofan á í fyrstu stöflun,
að lenda undir í stöflun nr. 2 og
svo þannig á víxl. Með þessu móti
fær fiskurinn þá pressu, sem hon-
um er nauðsynleg meðan á þurrk-
un stendur. Þetta fyrirkomulag
flýtir líka fyrir þurrkuninni, og
stuðlar að betri verkun.
Þegar fiski er staflað, meðan á
þurrkun stendur, þá er gott að
hafa þetta Ihugfast. Nauðsynlegt er
að breiða undir fiskstaflana hrein-
an striga eða strámottur. Þessar
undirbreiðslur þurfa að ná dálít-
ið út fyrir staflana. Þegar komið
er í ca. 20—25 cm. hæð frá gólfi,
þá á að breiða undirbreiöúuna
upp á staflabrúnina, stafla svo fisk
inum áfram, en leggja hann á
hvolf efíir það. Á þennan hátt er
fiskurinn bezí varinn.
*
3.
Það er hagkvæmt að flokka fisk
inn í stærðir í þurrkinn. sú vinna,
sem í það fer, margborgar sig.
Hitt er alveg ótækt, að hafa sam-
an á þurrkgrindum hlið við hlið,
stóran og smáan fisk. Það er hæfÞ
legt að flokka fiskinn í fjóra stærð
arflokka í þurrkinum, og þó það
sé gert, þá er nauðsvnlegt að láta
fiskimatsmann yfirfara fiskimi
meðan á þurrkun stendur, ogttína
úr það, sem náð hefir hæfilegu
þurrksfigí. Sé þessi aðferð notuð.
þá á að vera hægt að ná mjögi
svipuðu þurrkstigi í öllum fiskin-
um.
4.
Þegar fiskurinn hefir náð hæfi-
legu þurrkstigi, þá verður að
verja staflana með yfirbreiðslum,
svo að loftið nái ekki til að verka
á fiskinn því að það getur hrcytt
þurrkstiginu. — Fiskur ætti aldrei
að metast til útflutnings, fyrr en
hann hefir staðið minnst 8—14
daga, eftir að þurrkun er lolcið,
því að á þcssu tímabili tekur út-
lit fisksins taisverðum breyting-
um. Að mínu áliti er það óhag*
kvæmt fyrir framleiðandann, að
láta meta fiskinn fyrr en hann
hefir fengið þessa stöðu, eftir að
þurrkun er lokið.
Þar sem aðstaða er til útcþurrk-
unar, þá er tvímælalaust hag'-
’kvæmt, að þurrka fiskinn fyrst úti,
en herða svo á honum í þurrk-
klcfa til að ná hæfilegu þurrk-
stigi. Hagkvæmast er, að þurrka
fiskinn úti á grindum, því að á
þann liátt leikur loftið um fiskinn
á báða vegu, og sólsuðu-hætta
verður hverfandi lítil. Varast skal
að taka fiskinn saman og láta i
slakka eða stafla, á meðan hann er
heitur, því að þá gulnar hann, og
verður útlitsljótur.
6.
Þessar áþendingar mínar, sem
birtar eru hér að framan, eru ehg
ar nýjar kenningar, heldur nokkrir
drættir úr þeirri reynslu, sem salt-
fiskverkunarmenn hér á landi liafa
tileinkað sér með góðum árangri.
Allir gamlir og grónir saltfisks-
verkendur þekkja þessi ráð, og
nota þau, eftir megni. En það eru
alltaf nýir. menn að bætast í hóp-
inn og þeirra vegna er nauðsynlegt
að koma leiðbeiningum þessum á
framfæri.
7.
Eftir þeim upplýsingum, sem ég
hefi fengið frá Brasilíu, þá koma
fyrir of mörg tilfelli, í okkar fiski,
þar sem þurrkunin hefir ekki ver-
ið framkvæmd á réttan hátt. T. d.
yfii'borð fisksársins er grjóthart,
en inni í miðjum fiskvöðvanum
er þrátt fyrir þetta, of mikið raka-
innihald. Þessi þurrkunargalli er
mjög skaðlegur, og við verðum aö
gera alvarlega tilraun til þess, að
Útrýma honum. Orsakir gallans
eru þessar: Viðkomandi fiskur hef
ir verið hafður of lengi í þurrk-*
klefanum, hverj u sinni og að lík-
indum vorið notað of hátt hitastig
við þurrkinn, en þegar þannig er
farið að, þá myndast skorpa á yfir-
borðinu, sem verður mikil vörn
gegn allri rilgufun úr fiskinum.
8.
Þá kemur það líka fyrir, að fisk-
ur héðan er með alltof lágu raka-
innihaldi, þetta orsakast af því,
að fiskurinn er ekki flokkaður í
stærðir í þurrklefann. Hér er ura
stórkostlegt tap fyrir framleiðend
ur að ræða, sé þetta í stórum slil.
Það er áreiðanlega bezt fyrir alla
(Framhald á 8. síðu)