Tíminn - 09.09.1958, Page 8

8
‘T í H'I I N N, þriftjudaginn 9. september 195&
RæSa Richards Beck
(Fbamhald af 7. síðu).
því íyllilega þess virði, að þeim
sé gaumur gefinn, arfur, sem vert
er að varðveita og ávaxta sem bezt.
Það á einnig við um hinn íslenzka
menningararf vorn í heild sinni.
Musferið mikla
'Þeim ummælum til áréttingar
vil ég segja ykkur ofurlitla dæmi-
sögu, er ég hefi áður sagt á ýms-
um stöðum vestan hafs og hafði
ætlað. mér að segja í ræðu heima
á íslandi, þegar ég var þár á ferð-
inni lýðveldishátíðarsumarið sögu
ríka 1944; en umrædd dæ-misaga
var þá komin þangað á undan mér,
því að Haraldur Guðmundsson al-
þingismaður, núverandi sendi-
herra, íslands í Osló, fléttaði hana
inn í prýðilega ræðu sína á Lýð-
veldisbátíðinni og endursegi ég
hana hér í hans orðum og túlkun,
því aS ég fæ þar eigi um bætt:
„Mér kemur £ hug gömul saga
frá Ausíurlöndum:
Spekingur nokkur fór um far
inn veg. Við veginn sat maður og
var að höggva til steina.
Hvag starfar þú, maður minn?
sþurði spekingurinn.
Ég er að höggva grjót, svaraði
sá, sem spurður var.
iSpekingurinn hélt áfram og
kom aftur að manni, sem var að
klappa til stein.
ÍKvað starfar þú, maður minn
spurði spekingui-inn afíur.
Ég er að vinna fyrir börnum
mínum og ástvinum, svaraði mað
urinn.
Spekingurinn hélt áfram göng-
unni og kom til þriðja mannsins,
sem einnig vann við steinhögg.
Hvað starfar þú, maður minn?
spurði spekingurinn enn.
Ég er að hjálpa til að byggja
musteri, svaraði maðurinn.
Allir voru mennirnir því að
vinna sama verkið. En sjónhring
ur þeirra var eklci hinn sami.
Einn sá og fann aðeins stritið.
Ekkert annað.
Annar sá lengra. Hann sá þann
tilgang starfsins að veita honum
og vandamönnum hans mannleg
lífskjör.
Hina-þriðji sá enn lengra. Hann
sá og fann, að hann var einn í
hópi þúsunda, sem unnu að sameig
inlegu starfi, að hann var þátt-
takandi í byggingu musteris fram
tíðarinnar.
Öll erum við að höggva grjót,
þótt starfið sé með ýmsum og ó-
líkum hætti. Slíkf hið sama var
um feður okkar og forfeður. Það
hefir jafnan verið styrkur íslenzku
þjóðarinnar, íslenzkrar alþýðu, að
hún hefir séð lengra, séð meira
en stritið eitt. Hún hefir aldrei
gleymt tungu sinni eða sögu.
Aldroi misst sjónar á framííðinni.“
Þannig fórust hinum íslenzka
stjórnmálamanni og alþýðufor-
ingja orð á þeim örlagaríku tjma
mótum í sögu þjóðar vorrar og
áminningarorð hans eiga erindi
tii vor íslendinga vestan hafs eigi
síður en til þjóðsystkina vorra
heima á ættjörðinni.
Hið göfugasta í íslendings-
eðlinu.
Mér, eins og mörgum öðrum, er
þag metnaðarmál, að í þeirri þjóð
félagshyggingu, sem er að rísa frá
grunni í þessari víðlendu álfu,
hvort heldur er Kanada eða Banda
ríkja megin landamæranna, meg
um vér íslendingar eiga hlutfalls
lega sem mesta og fegursta hlut-
deild. Og ég er þeirrar bjargföstu
sannfæringar, að skerfur vor til
byggingar þess þjóðfélags- og
menningarmusteris verði stærstur
og varanlegastur, ef vér varðveit
um og ávöxtum í lengslu lög það
lífrænasta og dýrmætast í menn
ingararfi vorum frá ,.gamla land-
inu góðra erfða.“
Vér erum hér saman komin í
skugga Friðarbogans (Peace
Arch), sem er fagur vottur um
friðsamleg samskipti nágranna-
landanna, Kanada og Bandaríkj
ann, sem hann tengir saman í tíg-
uleik sínum. En iafnframt getur
hann verið oss kröftug áminning
um það, að heimurinn þarfnast
einskis fremur á þessari atómöld,
heldur en þess, að sá andi, sem
Friðarboginn hérna táknar svo eft
irminnilega, verði ríkjandi um ver
öld alla. Og ánægjulegf er að geta
sagt það með sanni á þsssum stað
að í aukinni alþjóðasamvinnu og
í viðleitninni til að skapa varan-
legar frið á jörðu, innan Samein-
uðu Þjóðanna og utan, standa
Norðurlandaþjóðirnar, að íslandi
meðtöldu, í fremstu fylkingu. í
því felst: einnig hvatning til dáða
á því sviði, hvað snertir oss af
íslenzkum stofni í landi hér. Og
þó að oss finnist, ef til vill, að
vér, sem einstaklingar, séum ekki
mikils megnug í fríðarniálunum,
þá eigum vér öll þess kost, „að
unna því göfuga og stóra,“ eins
og skáldið orðar það fagurlega,
og sýna þá ást í verki af fremsta
mætti. Það er að lifa mannsæmu
lífi og í anda hins göfugasta í ís-
lendingseðlinu.
Um leið og ég þakka ykkur á-
gæta áheyrn og óska ykkur ríku
legrar blessunar, veit ég, að ég
mæli fyrir munn vor allra, er ég
lýk niáli mínu með þessum bæn-
arorðum I-Iuldu skáldkonu fyrir
ættjörðinni:
Ó ísland, fagra ættarhyggð,
um eilífð sé þín gæfa tryggð,
öll grimmd frá þinni ströndu
styggð
og stöðugt allt þitt ráð.
Hver dagur lít'i dáð á ný.
Hver draumur rætist verkum í,
svo verði íslands -|iistkær byggð
ei öðrum þjóðum háð.
Svo aldrei framar íslands byggð
sé öðrum þjó^um háð.
tirlen /tirhi
FramnalO a4 r> siðu;
völdin, nema þeim .fylgi, að hann
geti komið stefi«u sinni fram.
Almennt er því nú spáð, að vaida
taka hans hafí fært'kynþáttamál-
in í Suður-Afríku á nýtt og hætl'u
legt stig. Hingað tiL hafa blökku-
menn þar haft fremur hægt um
sig og unað híutskiþti sínu. Auk-
in harka VerWoerds getur hins
vegar orðið til að lcoma á fót
andspyrnuhreyfingu meðal þeirra.
Um tvær milljónir hvítra manna
munu þá standa andspænis líu
milljónum svertingja. Af hálfu
hvjtra manna væri árciðanlega
ekkert óhyggilegra en að hakla
svo á þessum málum, að ástandið
yrði svipað og í Alsír eða enn
verra. Mikil hæffa er á, að stefna
Verwocrds geti leitt til slíkrar
niðurstöðu, ef hpnum auðnast að
fylgja henni fram.
Þ. Þ.
4 vfðavangl
iFramhHto af 7. síðuj.
Thors. I>á urðu stórfelldar stöðv-
anir á framleiðshisíarfsemi þjóð-
ariiinar í lengri tíma. Nú hefir
framleiðslan verið rckin án
síöðvumr og af fullum krafti,
þótt verkföll einstakra félaga, og
þá oftast fámennra, hafi átt sér
stað. Á þessu er megin munur.
Ríkisstjórn Ólafs Thors hefði fyr
ir iöngu verið konn'í.i ofan fyrir
bakkanu með þeirri stcfnu, sem
málin höfðu hjá henni.
Það má heita hrcint afreks-
verk hjá Mbl. að koma fyrir jafn
miklum ósannindmn í eirum tS
línum og því tekst í þessari Stak
steinakiausu.
Frarnh aí 5. siðu.)
menn m-estan þátt i þessíur. 'sigri.
Hörður Folixson haíði algei'íega
yfirhödina gegn Þórði Þórðarsyni
og þar með var sá maðiKÍUn úr
leik, sem. skorar flest mcrk Akur-
nesinga. Saina er að segja u.n leik
Helga Jónssonar gegn Ríkh&rjði og
varla korn fyri-r, að . Ríkharður
ynni einvigi gegn Helga. Þá kvað
Hreiðar Arsælsson Þórð Jóasson
alveg i kúdnn, auk þess ser.s. þann
var alltaf tihækur til að hjálpá
annars staðar. Þá vakti hinn mikli
baráttuvilji og' dugnaður Ellerts
Sohrarn verðskuldaða áthygl;, en
það er dreng'úr, se:n ekki dregur
af scr.
Hjá Akurnesingum náði íram-
línan aldrei saman, af þeiir. astæð
um, sem fyrr eru nefndar. Éang-
bezti maður liðsins var Sveinn
Teitsson, sem Ié.k mjög vel, eink-
um í síð'ara hálfleik, og saœívinna
hans við Donha og Guð'jónj var
það bezta sem liðið sýndi. Vörnin
var afar óarugg, r.ema Helgi í
markinu, sem varði það sem varið
varð.
W.V.V/.’.V»V.W.V.V>V/|
ampcB m
lUflagnir—Víðgerðir
Símí L-ÍJ5-56
A'AV.’.V.'.V.W.V.V.V.V.Í
UNION-HURÐARSKRÁR, oxideraðar og krómaðar, kr. 114,50.
HURÐARLAMíR á nylonlegum, kr. 55,89.
GÓLFLISTAR, 4%, 6 og 10 cm. Þrír litir.
HANÐRIÐALISTAR. l/4 x V4. Þrír litir.
TRÖPPULISTA. Tveir litir.
PLAST-GÓLFDÚKALÍM
LIM, fyrir liarðar plastfíísar á eídhésborð.
SÆNSKÍR MÓTORLAMFAR raeð hraðkveikju.
SÍMAR: 13041 — 11258