Tíminn - 20.09.1958, Blaðsíða 5

TÍIVIINN, laugardagiim 20. scpteinbnr lí)58.
e
Stig P«tierssor5s sést hér i risasíokki. Stnin Hggur á 2.12 m. og hann er hátt yfir, en feliir með lærinu. Þess er
Setio ííi, aS þeita sá heimsins hæsta stökk — sennilega yfir 2.20. itann var álitinn iiklegastur til sigurs á mótinu.
ViSlijálmur Einarsson :
Sumiudagurinn 24. ágúst
rann up, og þúsundir msnna
biðu mcS rnikiiii eftirvœnt-
ingu effrr lokaþætti hins
mikla sTiéis. VeðriS var betra
en það hafði verið undan-
farna daga, og strax um há-
degi byrjaði fóikið að
streyma uop á hinn forna
frægSarsíað frjáisra íþrötta.
Hinn íagri vcllur með turnun-
um tveimur, trau*3tlegum virkis-
turnum, virtist dulmagnaður með
úndraaíli. Hvað rnyndi ske í dag?
LoftiS virtist ráfmagnast meira
og meira eftir þvá sem hinar æsi-
apennandi lokakeppnir voru þreytt
ar irver af annarri. Þvílíkt ævin-
týri. —
Keppnin.
í fipjótkasti hafðu Svíar gert
sér siguryanir, Fredriksson hafði
oft í «umar kastað yíir 80 m. Þær
\mnir brugðust algerlega, og hann
korr.'St ekki í úrslit, Sidio frá Pói-
landi vann með yfirburðum, hann
var einnig sigurvegari á síðásta
Evróuoneistaramóti. Norski Ól-
ympíumeistarinn Egill Danielsson
varð að láta sér nægja annað
jsæti.
j í 1500 m hlaupinu var æsispenn
ingur frá upphafi til enda. Svíar
höfðu einnig hér von, að vísu
höfðu þeir tæplega vonað meira
en e.t.v. að Dan Waern kæmist i
úrslit. Árangur hans fyrr í sumar
benti þó ekki til þess, en undan-
farið hafði 'hann þjálfað alveg
eerstaklega vandlega.
Það var víst enginn — hvorki
rneðat áhorfenda né keppenda —
sænskra né útlendinga — sem
ekki dáði.ít að hinum djarfa Svía.
sem byggði hlaupið frá upphafi.
Strax á fyrstu bey.gjunni komst
Waern í íorustuna og hélt hcnni
hring eftir hring. Þegar heill
hringur var eftir voru allir staðn-
ir upp, æpandi svo sem raddstyrk
ur leyfði. Svíarnir voru farnir að
cygja sænskan sigur, þegar Waern
var í fyrsta sæ'ti og 300—-200 —
jafnvel 100 m voru eftir í mark.
Þe.'r sem þá voru ék'k'i þégár
orðnir þöglir af hæsi, mkþyrmdu
raddböndum sínum herfilega.
, Nú hóíst stríð miíli' Waern og
j Ifewson frá Bretlandi, sem í lok
j seinustu beygjunnar komst upp
j að hliðinni á honum. Waejrn átt'i
enn eftir nokkuð og jók hraðann,
Merki þetta vai einKennisin.. ., cv, upumaifltaramótsins 1258. Styttan, sem
tnerkiS er búiS Vil eftlr stendur utan vegeja hins fornfræga Óiympíuvallar
frá 1912, en þar fór nnófiS fram.
en Bretinn haföi betur og nú kom
nýr „spútnik" sem virtist ógna'
hinum tveimur. Það var John Ron
Delany, «em sigraði á Ólympíu-
leikununi -í Melbourne á enda:
spretti, sem -átti engán sinn líka.
Nú geystist hann áfram á svip-
aðri ferð, cn hinir voru hvergi
deygir og með hárfínu millibili
komu þeir í markið — hjálpuðust
nærri því að því að slíta snúruna
— í þessari röð: 1. Hevvson, 2.,
Waern, og 3. Delany. Hefði hlaup
ið verið 10—20 m lengra, hefði
írinn unnið. Hann iá of aftarlega
í .hó.pnum og „lokaðist inni“,"
komst því of seint á sprettinn.
Mesta liástökkskeppni
aitra tíma.
Hámarki sínu náði þessi íþrótta
hátið í síðustu keppninni, sem-
að visu var að ske allan tímann
meðan keppt var um da-ginn. Eft-
irvæntingin jókst jafnt og þétt,
eftir því sem 'hæðin jókst.
2,06 -m; S-viarnir báðir, Petter-
son, að flestra áliti líklegastnr til
sigurs' og Dahl, smugu yfir við
dynjandi fagnaðarlæti. Rússarnir.
báðir — Stepanov heimsmethaf-.
inn og Kashkarov, Þjóðverjinn
Pfeil og Tékkinn Lansky fóru
einnig yfir.
Leynáarmálið.
Mér varð starsýnt á Tékkann af
vissum ástæðum: Nokkrum dögum
áður hafði komið til okkar ís-
lendinganna umboðsmaður fyrir
vissa gaddaskótegund, og gefið öll-
um þátttakendunum frá ísiandi
tvenn pör af s'kóm. 'Aigengt er að
slikir kaupsýslumenn hafi ýmsar
verzlunarbrellur í auglýsinga-'
skyni. I-Iann sagði okkur eftirfar-
andi sögu: „Þýzka fyrirtækiö,.
sem ég hefi umboð fyrir, fram-
leiðir sérstaka hástökksskó. Okk-
ar bezlu stökkvarar nota flesfir
slika skó, Stig Petterson heíir nú
Ic.ngi verið cinn minn bezti við-
skiptavinur. Mér fjannst þess-
vegna rétt. að neita Rússunum um
skóna, þegar þeir óskuðu eftir
þeim um daginn, a. m. k. fram
yfir mótið. Auðvitað væri það
góð auglýsing, að sem flestir
kappanna notuðu mitt merki,. en
maður veröur að vera föðurlands-
vinur (!)“ 'Svo hélt hann áfram:
„Ég gerði orkans skyssu í fyrra-
dag. Á leið minni um dvalarstaði’
keppendanna, ko-m cg til T’ékk-
anna. Þar var náungi, sem hað
mig um að láta sig hafa hástökks-'
skó, sem ég geröi. Mér brá svo
þegar ég sá piltinn renna sér hvað
eftir annað' yfir 2,06 m á nýju
s'kónúm, ég spái því að hann
vinni okkar istráka. Ég hafði enga
hugmynd um að hann væri svoná
góður“, sagði u-mboðsmaðurinn
að lokum afsakandi. Þessi pilttu'
var Lansky, sem á eftir að koma
við sögu.
Í.08.
Dahl frá Svíþjóð reyndi fyrstur
við hina nýju hæð. Meðan hann
oeið og einbeitti sér áður en
hann hóf atrennuna, í 2—3 mín.,
íefði mátt beyra kött mala í á-
íorfenda-sætunum handan vallar-
ns. Allir hugir bcindust óskiptir
ið sama manninum — allar aðrar
'reinar voru tbúnar. Hann hljóp
-rugglega að og stökk upp —
rfir; þvíMk fagnaðarlæti. Þá
keði tvenr.t í senn, Dalil stökk
jpp úr -sa'ginu ofsaglaður undir
•lynjandi ópunum og — ráin datt
if klossunu'm! Ekki var stemn-
ngin minni né fagnaðarlætin, þeg
ir Petterson fór yfir í fyrstu til-
•aun.
Rússarnir voru ekki í essinu
>inu, enda ekki í „undras'kónum”,
jg þegar -þeir felldu báðir í sein-
ustu tilraun, eftir góða viðleitni,
virtust áhorfendur þá þe.gar fagna
igri. Menn brostu vorkunnsemd-
jrbrosi, þegar Tékkinn sleppti
íæðinni alveg. Þvílíkur kjáni, að
deppa 2,08, mátti skynja úr
kumrandi mannhafinu.
2,10.
Þrír eru nú eftir, Svíarr.ir í
1. og 2. sæti, en Tékkinn hafði
sleppt hæð á undan. Dahl átti
fyrstu tilraim á hæðina. Sær.sk
sigurvfma var í hápunkti, gaman
eí ’lnann kæmizt yfir, en sennilega
væri búið að vinna tvöfaldan
sænskan sigur hvort sem var. I
grafarþögn gerir íþróttamaðurinn
iokaundirbúning og fer yfir og
er lentur í gryfjuna þegar ráin
lcemur á eftir. Petterson var fjær
þvi að fara yfir, og nú kom Tékk-
inn. Menn voru viðbúnir að gefa
lionum þægilega kveðju eftir góða
en misheppnaoa tilraun, það gat
varla Skeð! En þó, þegar öryggi
og styrkur stökkvarans birtist,
fóru menn að eíast, skyldi hann?.
Ein&' og þetta væri sjálfsagðasti,
hlutur í Iveimi, flaug Tékkinn yfir.
ráin sat sem fastast og virtist
storka hinum sigrihrósandi Svíum,
en líkast var sem mannfjöldinn
hefði íen-gið ískalt steypibað. Með
þv-í að sleppa 2.08 hafði nú Téklc
inn itnnið á færri tiiraunum, ihvort
sem Svfarnir kæmust vfir 2,10 eða
ekki. Gullverðlaununum — þe!m
einu, sem Sviar gátu fengið, virt-
ist á svipstund-u kippt úr lófa
þeirra.
Ekki var samt alit búið, Dahl
íór yfir við.feykifögnuð í annarri;
tilraun og Petterson í þriðju.
2,12.
Vissulega mesta hástöklcskeppiii
sögunnar — þrír reyna við hina
svimandiJiæð (menn ættu til gam
Tékkar, þvi þeirra frábæri kapr.I
var enn í eldinum. Eftir misheppL.'
aðar tilraunir hjá bæði Lansky
og Pettcrson, sleppti Lansky síð*
ustu tilraun á 2,12, en PettersoE
felldi í þriðju tilraun og fékk þa:.’
með 3. sætið.
2,14.
Menn gátu varla verið að æsa
sig upp meira eftir allt, sem £
undan var gengið. Samt var enr;
sama þögnin og Dahl átti góða
lilraun við þessa furðu-hæð.
Tékkinn ha-fði komið mönnum.
svo rækilega á óvart áður, aé
menn gálu næstum írúað öllu,
■og þó . . . . Hinn djarfi kappi bjé
sig undir stökkið. Það varð graf-
arþögn. Skyndilega hrópar ein-
hver áhorfcnda hínum megin valf-
arins, sennile-ga undi'r álhrifu-m
áfengrs, og kurr í áhorfendurr:
gefur til kvnna andúö -manna £
þessari tilraun tii trufiunar. Tékk
inn lét engan biibug á sér finna,
reynái sitt ýtrasta, en án árang
urs. Dahl fékk þar með verc»
slculdaðan sigur. Allir þrír þei.:
bcztu stukku á skóm þeim, serr.
kunningi minn, kaupsýslumaðui
inn, hafði verið að raupa af nokki -
um dögum óður.
Aldrei fyrr hafði ég notið þcsí:0
eins innilega að fá að taka þátí
sem áhorfandi. Slíkar stundir,
eins og þær, sem ég hefi á óíult
kominn hátt revnt að lýsa, kynd:..
hugsjónabál til bættra afreka hjá
öUum, sem bera gæfu til þes's a.
taka þútt.
iiámstyik
Veitt var nýlega í fyrsta skipt.
úr minningarsjóði Kjartan Sigu;-
jónssonar, söngvara, Vík í MýrdaL
sex sóítu um og vár úthlutað kr.
4000.00 til Árna Jónssonar. TiL
gangur sjóðsins er að styrkja efn
lega söngvara.
Gjöf til Slysa-
ans að mæla þetta upp við vegg.)
Dahl var enn fyrstur í umferð-
inni. Þögnin á vellinum hefði
ekki getað v-eriö dýpri. Meðan:
allir héidu niðri í sér andanum
í ofvæni, og biðu eftir því að
hann stykki, rauf skellinaðra, sem
ekið var niðri í bænum, þögnina
og lágvær kurr í áhorfendum
sýndi óánægju manna út af hin-
um miskunnarlausa lijólreiðar-
manni! Dahl íór upp -— upp og
yfir, en þvíMkt ólán! Enn einu
sinni kfflii ráin á eftir honum.
Tilraunirnar hjá hinum tveim-
ur misheppnuðust, en alltaf gilti
sami æsispenningurinn. Margir
voru farnir að lamast af þreytu
aðeins ai’ því að horfa á. Eg var
svo heppinn, að iiafa fengið sæli
í biaoamannastúkunni, og lét fall-.
jst fram á borðið. Einstak.a rit-
•él var enn í gangi, og þær virt-
ust hneggja rneð hinum mes'ta.
hávaða.
Dahl tilbúinn í aðra tilraun.
Tvær undanfarnar hæðir hafði
hann komizt í annarri tilraun.
Hinar rólegu lireyfingar og öryggi
í nndirbúningi jók tiltrú áhorf-
enda. Það var sem hann magnað-
Lgt — loftið anagnaðist, síðasta rit-
vélin þagnaði: Með ógleymanleg-
um glæsibrag fiaug Dahl yfir,
etti nýtt sænskt- og Noröurlanda-
•uet, istökk 4 cm hærra cn hann
'iaföi bezt gert áður. Fagnaðar-
lálumim ætlaði aldrei að linna.
3ænsku húrrahrópin (Heja Sver-
g.e) virtust geta hrist hina gömlu
Lurna frá grunni. í þessu augna-
bliki náði iþróttahátíðin bámarki.
Svíar og útlendingar — allir sa-m
glöddust, nerna þá ef vera skyldi
Fyrir skömmu kom á skrifstof;:
Slysav-arnafélagsins í Reykjavík
Gu'ðni Grímsson útgerðarmaður
Vestmannaeyjum og afhenti Slyst
varnafélaginu fjögur þúsund kr
minningargjöf frá sér og systkii
um sínum, Arnþrúði, Þuríði oj
Ársæli, til minningar um lótinr.,
föður þeirra Grím Bjarnason ,frá
Nýborg ó Stokkseyri í tilefni a
hundrað ára afmælisdegi hans e.
var 3. sept. s. 1. Grímur Björnssoi:
stundaði lengst af ævi sinnar sjt
róðra fi'á Stokkseyri og Þorláks
höfn. Var hann alla tíð áhu-gasam
ur um bættár siysavarnir á sjt
eins og fleiri er rann til rifja hii
tíðu sjóslys á þeim árum.
Bjargaði Hfinii
með snarræði
í fyrradag hentist' stór fanþega
bifreið Norðurleiðar út af vegii
um rétt við brúna á Vatnsdals;
lijá Sveinsstöðum. Bifreiðin stór
skemmdist, og mun liús liennai
ónýtt', cn bílsljórann sem var eim.
í bifreiðinni, sakaði ekki, og nu.
það telja mikla mildi.
Bifreiðin var rétt ó undan fai
þegabifreið Norðurleiðar og átt'i a'i
taka póst og annað ó viðkomustöc
um á leiðinni, m. a. fara út £
Hvammslanga. Þegar bílstjórinr.
kom að brúnni ætiaði hann at
hemla, en þá brá svo við, að stýrl
fór úr sambandi og varð bifreiðir.
stjórnlaus. Bifreiðasljórinn sú þá:
hvað verða vildi og skaut sér tiL
hliðar aftur á miiii næ-itu sæta 0£
klemmdi sig þnr á milli, en bif
reiöin stakkst út ; f nær 3 metrc.
háum kanti og kom niður á þak.
Lagðist liúsið saman og varahjól
sem á þaki voru, fóru inn úr fran:
an til. Er eklci óiíklegt, að snai
ræði bilstjórans hafi bjargað líf
hans. Mjög litlu munaði, að bi.
reiðin hentist fram í ána og þari:
þá varla að lcikslokum að spyrjí..
ef svo hefði farið.