Tíminn - 23.09.1958, Blaðsíða 3

T í M IN N, þriðjudaginn 23. september 1958.
Dánarminning: Steíán Þorsteinsson
írá HöíSatósum
■Steíán Þorsteinsson frá Höfða-
húsum í Fáskrúðsfjarðarherppi
kvaddi þennan heim 15. þ. m. 76
ára ag aldri. Jarðarförin fór fram
frá Fiossvogskapellunni í gær að
viðstöddu fjölmenni.
Hér verður ekki sögð ævisaga
eða ættir raklar. L.eiðir okkar Stef
áns lágu ekki samaji fyrr en vorið
1830 er ég ílutti í sömu sveit og
hóf búskap að Vattarnesi. En þá
vorum við báðir komnir af lét't-
asta skeiði. — Þarna var ég ó-
kunnugur öllum og varg þvi harla
feginn, er ég kynntist manni, sém
mér geðjaðist strax vel að við
fyrstu kynni. Heimili Stefáns,
Höfðaihús var á kaupstaðlarleið
minni ag Búðum og varð brátt
„sælúhús“ mitt, eins og annarra
ferðalanga er þarna áttu leið um.
Þót't þetta væri ekki efnaíheimili
eða húsakostur mikill, kunnu 'hjón
in bæði að taka þannig á móti gest-
um, að þeim liði vel. í litlu bað-
stofunni þeirra gleymdist á auga
bragði hin leiða ,,Austfjarðaþoka“
og hrakviðrin sem henni fylgja.
Húsbóndinn var ævinlega í sól-
skinsskapi, hvernig sem viðraði.
Bjart'sýni hans, lífsfjör og hress-
andi hiátur vísaði allri ólund á
bug. Og þarna inni bar allt vott
um myndarskap og smekkvísi hús-
freyjunnar, og allar veitingar
rausnarlegri ien efni virtust
standa tih-Mun þetta hafa átt rót
að rekja til æiskuheimilis hennar
— dóttir stónbóndans og sveitar-
höfðingjans Björns í Dölum.
Geta má nærri að Höfðahúsa-
hjónin, Stefán og Herborg, hafi
átt í vök að verjast á kotbýli með
5 börn. En dugnaður og hagsýni
húsfreyjunnar, og árvekni og
skyldurækni húábóndans, fleytti
þeim yfir erfiðustu árin. Varð
hann að stun-da jöfnum höndum
sjó&ókn og landbúuað og var þá
risið árlá' úr rekkju og vinnudag
urinn langur. En sjaldan mun ann
ríkið hafa verið svo mikið, að
ekki ynnist fcími til þess, að taka
þátt í æskuleikjum barnanna úti
eða inni stundarkorn. Mun slíka
nærgætni og skilning á Ibarnseðl
inu, því miður, víða skorta.
Eg átti þess kost að vinna með
Stefáni að félagsmálum þau 12
ár, sem ég átti heima í sömu
sveit. Hann var félagslyndur og
einlægur og Ötull samvinnumað-
ur, prýðilega greindur .og stálminn
ugur. Hann unni íslenzkum bók-
menntum og fylgdist vel með tím
anum. Var hann þvi að sjálfsögðu
aðaljwatamaður að stofnun bóka-
safns í sveitinni: Hann var fram
sóknarmaður í orðsins beztu merk
ingu og einn af sfcofuendum Fram
sóknarfélags i hreppnum og í
stjórn þess. Að tiöilutan félagsins
var gefið út handskrifað sveitar-
blað. Skrifaði Stefán í það. nokkr
ar greinar er sýndu að honum lét
vel að halda á penna þóít hend-
inni væri tamari orfið eða Ijár-
inn. — Sagfc er að eplin falli ekki
langt frá eikinni.: Eru nú tveir
sona hans, þeir Friðjón og Þor
steinn rithöl'., svo sem kunnugt
er. l»á er vert að geta þess, að
Stefán studdi stofnun Kaupfélags
Fáshfúðsfirðinga og var framar-
lega í flokki þeirra áhugamanna
er hrundu þessu í framkvæmd
Er nú félagið orðið umfangsmikið
fyrirtæki og veitir mönnum at-
vinnu í Búðakauptúni.
Stefán brá búi á Höfðahúsum
þegar flest börnin voru flogin
úr hreiðrinu. Fluttu þau hjónin
þá að Búðum og gerðist Stefán
starfsmaður hjá kaupfélaginu
nokkur ár, þar til hann fór alfar
inn til Reykjavíkur, enda þrjú
börn þeirra hjóna áður flutt þang
að: Friðjón, Margrét og Unnstein.n
fiskifræðingur. Tveir bræðranna
eiga heimili annars staðar: Björn
kaupfélagssljóri á Siglufirði og
Þorsteinn búsettur í Danmörku.
Eftir að Stefán kom til Reykja
víkur var hann starfsmaður hjá
SÍS. Munu allir samverkamenn
hans, bæði þar og annars staðar,
sammála um, að ekki verði kosinn
ötulli eða áhyggilegri maður,
hvaða verk sem honum var falið,
eða skemmtilegri og glaðlyndari
félagi.
Á haustin falla blöðin af trján-
um, dagarnir styttast og sól geng
ur snemma til viðar. En offc er
kveldroðinn undra fagur eftir sól-
arlag. Þannig eru líka bjartar og
fagrar minningar ættingja og vina
þegar drengskaparmanni, sem lok
ið hefir löngu farsælu ævistarfi,
er fylgt til grafar og kvaddur i
síðasta sinni.
Þór. Gr. Víkingur.
I gær var borinn til grafar Stef-
án Þorsteinsson frá Eyri í Fá-
skrúðsfirði. Þegar maður fellur í
valinn, koma til greina tvö atriði
ar meta skal gildi hans og afrek.
Annars vegar mannkostir og gáf-
ur. Hins vegar lífsverk lians og
itarf. Stefán var sérstaklega vel
gerður maður og fjölhæfur og
leysti öll störf sín vel aí hendi
Hann var góður bóndi, dugmikil)
sjósóknari og aflamaður, reyndist
ötull og stjórnsamur verkstjóri,
liðtækur við öll skrifstofustörf og
afgreiðslu.
Stefán var greindur vel og las
mikið. Gat verið fyndinn og spaug-
samur. Það sem einkenndi Stefán
sérstaklega var drengskapurinn,
lífsgleðin og fjörið. Eitt einkenni
Stefáns, sem var hans aðalsmerk
var hvað hann var barngóður og
hafði mikið yndi af börnum. Hann
var í senn þeirra vinur, félagi og
leikbróðir, og aldrei var hann svo
upplekinn, að hann hefði ekki
tíma aflögu fyrir börn þau sem
heimsóttu hann, enda kepptust lit
il börn um hann. Mér fannst í þess
um efnum líkt um Stefán og móð-
ur, sem er umkringd af stórum
barnahóp og aldrei finnst hún geta
verlð nógu örlát og nógu gjafmild,
í hugum allra þeirra, sem
þekktu Stefán, mun hann í minn-
ingiumi geymast sem barnavinur
og góður anaður, Ástvinum Stef-
áns votta ég samúð.
Vertu sæll Stefán minn.
Björn I. Stefánsson.
Fundur Sambands
vestfirzkra kvenna
28. fundur Sambands vestfirzkra
kvenna, var haldinn í Súðavík
dagana 5. og 6. júlí sl.
Fundinn sátu fulltrúar frá öll-
um félögum á sambandssvæðinu
auk stjórnarinnar.
Hófst fundurinn með því að
konur hlýddu messu hjá séra
Rögnvaldi Jónssyni.
f Gjábakkarétt á sunnudaginn var
A sunnudaginn ráku bændur í Þingvallasveit fé sitt til réttar, oq þá var réttað í Gjábakksrétt. Á efstu rnynd-
inni sést, hvar safnið er rekið til Gjábakkaréttar. Það var fagurt veður, heiðskirt og sólskin glatt, og unglr sem
gamlir kepptust við dráttinn. — Á annarri mynd sést hvar ungur leitarmaður reiðir á hnakknefinu lamb, sem
ekki gekk, og á hinni þriðu er annar ungur fjármaður að leiða vænan og prúðhyrndan hrút í dilk. — Mynd-
irnar tók Fáll Jónsson).
Samþykktir fimdarins.
Fundurinn samþykkti einróma,
að fara þess ó leit við viðkomandi
yfirvöld, að leyfður verði meiri
innflufcnLngur á prjónavélum og
litlum vefstólum.
Einnig skorar fundurinn. á við-
komandi yfirvöld, að Ieyfa frjáls-
an innflutning á þurrgeri, þar
sem það er nauðsynlegt til hollr-
ar forauðgerðar.
í sambandi við fundinn var hald
in sýning á skyldustykkjum í
handavinnu stúlkna í barnaskól-
Samþykkt var tillaga um að
námstjóri í handavinnukennslu
stúlkna i banraskólum, vinni að
]>vi að hafa fyrirliggjandi sýnis-
horn. eða myndir, uppdrætti og
uppskriftir af þeim skyldustykkj-
um, sem vinna skal í barnaskólum
samkvæmt námsskrá.
Ennfremur að námsstjóri útveg-
aði efni í þessi stykki ef þess yrði
óskað. Einnig telur fundurinn
æskilegt að námsstjóri heinvsæki
skólana í þorpum og sveitum, eft-
ir því sem ástæður leyfa og komi á
námskeiðum í hverjum fjórðungi.
Umræður urðu einnig um lijálp
arstúlku heimilanna. ,
Sleinunn Ingimundardóttir hef-
ir ferðazt á milli kvenfélaganna
á sambandssvæðinu og haldið þar
námskeið og erindi og létu konur
í ljós ánægju yfir starfi hennar.
Kosning fulltrúa.
Kosnir voru fulltrúar á Lands-
iþing, þær frú Sigríður Guðmunds-
dóttir, frú Krislín Pétursdóttir og
frú Elísabet Hjaltadóttir.
iStjórn samibandsins skipa nú
þessar konur: Frú Sigríður Guð-
mundsdóttir, formaður; Unnuri
Gísladóttir, ritari og Elisabetl
Hjaltadóttir, gjaídkeri.
GnÓDverjar komnir úr leitum
Gnúpverjar komu úr fyrstu leit á miðvikudaginn. Myndin til hægri sýnir
tjaldbúðir leitarmanna í Gljúfurleit. Til vinstri: Safnið í Hólaskógi. Hestar
leitarmanna í framsýn.
Gimbrar komnar af f|alll. (Ljósm.: Eyvindur Sigurðsson).