Tíminn - 23.09.1958, Blaðsíða 4

TÍMINN, þriðjudaginn 23. septcmber 1958»
Brerkir kjarnorkufræð-
[ngar eru þessa dagana að
glíma við allmerkilegt við-
íangsefni, nefnilega að senda
[tjarnorkuflugskeyti til Mars.
ÍPetta var upplýst á alþjóða-
íundi, sem fjallar um ferðir
út í himingeiminn.
iÞað er dr. Leslie Shepherd, sem
fiefir yfirumsjón með þessum
málum, og kvað hann nú vera
útlit fyrir, að slíkt flugskeyti
væri hægt að smíða á 10 árum,
og myndi það þjóta út í nim:n-
r;eiminn með 200 þúsund mílna
iiraða á klukkustund. Þetta myndi
;era því kleift að komast + il
/dars — í um 50 milljón mílna
i'jarlægð — á um það bil 10
áögum frá flugtaki.
Til tunglsins
Vitað er að bæði í Bandaríkj-
' inum og Rússlandi er unnið að
; tíkum kjarnorkuflugskeytum, en
jkkert hefir heyrzt um árangur
'baðan. Hins vegar niunu Banda-
. íkjamenn senda flugskeyti tii
unglsins á næstunni, og ef sú
ilraun tekst, er búizt við að
'ikeytið verði tvo og hálfan dag
leiðinni, sem er 238 þúsund
i.rílna Iöng.
Ein upprennandi leiksviðs
eikkona, kvikmyndastjarna
ag sjónvarpsgyðja í Bretlandi
oeitir Pat Lawrence.Hún átti!
17 ára afmæli um daginn, er j
varð að eyða deginum með
lokkuð óvenjulegum hætti.
Þannig vildi til, að 33 ára gam
il náungi, sern vann sem leik
. viðsmaður við sama leikhús og
ílún er hún var að byrja að leika
:( árið 1954, fékk ofurást á ungu
túlkunni. Haim mun ekki hafa
; ,etað við neitt ráðið, en tók upp
því að hringja til hennar i tíma
ig ótíma, skrifa henni bréf og
..endi henni jafnvel g.tiir.garhring.
Stúlkan vildi hins vegar ekkert
[■ íeð manninn hafa að gera, og
; eyndi að forðast h.ann eftir
:negni. Hann hélt samt upptekn-
,.m hætt, og mun loks hafa vcrið
jrðinn leiður á því að ná aldrei
.ambandi við ástina sína. Þá tók
! ;ann til þess örþrifaráðs að fara
ii heimilis hennar ráðast þar til
ppgöngu upp stiga, sem hann
2agði upp húshliðina og fara inn
’Jffl glugga.
Foreldrar stúlkunar létu sér
kki lika þetta háttarlag h-ns ó-
■oðna gests, og reyndu að koma
.‘tomvm ut, en með þtim aflaiðing-
nn tinum, að hann réðist aö þeim
;r,eð hníf aðvopni. Sjálf tók Pat
bá+t í vörninni með háhælaðan
,;kó að vopni. Þessu iyktaði með
A'í að náð var í lögregiuna og
f j .rlægði hún hinn ástsjúka gest.
Höfðað var mál á nendur mann-
. inm og kom hann fyrir rétt ein-
. lift á afmælisúegi Pat fyrir fáum
■ sögum. Þar var hún Ifka konvin og
l lýddi á ástarjátningu mannsins
: yrir fullu húsi. Maðurinn var
"æmdur í fangelsi, og má segja
. ;ð það komi sér ekki sem vers
fyrir hann, því að í Ijós kom við
i éttarhöldin, aö hann hefir verið
flækingi, heimilislaus og atvinnu
! aus upp á síðkastið.
Ferðin til Marz — farin innan 10
ára? — 50 milljón mílur — Ástar-
játning fyrir rétti — Afmælisdagur-
inn eyðilagður — Blaðamaðurinn
Búchwa Id hefir skrifað gaman-
sögu um gangster á ferðalagi
BRÉFKORN FRÁ PARÍS
•ftlr ART BUCHWALD
BUCHWALD
PAT LAWRANCE
— ástarjátning fyrir rétti
ein þeirra hér á st'ðunni í dag.
Buchwald hefir nú skrifað
fyrstu skáldsögu sína, og
fjallar hún eins og mörg
greinarkorn hans um sak-
lausan Amerikumann í út-
löndum.
Heima hjá sér er sög.uhetjan,
Frank nokkur Bartlett, af ítölsk-
um ættum, tæplega jafn „sak-
laus“, því að hann er einn hinna
stóru gangsterforingja og maður
gæti husgað sár, nokkur konar
sambland af George Raft og Cary
Grant á tjaldinu. Frank þessi á
líka í útistöðum við róttvísina og
er loks vísað úr landi, og sagt að
fara til sins rétta heima, Italíu.
Þangað heldur hann, og fjallar
saga Buchwalds um ferðina. í för
með Frank eru lifvörðurinn, með
skammbyssuna í axlarbandi, fræg-
ur glæpafréttaritari og ijóshærð
stúlka í minkaskinnskápu, Auðvit-
að skeður margt í slíkum hóp á
langri ferð.
Amerískir gagnrýnendur telja
þessa bók Buchwalds gamansama
og skemmtilega aflestrar, og sé
hún eitthvað svipuð blaðagreinum
hans, á hún áreiðanlega eftir að
kalla fram mörg bros.
FRÁ ÞVÍ VAR sagt í blaðinu
„Figaro“, að tízkuteiknarar París-
ar hefðu farið þess á leit við Int-
erpol, alþjóðalögregluna, að hún
aðstoðaði við að koma upp um
þjófa, sem stela frá þeim hug-
myndum og teikningum. Svo virð-
ist,. sem samt.ök
séu um að ræna
teikningum frá
helztu tízkufröm-
uðunum, og selja
þær’ aftur til
verzlana og fyrir-
tækja urn allan
heim. Auðvitað
tapa tízkuhúsinl
'stórlé á þessu.
Ef Inlerpol tek
ur að sér þetta
verkefni getum vér gert oss í hug-
■arlund hvað muni ske. Síminn
hringir tojá aðalstöðvum Interpol í
París og Vendredi iögreglumaður
svarar.
— Hvað? — Hvenær? — Hvar?
Hvernig? Nú já! Vitanlega!
Hann leggur á og hringir til
Boutique spæjara í kjóladeildinni.
Boutique er í fasta svefni, þegar
síminn toringir. Konan hans veit,
að símahringingin táknar aðeins
eitt, svo að ‘hún bregður sér í
kokteilkjólin'n og fer að laga kaffi.
Vendredi lögreglumaður segir í
símann:
— Kæri spæjari, svarta Empile
kjólnum með kjarnorkulíningun-
um toefir verið stolið frá Dior.
— Ekki þó þessum með breiða
belfinu, liáa hálsmálinu og fell-
ingunum á toakinu?
— Jú, það er einmiít kjóllinn,
sem um ræðir. Hann er með svört
um satíntoöndum, þríhyrndum
doppum og tilheyrandi jakka.
— Jesús minn, segðu þeim að
snerta ekki neitt. Eg kem á stund
inni.
Boutique spæjari klæðir sig í
grænum hvelli og drekkur kaffi-
toolla.
— Hvenær kemur þú heim aft-
ur/spyr konan.
— Veit ekki. Það getur orðið
erfitt að leysa þetta mál. Þú skalt
ekki bíða eftir mér.
— Eg vildi óska, að þú byrjaðir
aftur í deildinni sem sér um að
brjóta upp peningaskápa, kjckrar
•konan. — Þú toefir ekki verið
heirna eina nótt síðastliðna þrjá
mánuði.
— Hvað á ég að gera? Þetta er
alltaf svona eftir tízkusýningar. •
HANN KYSSIR hana á kinnina
og þýtur af stað til Dior-hússins á
Montaigne toreiðgötu. Fyrir fram-
an húsið er fjöldi fólks saman
kominn. Lögreglan beinir ljósköst
urum að byggingunni, og fréttarit
ararnir eru að reyna að komast
inn.
Vendredi lögreglumaður er þeg
ar kominn á staðinn og hann heús
ar spæjaranum.
-— Það er uppi a fyrstu hæð.
Fréttaritararnir þyrpast kring
um spæjarann. —- Er þjófnaðurinn
einkennandi fyrir Lefty Vinstri-
handar?
— Eg mun gefa ykkur yfirlýs-
ingu eftir hálfa klukkustund,
herrar mínir. Við erum þegar
farnir að elta uppi nolckra grun-
aða, og svo höfum við relcist á
eina eða tvær vísbendingar, sem
ég vil ekki ræða.
Hann ryður sér braut negn um
Lesendur Tímans kannast
/el við Art Buchwald,
ameríska biaSamanninn í
L3arís, sem skrifar gamansam
:ar greinar fyrir New York
LHerald Trifoune, og birtist
ART BUCHWALD í góðum félagsskap.
þyrpinguna og upp á fyrstu hæð,
Nakinn likami útstillingargínu
liggur á gólfinu. Höfuð gínunnar
er torotið af, og handleggimir vísa
upp á við, eins og hún hafi reynt
að veita viðnám. Fingrafarasér-
fræðingurinn er að ljúka starfi
sínu og Ijósmyndarinn hefir tek-
ið síðustu myndina.
--- --------------------—
BOUTIOUE SPÆJARI skrifar
nokkrar athuaasemdir í vasabók
sína. Vendredi stendur við hliS
hans. — Ekkert hefir verið hreyft.
Það heyrðuRt engin hróo eða köll,
og húsvörðurinn sá engan koma
eða fara. Yves Sainl-Laurent er
í levfi í SuðurjFrakklandi og
svartur toorði fannst á ganginum.
Snæiarinn rannsakar líkamann.
— Hann er kaldur. Þetta tolvt.ur aS
hafa skeð snemma í gærkvöldi.
Vendredi segir: — Heldur þú,
að Lefly Vinstrihandar toafi gcri
þetta?
Boutique spæiari hristir hofuð-
ið. — Lefty Vinstrihandar vill
chiffonermar. Þannig ermar voru
ekki á þessu módeli. Þar að auki
er hann I fangelsi fyrir Balmain-
ermalanga jakkann.
— Við skulum ræða við ein-
hverja af starfsmönnunum, segir
spæjarinn.
ÞEIR GANGA inn í salinn þaí
sem allir stai'fsmenn Diors erut
saman komnir. Margir þeinra erit
grátandi. Boutique spæjami yfir-
lievrir hvern fyrir sig. Yfir-af-
greiðsludaman segir að módelið
hafi verið á gínunni, þegar Mn
fór klukkan sex. Margar aðstoSar
stúlkur hennar staðfestu fram-
burðinn.
— Greifynjan af Windsor ætl-
aði að kauna kjólinn, segir yíir-
afgreiðsludaman með grátstafinn
í kverkunum. — Nú er hann horf-
inn og kemur áreiðanlega í Mont-
gomery Ward verðlistanum i
næsta mánuði.
— Þetta var bezta módelið okk-
ar, segir verzlunarstjórinn.
— Haldið þeim hér allan morg-
uninn, segir Boutique við nær-
staddan lögreglumann.
— Hvert förum við, segir Vend-
redi þegar þeir eru komnir út I
bílinn.
— Til Maxim. Eg fer inn fyrst.
Ef ég verð ekki kominn út aftur
eftir tvær klukkutundir, komdu þá
og sæktu mig.
— HefLr þú einhvern grunað-
an? spyr Vendredi.
— Nei, ég er svangur.
BOUTIQUE SPÆJARI fer inn
til Maxim, þar sem úir og grúir af
fólki. Yfirþjónninn lætur hann fá
borð toak við súlu. Boutique pant
ar stóra máltíð með kampavíni frá
1937. Allt í einu verður honum lit-
ið á dansgólfið. Eitt par er að
dansa. Hann gengur fram á gólf-
ið, slær í öxl karhnannsins óg tek-
ur stúlkuna í arma sína. — Þú
ert hér með handtekin, Lefty
Hægrihandar, fyrir að haía stolið
Empire-kjólnum frá Ðior.
—• En þú hlýtur að vera að leita
að toróður mínum, Lefty Vinstri
handar.
— Eg er að leita að þér, Lefty
Hægrihandar. Og þú ert í kjóln-
um, svo að ég hefi staðið þig að
verki.
Hann leiðir Lefty Hapgrihandar
af dansgólfinu.
— Er þetta ekki dúsamlegur
kjóll?
— Hvernig datt þér í hug að
■það væri ég? spyr Lefty Hægri-
handar um leið og hann leiðir
hana út í iögreglubílinn.
Spæjarinn tekur svartan borða
upp úr vasanum.
—• Þú varst eina stúlkan á gólf
inu, sem vantaði foorða á. Þú skalii
ekki vanmela Interpol. Við náum
alltaf í þá sem við leitum að.
— Eg vona að ég fái gráan
mandarínu-jakka með náttíata-
streng þegar ég kem í fangelsið,
segir Lefty Hægrihandar vohgóð.
Frú Boutique er að hússtörfum,
þegar húsbóndinn kemur toeim.
— Hvað skeði, spyr hún.
— Ekkert, segir spæjarinn, —<
þetta var mjög róleg nótt.
(N. Y. Iíerald Trifaune)