Tíminn - 04.11.1958, Blaðsíða 9

Tíminn - 04.11.1958, Blaðsíða 9
T í iVI IN 'N, þriöjudagiini 4. nóvember 1958. 9 tij (k IK Ciaftfí: 30. dagur 25. kafli. Einn morguninn, er Katha rine var.að taka til og þurrka ryk af ihúsgögnum inni í her- bergi Philips, sá hún gegnum hálfopnar dyrnar inn í her- bergi Valarie, og hún sá sér til undrunar, að hún leitaði í miklu írafári í borðskúff um sínum, einkum skrifborðs skúffunum. Katharine grun- aði ekki, að hverju frúin var að leita, og allra sízt að það gæti snert hana á nokkurn há.tt. En Valarie var að leita að bréfinu, sem Katharine hafði skrifað, er hún sótti um viimukonustarfið. Hún ætlaði að bera rithöndina saman við annað bréf. Hún fann það allt í einu, auðvitað þar sem hún átti sízt von og hún bar það áköf sam an við bréfiö, sem hún hafði fundið, bréfið frá ókunn.u kon unni til Philips. Valarie tókst að klemma varirnar saman og kæfa ópið, sem brauzt fram á varir hennar, rétt í sama mund og Katharine kom inn með rykþurrkuna í hendinni. — Voruð þér að segja eitt hvað við mig, frú Mason. Valarie leit upp frá bréfun um, sem hún hélt enn á í hendi sér, og horfði á vinnu konu sína. Katharine fannst augu hennar hörð sem tinna. — Nei, ég sagði ekkert. — Eg bið afsökunar, sagöi Katharine og gekk út aftur. Valarie lokaði dyrunum og læsti þeim. — Já, það er sama skriftin. Getur þa.ð verið? Geca þetta verið saman tekin ráö hjá kei'iingunni og Philip? Nei, það getur ekki verið. Hún er ekki ung lengur, og auk þess 'leiðinleg og heimsk. Philip mundi aldrei líta á slíka konu. En þó lítur helzt svo út, að hún hafi valiö þetta starf vegna hans. Hvers vegna? Hefir hún einhver tök á honum? Þessi gáta fékk Valarie nóg urahugsunarefni. Hún hresst- ist ,öll við rétt eins og hún hefði drukkið no'kkur glös af kampavíni. Og draugurinn, sem ætíð elti hana — lífsleið inn — var allt 1 einu horfinn. Magnleysi það, sem yfir hana hafði lagzt, er Eddi yfirgaf hana, hvarf og i staðinn kom einhvers konar líísþróttur, sams konar þróttur og áður rak miöaldra konur, sem misst höföu æskufeguð sína, til þess að leika sér að eldin- um, fást við stjórnmá! og- þess háttar. Það kom í Ijós, að lífið liafði fleira að bjóða til skemmtun ar en daður og ástarleiki. Skömmu síðar kom Valarie niður í eldhúsiö, þar sem Katharine var aö baka braúö. — Ungfrú Venner, kannizt þér við þetta bréf? Eg fann það hérna frammi í forsaln um íyrir skömmu. Katharine leit á bnéfiö, sem frújn rétti fram. • , f — Nei, frú Mason. — Það er skrifað til manns ins míns. Katharine leit fast í augu Valarie, og þar var ekkert samvizkubit að Sjá. " — Eg hef enga hugmynd | um þetta bréf. Það, getur þó vel verið, að það-hafi dottið úr vösúm fatanna, sem áttu að fara í hreinsun,á dögunum. — Já, það er vafalaust rétt. En undarlegt fhpnsc mér. að það er frá einhverri Katha- rine. Heitið þér ekki Katha- rine. • - — Jú, það er rétt, svaraði Katharine. Iíjarta hennarvar farið að berjast ákaft, þvi-aö hana var farið að gruna, að hér lægi; eitthvað' að baki, þótt spurn ingin virtist í fyj&stu sakleys- isleg. Hún mundj samt ekki til þess, að hún hefði nokkurn tíma skrifað Phiíip bréf. — Eg-Skál lesa* bréfið fyrir yöur, ságði Valárie bvosandh „Eg veit að þú verður aö fara — til þess ú‘ð hverfa að fyrra lifi þihú —• það verð ég einnfe • að 'gera — þakka þér fyrir, Philip; þakka þér fyrir allt, Kathárine.-1 — Jæja, kanhízt þér nokk úð við þetta? Það vár ekki vfegna sjálfrar sín heldur vegna* Philips, sem Katharine greip-nú til lyginn ar. — Nei, frá Mason. — Eruö þér viss um það? — Já, .alveg vigs. — Það er undarlegt, ung- frú Venfiei’, Þetta er þó yöar rithönd, Eg er búin að bera skriftinájsaman' viö bréíið, sem þér skrifuö'uð mér, þeg ar þér sóttuð 'um starfið. Skriftin er áreiðanlega sú sama. Þér hafið þá skrifað þetta merkilega-bréf. Eg gaf yður faeri á að koma hreint til dyranna og „skýra ástæö una til þess, en .þér gripúð til lyginnar. — Eg cndurtek það, að ég kannast ekki við þetta bréf, sagði Katharine enn. — Eg verð að tala við mann inn minn um þetta, sagði Vai erie. Andlit hennar var ekki llengur slviplaust. — Það hefði verið réttara af yður að gera þaö strax, áð ur en þér komiö til mín, frú Mason. Það er ekki víst að honum gefist að því að þér lesið bréf hans fyrir mig. — Eg veit, að þér skrökviö alveg eíns og ég veit, aö það eru brögð manns míns, að þér eruð hingað komin. — Nei, þaö er ósatt. — Eg skil ofur vel núna á- stæðuna til kunningsskapar ykkar, sem ekki hefir leynt sér, og ég get svo sem getið mér til, hvernig þið hafið hag að ykkur, þegar ég var ekki heima. — Þér virðizt ekki bera til hlýöilegt traust til manns yð ar, sagði Kátharine. — Ef til vill ekki — og mér finnst ég hafa fullkomna á- stæðu 'til þéss’ að tortryggja hann. Eg þekki karlmennina — og ég þekki manninn minn, en ég þekki yður ekki. Eg veit svo sem, að hann á af og til vingott við annað kvenfólk en mig, en ég hafði þó ekki hald ið að hann gerðist svo djarfur að taka eina frillu sína heim í hús okkar. — Erú Mason, yður skjátl ast mjög. Maðurinn yðar hef ir ekki gert neitt því líkt. — Þér eruð kæn, ungfrú Venner, sagði Valárie, og var ir hennar myndúöu beint strik. — Þér kunnið að láta þetta hljóma líklega. — Eg segi yður satt, frú. Valarie þagði um stund. Þegar ég réð yður hingað, ungfrú Venner, hélt ég, aö þér væruð áreiðanleg og heið virð manneskja. Það getur auðvitaö verið, að þér hafið fallið í gildru samvizkulitils manns. Meðan hún sagði þetta, horfði hún bláum aug um sínum á Katharine. Mundi hún falla í þessa gildru. — Eg yona, að ég sé enn að nokkru gædd þeim eiginleik um, frú Mason. Eg hefi ekki fallið, í neina gildru. Valarie hló þurrlega. — Vafalaust ekki. Amiars munduð þér ekki vera að þakka manninum mínum. Hvað eigið þér annars við með orðunum: Þakka þér fyrir, Philip — þakka þér fyr ir allt. Hefir hann kannske gefið yður peninga eða skart gripi? — Herra Mason hefir hvorki gefið mér peninga eða skartgripi. — Eg vil ekki ræða þetta mál lengur við yður, frú Mas on, sagði Katharine og var nú orðin náföl í andliti. — En ég vil ræða meira um þetta. Eg get ekki sagt, að ég sé hrifin af smekk manns mins í vali á ástmeyjurn. Mér finnst það hlægilegt, að hann skuli hafa valiö sér konu á yðar aldri — og þar að auki jafn ófríða og ieiðin lega. Lítið á sjálfa yður í speglinum. Haldið þér í raun og veru, að hann sé hrifinn af yöur? — Nei, nei, mér mundi aldrei detta það í hug. Katharine titraði. Það var þó satt. Hún vissi, að Philip hafði aldrei elskað hana og samband þeirra hafði ekki haft neina þýðingu fyrir hann. Það var hún, sem átti allt að þakka. — Ég verð að fara héðan um næstu mánaðamót, sagði Katharine. — Eg get ekki dvalið hér lengur. | — Eg læt mér þaö í léttu rúrni liggja, sagði Válarie. En þér skuluð ekki vera að bíða eftir mánaðamótunum, ég skipa yður að fara héðan þeg ar í stað. — Hvers vegna? — Það varðar' yður ekkert um, hlýðið skipun minni, sagði Valarie. I Katharine stóð grafkyrr og hlustaði á þennan úrslita,- dóm. Hún yrði að fara þegar í stað — án þess að fá að sjá Philip. Hún var nær févana I og hafði enga hugmynd um, hvert halda skyldi. En hún vissi að þessi kona, sem and- spænis henni stóð, mundi ekki láta undan siga. , — Farið til herbergis yðar og takiö’ saman farangur yð- ar. Þér fáiö eina klukkustund til þess. Eg þarf varla að taka það fram, að þér þurfið .ekki að biðja um meömælabréf. Katharine gekk út og upp stigann. Þegar hugsun henn- ar skýrðist, fannst henni ekki n^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimminiiimiiiiiiiiuiiiiimminiiiniimM 1 Þið fáið tvo árganga — 640 bls. — fyrir aðeins 55 kr., | er þið gerizt áskrifendur að Samtíðinni. Skemmtileg — Fjölbreytt — Fróðleg — Ódýr | = Lesið kvennaþætti okkar, draumaráðningar og afmæliespádóma. | Tímarítið SAMTÍÐIN s flytur kvennaþætti Freyju (tízkunýjungar frá París. London, i New York. — Butterick-tízkiunyndir, prjóna-, útsauma- of Í heklmynztur), ástasögur, kynjasögur og skopsögur, — Skákþætt) = eftir Guðmund Arnlaugsson, bridgeþætti eftir Árna M. Jón» Í son, vinsælustu dans- og dægurlagatextana, verBlaunagetraunir. Í ævisögur frægra manna, þýddar úrvalsgreinar, viCtöi, vísna-, Í þætti og bréfaskóla í íslenzku allt árið. I 10 hefti árlega fyrir aðeins 55 kr., Í og nýír áskrifendur fá seinasta árgang í kaupbæti, ef þeir | Í senda órgjaldið 1958 (55 kr.) í ábyrgðarbréfi eða póstávísun H með pöntun. Póstsendið í dag meðfylgjandi pöntun: I figundirrit. .. óska aB gerast áskrifandi að SAMTÍÐ | | INNI og sendi hér með árgjaldið fyrir 1958, 55 kr. Nafn .. Heimili | Utanáskrift okkar er SAMTÍÐIN. Pósthólf 472. Rvík. | d—■■mmiiiniiiiiiiiiiiiiiuinini:iiiintiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiinii|iiiimiiuimpa juiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiHiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiRimii Þinggjöld 1958 Athygli skattgreiðenda í Reykjavík er vakin á því, 1 að síðasti gjalddagi þinggjalda ársins 1958 var 1 hinn 1. þessa mánaðar. Atvinnurekendur og aðrir kaupgreiðendur eru | | minntir á, að þeim ber að ljúka að fullu greiðslu I þinggjalda starfsmanna sinna um þessi mánaða- | mót og vera búnir að skila greiðslunum til toll- | stjóraskrifstofunnar í síðasta lagi 6. þ. m., að viS- | lágðri eigin ábyrgð á gjöldunum og aðför að lög- | I um. | Reykjavík, 3. nóvember 1958. TOLLSTJÓRASKRIFSTOFAN § Arnarhvoli. s luuiuuiuimuiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiiiiiiin - Áskriftarsími TÍMANS er 1-23-23 - imHHIIHIIIHIlHIIIIIIIIHIIIHIIIIIUIUIIIIIUHHIIIIIHIUIIllllllUlllllllllllllllllllIlHIIIIHIIHHIUIlllllllirmilllllUIIHIIII SlaiW*- fUfíuX Vuuists. %}> IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIÍIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllllllllllllllllllllllllll] í i ^ Innilegar þakkir til allra þeirra, sem heiðruðu mig «; á fimmtugsafmælinu 30. okt. s. 1. Vináttuþel bg I; hlýhugur ykkar gerði mér daginn ógleymanlegan. I; Með kærri kveðju og beztu óskum til ykkar allra. I; /AmV.V.V.V.V.W.V.V,V.VMV.V.V.%V.V.V.\WWV Ólafur Sveinsson, Stóru-Mörk. Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför móður okkar Margrétar Jónsdóttur, frá Kvígsstöðum. Vilborg Vigfúsdóttir, Halldór Vigfússon.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.