Tíminn - 21.11.1958, Blaðsíða 9

tí M-INN, föstudaginn 21. nóvember 1958.
ELEANOR BURFORD
HIN KON.A.N
leg, þetta fer allt vel.
Eg heyrði að hann lagði sím
ann á. Eg horfði á heyrnar
tóliö í hendi mér.
frændi, ekki fara alveg
strax. Hvað . . . En ég talaði
fyrir dauðum eyrum.
Eg skildi að Jói frændi var
að segja þessar hræðilegu
fréttir á þennan hátt. Eg sett
Þannig hljóðaði saga Júlíu
— ástarsaga, án þess þó að
enda vel eins og venjulega. En
þetta hafði alltáf verið eins-
konar ást í lífi hennar, því
j'ói hún hafði elskað okkur og gef þess aö við ættum háðar að
ið okkur heimili. Eg vildi fara frá henni. Þar sem ég
gjarnan segja henni þetta, en nú vissi að hún hafði elskað
ég var of ung til þess aö geta pabba fannst mér að minnsta
fundið réttu orðfn. Eg sat því kosti önnur okkar yrði að
fannst einhver innri. rödd
hvísla að mér: — Þú vilt líka
lifa svona lífi ekki síður en
Díana. Júlía sneri sér að mér.
— Hvað um þig Sara? sagði
hún rólega.
Eg get ekki sagt að hún
hafi skírskotað til samúðar
minnar, Júlía frænka var allt
of óeigingjörn til þess. En ég
skildi af raddblæ hennar að
hana langaði til þess að hafa
mig heima.
Eg þori ekki að hugsa til
vera eftir hjá henni.
Eg stamaði: — Þetta lítur
mn.
kyrr og hélt í hönd hennar.
Á eftir fór ég mpp og kom
ist niður og horfði út í blá a® Dí°nu þar sem hún lá endi dásamlega út. Ef um skemmti
n. lönS í rúminu. Varir hennar ferg væri ag ræöa mundi ég
Þegar Júlía frænka kom til slculfu þegar hún leit á mig. ekki hUgSa mjg tvisvar um
baka sagði ég henni frá sam- horfðf; á hana. Hún elsk en Lavender Cottage hefur
tali mínu við Jóa frænda. Hún pabba, það vissi ég, hún antaf verið heimili okkar . . .
settist niður og hélt í hönd gret vegna.þess aðhún mundi, Díana greip frammí fyrir
mína. Hún sagði ekkert, en S]a hann. íiama1-. en mér: — En þú nýtur þess á-
horfði framundan sér. hvað var verst, LT missir reiðanlega að fara þetta Sara,
Díana kom inn. Hún hafði Pab]3a eða .£að aö hun muudi é er visg um það
brugðið sér á hestbak og leit verða al olIum hinum dasam-
dásamlega út í reiðbuxunum legLl íerðum7
Eg er órgttlát, sagði ég við
sjálfa mig. Eg átti að gæta
og blárri blússu. Jennings
majór, sem átti hesthúsin, — ...
hafði sagt henni að hún mætti Dlonu SY° er eS oréttlát.
fá hestana lánaða þegar hún
vildi. Hann hafði líkt og aðrir
hið mesta dálæti á Díönu.

- ' r
Dagskrá
TIMARIT UM MENN-
INGARMÁL
Dagskrá flytur ávallt fjölbreytt
efni inn bókmenntir og listir,
og er þess vegna kærkominí
meðal bókaunnenda. — Þeir,j
sem vilja fá það bezta sem rit-l
að er um vísindi, af færustuf
mönnum, kaupa Dagskrá.
Ég gerist hér með áskrifandi að Dagskrá:
Nafn
íj' "

Strax og^-Jói frændi kom,
leið okkur betur. Hann líktist
Hún starði á ökkur* og'þeg pabba mikið en var róle8ri °§' , . .
ar ég sagði henni frá því sem f1^1.10®11 .J bra®ði en hann s yia
hafði ge'rzt, náfölnaði hún en
Jói frændi brosti til henn
ar og sagði vingjarnlega:
— Jæja, en það þarf að hugsa !
þetta mál vandlega. Það er
engin ástæða til þess að taka
ákvörðun í þessu nú strax.
Þegar við Díana vorum
orðnar einar reyndi ég að
fyrir henni afstöðu
Heimilisfang ..........................................................................
Tímaritið DAGSKRÁ, Lindargötu 9A, Reykjavík.
rniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiuiiiiiniiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiáiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiininiiiiiniiinfV:
ÁTTHAGAFÉLAG STRANDAMANNA
hafði verið. Hami hafði í mínu eftir föngum.
forátt kom þrjózkusvipur í
fyrstu verið ævintýramaöur
Hvernig getum við yfir-
augu hennar Það var líkt Dí líkt og Pahbi> en hafði síðan' gefið Júlíu frænku eftir öll
önu að neita'að trúa því sem se?fc að 1 New South Wales þessi ár?
í Astralíu. Hann kom sjaldan J — Hún getur komið að heim
til Evrópu, síðast þegar við sækja okkur og við getum ein
vorum eins árs gamlar, svo hverntíma skroppið saman til
að auðvitað mundum við ekki Englands
eftir honum. Hann haföi á-'
henni féll miður.
Jói frændi hringdi aftur, —
í þetta sinn frá London. Hann
talaði við Júlíu frænku. Pabbi
var dáinn. Hann hafði iátizt
samstundis er flugvél hans
rakst á f jall. Hann hafði verið
á leið til Jóa frænda, sem var
í leyfi í París. Jói frændi haföi
sem sé haft í hyggju aö heim
sækja okkur öll.
Díana hljóp upp í herbergið
sitt og ég sá að tárin streymdu
niður kinnar hennar. Eg fór
ekki á eftir henni, því að mér
fannst að Júlía frænka væri
fremur þurfandi þess að ein-
hver huggaði hana, og með
því að hugga einhvern sefaði
ég mína eigin sorg.
— Eg vissi aö svona mundi
þetta énda einn góðan veöur
dag, sagði Júlia frænka að
lokum.
— Hann storkaði dauöan
um oftar en einu sinni. Þaö
hlaut að enda með skelfingu.
— Eg get ekki hugsað mér
það, sagði ég. — Hugsað um
að fá aldrei að sjá hann fram
kveðið að koma og heimsækja
okkur öll að
Hversu. dásamleg^ heimsókn
hefði það ekki getað orðiö.
Hann var.okkur mikil hjálp
og huggun nú. Hann, sá um
peningamál okkár og kornst
brátt að þeirri niðurstöðu að
þrátt fyrir frægðina hafði
pabbi einn ágalla. Hann hafði
jafnan eytt hverjum eyri sem
hann vann sér inn, svo að
við vorum ekki áðeins fööur
lausar heldur einnig fátækar.
Eg gleymi aldréi þeim degi
er viö sátum í dagstofunni og
Jói frændi sagði skyndilega:
— Eg held að bezt væri að ég
ættleiddi ykkur foáðar tvær.
Eg öfundaði Kehston alltaf
vegna tviburanna hans. Hvað
segiö þið um þetta?
Gamla klukkaii tifaði hæg
ar en áður að þyi er mér
fannst, rét eins og hún biði
. ,. . ,.. ... svars. Eg leit í laumi til Júlíu
ar, heyra aldrei d3upu rodd frænku BHún sagði ekkert en
ina hans
Hún rétti hendurnar biðj-
andi fram. Eg vissi aö hún
vildi að ég hætti aö taia um
þetta.
— Við glöddumst allar
vegna hans, sagöi ég og mér
fannSt orðin ætla að kæfa
mig.
— Eg elskaöi hann, sagði
Júlía frænka, — já, víst elsk
aði ég hann.
Við sátum þögular lengi vei
og síðan byrjaði hún að taia.
Hún sagði mér frá því þegar
hann kom til Lavender Cott
age í fyrsta sinn. Fað'ir henn
ar hafði boðiö honum eftir að
þeir höfðu' hitzt í klúbbnum.
Mamma var þá ekki heima og
hann og Júlía höföu orðið góö
ir vinir þann vikutíma sem
ég sá að hún haföi fölnað.
Díana hrópaöi af fögnuði:
— Jói frændi, ætlaröu virki
lega að taka okkur með til
Ástralíu.
Jói frændi brosti. Ifann
hafði einnig dálæti á Díönu.
Ég sagði ekkert, en beið
þess að Júlía frænka segði
eitthvað um málio.
Jói frændi hóf að segja
okkur frá því hvernig lífið
mundi verða ef’ viö færum
með honum. Okkur
lika vel við Sydnev, svo og
húsið sem hann bjó í við
ströndina. Hann ferðaðist
mikið og sagðist gjarnan vilja
sýna okkur eitthvað af heim
inum.
Augu Díönu glömpuöu. Mér
lrann dvaldist i Lavender Cott skildist aö dauði pabba væri
age. Þú hlýtur aö skilja aö
hann hafði verið svó lengi að
— Þaö verður ekki það |
, . . sama, geturðu ekki skilið það •
fcessu sinm. Díana? Við etum ekki farið ;
1 Ir g
að heiman aðeins vegna þess «
að ríkur maður vill ættleiða !
okkur! |
Díana yppti öxlum. — Jói |
frændi mun brátt fara til |
Ástralíu aftur. Við getum ekki j
beðið í mörg ár með að taka -
ákvörðun. !
Seinna sagði Júlía frænka !
við mig: — Þú hikar vegna J
mín, er þaö ekki? En góða mín j
þú verður að beita skynsemi 1
þinni. Hugsaðu um allt það !
sem þú gætir upplifað. Hér !
ertu bókstaflega grafin, en ef
þú ferð þá hittirðu skemmti-
legt fólk .... unga menn!
— Það er engu líkara en aö
þú viljir aö ég fari.
— Vilji að þú íarir. Rödd
hennar brást.
Eg þrýsti henni að mer. —
Eg sveik sjálfa mig, sagði hún.
— Eg sagði þér að ég elskaði
pabba þinn. Það bezta sem
fyrir mig gat komið, var aö
fá að ala upp hans börn eins
og Jjau væru mín eigin ... |
— Júlía frænka, sagði ég, —
ég vil ekki fara frá þér og ég
get það ekki.
— Þú ert gott barn, sagöi
hún. — En þú ert svo við-
kvæm. Díana getur vel séö
um sig sjálf.
— En mamma bað mig engu
að síður að hafa auga með
mundi henni- Þaö litur út sem hún
hafi haldið að það yrði Díana,
sem þyrfti hjálpar við.
— Þú varst svo ung þegar
hún dó.
■— Eg gæti sjálfrar mín á-
reiðanlega ,sagði ég. — Eg bý
hjá þér, ekki satt?
—Þú mátt ekki gera það.
— En þetta er heimili mitt.
Spilakvöld
í Skátaheimilinu annað kvöld (föstudag) kl. 8,30
eftir hádegi.
Fjölmennið.
Stjórnin
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiinimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiHnHmnmmniiinniiNUi
W/.V.VAV.VV.VV.V/.V/.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VA\\W
I . -----------------------*
NinaSr
£
!i Frederik
HLJDMPLDTUR
Day-O.
Come Back, Liza.
Man Smart. Woman
Smarter.
Jamaican Farewell.
Listen To The Occan.
Tritse Vida.
Me pet Parakeet.
Bury Me Where Slie
Passes By.
Eden Was Just Like This.
When Woman Say No
She Means Yes.
Happi Days.
Maladie d’Amour.
Mango Vendor.
Choucounne.
Hold ’im Joe.
Limbo.
Oh, Sinncr Man!
Mary’s Boy Child.
—0—
Min kompliincnt, Chérie
Lad os flyvc til en stjerne.
—0—
—Póstsendum
Hljóðfæraverzlun
Sigríðar Helgadóttur
Sími 11315
Vesturveri.
!■■■■■■
.vvv
Innilegar þakkir til allra, er vottoðu okkur samúð við andlát
og jarSarför
Einars Sveinssonar,
Lækjarbrekku.
_ Sesselja Loftsdóttir og börn.
heiman frá Englandi að
hvaða ensk stúlka sem var
hafði sín áhrif á hann. Síðan
kom. mamrna þín heim.
henni ekki syo mikið' hryggö
arefni lengur: 1 Eg held að ég yröi óhamingju
— Þetta . . . lítur út fyrir söm ef ég færi héðan.
aö vera það líf sem þú'hefur Skemmtilegt fólk, og jafnvel
óskaö þér Díana. Það var Júl ungir menn geta ekki komið
ía frænka sem talaði. Mér í staö gamla hússins.
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför móður okkar og tengdamóður,
GuSrúnar Nikulásdóttur
Kristján Lýðsson,
Margrét Lýðsdóttir, Þorbjörg Lýðsdóttir,
Guðni Jónsson, Kristján Benónýsson.