Tíminn - 06.01.1959, Qupperneq 9

TÍMIPíN, þriðjudaginn G. jauúar 1959
— Það var aldrei um neinn
misskilning að ræða, sagði
hann. — Það er Sara sem ég
elska og það er aðeins Sara,
sem getur gefið mér það sem
ég þarfnast.
— En Jervis Travers sagði
að ég ætlaði i óperuna og Dí-
ana yrði heima.
— Þvert á móti, Sara. Jervis
sagði að þú yrðir heima. Dett
ur þér svo í hug að ég láti
einn kjól blekkja mig? Eg tek
næstum aldrei eftir
klæðnaði fólks. Þú mátt ekki
halda að þið Díana séuð svo
mjög líkar. Þrátt fyrir að hára
liturinn sé sá sami og andlits-
lagið likt, þá eruð þið alls ekki
líkar. Svipurinn er ekki sá
sami .Það er allt og sumt sem
ég hefi aö segja.
— Þetta er dásamlegt að
heyra. En þú komst til Eng-
lands vegna hennar er það
ekki satt?
— Eg kom til Englands í
verzlunarerindum og úr því
ég á annað borð var hingað
kominn, Iangaði mig gjarnan
til þess að sjá stúlkuna, sem
varð eftir heima. Prændi þinn
hafði sagt mér af þér. Hann
sagði að þig hefði langað aö
fara með hon'um en þú hefðir
ekki viljað fara frá frænku
þinni. Eg vildi gjarnan hitta
þá stúlku, sem hafði hafnaö
slíku boði.
— Og þegar þú sást mig
fyrst . . . liggjandi við vegar-
brúnina . . . hvað hugsaðir þú
þá?
— Að þrátt fyrir að þú vær-
ir göfug og góö, sagði hann og
brosti, — þá gætir þú stund-
um verið dálítill kjáni.
— Þú hefur sem sagt fyrir-
litið mig.
— Síður en svo. Það var ein
mitt þá sem ég varð hrifinn
af þér. Engum fellur við full-
komnar manneskj ur, veiztu
það. Það er alltof mikil á-
reyhsla að umgangast það.
— Ertu að segja að þú hafir
komið til Markham aðéins til
þess að hitta mig?
— Einmitt! !
Eg hló næstum því móður-
sýkislega af gleði. En ég gat
jafnvel á þessu augnabliki
ekki skilið þetta. Eg sagði: —
En þegar þú komst í þaö sinn-
ið og hittir Díönu fyrir, hvern
ig varð þér innanbrjósts þá?
—r Eg varð hissa. Mundir þú
ekki líka hafa orðiö hissa ef
einhver manneskja sem þú
hafðir haídið hinu megin á
hnettinum, stæði skyndilega
andspænis þér?
— Og hvaö meira?
— Hvernig hefði mér átt aö
líða öðruvísi?
— En ef þú varst hrifinn af
henni . . . :
— En ég var það ekki. .
— Engu að síður fórstti til
Buckland Abby með henni . . .
þrátt fyrir að þú hefðir beðið
okkur Júlíu frænku um að
fara með þér.
— En Díana hringdi til mín
og sagði að þið gætuð ekki far
ið meö.
Eg sagði ekki neitt. Svo að
Díana hafði ei-nnig ráðgert
þetta. Hér bar allt að sama
brunni. Þetta var alls ekki á
þann veg sem ég hafði gert
mér í hugarlund og ég var full
komlega hamingjusöm.
Hann tók utan um mig og
við gengum saman niður stig-
ann. Eg var svo hamingjusöm
að mér fannst að mig hlyti að
dreyma. Eg var ánægð yfir því
að hafa sagt honum allan
sannleikann í málinu. Eg hugs
aöi: Á komandi árum má ekk-
ert koma fyrir sem fellt get-
ur skugga á sámbúð okkar.
Sérhvert vafaatriði veröur að
útkljá milliliðalaust. Eg vissi
að það þurfti tvo til að standa
við þetta.
Díana skammaðist sín þeg-
ar ég kom aftur frá Creek-
down. Eg hef aldrei verið jafn
fjarlæg systur minni eins og
ég var þá. Hún var ekki leng-
ur hluti af mér. Hún hafði
sagt ósatt, hún hafði reynt að
blekkja mig, hún elskaði Joss-
lyn á sinn hátt — eöa hélt að
hún gerði það — og þegar hún
vissi að hann endurgalt ekki
tilfinningar hennar, þá gat
hún ekki unnað mér að njóta
haris heldur.
í fyrstu var ég mjög særð.
Eg forðaðist-hana eins og heit
ann eldinn. En brátt varð ég
þess vísari að ég gat ekki
hrundið Díönu algjörlega út
út lífi mínu. Veikleiki hennar
kom mér til þess að bera eins
konar móðurtilfinningar í
garð hennar. Eg minnist orða
mömmu: — Gættu Díönu vel.
Eg gladdist vfegna þess hve
Jervis var tíður gestur hjá
okkur. Hann hjálpaöi henni
yfir byrjunaröröugleikana og
ég gat ekki hugsað mér neinn
sem kunni jafn vel að meta
Díönu, ef hún aöeins gæti
komið auga á það sjálf.
Dagstofan í Lavender Cott-
age var full af fólki. Josslyn
hjálpaði mér að skera brúð-
kaupskökuna.
— Mér finnst að ég beri á-
byrgð á þessu að einhverju
leyti, sagði Jói frændi. — Eg
kynntist brúðgumanum fyrst
ur og ef ekki hefði verið mér
til að dreifa hefði hann ekki
verið giftur maður nú . . .
Þetta var satt. Eg gat enn
munað rödd Jóa frænda í sím
anum þegar hann sagði okkur
að pabbi væri dáinn. Þá vor-
um við sorgbitnar en allt
haföi farið vel síðan. Nú var
mín heitasta. ósk að Díana
gæti einnig fundið hamingj-
una. Hver hefði trúað því að
óreyndu, aö svo mikil ham-
ingja hefði getaö skapast af
svo mikilli sorg?
— En það hefur sýnt sig að
Sara og Josslyn hafa gengið
á undan með góðu fordæmi.
Eg vona að þið verðið öll við-
stödd brúðkaup okkar Miss
Shadwell.
Hver ræðan var flutt af ann
ari og stemningin var á há-
punkti.
— Eigum við ekki að fara
bráðum, hvíslaði Josslyn að
mér þegar við fengum augna-
bliks næði. |
Júlía frænka kom til okkar
á þessu augnabliki og heyrði
þessa athugasemd. — Jú sagði
hún. — Farðu og hafðu fata-
skipti góða. Josslyn er orðinn
óþolinmóður.
— Þú þarft sjálfsagt á
hjálp að halda, sagði Díana
og við gengum upp í herbergið
mitt.
Hún tók af mér höfuöbúnaö j
inn og setti hann á sjálfa sig.1
Hún brosti til mín en ég gat
ekki skilið hvað lá aö baki
þess. j
— Núna lít ég einnig út eins
og brúður, sagði hún. — Eg
hélt alltaf að við mundum
giftast sama daginn.
— Það hefði getað orðið
þannig ef þú hefðir viljaö.
Jervis vildi það.
— Jervis! sagði hún, og ég
vissi vel hvaö hún átti við. [
Skyndilega varð mér Ijóst,
að ég hafði eingöngu hugsað
um sjálfa mig eftir trúlofun-
ina. Eg hafði fjarlægst Díönu.
— Jæja, sagði hún, — það
er bezt að þú farir úr kjóln-
um. Brúöguminn bíður í of-
væni.
Skyndilega langaði mig til
þess að fara burt úr þessu her
bergi og frá Díönu. Eg þráði
að sitja við hlið Josslyns í
bílnum.
— Það er merkilegt, sagði
hún, — hvernig rætist úr öllu.
— Já, sagði ég áköf. — Þú
elskaðir hann aldrei, var það?
— Auðvitað ekki, sagði hún.
—‘ Hann var bara öðru vísi en
allir aðrir, og þess vegna var
hann ....
— . . . sú manngerð, sem
ung og heimsk stúlka mundi
veröa hrifin af?
— Já ... en hver var heimsk
stúlka . . . þú eða ég?
— Hvorug okkar var heimsk
sagði ég. — Þú uppgötvaðir
að ást hans var aðeins stundar
fyrirbrigði, en ég skyldi að
hér var alvara á ferðum.
— Þú veizt að ég elska hann
ekki. Eg var aðeins örg út af
því aö hann vildi þig heldur
. . . en ég hefi fyrirgefið hon-
um núna. Ef ég gifti mig þá
ætla ég að giftast manni sem
vill giftast mér aðeins vegna
mín.
— Auövitað. Það er eina
rétta undirstaðan.
— Sara! Þú hefur alltaf ver
ið hugsjónamanneskja. Þú
mátt ekki gera of harðar kröf
ur.
— Er eitthvaö sem þig lang-
ar til að segja mér, Díana?
— Það er aðeins það, að
sá sem stendur fyrir utan
þetta allt, sér meira en við
gerum. Hún kastaði sér skyndi
lega um hálsinn á mér.
— Sara, hélt hún áfram og
snökti, — þegar vlð fæddumst
vorum við sem ein og sama
persónan .Það höfum við ver-
ið síðan á vissan hátt. Eg hefi
hagað mér illa Sara. Þegar ég
kom heim, vissi ég ekki að
Josslyn væri hrifinn af þér.
Eg hélt að hann hefði komið
til þess að hitta mig. Daginn,
sem við ætluðum til Buckland
Abbey hringdi ég til hans og
sagði að þið gætuð ekki farið
með. Þetta var ekki skemmti-
legt ferðalag, en þegar ég
hringdi í hann Sara, þá var ég
alveg viss um að hann vildi
helzt fara einn með mér.
Þetta er satt.
ViS bjóðum yður þetta frábæra kostaboð:
Þér fáið tvo érganga — 640 bls, — fyrir 55 kr,,
er þér gerizt áskrifandi að
Tímaritinu SAMTÍÐIN
sem flytur: ástasögur, kynjasögur, skopsögur, drauma-
ráðningar, afmælisspádóma, kvennaþætti Freyju með
Butterick-tízkusniðum, prjóna- og utsaumsmynztrum,
mataruppskriftum og hvers konar hollráðum. — í hverju
blaði er skákþáttur eftir Guðmund Arnlaugsson og
bridgeþáttur eftir Árna M. Jónsson, en auk þess úrvals-
greinar, getraunir, krossgáta, viðtöl, vinsælustu dans-
lagatextarnir, bréfaskóli í íslenzku o. m. fl.
10 blöð á ári fyrir 55 kr.
og nýir áskrifendur fá seinasta árgang í kaupbæti, ef
árgjaldið 1959 fylgir pöntun. Póstsendið 1 dag eftirfar-
andi pöntunarseðil:
Ég undirrit.... óska að gerast áskrifandi að SAMTÍÐ-
INNI og sendi hér með árgjaldið 1959, 55 kr. (Vinsam-
legast sendið það í ábyrgðarbréfi eða póstávísun).
Nafn
Heimili
Utanáskrift okkar er: SAMTÍÐIN, Pósthólf 472, Rvík.

I • ■ Sl ■ ■ B I
vv.v,
Hjartans þakkir færi ég þeim, sem sýndu mér
vinsemd með gjöfum, heimsóknum og hlýjum
kveðjum á áttræðisafmæli nhnu 22. desember,
Guð gefi ykkur gleðilegt ár.
Jón Þórðarson frá Hausthúsum,
.VV.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.V.V.V.VAV.V.V.V.W.V
'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.'.V.V.V.W.V
js
Hugheilar þakkir til sveitunga minna, vandafólks j
og annarra vina, sem heiðruðu mig og glöddu með £
heimsóknum, dýrmætum gjöfu mog hlýjum kveðj- í
um á sjötugs afmæli mínu, .•
Guð blessi ykku" ölJ. Z*
Guðni Eiríksson, Votumýri. 5
í %
^W.W.V.V.V.V.V.V.V.V.W.V.V.V.V.V.V.V.V.W.W.'
Þökkum auðsýnda samúð vi3 andiát og jarSorför
Guðrúnar Guðmundsdóttur,
Borgarnesi.
Magnús Ólafsson,
börn og tengdabörn.
Innilegustu þakkir færum við öllum þeim, er auðsýncfu okkur
vináttu og samúð við fráfall og jarðarför föður okkar, tengdaföður
og afa,
Helgs Vigfússonar.
F. h. aðstandenda.
Baldur Helgason,
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall og jarðarför
bróður míns,
Sigurðar Guðmundssonar, ,
húsameistara.
Jenny Guðmundsdóttir
og börn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall og jarðarför
föður míns,
Sigurjóns Steinþórssonar.
Guöbjörn Sigurjónsson. i