Tíminn - 03.03.1959, Blaðsíða 3

TI M l N Nf ftiiBjudaginn 3. mar/ 1959.
3
ölvun Faraóanna
FYRÍR nokkru síðan
famist lík á floti í
ánni Xíi í Egypta-
landi. Þetta varð íilefni
þess að það. sem nefnt^
hefir verið bölvun Faraó
anna, hefir verið tekið
til umræðu á nýjan leik.
Líkið revndist vera af
hinum snjalla egvpzka
fornleifafræðingi Zak-
aria Gonheim, en það
var hann sem fann pýra-
mída hulinn í eyðimerk-
ursandinn skammt frá
Sakkara, fyrir utan
Kairó, og opnaði hann
fyrir fimm árum síðan.
Þetta dularfulla fyrirbæri er nú tií um-
ræðu á ný, eftir að lík frægs egypzks
fornleifafræðings fannst rekið við Níl
I cnörgum pýramídum,
sem haía að geyma jarðneskar leif
ar hinna fornu einráða Egypta-
lands, er að finna áletranir ýmis-
konar, þar sem hver sá, sem stíg-
ur fæti sínum inn fyrir þá og van-
helgar þá þar ineð, er bannfærður.
Var það sj.á!fsmorð?
Það, að margir þeirra, sem
stjórnað hafa •uppgreftri og rann-
sókn þessara fornu pýramída, hafa
beðið skyndilega bana, sumir hverj
ir á- hryllilegasta hátt, hefur kom-
| ið mörgum til þess að trúa því að
1 í raun og veru sé til það, sem
! nefnt hefur verið „Bölvun Faró-
anna“. Efasemdamenn hafa á hinn
bóginn tilgreint jafn marga forn-
leifafræðinga, sem unnið hafa við
' rannsókn pýramidanna og hrein-
, lega hafa dáið úr 'elli einni sam-
an.
i
| Niðurstaða lögreglurannsókna.
• sem fram fór í sambandi við dauða
I Goneirns, varð sú að hann hefði
i framið sjálfsmorð. A hinn bóg-
■ inn var ekki hægt að tilfæra neitt,
i sem bent gæti til þess hvers vegna
hann hefði átt að svipta sjálfan
sig lífinu, en hann var aðeins 46 j
ára gamall. Einn vinur Goneims1
hefur skýrt frá því að hann hafi
sóð hann fjórum dögum fyrir
dauðann og þá var alls ekki á
honum að sjá að hann væri óá-
nægður með lífið cg tilveruna.
Hann var glaður og reifur og
ræddi um næstu bók sína.
Böivunin
,Goeim var ekki sá fyrsti sem
beið bana á voveiflegan hátt af
þeim sem unnið hafa við uppgröft
áðurnefnds pýramída. Þegar verið
var að vinna við uppgröftinn 1954,
hrundi steinskriða á virmuflokk-
inn sem var að’ grafa og gróf þrjá
menn. Einn þeirra beið bana, en
hinum tveimur varð bjargað mik
ið slösuðum.
I bók sem Goeim hefur skrifað
um uppgröft pýramídans, segir
hann að verkamennirnir hafi neit
að að vinna við gröftinn í hálfan
mánuð eftir að streinskriðan féll.
Þeir voru hræddir við að koma
í námunda við pýra;nidann, vegna
þess að þeir héldu aí) Faróinn, sem
þar átti legstað sinn, væri reiður
vegna þess að menn hefðu saurg-
að legstað hans. „Mér stóð sjálf-
um ekki á sama,“ bætir Goeim
við.
„Örninn drepur mig"
Þegar flytja átti steinkistu
egypzka konungsins Menkewres til
Englands 1837, sökk skipið, sem
flutti kistuna, fyrir utan Spán, og
40 árum seinna fórust margir
menn af því skipi, sem flutti nál
Kleópötru til Englands.
Sá atburður, sem rnesta athygli
hefur þó vakið varðandi „bölvun
Faraóanna" varð sköinmu eftir að
gröf Tut-ankh-Amons var opnuð
1922. Vex*kinu stjórnuðu Banda-
ríkjamaðurinn Howard Carter og
Englendingurinn lord Carnarvon.
Sá síðarnefndi beið bana hálfu áiú
eftir að gröfin var opnuð og
egypzkur fornleifafi’æðingur sagði
nokkru eftir að Carnarvon beið
bana, að nákominn ættingi lávai'ð
arins hefði sagt 'viþ sig, að
skömmu fyrir andlát hans, hafi
hann gripið um hálsinn á sér og
hrópnð: „Örnin situr á bakinu á
mér — hann drepur mig!“
Hið leyndardómsfulla sfinx og hinir hátignarlegu pýramídar — áletranir
bölva hverjum þeim, sem vanhelgar þá.
Sjá, hve illan endi...
BlaðiS „Sunday News" í
Bandaríkjunum fullyrðir,
að Malenkov, fyrrverandi
forsætisráðherra Rússa, hafi
verið skotinn af óþolinmóð-
um lögreglumanni, vegna
þess að hann neitaði að bera
vitni í hreinsunarréttarhöld-
um, sem Krústjoff hafði ráð-
gert.
Blaðið, sem kveðst hafa þessar
upplýsingar frá ábyrgum aðilum,
segir að Krústjofí hafi ætlað að
koma af stað þessari hreinsun til
þess að losa sig við ýmsa keppi-
nauta sína, svo sem Molotov,
Zhukov, Kaganovitsj, Shcpilov og
Bulganin.
Krústjoff æfur
Sagt er að Krústjoff hafi orðið
æfur, þegar hann frétti um dráp
Malenkovs. Sagt er að sá sem
varð honum að bana, hafi verið
liðsforingi í öryggislögreghinni.
— Malenkov. sem var fyrsti for-
sætisráðherra Rússlands1, eftir
dauða Stnlíns, var eftir því sem
menn vissu bezt forst.ióri sements
verksmiðju einnar í Síbgríu. ICrúst
joff er sagður hafa bannað að
fréttin um dauða Malenkovs yrði
gerð opinber, en The Sunday
News segist hafa fréttina eftir
góðum leiðum beint frá Síberíu.
Þá veit maður það.
Um dagmn rákumst við á þessa
mynd í danska blaði.nu Dagens
Nyheder. Hún er frá heimsókn
Git'tu og föður hennar hingað til
Reykjavíkur, og í blaðinu fylgdi
henni þessi texti.
„Gitta litla, sem er þekkt hér
heima fyrir að vilja „giftes med
íarmand“ hefir lagt gjörvalla
Reykjavík að fótum sér í söngferða
lagi sem! hún er nú í þar, ásamt
föður sínum, Otto Hænning. Þessi
litli, töfrandi fulltrúi Danmerkur
hefir bókstaflega sungið sig inn
|í hjörtu íslendinga og í Reykja-
vík setja plötnr hennar svip sinrx
á gluggasýningar hljóðfærahús-
ana. Hér sézt Gitta og faðir henn-
ar þar sem þau njóta útsýnisins
yfir Reykjavikurhöfn.“ — Við get-
um tekið undir með Dagens' Ny-
heder, að Gitta hafi sungið sig
inn í hjörtu íslendinga, en á hinn
bóginn vissum við ekki til þess
að Fríkirkjan hefði verið flutt
niður að höfn!
iverjir eiga að láta Ijós sitt skína?
María Gabrielta prinsessa.
Shainn af Iran.
ólskir fordæma giftingu
19 ára gömyð prinsessa af Savey ætlaSi
að gif*ast SahiRum af irm
FÝRIR nokkru lýsti málgagn
páfastólsins, L’Osservatore Rom-
ano því yfir, að Rómversk-kaþólska
kirkjan gæti ekki samþykkt að
ítalska prinsessati Maria Gabri-
ella, sem er af Savoy-ættinni og
kaþólskrar trúar, gangi í hejlagt
hjónaiband með Shainum af íran,
sem er Múhameðstrúar. Þau hafa
■sézt mikið saman að undanförnu
og talið var að gifting þelrra
stæði fyrir dyruni áður en iangt
um liði. — Þetta er. í fyrsta sinn
sem kaþólska kirkjan hefur látið
álit sitt í Ijós varðandi samhand
þeirra. Prinsessan að aðeins 19
ára gömul. Fregnir um væntanlega
giftingu hennar og Shains hafa
farið eins og eldur um sinu á
ítaííu, en hafa verið bornar til
baka af Savoy-ættinni, sem í eina
tíð réði rikjum á ftalíu. Sagt er
að málið hafi þó verið komið ó
það stig, að farið hafi verið toónar
veg að vfirvöldunum í Vatikaninu,
meira að segja til Jóhannesar 23.
páfa, en ef það er satt, þá vii'ðist
sú málaleitan ekki hafa borið ár-
angur sem erfiði.
Kunningi okkar hér á síð-
unrxi Isit inn til okkar í gær,
og hafði þau tíðindi að segja
að hann hefði verið staddur
í Sjálfstæðishúsinu er upp-
taka útvarpsþáttar Sveins
Ásgeirssonar fór þar fram á
sunnudaginn. Hann kvaðst
ekki geta orða bundizt um
framkvæmdir þessa þáttar,
og við gefum honum orðið.
„Það er ekki ofsögum sagt af
því, að þeir sem viðstaddir eru
upptökurnar á Vogun vinnur, vog
un tapar, fá nokkuð aðra mynd
aí þættinum en þeir, sem láta
sér nægja að sitja við úlvarps-
tækið og hlusta þar. Það virðist
sem sé, að stjórnandi þáttarins1 sé :
óvenju hörundssár að því er tek-1
ur til hans sjálfs, enda lætur
hann engu útvarpa, sem varpað
gæti skugga á hæfileika hans og
kunnáttu.
„Styrjöldin" í Sjálf-
itæðishúsinu
Á sunnudaginn skyldi Gunnar
Hall svara spurningum um heims'-
styrjöldina 1914—’18, og í sam-
bandi við það kom atvik eitt, harla
spaugilegt, fyrir, enda þótt Sveinn
Ásgeirsson virðist ekki hafa til
■að bcra nógu mikla kímnigáfu, til
þess að geta skilið það.
Gunnar mun liafa verið í 3ja og
næstsíðasta áfanga, og spurning-
in var í 4 liðum sem öllum skyldi
Þeir, tm viSstaddir eru ispptSkur fsátfarins
Vegmi vinRur, MQgm tapar, fá aSrs ntyRrf
sf hoRum en hlustendur
SVEINN ÁSGEIRSSON
— vogun tapaði
svara rétt. Orðaskipti þeirra
Sveins og Gunnars út af einum
lið spurnignarinnar, voru því sem
næst þessi:
Sveinn: — Hvar og hvenær
voru friðarsamningarnir við Búlg-
aríu undirritaðir?
Gunnar: — í Neuillv, árið 1919.
— Það er rangt, s'egir þá Sveinn
með sínum alkunna áherzluþunga.
— Nei, þetta er rétt, segir
Gunnar og snýr sér’ að dómara
þáttarins, Ólafi Hanssyni og bætir
við: — Viljið þér gjöra svo vel
■að gefa úrskurð um þetta.
Ólafur Ilansson: — Það er rétt,
það var árið 1919.
Skipti þá engum togum að fagn
aðarlæti urðu' mikil meðal áheyr-
■enda í salnum, cn Sveinn Ásgeirs-
son varð fár við og lét orð faila.
eitthvað á þá leið, að á blaðinu
hjá sér standi 1918, og varð það
að sjálfsögðu ekki til þess að
draga úr hlátri manna. Síðan
hafði hann ekkert frekar að segja
um málið.
Klippf af segulbandinu
Þegar þættinum var útvarpað
um kvöldið, kom það í ijós að
þetta atiúði hafði verið klippt af
segulbandinu, og þegar Gunnar
hefir svarað spurningunni, svarar
Sveinn: — Alveg hárrétt! Þessu
hefir að sjálfsögðu verið bætt inn
í þáttinn eftirá.
Þa mætti beina því til foiTáða-
manna þáttarins, að þetta er alls
ekki rétt málsmeðferð, svo ekki
verði meira sagt. Þátturinn er tck-
inn upp til þess að ýtvarpa hon-
um öllum, og enda þótt Sveini
Ásgeirssyni hafi að þessu sinni
förlast vizkan (sem ekki kemur
ofl fyrir!!!), þá er engin ástæða
■til þess að klippa atriðið af segul-
bandinu. Að visu fóru leikar svo
að lokum að Gunnar Hall lapaði
leiknum, en við því er ekkert að
segja. En skyssur spyrjendanr.a
eiga að koma í ljós ekki síður en
þeirra sem snui'ðir eru. Annað get
ur vart talizt „Fair play“.