Tíminn - 27.05.1959, Blaðsíða 4

1
%
Fétur Sigur'Ssson:
TÍMINN, miðvikudaginn 27. maí 1959.
Vínveitingahúsin valda hneyksli ,
Hin fyrsita og fróma grein síð-
tistu láfengislagamirua er á þessa
lieið:
„Tilgamgur laga þessiaira er sá,
Hlð virana gegn miisraotkura áfengis
í lainidiMu og útrýma því böli, sem
henrai er samfara.“
Áf erðairfallegt! Vissullfega! Þáð
er uinrat aið hyljia spilltara pestar-
Mkama siitoi, pelfi og purpura.
Eins er unnt að skreyta eitt og
amraað faipiegum raöfraum, hversu
xotiðisam það er inn við beMð.
Kristur taiáði um toalik'aðar grafir,
fuliar dauðra manna beiraum og ó-
Jireiraiindum.
Nú er ailtef að koma betur og
betur í ljós, ihvaffla tiigaragi nýja'
áfenjgislöggjöfin þjónar. Milljónum
ko'óraa, ef ékki tugum miHjónia,
hefir á örfáum árauim verið varið
til þess að koma upp glæsiiegum
veiitiingasölusmi, sem fuliraægi á-
kræði áferagiisliaiganraa varð'aradi
réttindi til vínveitiraga. Ekkii hefir
etaðið á fjárfestiingarleyfi þar, þó
a'ð okkU'r bimdimdismvönraum hafi
um iaingt skeið verið neitað um
fjárfestiin'giahley.f.i til þess að
liefja húsagerð til eflingar félags-
sfarfsemi okkar.
Já hvað skyldu milljómirraar
vera margar, sem búið er að
verja til þess að koma upp þess-
um. íburðarmiklu veitingasölum?
Þar er vissulega gamla illræmda
knæpan áð sitiinga upp koffinum
á ný aðeiras gríimiukliædd, og þjóð-
ira á eftir að uppskera súra ávexti
þeirrar iðju. Þetfca eiga að vera
drykkjiuskólar kyraslóðarimraar.
Þam/nig er fyrirheit lag'a'bóksfcafs^
ins efrat, um það að „viraraa gegn
misnotkun áferagis í laradinu og
útrýmla því bölii, sem aí herani
l'eiðir."
Fyrir nokkru vistaði sæmdar-
koraa sig til starf'a. á eiraum a.f
þessum veitiingastöðum, ekki þe'iim
óglæsilegasta. Hún hafði sjálfsagt
gert ráð fyr-ir, aö á svo glæsiteg-
um stað æfcti sér ekki stað raeirara
ósómi, en hvað skeði? Kon'an sflieit
vistinni fl-jóttega og lét þau orð
íalla að húra hefði aldrei getað
hugsað sér aðra eiras háðurag og
s'iðlieysi sem þar lék lausum taurni,
þegar búið vair að lo’kia dyrum
síðkvelda og fólk orðið drukkið,
svo að jafnvel sumiar döraiurn'ar
v.ildu lá'ta þjómumum kossa síraa
og blíðu í té. Ætti þáð sem
'koraara lýsti- vissulega skilið að
vera betuir afhjúpað en hér er
gert.
Þegar veitmgastaðuriran með
skrýtraa raafrai® „Lídó“ var opnað-
ur muinu hafa verið þar um 200
boðsigestir. Eirara þessara gesta
sagðl í áheyiin ara.argra niarania, og
'var uindmritaður eiran þéirra að
efitir máltíð hefðu meran setið um
kluk'kustund uradir borðum og
voru þá bornar fram þrjár tegj
riradir áferagra drykkja. Aðeiras
tveir af öllum gesfunum n’eyfctu
ekki áfeiragis. Fiestir voru gest-
iirnir fyririraenn, al;lt upp í ráð-
herra, og allir meyttu áfengLs ful'l
yrti imlaOuriirara, raema þessir tveir,
en auðritað gat haran eikkert siagt
uin það hve mikitls þeir neyttu,
og ékki ásakaði haran þá fyrir
raeiraa áberandi ölvura, en hið at-
hyglisverða var þetta, að útifyiriir
biðu 60—80 bílar, sem þessir
sömu merara, sem neytt höfðu á-
fengisins óku isvo í leiðar sinnar.
Ekki er urant að sverja fyr.ir það,
að leinhver hátts'et.tur maður kuinrai
að hafa haft bílstjóra, en flestir
þess'ara fyrirmanra'a brmfcu áfengis-
ilögim og óku bifreiðum síraum
uraidir eirahverjum á'hrifurai áferag-
is. Þebta óx sögumarani í auguim,
því að hanra ók einmig bíl sínum,
en var araraar þeirra, serai ekki
raeytti áferagis.
Þar 'Sem þetta var til urraræðu,
tók aran'ar maður til máls og sagði,
að maður mökkur, sem ætlfci heitma
rétt hjá eirau þessara veitingai-
húsa, væri stundum sjóraarvotte
að því, ©r menirt um miðnæturj
skeið, misjafnlega m'ikið ölvaðir
ælkju í bifreiðum sinum burt af
steðmumu Eiirara hefði t.d. verið
svo ölvaður að þegar hanra tók
upp 'liykiiirara og hugðist opraa bíl-
inn bá rataði hanra ekki á ’rétfcan
stað em var 'að reyraa að pota
lyklmium í bíliran á aitt öðrurai
stað, era í þessu ástaradi ætLaði
hara'n að aka út á götur bæjar-
iras.
Þessa umferðarmen'niragu munu
Gillette
Það freySir nægilega
þó lítið sé tekið. Það er
í gæðaflokki með Bláu
Gillette Blöðunum og Gillette
rakvélunum. Það er framleitt
íil að fullkomna raksturinn. Það
Reynið eina túpu í dag.
freyðir fljótt og vel... .og inniheldur
hið nýja K34 bakteríueyðandi efni,
sem einnig varðveitir mýkt
húðarinnar.
Gillette „Brushless“ krem, einnig fáanlegt.
Heildsölubirgðir: Globus h.f., Hverfisgötu 50, sími 1714É
veiitingahúsin m. a. rækta, og allir
'Skilja hvað sflíkit getur haft í
för með sér.
Eragin1 áhætba er mönraum það
að leggja út í ærlraní kostraað til
þess iað tooma upp þessum sj'álegu
veitiingastöðu'm, því að góðar tekj-
ur 'bíða af áfengis'S'öl'unni. Kunn-
i'ragi imirara lagði leið sína á einn
Efcáðiinin, ákömimu eftir að bara'n,'
tóto m starfa í siírani nýju mynd.
60—70 mienn biðu úti fyrir dyr-
'um og komust 'ékkii irara. Þó er
veiting'asiailurinra stór og meðfram
lallri hlið hans er stærsti „vínbax"
laimdsiiiras. Méðfram öllum þessum
langa bar var fimmföld biðröð. Þar
biðu þyrstar sálir. Eftir miðju gólfi
lendfflömgu var tvíseifct stólíaröð og
í hverju sæti var eirahver m;eð á-
f'engisglas og sagð'i þessi kunn-
ingi mLnrai að „tvöfaldi sjússihrá"
hefði verið seídur á 55 króráur.
Urai miðnætti kom iran koraia með
tveiiim' dætrum sínum, eiraraig þær
gengu að borði og feragu, sér hréss
ill'gu Og um íþetfca leyti sólarj
liriragsirá's gat hver sfem vildi kom
ið iinra af göturaini og náð sér í
sopa.
Sjónar- og heyrraarvottur hefir
og skýrt frá því, að útifyrir slík-
um stöðum væru merara stundum
að karpa um það, er þeir kæmrá
út frá drykkju um miðnæturskeið
og síðar hver þeirra ætti raú að
’aika bílraum, hver væri miiinrast
ölvaður. Þekktara kiaupsýslumatnn
hífcti ég nýlegía á götu. Meðal aran-
'ars 'segir barara: „Ég held að ég
'sé að verða bararamaður." Haran hló
og bætti svo við: „Mér blöskra
aðfarir fólksiras.” Mér varð eigiin-
lega orðfalfl, hafði ek-ki búiat við
slíku ávarpi, era áreiðanleg'a eru
margir fevíðaradi vegraa áhrifainna
frá hinrai nýju þróura í áfengis-
máluraum.
Fyrir nolkrn kom eg niður í
Nýborg, þurfti að má mér í ger.
Góðlegur maðUr var þar að störf-
um, og f'löskur voru iaH:t um krirag.
M'aðuriinn leit til mín, mjög góð-
látlega. Harain talaði fremur lágt!
rág talaði fáfct, era is(agði þó:
„Mörg eru otekar varadamál, en þó
er þetfca líklega eitt mesta vanda-
m|álið.“
Á teið mimrai frá, Nýborg varð
mér hugsað: líiktega erum váð,
sem reyinum að viraraa gegn þessu
þö'li, áfengisineyzluinrai og öðru
1 islí'ku, vitlaius'astir aflflra manraia, að
láfca otokur til huigar koma, að
umnt sé að la'gfæra heim, sem er
í svo brjálaður, áð selja mönra-
rátrái áfen'gi, sem gerir iráienn
■stórhættulega, breytir fróm-
um m'ararai í irarabrbtsþjóf,
hægfara miaíraniL í ofbeldismaran,
svififcir meran ráði og rærau, gerir
þá iað glæpamön'raum, að pilág|u'
heimilia sinina, drytok sem veldur
slysum, 'Siðieysi og óteljaradi vaed
ræðum. Hvað ammiað era óvit gætii
'leyft s'ILkt, stumdað slíkt umboráð
slíkt. — Nei, hamáragj'ara lijálpi
okkur. Heiminium er ekiki Stjóm-i
að 'af viiti. Það sBraraar svo margt,
! bæði áfengissiala, vígbúraaður og
alls komar ræktun glæpalífs. Ekk-
! ert néma óbil'anidi trú á eitfchvert
| fuiðuverk getur 'háð stanáausa
baráttu gegn þessu brjálæði
mainina. Gefi guð otokur þó siamt
sem áðu'r slíka ifcrú.
Pétur Sigurðsson
Tvær stúlkur
óskast til afgreiSslu í veit-
ingasal að Hótel Tryggva-
skála.
Brynjólfur Gíslason.
Áskríftarsími
TÍMANS er 1-23-23
HúsmóSir að norðan, Una H. Sig-
urðardóttir, er stödd ihér hjá
okkur í baðstofunni í dag og
víkur að umræðum þeim, sem
spunnizt hafa út af ummælum
Ásdísar Kvaran í þættinum
Spurt og spjallað.
„ÞEGAR ég las greinar þær í
Tímanum, sem skrifaðar vöru í
tilefni af 'þættinum „Spurt og
spjallað", þar sem ungfrú Ásdís
Kvaran kveður sér hljóðs til að
skra frá_ sínu sjónarmiði spill-
jingu eldri kynslóðarjnnar, þá
varð mér .fyrst að sakna þess, að
að ég ihafði tapað af iþætti Ásdís- (
ar.
En er ég las skrif frú Jóhönnu
virtust mér þau svo Ijós, aðhægt
yæri að átta sig á hugsanagangi
Ásdísar. Og útskýring hr. Sig-
urðar Magnússonar Varð ekki sízt
til að upplýsa málið, og er ég
honum og yikkur öllum þakklát
fyrir þessi ágætu skrif og ef rétt
verðúr farið imeð framhaldið,
ætti eitthvað gott að geta vaxið
upp úr iþeim rósarunni, (ekki
'þyrnir), ef við tökum höndum
saman, æska og 'elli og bjöirgum
því, sem bjarga er 'hægt, en til
þess þurfum við að finna að ein-
hvérju er ábótavant á báðar
hliðar. Og það var ánægjulegt,
að æslkan varð til að byrja. Það
gefur 'góð fyrirheit um að nú
ætli hún sér að snúa við frá
villú til Ijóss, en iþað getur eng-
inn nema sá, sem viðurkennir að
villan sé (hjá honum sjálfum
e. t. v. engu minni en hinum.
MÉR SKILST á 'Skrifum frú Jó-
hönnu, að hún áliti, að fyrir
hönd okikar eldra fólkslns þyrfti
helzt að kveða ungfrú Ásdísi
niður ( eins og það var orðað í
æsku minni), og mér skilst, að
frúin áliti, að henrái farizt varla
að tala um aðra. Um það ætla
ég ekki að dæma, hef ekki þekk-
ingu á því. En fná mínu sjónar-
miði «r þá einmitt meiri kjarkur
óg kjarni lí stúlkunni, að hafa
dug til að ráðast á sjálfa sig
jafnhliða «g eldri kynslóðina.
ÉG EFAST EKKERT um, að
. allir hafi hlaupið einhver igönu-
skeið í æsku, o*g enda oftar,
og þætti mér skömm að, ef ég
gæti ekki munað eftir a. m. fc.
einu á ári til jafnaðar, er ég iít
til baka yfir þessi 60 ár mín. ÞaS
er þá líka meiri þekking á lífinu
og til að greina gott frá illu og
velja það 'góða, sem ég efast
ekki um að Ásdís sé búin a'S
átta sig á, því aðeins hafi hún-
komið fram á sviðið og því vi?
ég minna Ihana á erindið, sem
við könnumst öll svo vei við:
„Hér er þunga þraut að vinna,
þú átt leikinn, æskuher“. -
Passíusálmana vii ég ekkí
draga inn í þessar umræður. Þá
hefði ég heldur rifjað upp þessa
vísu, hún á betur við:
Prédikaði presturinn
um píslir vítisgióða.
„Amen“ sagði andskotinn,
að.ra setti hljóða.
Ég get vel ímyndað mér, a®
nú hafi ungfrú Ásdís hugsað sér
að segja amen við öllum klækj-
um þess gamla og eldri kyn-
slóðarinnar. Og vel væri ef æsfc-
unni tækist að útrýma aliri gam-
alli áratrú og að allar þjóðir
breyttu af sanngirni og kærleiks-
ást hver við aðra. En nú sem
stendur er ungt fólk lítið fyrir
guðsorðabækur og igamla siði,
Það vill heldur lesa ný og raý
sorprit og læhna- og listamarana-
bækur um kynferðismál og' kyn-
ferðisnám. Og allar þessar bæk-
ur sýna það Ijóst, að þeir, sem
þær skrifa, álita að manntoynið
sé í afturför og standi neðar en
skepnan, sem engan iærdóm
þarf til að auka sinn stofn. Það
er stundum sagt um skepnur,
sem illa hafa fóðrazt og korka
komizt í, að þær verði aldrei að
skepnum, en nú á siðari tímum
lieyrist stundum sagt um ungfc
fólk, að það verði að skepnum
fyrir of gott atiæti, og of mikið
dekur."
„Vesall dýirkar maður mold.
myrðir andann en seður hold",
segir Stgr. Th.
Tapast hafa
teir litlir flugmódelmótoi'ar fyrir s. 1. helgi frá
miSbænum vestur í Skjól, sennilega á Suðurgötu
eða Hringbraut eða á leikvellinum við Víðimel.
Finnandi hringi í síma 19523. Fundarlaun.
Innilegar þakkir tll allra fjær og nær, sem auðsýndu okkur samúS
og vinarhug við andlát og jarðarför systur okkar og mágkonu
Vigdís(ar Halldórsdóttur
Litla Fljóti
Vandamenn.
Elskulegur eiginmaður minn og faSlr okkar,
Vilmundur Jónsson,
bóndi að Mófellsstöðum i Skorradal,
verður jarðsunginn að Hvanneyri, fimmtudaginn 28. þ. m. og hefst
athöfnin með húskveðju að heimili hins látna, Mófellsstöðum, kl.
12,30 e. h.
Guðfinna Sigurðardóttlr og börn.
......—.......... i—ii .........
Utför
Ara Guðmundssonar,
verkstjóra
fer fram frá Borgarnesl, föstudaginn 29. maí, og hefst að heimili
hans kl. 2 síðdegis. — Blóm og kransar afbeðin, en þeim, sem vildu
minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Bilferð frá Bifreiðastöð íslands kl. 9 um morguninn. Til baka
um Akranes um kvöldið.
Ólöf Sigvaldadóttir og börn.