Tíminn - 29.05.1959, Qupperneq 5

TIMI N N, föstudaginn 29. maí 1959.
SAMVINNUFJÓS
Merkt starf knatts
Harðar á ísafir
Vordaginn 27. maí 1919,
komu tólf ungir piltar saman
til að ræða um stofnun knatt-
spymuféiags. Piltar þessir
höfðu ávalit ieikið knatt-
spyrnu með Knattspyrnufélagi
ísafjarðar, en vildu nú gera
tilraun til að stofna annað fé-
lag í bænum og þar með var
Knattspyrnufélagið „Hörður"
stofnað.
Siv+wimui’ voru peu' js.an, uor
stemu ug vuupranuur js.uaunoo^u
jr, Jvuatjdu ug don juoertaayuu’,
Hjortvir oig uuroar vxaioaynu, rur
tetuu' uuoaoon, juagujartur aig-
urö&öpu, Jiojgt (iuo.nuuaaaon, ui-j
aíur jvageir&jon og uxel tiisiaáon.
l’yrau iormaour íeiagsm«3 var por
haliur ueosaon. Aoaimar'Kmio le
lagsiru lyrstu árui var auovuað
að æía og keppa í knattspyrnu,
var emgongu æí't í .einum flokki
fyrstu arin, en upp úr 1930 taka
aðrir flokkar til starfa í félaginu
og eru j>á stofnaðir bæði 2. og 3.
flokkur.
Fýrsti þjálfari 3. flokks var Hall
dór heitinn Sigurgeirsson, var ó-
tnílegur sá árangur sem hann náði
með piltana og má segja að 'á«hrifa
frá Halldóri gætti í 'knattspyrnu
á ísafirði alit til 1950.
Hin isíðari ár hefir. verið «öllu
meiri samvinna á milli knatt-
spyrnufélaiganna á ísafrði, en á
fyrri árum, sérstaklega í I. fl. og
hafa knattspyrnumenn félagsins í
þeim flokki aðallega keppt við
önnur lið úr öðrum hyggðarlögum
í nafni íþróttabandalagsins.
Upp úr 1930 fara aðrar íþrótta-
greinar en knattspyrna «að skjóta
upp kollinum má þar til nefna
skíðaíþróttir og handknattleik og
árið 1933 er stofnuð sérstök hand
knattleiksdeild stúlkna innan fó-
lagsins og síðan hefur handknatt-
leikur verið allvel stundaður af
, stúlkum félagsins og hafa þær
oft orðið Vestfjarðarmeistarar og
einnig hafa stúlkur úr félaginu
Margir aí kuaiiiístu íþróttamönnum landsins
haía verí$ félagsmenn í Hertii
sem keppt hafa í nafni ÍBÍ tví-
vegis orðið íslandjmeistarar.
Með byggingu skíðaskáia fé-
lagsins 1949, gjöríbreyttist aðstaoa
Harðverja ti! að stunda skjða-
íþróttina og komu fram á því ári
o.g þeim næstu mjög margir efni-
legir sldðamenn og konur og má
þar til nefna bræðurna Hauk og
Jón Karl Sigurðssyni, Hörtu Bíbí
Jakobínu Jakob.sdóttur og Einar
Val og Steinþór Jakobsson ‘sem
um nokkur ár voru með ibeztu
skíðamönnum félagsins, öll þessi
sem hér hafa verið nefnd hafa
mjag komið við sögu á Skíðamóti
ísiands á undanförnum árum.
Frjálsar íþróttir voru mikið
stundaðar hér frá 1943—1951 og
‘hafa margir landsfrægir frjálsí-
þróttamenn verið í röðum félags
ins t. d. Finnbjörn Þorvaldsson og
Guðmundur Hermannsson.
‘Sund og glíma hafa nokkuð ver
ið stunduð af Harðverjum, en
þó ekki sem skildi.
Stjórn félagsins hefur ákveðið
að minnast afmælisins í sambandi
við Vestfirðingavökuna, sem félag
ið á að sjá um framkvæmd á.
'Stjórn félagsins skipa Jón Karl
Sigurðsson formaður, aðrir í
stjórn eru Albert K. Sanders,
Gunnlaugur Guðmundsson, Ólafur
Þórðarson, Gunnar Sigurjónsson,
Jens Krist'mannsson, og Guðfinn
ur Kjartansson.
in.ningarorð:
Heigi Bjarnason í Forsæti
Þ.á kemur mér hann í hug,
er ég heyri góSs manns getið.
Hann o-eyndi ég svo að öllum hl'utum
Þessi forna mannlýsing kemur
mér í hug er ég minnist með fá-
um prðum góðvinar míns Helga á
Forsæti, sem iézt 30. apríl síðast
liðinn.
Helgi var fædöur 12. júlí 1888
að Kálfastöðum í Landeyjum. For-
eldrar hans voru Gróa Bjarnadótt
ir og Bjarni Magnússon, sem þar
bjuggu myndarbúi um margra ára
skeið.
Það kom fljótt í ljós, að Helgi
var dugmikill, að hver.iu sem hann
gekk, hvort isem var til sjós eða
lands. Og svo verkhagur að hann
var eítirsóttur til smíða bæði í
sinni sveit og nærligg.iándi sveit.
um. Hann hressti upp margan
gamlan bannn með því að hjálpa
til að smíða ýmist timbur. eða
steinhús, auk þess, sem hann
byggði upp !í ei.gin garði, bæði fyr_
ir fólk og fénað. Ábýlisjörðina
bætti hann stórlega !bæði með tún
rækt og girðingum.
Knattspyrnuráð Reykjavíkur
Kona Helga heitins er María
Jónsdóttir á Forsæti, dugmikil
gæðakona, sem reyndist Helga
traust og góð í starfi lífsins. Þeim
varð sjö barna auðið, fjögurra
dætra og þriggja drengja. Þau eru
Guðrún, Kristín, Gróa og Guðfinna
Skarphéðinn, Guðjón og Bjarni.
ÖH eru börn þessi mannvæn'leg og
myndarleg, og hefir þar sýnt sig
arfgengur hagleikur og dugnaður.!
Forsætisheimilið hefir verið,
mesta myndarheimili utanstokks'
og innan, öllum liðið þar vel, bæði
mönnum o.g málleysingjum. Gest-'
risnin hefir setið þar í öndvegi,
bæði gagnvart grönnum þeirra og
gestum isem' að garði bar, og oft
hafa verið margir i genn, Forsæti
er þannig í sveit sett, að bærinn
er við fjölfarinn veg og stutt að
skreppa þar heim og hefir enginn
eftir því séð.
Helgi á Forsæti var sómi síns
heimilis og sinnar stéttar. Hann
var bæði vel gerður og vel gefinn,
góður og drenglundaður. Hann var
heilsteyptur og einlægur bæði
gagnvart mönnum og málleysingj-
um. Það mátti alls staðar treysta
honum. Að vallarsýn var Iíelgi
myndarlegur, þrekinn um herðar
og bykkur un'dir hönd, friður í amd
liti og festulegur á svip. Handtak.
ið traust og hlýtt og talaði ^ínu
þögla og trygglynda máli um ó_
:ofa vináttu.
Á þessum vegamótum lífs og
‘dauða vil ég'-nú þakka Helga vini
mínum og eftirlifandi konu hans
og börnum alla tryggð og góðvild
í minn garð og konu minnar á um_
liðnum árum. Og að siðustu vott.
ura við konu Helga og börnum
þeirra og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð við fráfall
þessa mæta manns. Drottinn blessi
svo minningu þessa látna vinar og
leiði hann í eilíí'a sumardýrð í
landi lifenda. — f guðs friði.
Guðni Gíslason, Krossi.
Fjósverkin eru það starf, sem
jafnan er talið einna mest bindj
andi af daglegum störfum við
sveitabúskap, og gildir það jafnt
hér á landi sem annars staðar.
Af þessum sökum hefur hugmyncL
in um samvinnufjós komið fram.
Venjulegast hafa menn hugsað ;sér
að 3—5 bændur í þéttbýlum sveit-
um hefðu félag urn slíkt fjós og
yrði þá sórstakur fóðurmeistari
ráðinn.til að hirða nautgripina, en
bændur sinntu öðrum búgreinum,
er veittu þeim meira frjálsræði
dagsdaglega.
Ekki er mér kunnugt um neitt
samvinnufjós hérlendis, sem rek-
ið sé með því sniði, er ofan grein.
ir, en á hinum Norðurlöndunum
eru þau nokkur til og hafa sum
verið rekin með ágætum árangri.
Skal nú sagt frá einu samvinnu-
fjósi í Norður-Svíþjóð, sem nýlega
átti 10 ára afmæli.
í febrúar 1949 ákváðu þrír bænd
ur i Forsa í Helsingjalandi, að
sanieina nautgripabúskap á þrem
búum. Á tveimur jarðanna voru
mjög léleg fjós og þurfti annað
tveggja, að reisa ný eða gera við
þau gömlu með ærnum kostnaði.
Á þri'ðja búinu var hins vegar ný
byggt fjós, sem var vel við vöxt
áhafnarinnar á þeim bæ. Unnt var
að breyta þessu nýja fjósi á ódýr.
an og einfaldan hátt þannig, að
allir nautgripir á búunum þremur,
kæmust þar fyrir. Nokkuð' var
hægt að nota af þeim útbúnaði,
sem var í gömlu fjósunum, t. d.
brynningarbolla og mjaltavélar.
Og von bráðar var hið sameigin.
lega fjós fullbúið og tekið til notk-
unar.
Á þessu tíu ára tímabili hafa
verið i fjósinu 19—25 mjólkurký:,
auk kálfa og kví.gna.
Hey og fóðurkorn frá búunun
þrem, sem notað er í fjósinu, ev
vegið og vandlega bókfært. Eig-
andi fjóssins fær greidda sanr.
gjarna leigu, sem dregin er aí
•mjólkur. og kjötinnleggi hin.ns
tveggja hluthafanna eftir fyr:.-
fram ákveðinni hundraðstölu.
Mestu kostir þessa samvhmv-
reksturs er, að hann sparar vinnv -
tíma, sunnudagarnir verða frjalú
ari, fyrningar. og rentukostnaðu.
er % lægri — og loks má bæt
því við, að menn eru nauðbeygðí.
til að færa bókhald og geta á þaijn
hátt gert útreikninga og haga:
rekstri búsins eftir verðlagi og
verðsveiflum á hverjum tíma, up.i
skeru o. s. frv.
Bændurnir þrír,. Per Berglöv,
Jónas Jansson og Victor Andeii'
son, eru að ipknum þessum árí ■
tug, á einu máli um, að þeir hafi
haft margvíslegan hagnað af þess.
um félagsbúskap. Og það hvarftgí
ekki að þeim að hætta viðliið sam.
eiginlega nautabú sitt.
En vert er að gera sér Ijóst,
að aðstæðurnar eru góðar á þess -
; um stað, a. m. k. tvö vejgamikit
atriði. Hið fyrra er, að bújarðirna.
liggja þannig, að þær mynda einai
i heild, hið síðara, að þremenning-
i arnir, isem að þessu standa, eru.
mjög samvaldir. Og það er e. t. v.
mest um vert. Þrír bændur haf:
tileinkað sér ríka samkennd pg’
þeir bera fyllsta traust hver tit
annars og láta það íljós.
Því má svo bæta við, að þei«:
hafa verið svo heppnir að geta
haft sama fóðurmeistara alla tíð,
, harðduglegan mann, sem hpfiu’
> leyst starf sitt af hendi með áhuga
og alorku. G.J.P.
Minningarorð:
Karólína Soffía Jónsdótlir
frá Arnarvatni
f dag eru liðin 40 ár frá því Knattspyrnuráð Reykjavíkur var stofnað, en
markmið þess var að hafa á hendi stiórn allra knattspyrnumála, undirj
umsjón ÍSÍ. KRR hefir unnið mikið og gott starf á sviði knattspyrnumál-:
anna hér á landi á þessum árum, en á síðustu árum hefir starf þess verið
þrengra vegna tilkomu Knattspyrnusambands íslands. Tveir menn hafa
komið meir við sögu ráösins, jn nokkrir aðrir, þeir Ólafur Jónsson, sem
lengst alira hefir átt sæti í ráðinu, og Sveinn Zoega, sem fimm sinnum
hefir verið formaður þess. Myndin hér að ofan er af núverandi stjórn,,
talið frá vinstri. Ólafur Jónsson, Víking, Haratdur Snorrason, Þrótti, Jón
Guðjónsson, Fram, núverandi formaðyr, Haraldur Gislason, KR, Friöjón
Friðjónsson, Val, og Sigurgeir Guðmannsson, fundarritari, framkvæmda-
stjóri íþróttabandalags Reykjavikur.
ýrfirðingar
Farið verður íil gróðursetn
ingar í Heiðmörk sunnudag
inn 31. maí kl. 2 síðdegis
frá B.S.Í.
Skógræktarnefndin.
í dag verður til grafar bor
in frá Fossvogskapellu Karó-
lina Soffía Jónsdóttir frá Arn
arvatni í Mývatnssveit. Hún
andaðist í sjúkrahúsinu Sól-
heimum í Reykjavik föstu-
daginn 22. þ. m. eftir mjög
langvarandi vanheilsu, en in
flúensufaraldurinn, sem nú
gengur i landinu leysti hana
af hólmi og hún fékk hægt
andlát.
Karólína var dóttir Jóns
skálds Þorsteinssonar á Arn
arvatni og konu hans Hall-
dóru Metúsalemsdóttur, fædd
þar 27. september áriö 1899.
Hún ólst upp i foreldrahúsum
og dvaldist meö foreldrum sín
um alla stund meðan bæði
liföu. — Hún átti frá ungum
aldri viö meiri og minni van-
heilsu að stríða, sem ágeröist
eftir því sem á ævina leið.
Hún naut því lítt krafta sinna
og átti jafnan fárra kosta völ.
Hún giftist ekki né eignaöist
afkvæmi.
Mesta afrek hennar í lífinu
var þaö, að hún um áraskeiö
i annaðist um og hjúkraöi föö-
j ur sínum örvasa og komnum
í kör af stakri umhyggju og
elskusemi enda þótt hún sjálf
væri oft lasburöa og lítt vinnu
fær. Sterkustu þættirnir í lífi
hennar og dagfari voru hjálp
fýsi og fórnarvilji ekki sízt er
börn áttu í hlut. Hún var að
eölisfari glaðlynd og gaman-
söm og því vél til þess fallin,
aö hafa ofan af fyrir börnum.
Eftir lát fööur síns fluttist
Karólina til Reykjavíkur og
var eftir það aö nokkru á veg
um systurdóttur sinnar, Kol-
brúnar Jónasdóttur og maniis
hennar Björns Ólafssona«r
fiðluleikara. Hún átti þó jafn
an eigiö heimlli, bjargaðist
viö lágan örorkustyrk og góð-
semi frændfólks síns og kunn-
ingja úr Þingeyjarsýslu. —
Hún festi mikla og móðurleg:,
ást við litiu frænku sína Þor-
björgu Björnsdóttur og Koi-
brúnar og mun sá hafa oröio
bjartastur geisli á götu henn-
ar mörg’ síöustu árin.
— Sa sem þetta ritar getur
vottað, að hún eftir langvar-
andi veikindastríð, fór af þess
um heimi södd lifdaga, en
mörgum þakklát, sátt við lifið'
og sátt við guð og menn.
Hljóölátt líf þvílikt, sem
varö hlutskipti Karólínu Jóns
dóttur, veitir ekki efni tu
langra frásagna. Fyrir þvi
veröa þessi fáu kveðjuoro
(Framhalö á 8. síöui