Tíminn - 16.02.1960, Blaðsíða 5

TÍMINN, þriSjudaginn 16. febrúar 1960.
5
Útgefandl: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Ritst.]6n og ábm. Þórarmn Þórarlnsson.
Skrífstofur 1 Edduhúsinu við Lindargötu
Símar 18 300. 18 301 18 302. 18 303 18305 og
18 306 (skrifst. ritstjómin og blaðamenn).
Auglýslngasími 19 523. Afgreiðslan 12 323
Prentsm Edda hf.
Stjórnin hefur valið
Tæplega mun sá maður finnanlegur á landi hér, sem
ekki viðurkennir að einhverra aðgerða sé þörf í efna-
hagsmálunum. Hitt er og jafn víst að grundvallarskil-
yrði þess, að þær breytingar, sem gerðar eru nái til-
gangi sínum er það, að þjóðin sé einhuga um nauðsyn
þeirra og framkvæmd. Fram hjá þessu meginatriði virð-
ist núverandi ríkisstjórn algerlega horfa. Hún ber fram
tillögur, sem miða að algerum endaskiptum á efnahags-
kerfi íslendinga. Tiltæki hennar mótast af fáheyrðum
einræðisanda, sem er alveg framandi öllum almenningi
í þessu landi. Það eru bein svik á peim loforðum, sem
stjórnarflokkarnir gáfu kjósendum við alþingiskosning-
arnar í haust. Sjálf hefur ríkisstjórnin mjög nauman
þingmeirihluta. Og það bendir allt íii þess, að efnahags-
málastefna hennar sé í miklum minnihluta með þjóð-
inni. Allt þetta veit ríkisstjórnin. Samt anar hún beint
af augum og daufheyrist við öllum aðvörunum, hvaðan
sem þær koma. Er ekki annað sýnna en að hún stefni
að því vitandi vits að koma á hreinu styrjaldarástandi í
landinu.
Framsóknarmönnum er Ijóst, að sundrungarstefna
ríkisstjórnarinnar leiðir til ófarnaðar Þeir eru ósam-
þykkir ýmsum veigamiklum efnisatriðum hennar og fram-
kvæmdina telja þeir feigðarflan. Þeir telja það siðferðis-
lega og þingræðislega skyldu ríkisstjórnarinnar að leita
eftir samstöðu allra flokka um lausn málanna. Hin rök-
studda dagskrá, sem þeir báru fram í þinginu nú fyrir
helgina, er byggð á þessu meginsjónarmiði. Hún var
(elld af stjórnarliðinu. Sú afgreiðsla getur orðið örlaga-
ík. Hún sýndi að stjórnin hafnar öllu samstarfi, að
’i'in vill stríð.
Um það þýðir þá sjálfsagt ekki að sakast. Það verður
ver að liggja svo sem hann hefur búið sér hvílu.
vllir verða að bera ábyrgð á verkum sínum. Sá. sem
leimtar styrjöld, verður líka að taka afleiðingum þeirr-
ar kröfu. Stjórnin hefur valið og tekið versta kostinn.
Hún um það. En þjóðin á eftir að dæma. Og dómur
hennai- verður þungur en réttlátur.
Ætti bara að þýða
Leiðararnir hjá Vísi eru kyndug framleiðsla, enda
v'irðist svo sem ritsjóranum sé ekki bemt sýnt um það. að
vera samkvæmur sjálfum sér. Yfirleitt láta menn sig þess-
ar stílæfingar hans sig engu skipta og Vísir nýtur þeirra
sérréttinda meðal íslenzku blaðanna, (að undanskyldu þó
Mánudagsblaðinu, sem er raunar alveg í sérflokki), að
vera næstum því aldrei virtur svars af pólitískum and-
stæðingum.
Glöggt dæmi um andlegheitin er að finna í ritstjórnar-
grein frá 10. febr. s. 1., þar sem blaðið er að illskast út í
stjórnarandstöðuna og segir m. a.: „ að aðgerða er
þörf og þeir vita líka að það var allt nálfkák og verra en
það, sem vinstri stjórnin var að burðast við að gera forð-
um“. En í greinarlokin kemst blaðið að þeirri niðurstöðu
„. .. að það sem Framsóknarmenn og kommúnistar berj-
ast nú svo ákaflega gegn er einmitt það sama. sem þeir
iæddust til að gera á sínum velmektarárum meðan vinstri
stjórnin var og hét“.
Með öðrum orðum: Það, sem núverandi ríkisstjórn
atlar að framkvæma í efnahagsmáíanum er „einmitt“
ama „hálfkákið” eða „verra en það“ og vinstri stjórnin
gerði.
Líklega ætti Hersteinn bara að halda sig að þýðingun
um. Þær þykja að vísu takast misjafnlega. En allt bendir
þó til þess, að annað takist verr.
V I Ð S J A
Verður Sahara breytt í akur?
Þekktur stjórnmálamatSur ræ'ðir eitt mesta vandamál nútímans.
Kúnnur, brezkur stjórnmála-
maður, Wiscount Samuel, tek-
ur í þessari grein til meðferðar
mál, sem mannkynið varðar,
nefnilega hvort haetta sé á því,
að ör fjölgun fólksins á jörð-
inn geti leitt til þess að gæði
jarðar þrjóti og hungrið sverfi
að. Wiscount Samuel var um
skeið einn helzti leiðtogi frjáls-
lynda flokksins í Bretlandi.
MARGIR HUGSANDI menn
ala í brjósti þann ugg, að næstu
áratugina verði flólksfjölgun í
heiminum svo ör, að gæði jarð-
ar, matvæli og hráefni hrökkvi
ekki lengur fyrir nauðþurftum.
Við stöndum hér andspænis
alvarlegu vandamáli. Það er
vissulega ástæða til að óttast,
— því ella myndu menn kann-
ske ekki snúast svo gegn þess-
um vanda, sem nauðsyn ber til.
Mér sýnist þó engin ástæða
til að örvænta í þessu efni, og
fara hér á eftir nokkur atriði,
sem hljóta að koma til athug-
unar, þegar ráðgert er, hvemig
bregðast skuli við þeim vanda,
er mikil fólksfjölgun færir
mannkyninu.
RÆKTUN jarðar fer hrað-
vaxandi og horfur á því að
framfarir í ræktun verði enn
stórstígari í náinni framtíð.
í mörgum löndum er verið
að byggja og undirbúa átórar
áveituframkvæmdir. Stór og
smá vatnsföll eru beizíúð og
vatninu veitt á gróðurlendur.
Samtímis verða til orkuver,
sem skapa skilyrði til nýs iðn-
aðar, er veitt getur miklum
fjölda fólks atvinnu.
MIKILL HLUTI yfirborðs
jarðar er nú eyðimerkur til
einskis nýtar, og það hefur til
þessa verið álitið, að svo þurfi
að verða um alla framtíð. En
nú er sýnlegt, að svo er ekki.
Eyðimerkurlandið er ekki
nauðsynlega hrjótsrið eitt. Gef-
ið henni vatn og sjá; — hún
mun blómstra!
Þegar ég lauk starfi mínu,
sem brezkur landstjóri í Palest-
ínu, fór ég ríðandi yfir eyði-
merkurnar. Ég minnist ferða-
lags síðustu dagana yfir sam-
fellda eyðimörk, sandi orpna,
sem þekur nær allan suður-
helming Palestínu.
Síðan hefur vatn verið leitt
í pípum langar leiðir úr norðri,
og þegar ég var þarna á ferð
miklu seinna, gat ég ekið á bíl
um hinar fornu hestaslóðir.
Þar voru þá risin hugþekk
bændabýli með grænum akur-
löndum og ríkulegum gróðri
jarðar. Þetta er nú gert — og
víða í stærri stíl í heitum lönd
um og tempruðu loftslagi. Sú
uppgötvun að geta hagnýtt
kjarnorkuna, skapar möguleika
til að hundraðfalda árangur
þessa og breyta stórum auðn-
um jarðar í gróður.
VATNIÐ. sem þarf til vökv-
unar jarðar er oft nærtækt, en
það er salt vatn sjávarins. Ef
hægt væri að leysa saltið úr
vatninu, til dæmis með upp-
gufun, sem færi fram við ódýra
orku vetnisins, eða aðra kjarn-
orku, gætu afkomendur okkar,
eftir svo sem hundrað ár fund-
ið endalausar sléttur af bylgj-
andi hveitiökrum, þar sem nú
eru auðnir Sahara. Eitthvað í
líkingu við þá sjón, sem nú
blasir við augum ferðamanna
á sléttum Kanada, sem voru
álíka auðnaleg lönd fyrir einni
til tveimur öldum og Sahara
MEÐALFRAMLEIÐSLA á
hvern ræktaðan ferkílómetra er
hægt að auka stórlega frá því
sem nú er.
Ef jarðyrkjumenn Indlands
og Kína væru álíka vel upp-
lýstir, duglegir og hreinlátir
og starfsbræður þeirra til dæm
is í Hollandi og Belgíu, mynd-
um við lítið heyra minnzt á
örtröð fólks og manngrúa í
soltnum heimi.
Við þetta bætist svo það, að
mikill hluti matvælaframleiðslu
hemisins skemmist eða eyði-
leggst meðal annars af völdum
pesta og plöntusjúkdóma.
Það hefur verið reiknað út,
að þriðjungur þeirrar fæðu,
sem ræktuð er á jörðunni, sé
annað hvort étinn eða skemmd
ur af skordýrum. Þar að auki
koma hagamýs, plöntuvírusar
og margt annað til sögunnar.
Vísindamenn eru nú önnum
kafnir að leita ráða gegn mörg
þessu og árangur ætti að geta
komið í Ijós áður en næstu 10
ár eru liðin.
SJÓRINN er meira að segja
fullur af ómælanlcgum auðæv-
um matvælagnægta með svifi,
þaragróðri og ótal tegundum
smárra lífvera, sem innihalda
prótein, sem meðal annars
heldur lífi í fiskunum í sjón-
um. Það ætti að vera mögulegt
að vinna matvæli úi þessu
forðabúri og ef til vill að
blanda það öðrum matvælum.
Og þetta forðabúr sjávarins
eitt myndi nægja til þess að
fæða allt það fólk, sem á jörð-
inni lifir í dag, ef aðrar bjarg-
arleiðir þryti.
EF ÞESSAR leiðir, sem ér
hefur verið bent á, myndu
ekki þykja fullnægjandi eða
færar, annað hvort á tilteknum
svæðunr. jarðar eða yfirleitt,
þá ætti alltaf að verða hægt
að koma í veg fyrir offjölgun
jorðarbúa með skipulagðri tak-
mörkun jarnsfæðinga.
MIKIÐ fjármagn myndi
þurfa til að framkvæma það,
sem hér hefur verið gert að
umtalsefni. Hvernig á að afla
þess?
Bandaríkin í Ameríku hafa
lagt fram miklar fjárfúlgur til
(Framhald á 15 síðu).
Ur SýrlandseySimSrk.
•X»‘V»V»V»V*X*V* V