Tíminn - 24.02.1960, Qupperneq 6

6
T í MIN N, miðvikudaginn 24. febrúar 1960.
í dag er miðvikudagurinn
24. febrúar
Tungl er í suðri kl. 10.39.
Árdegisflæði er kl. 3.34.
Síðdegisflæði er kl. 15,40.
Morgun-
spjall
„Þá er nú búið að lesa yfir
okkur þjófabálkinn“, sagði mað-
ur nokkur á sunnudagskvöldið,
er útvarpið hafði flutt fagnaðar-
erindi dagsins — vaxtahækkun-
ina og gengislækkunina. Og það
eru fleiri en þessi maður, sem
kalla „viðreisnina'* sama nafni,
enda harla eðlilegt, að mönnum
detti í hug þessi frægi lagakafli
gamalla Iögbóka, er þetta og
annað eins er yfir mö/nnum
Iesið. f bæ og byggð eru menn
nú almennt farnir að kalla nýju
efnahagsmálalögin „þjófabálk-
inn“, en verður þó oftast á
mrnmi, að „þetta taki út yfir
allan þjófabálk", og er það orð
að sönnu.
Þá verður mönnum tíðrætt um
,,bálk“ þann, sem ríkisstjórnin
kallar hvita bók. Þetta rit er
sannkallaður ómerkingur og ber
margt til, segja menn. sem flett
hafa. Það ber engin einkenni
„hvítrar bókar“, heitir áróðurs-
nafni og flytur engar hagfræði-
iegar skýrslu. Það ber ekki með
sér hver hafi skrifað það, enda
vill vonandi enginn hagfræðing-
ur leggja nafn sitt við það. Það
ber ekki einu sinni með sér, hver
gefur það út, og ekki einu sinni
hvar það er prentað, og er slíkt
þó strangasta lagaskylda að geta
um prentsmiðju á ritum. En rík-
isstjórnin lætur sig slíka smá-
muni engu skipta. Fólk mun því
hér eftir kalla ritlinginn „ómerk
inginn.“
um. Sessunautur hans horfði dá-
litið undrandi á þessar aðfarir, en
sagði ekkert. Glerétandinn leit
'hms vegar á hann og sagði með
fyrirlitningu: — Á hvað eruð þér
að glápa, maður? Hafið þér aldrei
séð glerætu?
— Jú, það hef ég séð, svaraði
sessunauturinn rólega, — en mér
finnst kynlegt, ati þér skuluð ætíð
leyfa glasfætinum. Vitið þér ekki,
að hann bragðast langbezt?
Presturinn: — Hvers vegna kom-
ið þér ekki til kirkju, maður minn?
Sóknarbarnið: — Til þess eru
þrjár ástæður: Hin fyrsta er sú, að
mér gezt ekki að trúarkenningum
yðar, önnur að ég felli mig ekki
við sönginn og hin þriðja að ég
hitti fyrrverandi eiginkonu mína
við messu í kirkjunni þarna í
fyrsta sinn.
Presturinn: — Hvað ert þú að
teikna, Villi minn?
Villi: — Ég er að teikna mynd
af guði.
Presturinn: — Það getur þú
ekki, Villi minn. Enginn veit
hvernig guð lítur út.
Villi: —Fólk fær að vita það,
þggar ég er búinn með myndina.
— Ef ég seg'ði þér, hve heitt
ég elska þig, þá er ég hræddur
um að þér fyndlst þag dónalegt.
1 /
— Kennarinn minn segir að þú
sért níutíu prósent vatn.
DENN!
DÆMALAU5I
r
! Hann settist við barinn. bað um
vinglas, tæmdi það og fór svo að
borða glasið, lauk því niður að
fæti og setti svo fótinn frá sér.
Þetta endurtók sig nokkrum sinn-
UUUniðJt HlíUiii M:
75 ára
er í dag Benedikt Björnsson, bóndi
á Barkarstöðum í Miðfirði.
75 ára
varð í gær Björn Guðmundsson,
bóndi í Reynih.lum í Miðfirði. ,
Sextugur
er í dag Hannes Jónsson, bóndi á
Staðarhóli í Aðaldal. |
Presturinn hafði frétt, að Jónas,
e.nn sóknarbarna hans hefði eign-
azt þríbura, og næst þegar hann
mætti Jónasi á götu, sagði prestur:
— Eg ós-ka yður innilega til
hamingju, Jóna=. Ég heyri sagt, að
storkurinn hafi brosað til yðar af
örlæti.
«- Brosað, hnussaði i Jónasi Ég
held hann hafi bara skellihlegið.
Ur kvölddagskránni
Það er eit gott við alla þessa
stöðumæla, sagði bíleigandi nokk-
ur í Reykjavík á dögunum. í hvert
sinn sem maður verður að stinga
túkalli í stöðumæli, verður manni
hugsað til beirra gömlu og góðu FYRIR STAP-
daga, er maður var vel stæður fót ^NN". Um
góngumaður. |
í kvöld kl. 21,10 hefst í útvarp-
inu framhaldsleikrit, eða leiksaga
eins og segir í dagskrá útvarpsins.
Höfundur er
Agnar Þórðar-
son, og hefur
hann samið
þetta verk fyrir
útvarpið og sér-
staklega til
flutnings þar.
Leiksagan
heitir „EKIÐ
efni sögunnar skal ekki fjölyrt,
en gjaldkeri í fyrirtæki einu er
meðal aðalpersóna. Sögumaður er.
Helgi Skúlason, en leikendur Æv-
ar Kvaran, Herdís Þorvaldsdóttir,
Jón Aðils, Jónas Jónasson og
Halldór Karlsson. Höfundurinn
stjórnar flutningnum sjálfur.
Vafalaust fylgist fólk með leik-
sögunni af áhuga, enda er hér um
höfund að ræða, sem vakið hefur
nukla athygli einmitt fyrir verk
af þessu tagi.
Krossgáta nr. 111
Lárétt: 1. staður í Rvik. 5. lík. 7.
... fall (fljót). 9. lagfæra. 11. við-
kvæm. 13. fjöldi. 14. ... súgur. 16.
fleirtöluending. 17. vagga. 19. fuglar.
Lóðrétt: 1. vinna mein. 2. í verzl-
unarmáli. 3. áhald. 4. á sleða. 6.
brakar. 8. hreppir. 10. missa marks
12. þyngri. 15. gort. 18. fangamark
rithöf
Lausn á nr. 110.
Lárétt: 1. svölur. 5. Rín. 7. el. 9.
tifa. 11. lús. 13. rok. 14. fróa. 16. K.K.
17. staka. 19. hattar.
Ló.ðrétt: 2. ör. 3. lít. 4. unir. 6
vakkar. 8. lúr. 10. fokka. 12. sósa. 15.
att. 18. at.
— Ég hevri sagt, að pres-tur hafi
verið hrópaður niður úr stólnum í
miðri messu í Mineapolis
— Já, það er rétt. Hann valdi
texta sinn úr St. Paul.
K K
e a
D L
D D
e I
Jose L.
Saiinas
17
D
R
E
K
I
Kiddi: — Þið getið lagt niður byss- Mennirnir verða furðu lostnir. Kiddi: — Við urðum líka undrandi á
urnar. Þetta er hinn frægi björn. þessu. En eins og vinur minn Pankó
getur borið vitni um er stúlkan skap-
mikil í meira lagi.
Þjónninn: — Töframennirnir eru
reiðir út i spítala Axels læknis. Þeir
halda nú fund til að ráðgast um það.
hvernig þeir ‘geti náð völdunum aftur.
Dreki: — Ég bannaði úgúrú eins og
þeir kalla töframorð sín. Án þeirra geta
þeir ekki hrætt fólk sitt lengur.
Einn töframaðurinn: — Hvernig get-
um við komizt að Dreka í frumskógin-
um?
Annar töframaður: -- Við skulum ná
honum og kenna einnig ættbálki okkar
að bera virðingu fyrir okkur. Við skul-
um beita úgúrú.