Tíminn - 31.05.1960, Blaðsíða 8

8
T í MIN N, þriðjudaginn 31. maí 1960.
Þar sem húsmæður elda ekki,
sauma ekki og taka ekki til

Elda matinn, taka til. þvo
þvo upp, sauma og stagla,
eiga börn og ala þau upp —
þetta er hlutskipti húsmóður-
innar árið um kring, dag eftir
dag, viku eftir viku. Hún á
aldrei frí, því þegar einu starfi
er vikið til hliðar í bili, kallar
næsta, og stundum kalla þau
öll í einu. Þetta tímabil hefst
í mörgum tilfellum um eða
fyrir tvítugt, og stendur a. m.
k. þangað til börnin eru farin
að heiman, en þá eru líka
beztu árin liðin, og oft litið
annað eftir en þreyttur líkami
með lúnum beinum.
Því var ebki að furða, að kon-
urnar þrjátíu og þrjár, sem dvöldu
í Bifröst dagana 15. til 21. maí,
væru ánægðar með tilveruna. Þar
voiu þær í viku fríi, og lifðu í
vellystingum praktuglega. Hvernig
stóð á því, spyrjið þið? Það stóð
Ýmsir mexkismenn þuldu yfir
þeim fræði sín, svo sem Helgi Sæ-
mundsson, Broddi Jóhannesson,
Snorri Þorsfeinsson, Sveinn Vík-
ingnr, Skúli Norðdal Sigríður Val-
geirsdóttir, Hrafnhildur Halldórs-
dóttir, Bjöm Vilmundarson, og
þannig mætti lengi telja. Kvöldin
voiu spilakvöld, bingókvöld, kvik-
myndakvöld, kvöldvökukvöld og
alls konar s'kemmtileg kvöld. Und-
irritaður brá sér þangað upp eftir
um miðja vikuna, til þess að sjá
og kynnast af eigin raun, hvað
húsmæður í fríi hafast að, og
Séð yfir hiuta af kennsiustofu.
með bílstjóra í bíl með jafnmörg-1 legustu brauðhleifar á sig iit og
um konum — og þvílíkum konum! j lögun og urðu að kræsiiegasta
Skoðaðir voru helztu sögustaðir og mat, já, lystilegri en svo að hægt
staðir frægir fyrir fegurð, og léku
konurnar á als oddi í ferðiTmi,
sungu og voru kátar, þótt veður-
guðinn væri í hryssingslegu skapi
væri að horfa á þá.
Hvernig stóð á því?
Það gilti einu, hver húsmóðirin
og léti jafnvel rigna. í þeirri ferð var tekin tali. Allar voru þær svo
var m. a. sungin frumsamin vísa j hjartanlega á einu máli um það,
undir laginu Sig bældi refur und, ag þessir dagar væru ævintýri lík-
bjarkarrót, og efnið var á þá leið, I astir. Am var jafn dásamlegt:
að konurnar hefðu farið í frí og i staðurinn, fólkið, hús'akynnin, allt!
ferðalag, ■ allar saman svo cr; pivernig stóð á því, að þeim,
lysing a ferðinui og dvölinni í Bi f- j venjiiiegum húsmæðrum úr sveit,
röst, en bezt var þó að koma heim,; þorpi, borg, féll þessi íúxus í
skaut?
Húsrnæðrafræðsla SÍS
Jú, það er að þakka húsmæðra-
fræðslu þeirri, sem Fræðsludeild
Sís hefur haldið uppi nú undan-
farin ár. Núverandi forstöðumaður
Fræðsludeildar er Gunnar -Stein-
dórsson, en síðast liðið ár og það
snm af er þessu hefur Olga Ágústs-
dóttir séð um húsmæðrafræðsluna.
í fyrra sumar ferðaðist hún um
Austfirði og fræddi húsmæður uin
eitt og annað varðandi nýjungar
og aukin þægindi í húshaldi, auk
(þess sem hún hefur víða haldið
fundi með húsmæðrum og haft

sýnikennslu á ýmisum' atriðum hér
og þar. Það er þróttur í henni
Olgu og hún geisiar af lífsfjöri og
starfsþreki hvar sem hún fer, og
það leynir sér ekki, að hún hefur
mikla stjóinarfhæfileika.
Einn kemur, þá annar fer
Heimsókninni er lokið. Ég verð
að snúa aftur til bæjarins, þótt
gaman hefði verið að dvelja leng-
ur með húsmæðrunum þrjátíu og
þremur í Bifröst, því þar sem allir
eru ánægðir í kring, er maður
s.iálfur glaður. En það lítur ekki
út fyrir að þær muni mikið um
einn gestinn af eða á, því um leið
og við förum út, kemur bandarísk
fiú frá sendiráði Bandaríkjanna,
ffins. Eugene Hanson, og ætlar að
flytja fyrirlestur um amerísku
konuoa í dag. Hún flytur fyrirlest
urinn á ensku, en það gerir ekki
tii þótt fáar skilji, því hún er
einnig með hann fjölritaðan á ís-
lenzku, og íslenzku konumar geta
lesið orð hennar þar, flutt yfir á
móðurmálið.
— Þær eru sumar farnar að
hringja til karlanna sinna, enda
búnar að ver'a hér í fjóra daga.
Sig. Hreiðar
HúsmæSurnar skoða smurða brauðið, og Hrafnhildur svarar öllum spurningum.
nú svoleiðis á því, skal ég segja
ykkur, að Samband íslenzkra
samvinnufélaga bauð félögum sín-
um út um landið að senda nokkr-
ar húsmæður á hvíldar og fræðslu-
viku sem haldin skyldi í Bifröst
þessa daga, og kaupfélögin þáðu
boðið með því að senda þrjátíu og
þrjár húsmæður, víðs vegar af
landinu, til Bifrastar, þar sem
þær voru vikutíma sér að kostn-
aðarlausu, fjarri daglegum önn-
um og stritl, þar sem tíminn leið
við fræðslu og létt hjal.
FræSsla og hvíld
Þær fóru í þrjá til fjóra kennslu-
tíma á da®, og hver tími var 40
mínútur. Þar var rabbað við kon-
urnar um eitt og annað, bókmennt-
ir, uppeldismál, félagsmál, trúmál,
butterick snið, húsið, eldhúsið,
mataigerð, og margt margt fleira.
hvemig þeim líkar fríið.
„Það var svo gaman"
Komið var til Bifrastar um 10
leytið fimmtudagskvöldið 19. maí.
Þá voru konur komnar í kvöld-
kaffi. Sumar höfðu lokið kaffi-
drykkjunni og sátu við hannyrðir
sínar, aðrar voru inni í setustofu
og dunduðu við leik þann er bob
heitir, ein sat við píanóið og lék á j
það, og nokki'ar sungu með.1
Undirritaðun var orðinn heldur!
innantómur og fór því beint fram!
í borðstofu. Þar voru líka konur
— og Snorri Þorsteinsson kennari
við Samvinnuskólann. Þá var ný-
afstaðin ferð kvennanna um
Borgarfjörð, og hafði Snorri verið
fararstjóri. Voiu allir jafnánægðir
með ferðina, bæði þátttakendur og
fararstjóri, og kvaðst sá síðast
nefndi aldrei fyrr hafa verið einn
og karlarnir tóku á móti þeim —
það var svo gaman!
Smurt brauð
Næsta morgun sást engin frú,
hvorki á ganginum, í borðstofunni
eða setustofunni — það er að segja
þegar undirritaður kom á fætur.
Skýiringin var samt næirtæk og
eðlileg. Þær voru niðri í kennslu-
stofu að hlusta á Björn Vilmundar-
son halda fyrirlestur um trygg-
ingar.
Þegar Björn hafði lokið máli
sínu, tók Hrafnhildur Halldórs-
dófctir við með sýnikennslu á
smurðu brauði. Konurnar sátu
með stílabækur fyrir framan sig
og punktuðu niður það sem þeim
fannst markverðast við smurning-
inn. Og það var svo sannarlega
margt markvert. í höndum Hrafn-
liildar tóku tafnvel hinir vesældar-
Hrafnhildur Halidórsdóttir og smurða brauðið hennar.