Tíminn - 28.10.1960, Blaðsíða 9

■ TÓllNN, föstiidagum 28. október 1960.
Guðbrandur Magnússon ritar um aSalfund Skógræktarfélags íslands. — 1. grein:
Við eigum ekki að flytja út fólk - við
að flytja inn lífsskilyrði“
framtíðarskógum, en einnig
fleiri nytjagróður.
Plöntuuppeldið í íslenzkum
skógræktarstöðvum hefði ver
ið stóraukið, en af þessu hefði
leitt fjárþröng, því kostna'ður
við að koma plöntunum í jörð
ina hefði aukizt að sama
skapi. Einnig ykist að sjálf-
sögðu kostnaður við girðingar
og viðhald þeirra, en girð-
ingarnar væru nú orðnar 300
km. að lengd. Þess vegna
þyrfti aðstoð svo félögin gætu
haldið í horfinu. Sama máli
gegnir um sívaxandi starf-
semi í gróðrarstöðvunum.
Hugmyndin væri að fá hálfan
timburtollinn lagðan til skóg
ræktarframkvæmda.
eigum
Úr skógræktargirðingu.
StóraukiS plö'ntuuppeldi í íslenzkum skógræktar-
stöívum — skógræktargirSingarnar 300 km. á
lengd.
við Umeá í Svíþjóð. Lerkið
þolir harðari lífskjör en aðr
ar trjátegundir.
Síðan fór Hákon Bjama-
son til Alaska, m.a. til Homer,
á Kenayskaga, en þar er veð
urlag eins og hér, og þar vex
sitkagreni, sem okkur hentar
að fá fræ af. Lerki virðist eiga
vel við hér á landi. Fundist
hefur í Alaska bastarðar af
blágreni og hvítgreni. Fræ-
þroski er ekki öll ár. Alaska
er 13 sinnum stærra en ís-
| land, íbúarnir aðeins 175 þús.
I Laxveiði megin atvinnuveg-
urinn, en skógarhögg vaxandi.
British Columbía, vestasta
I fylkið í Canada er enn lítt
numið. Þar eru staðir í fjöll-
um mjög áþekkir okkar nátt-
úrufari, sem gróið er trjá-
gróðri af verðmætum tegund
um og munum við leggja
kapp á að fá fræ af þeim.
is sem af hlyzt þessu manna
móti verður það, að við fáum
frce af lerki, sem árið 1896,
þ. e. fyrir 64 árum, var plant
að og vaxið hefur fyrir ofan
furu oa arenimörkin í nánd
Plöntufjöldinn i þessu
víðáttumikla Canadafylki
skiptir þúsundum. Þaðan er
hægt að fá fjölda plöntuteg-
unda.
35 ára lerki á Hailormsstað. Yfir 10 metra á hæð.
og áhugamanns Islenzkra
skógræktarmála. Loks heíði
hr. Braaten enn gefið 10 þús.
norskar krónur til skógrækt-
ar hér, og væru þegar cveir
skógarlundir við hann kennd-
ir annar í Haukadal, hinn í
Skorradal. Þá greindi skóg-
ræktarstjóri frá því að fyrir
milligöngu þýzka sendliherr
ans hér, hr. Hirschfeld, hefði
landinu borist vegleg bóka-
gjöf, vísindarit um skógrækt. j
Jafnframt hefði tveim ungum j
íslenzkum skógræktarmönn- j
um verið boðið til Þýzkalands j
og kostuð för þeirra. Gjöfj
Þjóðverjanna væri mikil ogj
góð, en þó væru kynnin ogj
leiðbeiningarnar mest um
verðar.
Þá hefði rússneskur plöntu ,
fræðingur, Boris Tikhomyrov, I
komið í heimsókn, og ættumi
við eftir að njóta góðs af!
þekkingu hans á hinum harð j
býlu norðlægu svæðum í
heimalandi hans, þar sem
hann starfar að skógræktar- j
málum.
Fræ af 64 ára gömlu lerki
Síðan greindi Hákon Bjarna
son frá skóræktarþingi,
sem haldinn var vestur í
Seattle á Kyrrahafsströnd
en hann sóttu skógræktar-
menn frá 65 þjóðlöndum. Fyr-
irlestrarnir að sjálfsögðu fróð
legir, en mikilvægust kynnin
við fulltrúa sem vinna við svip
uð skilyrði og þau sem hér
eru fyrir hendi. Eitt til dæm
Við eigum ekki að flytja
út fólkl Við eigum að flytja
iun lífsskilyrði, mælti Hákon
Bjarnason að lokum. Og var
þessum sannleik ákaft fagn-
að af fundarmönnum.
Að venju var kjörin alls-
herjamefnd, en til hennar
vísað öllum ályktunartillög-
um.
Að kvöldi þessa dags bauð
skógrækt ríkisins til kvöld-
verðar í Oddfellowhúsinu og
varð þetta mannfagnaður
góður.
JÓHANNES S. KJARVAL,
listmálari
Oft þú þræddir einstigið,
urðir kleifst og bratta tinda.
Þaðan vítt er sjónarsvið, —
sóknarleið, þar ismar engir blnda. —
Þv! mun starf þitt ár og öld
íslands börnum hvatning vera.
Þeim Ijós um veg, er lifsins gjöld
í listum greiða, það merki hátt skal bera.
Sit þ'ú heill með sæmd til hárrar elli,
á söguspjöld þú hefur nafn þitt skráð, —
þó fölni blóm og björkin laufið felli,
það boðar frið og hvíld og Drottins náð.
Björn Guttormsson,
Ketilsstöðum.
Fundurinn var haldinn hér
í höfuðstaðnum að þessu sinni,
og stóð dagana 21.—23 okt.
Hákon Guðmundsson hæsta-
réttarritari setti fundinn og
stjórnaði honum í forföllum
formanns, Valtýs Stefáns-
sonar.
Gestir við fundarsetniiigu
voru landbúnaðarráðherr-a
Ingólfur Jónsson, fjármála-
ráðherra Gunnar Thoroddsen,
borgarstjóri Geir Hallgríms-
son og ráðuneytisstjóri Sig-
tryggur Klemensson.
AS lokinni setningarræðu
Hákonar Guðmundssonar for
seta fundarins, ávarpaði Ing-
ólfur Jónsson fundarmenn.
Minntist hann í ræðu sinni
aldamótaskáldanna og þeirr
ar vakningar er þau vöktu og
leitt hefði til þeirrar nýaldar
lands og lýðs sem við nú lifð
um. Landið skilar arði af öllu,
sem fyrir það er gert, mælti
ráðherrann. Sjötti nlutinnj
væri nú gróið land„ og því
ekki seinna vænna að hefja
sókn á auðnirnar, og í þeirri
sókn væri sandgræðsla og
skóggræðsla mikilsverð!
Fólksfjöldinn tvöfaldast á
40 árum. Auka þyrfti m. a.
mjólkurframleiðslu að sama
skapi. Skógræktarmenn væru
áhugamenn um alla ræktun.
Vék ráðherrann að landhelg-
inni. Þar væri takmarkið land
grunnið allt. Nú efast eng-
inn framar um að hér geti
orðið til nytjaskógar. Þeir
sem að því starfa, kjósa sér
það hlutskipti, að skila land-
inu betra en þeir tóku við
því, voru lokaorð ráðherrans.
Fræ fil Alaska
Síðan ræddi Hákon Bjarna
son, skógræktarstjóri af yfir-
liti um skógræktarmálin, en
greindi jafnframt frá atrið-
um úr nýafstaðinni för á al-
þjóðafund skógræktarmanna,
sem stóð að þessu sinni í
Seattle, og einnig úr heim-
sókn sinni til Alaska, þessa
náttúruauðuga lands, sem býr
meðal annars við veðurskil-
yrði áþekk þeim sem hér eru
fyrir hendi, enda nú tekið að
sækja þangað fræ að okkar
Veglegar gjafir
Styrkja ætti skógrækt eins
og jarðrækt, og einnig skyldi
unnið að því að héröðin sem
í er starfað, auki stuðning
sinn við skögræktarfram-
kvæmdir. Mælti með gagn-
kvæmum heimsóknum skóg-
ræktarfélaganna. Rakti síðan
ályktanir síðasta aðalfundar
og hvernig komið væri þeim
málefnum. Von væri á bók um
skógrækt, sem notuð yrði við
kennslu í skólum, og greindi
frá að Jón Þórðarson, kenn-
ari hefði tekið skógræktar'
beiningar i kennslubók
hann hefði s/mið
og þakkaði þá framtakssemi.
Spónplötu hugmyndin væri í
athugun. Tvenn hjón, Daniel
Félsted læknir og Margrét
kona hans og Jónas Jónsson
frá Hriflu og frú Guðrún
hefðu gefið skógrækt ríkisins
eignahluta sína í Sandey í
Þingvallavatni. — Minntist
ritlingsins sem út var gefinn
á 30 ára afmæli skógræktar-
innar, og bað fulltrúa að
greina frá dreifingu hans í
umdæmum sínum. Greindi
frá að norskir vinir íslenzkra
skógræktarmála hefðu sent
10 silfurbikar.a til þess að
heiðra með áhugamenn í skög
rækt. Og enn halda áfram
girðingastauragj af ir Haraid
Hobe, hins kunna velgerðar-